Ο ιδανικός κόουτς: οδηγίες χρήσης (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Από τη στιγμή που και ο Γιώργος Χελάκης –ο πλέον πολυνίκης κόουτς στην Ελλάδα– διαπίστωσε ότι ένα από τα φοβερά προβλήματα του Τροντ Σόλιντ είναι το πολυσυζητημένο μπλοκάκι του και τα όσα σε αυτό σημειώνονται, αποφάσισα σήμερα να σας γράψω πώς πρέπει να είναι ο political correct προπονητής του Ολυμπιακού. Πώς πρέπει δηλαδή να συμπεριφέρεται κάποιος για να είναι αρεστός στον πύρινο κόσμο του Ολυμπιακού, αλλά και στο σύνολο του ελληνικού Τύπου, που προκαλείται και δικαιολογημένα ενίσταται για το καταραμένο μπλοκάκι, που καταστρέφει τις παραδόσεις του Θρύλου. (Ελπίζω να είναι κατανοητό το ότι, αδυνατώντας να καταλάβω την πολεμική για το μπλοκάκι, αποφάσισα να το ρίξω στην πλάκα).

Ο ιδανικός προπονητής του Ολυμπιακού πρέπει κατ' αρχήν να παίζει 4-4-2. Το ότι η καλή ομάδα του Μπάγεβιτς –η μοναδική που έκανε κάτι στην Ευρώπη το 1998– έπαιζε 4-5-1, είναι ασήμαντη λεπτομέρεια. Απαγορεύεται δε το 3-5-2, πόσο μάλλον το 5-3-2, διότι αυτά θυμίζουν τον Παναθηναϊκό. Δεν εκτιμάται ιδιαιτέρως ούτε το 4-4-2 με ρόμβο ή άλλες σατανικές παραλλαγές. Πρέπει να παίζει ένα 4-4-2 ζυγισμένοι-στοιχισμένοι, απλό μέχρι βλακείας. Αν το κάνει και η ομάδα τρώει γκολ συνέχεια από αριστερά, ο ιδανικός κόουτς πρέπει να είναι έτοιμος να αναλάβει τις ευθύνες του.

Προχώ

Ο πολύ προχώ κόουτς πρέπει να έχει και γνώση τού κατά Αλέφαντο 4-4-3. «Βάζεις πίσω Ανατολάκη, Αμανατίδη για να έχεις δύο τανκ. Βάζεις Μαυρογενίδη δεξιά με Γιαννακόπουλο και Γεωργάτο με Τζόρτζεβιτς για πανίσχυρα άκρα. Βάζεις Καρεμπέ, Ζε Ελίας κι ελεύθερο τον Ζέτερμπεργκ, να σου κάνει παιχνίδι και να τροφοδοτεί συνεχώς τον Ζιοβάνι και τον Αλεξανδρή. Και δεν σε σταματάει κανείς, ούτε η Μίλαν», έλεγε ο «Αλέ»! Σωστά. Μια ομάδα με 12 παίκτες (γιατί τόσοι έβγαιναν στο σύστημα) πρέπει να ήταν δύσκολο να αντιμετωπιστεί από μία που έπαιζε με 11…

Λαϊκός

Ο ιδανικός προπονητής του Ολυμπιακού πρέπει να ξέρει καλό Αλέφαντο. Να είναι εμψυχωτής και τσαμπουκάς, αλλά και λαϊκός ήρωας, ώστε αν χρειάζεται στην αδικία να βάλει τα κλάματα. Να έχει να διηγηθεί μια ιστορία για κάθε περίσταση. Καλό είναι να έχει παίξει στον Ολυμπιακό ή αν είναι ξένος (π.χ. Βραζιλιάνος) αυτό να ήταν το μεγάλο όνειρό του.

Λεξιλόγιο

Χρειάζονται όμως κι άλλα, αυτά δεν φτάνουν. Πρέπει να έχει ένα συγκεκριμένο λεξιλόγιο. Να μη χρησιμοποιεί τη λέξη «ψύχωση» και όταν σκέφτεται τη λέξη «ήττα» να κοκκινίζει. Πρέπει να θυμάται τις διώξεις που υπέστη ο Ολυμπιακός την περίοδο του Βαρδινογιάννη και να τις υπενθυμίζει. Πρέπει να δίνει συνεντεύξεις στον «Πρωταθλητή», αλλά στη ζούλα να μιλάει με τον Νικολακόπουλο. Πρέπει να εξηγεί στον Κόκκαλη τι κάνει (ακόμα κι αν δεν κάνει τίποτα) και πρέπει να μην έχει συμβόλαιο με ρήτρες και αποζημιώσεις, γιατί είναι τιμή του που βρίσκεται στον Ολυμπιακό. Αν δεν τον φεσώσουν και τον διώξουν, η τιμή του πρέπει να γίνει μεγαλύτερη.

Αλλαγές

Ο ιδανικός προπονητής πρέπει απαραίτητα να κάνει τρεις αλλαγές σε κάθε ματς, αλλά να μη βγάζει τον Ριβάλντο. Η πρώτη αλλαγή πρέπει να είναι γύρω στο 35' και πρέπει να μπαίνει ένας φρέσκος επιθετικός. Η δεύτερη γύρω στο 60', να βγαίνει ένα μπακ και να μπαίνει ένας χαφ, και η τρίτη γύρω στο 75', για να μπει ακόμα ένας επιθετικός αντί ενός μέσου. Το σκορ δεν έχει σημασία: οι αλλαγές πρέπει απλώς να είναι επιθετικές και να συνοδεύονται από τις κατάλληλες χειρονομίες, τύπου «γερά», «δυνατά» κι άλλα τέτοια. Μόνο όταν το ματς είναι δέκα λεπτά πριν από το τέλος πρέπει να βάζει ένα μπακ και να παίζει με λίμπερο και δύο στόπερ για να «κουμπώσει», αλλά αν φάει γκολ να ξέρει ότι θα τον διώξουν γιατί τράβηξε την ομάδα πίσω…

Κινέζοι

Φυσικά, δεν πρέπει να ζητάει μεταγραφές, αλλά να δικαιολογεί τα όσα κάνει η διοίκηση. Αν έχει τρεις Λατινοαμερικανούς που παίζουν όλοι «δεκάρια», πρέπει να υπόσχεται ότι θα φτιάξει τον λάτιν Ολυμπιακό που θα κάνει γιρλάντες. Αν έχει τρεις Αφρικανούς, πρέπει να υπόσχεται ότι όλοι θα δουν έναν Ολυμπιακό γεμάτο μαύρη δύναμη. Αν έχει τρεις Κινέζους, πρέπει να λέει ότι θα παρουσιάσει μια ομάδα νίντζα. Το τι τελικά θα κάνει δεν έχει καμία σημασία. Το βασικό είναι να λες κάτι για να δημιουργείς καλοκαιριάτικα ενθουσιασμό. Μετά, βλέπουμε.

Πειθαρχία

Ο ιδανικός προπονητής πρέπει να φέρεται στους παίκτες όπως πρέπει, δηλαδή να τους αφήνει να κάνουν ό,τι γουστάρουν, αλλά να δηλώνει ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο και ότι η ομάδα έχει πάνω απ’ όλα πειθαρχία. Πρέπει επίσης να διαβάζει ένα παραμύθι στον Καστίγιο πριν τον βάλει για ύπνο, να συμβουλεύεται τον Ριβάλντο, να πείθει τους αμυντικούς ότι υπάρχουν για να δυσκολεύουν τον επιθετικό να βάλει γκολ και όχι για το αντίθετο και να εξηγεί στον Οκκά ότι γκολ μετράει όταν μπει η μπάλα στο τέρμα. Πρέπει να έχει έναν κακό λόγο για τους δημοσιογράφους, που είναι όλοι εχθροί. Αν τα κάνει αυτά, θα έχει απεριόριστο χρόνο στη διάθεσή του πριν αρχίσει η μουρμούρα. Δηλαδή γύρω στις είκοσι μέρες…

Πρόεδρος

Αλλωστε, δεν του ζητάνε και τίποτα δύσκολο: απλώς πρέπει να φτιάξει μια ομάδα επιπέδου Τσέλσι, που να κοστίζει πέντε δραχμές, να πάρει το πρωτάθλημα κάνοντας 30 νίκες και να κατακτήσει το Τσάμπιονς Λιγκ, στο οποίο δικαιολογείται να χάσει μία ή δύο φορές σε αδιάφορα ματς, αλλά προς Θεού όχι εντός έδρας και όχι με γκολ στο τέλος. Αν κάποιος τα κάνει αυτά όλα αυτά, αυτός θα είναι ο ιδανικός προπονητής. Δεν πρέπει όμως να το λέμε, γιατί μπορεί να θυμώσει ο πρόεδρος, που είναι ιδανικός έτσι κι αλλιώς και χωρίς μάλιστα να κάνει και τίποτα.

Ουρλιάζει

Α, ξέχασα: ο ιδανικός προπονητής πρέπει να είναι όρθιος μπροστά στον πάγκο και να ουρλιάζει. Γιατί αν σημειώνει (και ειδικά σε μπλοκάκι) και τη Λιόν απόψε να νικήσει κάποια στιγμή θα τον φάει η μαρμάγκα…

Παραίτηση;

Οταν είχε αναλάβει πρόεδρος της ΕΠΑΕ ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος, σας είχα προειδοποιήσει ότι πρόκειται για άνθρωπο που δεν έχει εξαρτήσεις και δεσμεύσεις και δεν έχει υποσχεθεί σε κανέναν ότι θα τον φτύνουν και θα λέει πέρα βρέχει, όπως διάφοροι από τους προκατόχους του. Στην επόμενη γενική συνέλευση αυτή η παλιά εκτίμησή μου κατά πάσα πιθανότατα θα αποδειχτεί προφητική, μιας και ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος αναμένεται να ανακοινώσει την παραίτησή του.

Μαθαίνω ότι ο πρόεδρος της ΕΠΑΕ ήθελε να παραιτηθεί ήδη από την Παρασκευή το απόγευμα, μετά την ειρωνική καταχώριση του Πανόπουλου στις εφημερίδες. Το αλαλούμ που κατήγγειλε ο μεγαλομέτοχος της Ξάνθης εξόργισε τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο, ο οποίος δεν είναι συνηθισμένος να απολογείται για τέτοιου είδους γραφειοκρατικά ζητήματα. Είναι, επίσης, έξαλλος με μια σειρά από δημοσιεύματα στα οποία εμφανίζεται ως περαστικός από την ΕΠΑΕ. Εδώ και καιρό πιστεύει ότι δεν κατάφερε να βρει στη Λίγκα ανθρώπους με τους οποίους μπορεί να συνεργαστεί και έχει γενικά κουραστεί από τα αδιέξοδα. Εχει είκοσι μέρες μπροστά του να σκεφτεί τι τελικά θα κάνει, καθώς οι συνεργάτες του τον συμβούλεψαν να μη βιαστεί, αλλά δεν είναι άνθρωπος που θα πάει κόντρα στη βούληση των ιδιοκτητών των ομάδων και θα κάνει σημαία το γινάτι του για να σώσει την ΕΠΑΕ από τη διάλυσή της. Αντίθετα με άλλους, ο Λυκουρέζος έχει σοβαρότερα θέματα για να ασχοληθεί.

Τι αναμένεται να γίνει στην επόμενη συνεδρίαση της λίγκας; Ολοι εκτιμούν ότι θα υπάρξει παρέμβαση του Σωκράτη Κόκκαλη, που (αφού επιτέλους κατάλαβε το σχέδιο της δημιουργίας της Σούπερ Λίγκας) θα ζητήσει από τους ιδιοκτήτες των ομάδων να ακολουθήσουν την πρόταση του Πανόπουλου για κάτι καινούργιο στο ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Μαθαίνω, μάλιστα, ότι η παρέμβαση του προέδρου του Ολυμπιακού δεν θα έχει χαρακτήρα συμβουλής ή νουθεσίας, αλλά εξαγγελίας, θα είναι δηλαδή κάτι σαν διάγγελμα. Θα πει χαρακτηριστικά, μου λένε, ότι αν το Αιγάλεω ή η Καλλιθέα ή οποιοσδήποτε άλλος δεν θέλει τη Σούπερ Λίγκα έχει κάθε δικαίωμα να μην παίζει του χρόνου με τις υπόλοιπες ΠΑΕ της Α' Εθνικής, αλλά να πάρει μέρος σε ένα άλλο πρωτάθλημα, μαζί με τις ομάδες της Β' της Γ' Εθνικής και όποιον άλλον ενδιαφέρεται. «Καλύτερα να μείνουμε λίγοι και να παίζουμε τρεις φορές μεταξύ μας», έλεγε ο Κόκκαλης σε συνεργάτη του…