Αντρες κόντρα σε πιτσιρίκια (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Πόσες ευρωπαϊκές ομάδες είναι σε θέση να κοιτάξουν στα μάτια τον Παναθηναϊκό, όταν το «τριφύλλι» ανθίζει τόσο γοητευτικά; Πόσοι τηλεθεατές αντέχουν να αλλάξουν το κανάλι, όταν ξεδιπλώνεται το «πράσινο» σόου πάνω στο παρκέ; Πότε θα στείλουμε το καμάρι του ελληνικού πρωταθλήματος στο ΝΒΑ για να μετρήσει τις δυνάμεις του απέναντι σε κάποιους Ράπτορς και να επαναλάβει ενδεχομένως το πρόσφατο κατόρθωμα της Μακάμπι;

Την πασιφανή πρόοδό του σε σύγκριση με την περσινή περίοδο, ο Παναθηναϊκός την κατέθεσε στο παρκέ του «Αμπντί Ιπεκτσί» από το πρώτο δεκάλεπτο κιόλας της χθεσινής πανηγυρικής πρεμιέρας της Ευρωλίγκας. Το έμπειρο μάτι διέκρινε τα σημάδια στο ξεκίνημα του αγώνα. Τους 4 υποδειγματικούς αιφνιδιασμούς (ακόμα και έπειτα από τουρκικό καλάθι), τα εύστοχα μακρινά σουτ από παίκτες-κλειδιά (Χατζηβρέττα, Τσαρτσαρή, Αλβέρτη), την ώρες ώρες φαντασμαγορική κυκλοφορία της μπάλας (το καλάθι με το οποίο ο Τομάσεβιτς έγραψε το 10-11 σημειώθηκε ύστερα από μισή ντουζίνα αστραπιαίες πάσες), τον πλουραλισμό, την αμυντική προσήλωση, τη μεθοδικότητα, την ψυχραιμία, τη σιγουριά.

Πάνω απ' όλα, το εναρκτήριο δεκάλεπτο (αυτό που διαμόρφωσε τις ισορροπίες του δύσκολου αγώνα) έφερε τη σφραγίδα του παιδιού-θαύμα του ελληνικού μπάσκετ. Στα πρώτα 12 λεπτά, ο «Μάτζικ» Διαμαντίδης είχε προλάβει να πετύχει ένα καλάθι με σλάλομ, ένα με τρίποντο, ένα με αιφνιδιασμό, να κλέψει μπάλες, να μαζέψει ριμπάουντ, να δώσει ρυθμό, να μοιάσει ασίστ, να βγάλει ένα εκτυφλωτικό αμυντικό χαϊλάιτ (τάπα στον πελώριο Σαβάς των 2,17 μ.).

Οταν πια μπήκαν στον χορό και οι Λάκοβιτς, Παπανικολάου, η διαφορά πήγε στους 11, με τρία σερί τρίποντα από τις γωνίες. Το θεμέλιο του θριάμβου είχε τοποθετηθεί και ήταν γερό, αφού ο Παναθηναϊκός έπαιζε μεγαλειώδες μπάσκετ, ενώ η Ούλκερ αγκομαχούσε. Στο πρώτο ημίχρονο, η ελληνική ομάδα είχε 15 ασίστ και η τουρκική μόνο μία! Πριν οι γηπεδούχοι δώσουν τη δεύτερη, το «σκορ» στις ασίστ είχε γίνει 18-1 και οι «πράσινοι» είχαν ξεφύγει με 62-41. Σαν να έπαιζαν άντρες κόντρα σε παιδιά.

Δυο-τρεις αστερίσκοι στο φινάλε, για να μην εκτροχιαστούμε ολοκληρωτικά. Χρήσιμο είναι να κρατά κανείς τα αρνητικά σημεία ενός αγώνα, παρά τα θετικά. Ο Παναθηναϊκός παρουσίασε κάποιες αδυναμίες όταν η μπάλα έφτανε κοντά στο καλάθι του, αλλά και στο αμυντικό ριμπάουντ. Ο πρωταθλητής Ελλάδας υστερεί σε κορμιά και αυτό μπορεί να του κοστίσει απέναντι σε ομάδες με σέντερ τύπου Σκόλα ή Αντερσεν (ειδικά αν στερέψουν τα δικά του τρίποντα). Κόλλησε, επίσης, απέναντι στην τουρκική ζώνη και επέτρεψε στους Τούρκους να εγείρουν κάποιες αξιώσεις σε παιχνίδι που φαινόταν χαμένο για την αφεντιά τους. Αλλά μόνο για λίγο. Η διαφορά δεν έπεσε ποτέ σε μονοψήφιο νούμερο.

Σύμφωνοι, η σημερινή Ούλκερ είναι σχετικά αδύναμη, αφού ο Κουτλουάι παραμένει τραυματίας, ενώ οι Αμερικανοί ψηλοί της βρίσκονται σε φάση προσαρμογής. Αλλά μέτρια ήταν και η περσινή Ούλκερ, όταν νίκησε τον Παναθηναϊκό. Επειδή «ου παντός πλειν» στο «Αμπντί Ιπεκτσί», η χθεσινή νίκη του ΠΑΟ ήταν σημαντική από κάθε άποψη. Σαν προειδοποιητική βολή προς τους υπόλοιπους σφετεριστές του ευρωπαϊκού θρόνου.