Αυτή είναι η Τουρκία

«Στην Τουρκία; Τι να πας να κάνεις εκεί; Τόσες πόλεις υπάρχουν στον κόσμο! Χάθηκε να πας κάπου αλλού;» Αυτή είναι η συνηθισμένη αντίδραση των περισσοτέρων, όταν τους εκμυστηρεύεσαι τις σκέψεις σου για να επισκεφθείς τη «γειτονική χώρα». Βλέπεις, κανείς δεν έχει ξεχάσει το παρελθόν και δικαίως αυτά περί φιλικών σχέσεων των δύο χωρών ακούγονται… ως λόγια του αέρα στο ευρύ κοινό. Αν, ωστόσο, είσαι «αναγκασμένος» να πας στην Τουρκία λόγω δουλειάς; Να μη ξέρεις και δύο πράγματα βρε αδερφέ;

Κι αν η διοργάνωση του Μουντομπάσκετ δεν αφήνει πολλά περιθώρια χαλάρωσης και ελεύθερου χρόνου στους δημοσιογράφους, δεν ισχύει το ίδιο και για τους απλούς φίλους του μπάσκετ που θα βρεθούν τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο στην Τουρκία. Αυτοί (λογικά) θα έχουν περισσότερο χρόνο να δουν τα… κάλη της χώρας του Τούρκογλου και της παρέας του! Ας πάρουμε όμως, τα πράγματα από την αρχή…

Σε ρόλο ξεναγού, ο Βαγγέλης Αυγουστής

Άγκυρα

Ακούγοντας Τουρκία, αυθόρμητα το μυαλό σου (το δικό μου τουλάχιστον) πηγαίνει στην πόλη της… Πόλης! Στην Κωνσταντινούπολη, δηλαδή! Παρ’ όλα αυτά, η πρωτεύουσα της «γειτονικής» χώρας είναι η Άγκυρα. Το άγγιγμα του βασιλιά Μίδα –που ίδρυσε την πόλη- δεν ήταν αρκετό για να κάνει την Άγκυρα το πολυπληθέστερο και το ομορφότερο μέρος του κόσμου, όπως ο ίδιος ήθελε. Με την πάροδο του χρόνου αλλά και το πέρασμα των Περσών και του Μεγάλου Αλεξάνδρου, σταδιακά μειωνόταν ο πληθυσμός της. Μια περίοδο, οι Έλληνες από τον Πόντο συνέβαλλαν ουσιαστικά στην ανάπτυξή της, μετατρέποντάς την σε εμπορικό κέντρο κοντά στη Μαύρη Θάλασσα, αλλά την πραγματική «άνθισή» της την οφείλει στον Κεμάλ Ατατούρκ. Μόλις το 1923 (13 Οκτωβρίου), ο άνθρωπος χάρη στον οποίο η Τουρκία ανεξαρτητοποιήθηκε, αποφάσισε η Άγκυρα να γίνει η πρωτεύουσα της χώρας και να μην είναι πλέον, η Κωνσταντινούπολη.

Προς τιμήν του, άλλωστε, το 1953 χτίστηκε το επιβλητικό μαυσωλείο ή Ανίτκαμπιρ, όπως το λένε οι Τούρκοι. Πάντως, όσοι επισκεφθούν την Άγκυρα για το Μουντομπάσκετ, σίγουρα θα περάσουν από το ξακουστό παραδοσιακό παζάρι. Η ατμόσφαιρα εκεί θυμίζει παλαιολιθικές εποχές, με την Αϊτή, τη Ρώμη και τους Φρυγίους να έχουν αφήσει το στίγμα τους. Παράλληλα, άνθρωποι που γνωρίζουν από μουσική, ισχυρίζονται ότι η Άγκυρα διαθέτει μία από τις καλύτερες φιλαρμονικές ορχήστρες παγκοσμίως, ενώ σε περίοπτη θέση βρίσκεται το μπαλέτο και το θέατρο της πόλης. Λογικό, αν αναλογιστούμε ότι στην Άγκυρα ζουν πάνω από 4 εκατ. άνθρωποι (βάσει της τελευταίας μέτρησης, που έγινε μια δεκαετία πριν). Σουβενίρ, αντίκες, ρούχα και κοσμήματα, συνήθως αποκτώνται από την αγορά του Μπακίρσιλαρ.

Το Μουντομπάσκετ περνάει από… το στομάχι

Προτού στρογγυλοκαθίσουν στις εξέδρες του γηπέδου, όσοι βρίσκονται στην Άγκυρα οφείλουν να δοκιμάσουν τις πολλών ειδών διαφορετικές σούπες, οι οποίες αποτελούν σπεσιαλιτέ της πόλης. Επίσης, στην πρωτεύουσα σημειώνεται μεγάλη κατανάλωση ρυζιού, ενώ υπάρχουν και διάφορα είδη κρέατος, αν και δεν βρίσκονται στις αρχικές προτιμήσεις.

Κωνσταντινούπολη

Η μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας και η πέμπτη μεγαλύτερη παγκοσμίως με πληθυσμό που αγγίζει τα 14 εκατομμύρια λαού! Στα «παράσημα» της, ότι ιστορικές περιοχές της Κωνσταντινούπολης προστέθηκαν το 1985 στον κατάλογο της UNESCO περί παγκόσμιας κληρονομιάς, ενώ έχει επιλεγεί και ως η κοινή Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2010. Παράλληλα, είναι η μοναδική πόλη στην ιστορία που υπήρξε πρωτεύουσα κατά τη διάρκεια δύο διαδοχικών αυτοκρατοριών (τόσο της χριστιανικής, όσο και της ισλαμικής). Αρκετά όμως με τα ιστορικά…

Σήμερα, η Κωνσταντινούπολη μπορεί να «καυχιέται» για τα αρχαία Τζαμιά, τα μεγαλοπρεπή παλάτια, τα ιστορικά μουσεία και φυσικά τα παζάρια που «απλώνονται» σε μεγάλες εκτάσεις δρόμων. Το Kapal Cars (Σκεπαστό Παζάρι) είναι το παλαιότερο (διαθέτει τείχη από τον 15ο αιώνα) και μεγαλύτερο κλειστό παζάρι στον κόσμο, επίσης γνωστό ως το Μεγάλο Παζάρι, μια και έχει στο… «διάβα» του περίπου 4.000 καταστήματα και πάνω από 60 διαδρόμους. Το M?s?r Cars?s? (αιγυπτιακό Παζάρι) είναι το δεύτερο μεγαλύτερο παζάρι της Πολης, γνωστό και ως η αγορά των μπαχαρικών.

Η πιο εμπορική περιοχή θεωρείται αυτή του Ταξίμ. Μαγαζιά, πολυτελή εστιατόρια, πολλές παμπ και μοντέρνος κόσμος. Βέβαια, τα καλύτερα μπαράκια τα συναντάς στις περιοχές γύρω από το Τούνελ Πασάχι, αλλά και σε αυτές γύρω από το Ιstiklal Avenue. Αν έχει χρόνο, οποιοσδήποτε επισκέπτεται για πρώτη φορά την Πόλη, πρέπει να περάσει από την περίφημη οδό Nevizade. Ακόμα κι αν δεν έχει κάποιος τουρίστας χρόνο να περάσει από τα παραπάνω μέρη, δεν πρέπει να κάνει το ίδιο «λάθος» με το μουσείο της Αγίας Σοφίας. Το απόλυτο must seen μέρος. Πρόκειται για το μεγαλύτερο αξιοθέατο της Τουρκίας , επιβλητικό με το μέγεθός και την αρχιτεκτονική του, ως «χάρμα οφθαλμόν» έχουν χαρακτηριστεί τα ψηφιδωτά του. Μοτίβα διακοσμημένα με χρυσό, μάρμαρα και χρωματιστές πέτρες εισήχθησαν στην Κωνσταντινούπολη από τις αρχαίες πόλεις της Ανατολίας για να χτιστεί αυτό το αριστούργημα που αρχικά ήταν εκκλησία (για 916 χρόνια), στη συνέχεια Τζαμί (για 481 χρόνια) και μουσείο από το 1935.

Το παλάτι ΤοπΚαπι είναι επίσης αξιοθαύμαστο. Χτισμένο στο ακρωτήρι της χερσονήσου της Κωνσταντινούπολης, έχει θέα τόσο στη θάλασσα του Μαρμαρά όσο και στους δρόμους της Πόλης. Επρόκειτο για την επίσημη κατοικία των Οθωμανών σουλτάνων, αν και ήταν να προσφέρει καταφύγιο σε πληθυσμό άνω των 10.000 κατοίκων τον 18ο αιώνα. Εκεί εντοπίζονται και τα πρώτα χαρέμια ιστορικά, ενώ από το 1924 και μετά το παλάτι ΤοπΚαπι, μετατράπηκε σε μουσείο.

Το αμέσως επόμενο γνωστό παλάτι είναι το ΝτολμαΜπαχτσέ, με τα 285 δωμάτια και τους 43 θαλάμους του. Η προβλήτα του φτάνει τα 600 μέτρα ενώ μόνο για τους πολυελαίους έχουν χρησιμοποιηθεί 4,5 τόνοι κρυστάλλου. Ασφαλώς και κανείς δεν μπορεί να προσπεράσει τα τεράστια Τζαμιά, δίχως να μείνει έκπληκτος και εντυπωσιασμένος. Το Kariye Τζαμί θεωρείται το δεύτερο πιο σημαντικό βυζαντινό μνημείο στην Κωνσταντινούπολη μετά την Αγία Σοφία. Χτισμένο στη Χώρα από τον 11ο αιώνα (ως εκκλησία του Αγίου Σωτήρα αρχικά), με τα ψηφιδωτά του να απεικονίζουν σκηνές από τη ζωή του Χριστού.

Ξακουστό Τζαμί και το ΣουλτάνΑχμέτ, με 72 μέτρα μήκος και 64 πλάτος. Ο κεντρικός τρούλος δυσθεώρητος (43 μέτρα ύψος) ενώ χάνεσαι κοιτώντας τα 260 παράθυρα. Έχει ονομαστεί από τους ευρωπαίους ταξιδευτές ως το «Μπλε Τζαμί» λόγω του χρώματος των πλακακιών του («δένει» αρμονικά με τα λευκά και τα λιγοστά πράσινα).

Το Μουντομπάσκετ περνάει από… το στομάχι

Κακά τα ψέματα.. Το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό σε ότι έχει να κάνει σχέση με φαγητό και Κωνσταντινούπολη είναι το κεμπάπ. Υπάρχουν πολλά είδη (Τας κεμπάμ, Σις Κεμπάμ κτλ), που συνδυασμένα με γιαουρτλού εδέσματα προσφέρουν ηδονική απόλαυση!
Αν η Ελλάδα είναι γνωστή για το σουβλάκι της, το τζατζίκι κτλ, το κεμπάπ αποτελεί το «εθνικό προϊόν» της Κωνσταντινούπολης. Εκτός από αυτό, η μεγαλύτερη πληθυσμιακά πόλη της Τουρκίας φημολογείται ότι διαθέτει μία από τις πιο διάσημες κουζίνες του κόσμου, ενώ κανείς δεν μπορεί να αγνοήσει τα εστιατόρια θαλασσινών της. Τα πιο δημοφιλή, βρίσκονται στις ακτές του Βοσπόρου και από τη θάλασσα του Μαρμαρά προς την ακτή νότια της πόλης.

Σμύρνη

Πονεμένη ιστορία η Σμύρνη. Ιδρύθηκε ως αποικία της Κρήτης και κατοικούνταν από Έλληνες, μέχρι και το 1922, όταν οι Τούρκοι εισέβαλλαν με τη βία και την κατέστρεψαν. 165.000 Έλληνες τράπηκαν σε φυγή και μετά την ανταλλαγή πληθυσμών που ακολούθησε της συνθήκης της Λωζάνης, το ελληνικό στοιχείο χάθηκε τελείως. Όλα αυτά όμως, είναι λίγο-πολύ γνωστά! Το θέμα είναι η τωρινή κατάσταση της Σμύρνης (ή Ιζμίρ, στη γλώσσα των διοργανωτών).

Πρόκειται, πλέον, για την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας με πληθυσμό περίπου 3,5 εκατομμυρίων ανθρώπων. Διαθέτει, παράλληλα, το δεύτερο μεγαλύτερο λιμάνι μετά την Κωνσταντινούπολη και σήμερα, είναι συνυφασμένη με την έννοια του εκσυγχρονισμού. Μάλλον πιο κοντά στην ευρωπαϊκή κουλτούρα, παρά στην παραδοσιακή της Τουρκίας. Πολλά εμπορικά κέντρα, αλλά και αρκετές κατοικίες με κόκκινες κεραμοσκεπές, ακόμα περισσότερες εκκλησίες και Τζαμιά. Ασφαλώς, οι καφετέριες και τα ρεστοράν μπροστά στη θάλασσα δεν θα μπορούσαν να μην κεντρίζουν την προσοχή του κάθε επισκέπτη.

«Κεμεράλτι» λέγεται το μεγάλο παζάρι στη Σμύρνη, που γίνεται στην «καρδιά» της πόλης και εκτείνεται σε μια απέραντη σειρά αγαθών. Εκεί, βρίσκεις από φαγητά, μπαχαρικά και φρούτα, μέχρι αντίκες, είδη οικιακών συσκευών και ρούχα.Σίγουρα, όσοι Έλληνες πατούν το πόδι τους στη Σμύρνη επισκέπτονται την Έφεσο, την αρχαία ελληνική πόλη, την εποχή της Κλασσικής Ελληνικής εποχής. Κατά την περίοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ήταν για πολλά χρόνια η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη (η Ρώμη είχε πάντοτε τα πρωτεία)!

Ο ναός της Αρτέμιδος είναι το μεγαλύτερο αξιοθέατο της Εφέσου, ένα από τα Επτά Θαύματα του Κόσμου, άλλωστε! Ένας καταστροφικός σεισμός στο παρελθόν «πλήγωσε» μεγάλο μέρος της πόλης, αλλά ακόμα και σήμερα, τα ερείπια της Εφέσου είναι ένα δημοφιλές διεθνές τουριστικό αξιοθέατο! Ας μη λησμονούμε ότι αποτέλεσε μία από τις επτά εκκλησίες της Ασίας που παρατίθενται στο βιβλίο της Αποκάλυψης, αφού πιστεύεται ότι σε αυτήν, έχει γραφτεί το Ευαγγέλιο του Ιωάννη.

Το Μουντομπάσκετ περνάει από το στομάχι…

Η κουζίνα της Σμύρνης δεν θα μπορούσε να μην έχει ελληνικά στοιχεία. Κυρίως πρόκειται για μια μίξη, ένα μείγμα οθωμανικής, εβραϊκής, ιταλικής, αρμένικης και ελληνικής παράδοσης. Τα νόστιμα ψάρια του Αιγαίου, προσφέρονται αρκετές φορές ως σπεσιαλιτέ κυριλέ εστιατορίων της Σμύρνης.

Καισαρεία

Ήταν το κέντρο του ελληνισμού και του χριστιανισμού, αποτελώντας στην ουσία τη μητρόπολη όλης της Καππαδοκίας. Σήμερα, διαθέτει ένα από τα πιο σημαντικά εμπορικά κέντρα στην περιοχή της Ανατολίας. Πρόκειται για μια σύγχρονη και πολυσύχναστη πόλη, με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα να έχει έντονα παραδοσιακά – θρησκευτικά στοιχεία.

Εκπληκτική είναι η εικόνα του καλυμμένου με χιόνι ηφαιστείου και των καταπράσινων λιβαδιών, στην πόλη, που είναι εξίσου γνωστή και για τη βιομηχανία χαλιών. Όπως σε όλες τις άλλες πόλεις, έτσι και στην Καισαρεία τα Τζαμιά είναι πολλά (όλα στο κέντρο της πόλης), όπως και οι εκκλησίες (λαξευμένες στο βράχο) και τα μαυσωλεία. Δεν μπορούν να περάσουν απαρατήρητες οι άλλοτε ακμάζουσες ελληνικές κωμοπόλεις Άβανο, Προκόπι και Σινασσό, όπως και η κοιλάδα του Γκιόρεμε.

Σύμφωνα με τους ιστορικούς, η Καππαδοκία εκτείνεται 400 χιλιόμετρα από ανατολή προς δύση και 200 χιλιόμετρα από βορρά προς νότο. Στη συγκεκριμένη περιοχή μάζευαν τους άπορους χωρικούς, ενώ γινόταν παράλληλα και το λεγόμενο σκλαβοπάζαρο με τους αριστοκράτες να επιλέγουν τους δούλους τους.

Σήμερα όμως, η Καππαδοκία διαθέτει εκπληκτικές κοιλάδες, με αυτήν της Ιχλάρα να είναι η πιο εντυπωσιακή, λόγω και του φαραγγιού με τα λαξευμένα παρεκκλήσια. Στις 15 συνολικά κοιλάδες της Καππαδοκίας, υπάρχουν 365 εκκλησίες ακριβώς, όσες και οι μέρες του χρόνου, δηλαδή. Αν για κάτι όμως, έχει μείνει στην ιστορία η Καππαδοκία, είναι ότι στα… εδάφη της έχει τη μοναδική στον κόσμο υπόγεια πόλη (Μαλακοπή η ονομασία της), με 13 ορόφους κάτω από την επιφάνεια της γης.

Το Μουντομπάσκετ περνάει από το στομάχι…

Σουτζουκάκια και παστουρμάς… Δεν υπάρχει μέρος στη Καισαρεία που να μην προσφέρει αυτά τα δύο «εδέσματα». Είναι το pick της πόλης και η πρώτη επιλογή για όποιον κάθεται να γευματίσει στην Καισαρεία. Ένα επίσης πολύ γνωστό πιάτο της πόλης είναι το «Μαντί», ένα είδος κρέατος γαρνιρισμένο με σάλτσα σκόρδου, συνοδευόμενο πάντα με γιαούρτι ή σος γιαουρτλού.