Ανακουφισμένος, από τη στιγμή που γλίτωσε το στραπάτσο στο Γαλάτσι, ο Παναθηναϊκός μπαίνει μεθαύριο στο αεροπλάνο για την Κωνσταντινούπολη. Εκεί τον περιμένει τη Δευτέρα η εσχάτως προβληματική Ούλκερ, αλλά και άπαντες οι μεγαλοσχήμονες της ULEB. Κάθε χρόνο, η Ευρωλίγκα ξεχωρίζει ένα ματς ως εναρκτήριο και του δίνει πανηγυρικό χαρακτήρα, για να γιορτάσει την επιτυχία μιας Λίγκας που ξεκίνησε ως πειρατική, αλλά κατόρθωσε να καταπιεί της παραδοσιακές διοργανώσεις της FIBA.
Πιστέψατε ότι τώρα με την επανένωση του ευρωπαϊκού μπάσκετ θα μετείχαν και οι Φιμπαίοι στους εορτασμούς; Με το συμπάθιο, αλλά είστε αφελείς. Ο Γιώργος Βασιλακόπουλος ούτε προσεκλήθη, ούτε έχει διάθεση να παραστεί.
Ο Παναθηναϊκός έχει πλέον την πολυτέλεια να ασχολείται σχεδόν αποκλειστικά με την Ευρώπη και να αντιμετωπίζει το ελληνικό πρωτάθλημα όπως αντιμετωπίζουν οι μεγάλες αγγλικές ποδοσφαιρικές ομάδες το Λιγκ Καπ: ως πεδίο δοκιμών και πειραματισμών. Διότι πόσες ήττες να κάνει εντός των τειχών; Μία; Δύο; Τρεις; Τέσσερις; Πέντε; Ακόμα και με ρεκόρ 21-5 δύσκολα θα χάσει την πρώτη θέση της κανονικής περιόδου και το απόλυτο αβαντάζ έδρας, αφού οι υπόλοιποι «μνηστήρες» θα έχουν σίγουρα απώλειες.
Έστω όμως κι αν ο Παναθηναϊκός τερματίσει 2ος στη regular season, μικρό το κακό. Υπάρχει ομάδα ικανή να τον νικήσει τρεις φορές στα πλέι-οφ; Θα πρέπει να γυρίσει ο κόσμος ανάποδα. Μία, ναι. Δύο, ίσως. Αλλά τρεις; Η ΑΕΚ κρατούσε προχθές στα χέρια της τη νίκη (78-70 στο 36ο λεπτό, θυμηθείτε), αλλά την άφησε να ξεγλιστρήσει. Απέναντι στον παντοκράτορα ΠΑΟ, οι υπόλοιποι της ελληνικής Α1 τρέμουν και τον ίσκιο τους.
Η Ευρώπη είναι μια άλλη ιστορία. Εκτός των τειχών, ο Παναθηναϊκός δεν προξενεί πλέον το ίδιο δέος. Πέρασαν τριάμισυ χρόνια από τον τελευταίο του τίτλο. Στα περσινά ευρωπαϊκά του ταξίδια (πριν από το φάιναλ-φορ), ο πρωταθλητής Ελλάδας γνώρισε 8 ήττες και κέρδισε μόλις 3 φορές. Για καλή του τύχη, μπήκε στα πλέι-οφ με αβαντάζ έδρας και το εκμεταλλεύτηκε απόλυτα απέναντι στην Έφες Πίλσεν. Όμως στον ημιτελικό της Μόσχας ναυάγησε απέναντι στην ισχυρή αλλά όχι ανίκητη Μακάμπι. Φέτος θα χρειαστεί κάτι παραπάνω, αν είναι να σκαρφαλώσει τα δύο σκαλιά που τον χώρισαν από την κορυφή. Το ματς με την Ούλκερ θα είναι ένα πρώιμο crash-test, έστω όχι ιδιαίτερα αντιπροσωπευτικό.
Ο Βασίλης Σπανούλης αποτελεί σημαντική προσθήκη, αφού είναι πιο ολοκληρωμένος παίκτης από τον Κουτλουάι και δίνει μια διαφορετική διάσταση στο παιχνίδι τής (μαθημένης στα ατελείωτα σουτ τριών πόντων) ομάδας. Επίσης, η παρουσία του Ντέγιαν Τομάσεβιτς αντί του Μπάξτερ συνιστά βελτίωση. Αλλά ο Παναθηναϊκός παραμένει κάπως «λάιτ» μέσα στη ρακέτα και δεν έχει το σίγουρο ριμπάουντ, που θα τον βοηθήσει να αναπτύξει πιο ξένοιαστα και αποτελεσματικά το παιχνίδι του στο ανοιχτό γήπεδο. Είναι κρίμα να πηγαίνει χαμένο το όπλο που λέγεται Διαμαντίδης, λόγω της έλλειψης ενός ικανού ριμπάουντερ-μπλοκέρ.
Μα υπάρχουν τέτοιοι στην εκτός ΝΒΑ αγορά; Ελάχιστοι και όχι απαραίτητα αξιόπιστοι. Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς ισχυρίζεται ότι «η ομάδα δεν έχει κενά ούτε χρειάζεται ενίσχυση», πιστεύω όμως ότι θα κρατήσει τα μάτια του ανοιχτά και, με τις ευλογίες των Γιαννακόπουλων, θα ψάχνει λαβράκια στην απέναντι άκρη του Ατλαντικού (όπως πήρε πέρυσι τον κομμένο από τους Σόνικς Κουτλουάι, αλλά και τον Μάρεϊ). Με τους κανονισμούς-σκορποχώρι της Ευρωλίγκας, οι ομάδες μπορούν να αποκτήσουν παίκτες ανά πάσα στιγμή. Και μη ξεχνάτε, ότι ο Παναθηναϊκός έχει μία κενή θέση Αμερικανού.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
