Μουντομπάσκετ: Εξήντα χρόνια ιστορίας!

Την έκτη δεκαετία ζωής συμπληρώνει φέτος το Μουντομπάσκετ, με τη διοργάνωση που θα διεξαχθεί στην Τουρκία, από τις 28 Αυγούστου μέχρι και τις 12 Σεπτεμβρίου. Το μπασκετικό ραντεβού που θα πραγματοποιηθεί στη γειτονική χώρα, θα είναι το 16ο στην ιστορία του θεσμού και το πρώτο που θα διοργανώσουν οι Τούρκοι. Ευκαιρίας δοθείσης λοιπόν, το www.sport-fm.gr σας παρουσιάζει την εξέλιξη της διοργάνωσης μέσα σε αυτά τα εξήντα χρόνια, αλλά και τις ομάδες που άφησαν το σημάδι τους σε κάθε μία από αυτές.

Γράφει ο Ανδρέας Κριαράς

Αν κάποιος ανατρέξει πίσω στον χρόνο, θα ανακαλύψει πως η εθνική μας εκπροσώπηση ξεκινάει κάπου στα 1986 και το Μουντομπάσκετ της Ισπανίας, με την Ελλάδα να αρκείται στη 10η θέση, πίσω από την Κίνα και μπροστά από την αντίστοιχη εθνική της Κούβας. Ήταν πάντως μια πρώτη συμμετοχή η οποία αποτέλεσε την απαρχή για τη μετέπειτα λαμπρή πορεία του ελληνικού μπάσκετ. Από τότε έχουν περάσει 24 ολόκληρα χρόνια, κατά τα οποία το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα ακολούθησε μία συνεχώς ανοδική πορεία, με αποκορύφωμα το αργυρό μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας τέσσερα χρόνια πριν. Οι Γιουγκοσλάβοι είναι αυτοί που έχουν κατακτήσει το τρόπαιο περισσότερες φορές (5), ενώ Η.Π.Α. και Σοβιετική Ένωση μοιράζονται τη δεύτερη θέση στη σχετική λίστα, αμφότερες με 3.



Διαβάστε στη συνέχεια καθεμία από τις διοργανώσεις ξεχωριστά, αρχής γενομένης από το μακρινό 1950.

1950 - ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ

Ένα τελείως διαφορετικό από αυτό που έχουμε συνηθίσει Μουντομπάσκετ, διεξήχθη στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής το 1950. Οι συμμετέχουσες ομάδες κλήθηκαν να αγωνιστούν μέσα στην καρδιά του φθινοπώρου (22 Οκτωβρίου - 3 Νοεμβρίου), ενώ μία άλλη σημαντική διαφορά σε σχέση με τη σημερινή δομή της διοργάνωσης, παρατηρήθηκε και στον αριθμό των ομάδων που έδωσαν το «παρών»: δέκα στο σύνολο από Αφρική, Ευρώπη και Αμερική ανταγωνίστηκαν για τον τίτλο της κορυφαίας. Αργεντινή και Η.Π.Α. αναμετρήθηκαν στον μεγάλο τελικό, με τους διοργανωτές να κατακτούν το χρυσό, επικρατώντας των αντιπάλων τους με 64-50. Πολυτιμότερος παίκτης όλου του τουρνουά αναδείχθηκε ο 23χρονος τότε Αργεντίνος, Όσκαρ Φούρλονγκ (σέντερ), σημειώνοντας 11.2 πόντους ανά παιχνίδι, περνώντας στο πάνθεον της ιστορίας, αφού αυτόματα έγινε ο πρώτος MVP στην ιστορία των Παγκοσμίων Πρωταθλημάτων.

1954 – ΒΡΑΖΙΛΙΑ

Στη Λατινική Αμερική διεξήχθη και το Μουντομπάσκετ του 1954, με τη Βραζιλία να αναλαμβάνει την υποχρέωση να φιλοξενήσει τη μεγάλη διοργάνωση. Εντελώς διαφορετική και πάλι η δομή της, με τις 12 ομάδες να συγκροτούν τέσσερις ομίλους των τριών. Οι Η.Π.Α. του Κίρμπι Μίντερ κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο, με τους «καριόκας» να κατακτούν τη δεύτερη θέση και τις Φιλιππίνες (!!!!) να κλείνουν την πρώτη τριάδα. Πρόσωπο και πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης ο Ουρουγουανός Όσκαρ Μόλια, με 18.6 πόντους ανά αγώνα.

1959 – ΧΙΛΗ

Σε πέντε πόλεις της Χιλής φιλοξενήθηκαν οι αγώνες του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος μπάσκετ του 1959, με τις τελευταίες φάσεις να διεξάγονται στην πρωτεύουσα Σαντιάγκο. Η παράδοση που ήθελε χώρες της Λατινικής Αμερικής να διοργανώνουν το μεγάλο μπασκετικό ραντεβού συνεχίστηκε, όπως άλλωστε και αυτή που ήθελε την πρωταθλήτρια χώρα να είναι εκτός Ευρώπης. Η Βραζιλία έχει στις τάξεις της έναν εξαιρετικό παίκτη: τον μετέπειτα MVP της διοργάνωσης, Αμάουρι Πάσος, που με 15.2 πόντους ανά αγώνα την οδήγησε στην κατάκτηση του πρώτου χρυσού μεταλλίου στην ιστορία της. Η.Π.Α. και Χιλή κατέκτησαν αργυρό και χάλκινο μετάλλιο αντίστοιχα, σε ένα ακόμα Μουντομπάσκετ που απέδειξε περίτρανα πως το μπάσκετ ανθούσε περισσότερο εκτός «Γηραιάς Ηπέιρου» την περίοδο εκείνη.

1963 – ΒΡΑΖΙΛΙΑ

Η «χώρα του καφέ» είναι η εκλεκτή για να διοργανώσει για δεύτερη φορά μέσα σε εννέα χρόνια την παγκόσμια συγκέντρωση αστέρων. Χωρίς καμία διάθεση να χαριστεί στις υπόλοιπες ομάδες, η οικοδέσποινα θα κατακτήσει για δεύτερη συνεχόμενη διοργάνωση το τρόπαιο και θα γίνει αυτόματα η πρώτη που καταφέρνει κάτι παρόμοιο στην ιστορία του θεσμού. Την τριάδα των μεταλλίων θα συμπληρώσουν οι Γιουγκοσλαβία και Σοβιετική Ένωση, ενώ οι Η.Π.Α. θα μείνουν για πρώτη φορά στην ιστορία τους εκτός βάθρου, έχοντας ωστόσο την καλύτερη επίθεση του τουρνουά με 83.8 πόντους ανά αγώνα. Ο Περουβιανός Ρικάρντο Ντουάρτε είναι η αποκάλυψη του τέταρτου Μουντομπάσκετ, με 23.1 πόντους ανά αγώνα, παρά το γεγονός πως η εθνική του ομάδα δεν ακολούθησε ανάλογη πορεία, τερματίζοντας στη δωδέκατη και προτελευταία θέση της κατάταξης. Για τους δις πρωταθλητές κόσμου, πολυτιμότερος για μία ακόμη φορά, ο Αμάουρι Πάσος.

1967 – ΟΥΡΟΥΓΟΥΑΗ

Στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάης έλαβε χώρα το πέμπτο Μουντομπάσκετ της ιστορίας. Η δομή της διοργάνωσης δεν θα αλλάξει σε σχέση με τις δύο προηγούμενες και οι 12 ομάδες θα χωριστούν σε τρεις ομίλους των τεσσάρων. Η Σοβιετική Ένωση θα κατακτήσει την πρώτη θέση και το χρυσό μετάλλιο, με τη Γιουγκοσλαβία του MVP Ίβο Ντανέου, να κατακτάει το αργυρό και τη Βραζιλία το χάλκινο. Οι διοργανωτές θα αρκεστούν στην έβδομη θέση. Πρώτος σκόρερ του τουρνουά, ο Πολωνός Μπόχνταν Λίκζο, με 20 πόντους μ.ο ανά αναμέτρηση.

1970 – ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ

Το πρώτο Μουντομπάσκετ της ιστορίας που ανέλαβε να διοργανώσει ευρωπαϊκή χώρα, είναι γεγονός. Πέντε πόλεις της τότε ενωμένης Γιουγκοσλαβίας, φιλοξενούν τα παιχνίδια των δεκατριών φιναλίστ. Η οικοδέσποινα γνωρίζει πως αυτή είναι η μεγάλη της ευκαιρία για διάκριση και δεν θα την αφήσει να πάει χαμένη. Θα κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο συντρίβοντας στον μεγάλο τελικό τους Βραζιλιάνους με 80-55, την ίδια ώρα που οι Σοβιετικοί θα επικρατήσουν των Ιταλών στον μικρό τελικό με 62-58, κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο. Ο Κρέσιμιρ Τσόσιτς αναδεικνύεται ως ο πολυτιμότερος των νέων παγκόσμιων πρωταθλητών, με τον Νοτιοκορεάτη, Σιν Ντονγκ Πα να εντυπωσιάζει επιτυγχάνοντας 32.6 πόντους ανά αγώνα, γεγονός που τον ανέδειξε ως πρώτο σκόρερ του έκτου Μουντομπάσκετ. MVP της διοργάνωσης, μία εμβληματική φιγούρα του ρώσικου μπάσκετ, ο Σεργκέι Μπέλοφ.

1974 – ΠΟΥΕΡΤΟ ΡΙΚΟ

Εφτά χρόνια μετά από τον θρίαμβο του Μοντεβιδέο, η Σοβιετική Ένωση θα σηκώσει και πάλι το τρόπαιο της παγκόσμιας πρωταθλήτριας, επικρατώντας στον μεγάλο τελικό της Γιουγκοσλαβίας, με 82-79. Ο κόουτς Βλάντιμιρ Κοντράσιν και οι παίκτες του, παραδίδουν μαθήματα επιθετικού μπάσκετ, ενώ στις τάξεις των Σοβιετικών υπάρχουν δύο πανίσχυρα όπλα: οι Σεργκέι και Αλεξάντερ Μπέλοφ, που σε συνδυασμό με τον εξαιρετικό σκόρερ, Αλεξάντερ Σαλνίκοφ (17.5 πόντους ανά αγώνα στη διοργάνωση), θα δώσουν στους Σοβιετικούς το δεύτερο χρυσό σε Μουντομπάσκετ. Το χάλκινο μετάλλιο θα πάει σε αμερικάνικα χέρια αφού οι Η.Π.Α. νίκησαν στον μικρό τελικό της διοργάνωσης την Κούβα με 83-70. Πρώτος σκόρερ του τουρνουά, ο Μεξικανός Αρτούρο Γκερέρο, με 27 πόντους ανά παιχνίδι. MVP αναδείχθηκε ο Γιουγκοσλάβος γκαρντ, Ντράγκαν Κιτσάνοβιτς.

1978 – ΦΙΛΙΠΠΙΝΕΣ

Στο ίδιο έργο θεατές αλλά με διαφορετικό πρωταγωνιστή, έγιναν όσοι παρακολούθησαν τον μεγάλο τελικό του όγδοου Μουντομπάσκετ της ιστορίας. Γιουγκοσλάβοι απέναντι σε Σοβιετικούς και πάλι, σε μια επανάληψη του τελικού του ‘74 με τους «πλάβι» να επικρατούν τη φορά αυτή, με 82-81 και να πανηγυρίζουν τον δεύτερο τους τίτλο στον θεσμό. Τρεις παίκτες του Άτσα Νίκολιτς θα συμπεριληφθούν στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης: Τσόσιτς, Νταλίπαγκιτς και Κιτσάνοβιτς με τον δεύτερο να κατακτά και τον τίτλο του MVP του Μουντομπάσκετ. Το χάλκινο μετάλλιο θα πάει στους Βραζιλιάνους, οι οποίοι θα κερδίσουν δύσκολα τους Ιταλούς στον μικρό τελικό, με 86-85. Πρώτος σκόρερ του τουρνουά, ο Τσεχοσλοβάκος Καμίλ Μπράμπενετς, με 26.8 πόντους ανά αγώνα.

1982 – ΚΟΛΟΜΒΙΑ

Η Σοβιετική κυριαρχία στο παγκόσμιο μπάσκετ επιβεβαιώνεται για ακόμα μία φορά. Η αρμάδα του Αλεξάντερ Γκομέλσκι θα επιβληθεί στον μεγάλο τελικό των Η.Π.Α. με 95-94, σε έναν από τους πιο αμφίρροπους της ιστορίας. Η ομάδα εκείνη έχει μεγάλες προσωπικότητες όπως ο «γίγαντας» με την παιδική καρδιά, Άρβιντας Σαμπόνις, ο Σεργκέσους Γιοβάισα, ο Στάνισλαβ Ερέμιν και ο θεόρατος Βλάντιμιρ Τσατσένκο. Το χάλκινο μετάλλιο πήγε στη Γιουγκοσλαβία, η οποία σε μία αποθέωση του επιθετικού μπάσκετ, επικράτησε στον μικρό τελικό της Ισπανίας, με 119-117. MVP της διοργάνωσης ο μεγάλος Αμερικανός Ντοκ Ρίβερς, ενώ ο Ουρουγουανός Βιλφρέντο Ρουίζ θα αναδειχθεί πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με 24 πόντους ανά αγώνα. Αξιοσημείωτο στοιχείο σε αυτή τη διοργάνωση αποτελεί η παρουσία ενός χαρισματικού Ισπανού σκόρερ: ο 23χρονος Χουάν Αντόνιο Σαν Επιφάνιο θα αφήσει εποχή, κάτι που θα φανεί από τότε, αφού θα συμπεριληφθεί στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης, ενώ θα αποτελέσει και εκ των πρώτων σκόρερ του τουρνουά.

1986 – ΙΣΠΑΝΙΑ

Η πρώτη ελληνική συμμετοχή σε τελικά παγκοσμίου κυπέλλου μπάσκετ είναι γεγονός. Η Εθνική μας ομάδα θα κάνει την παρθενική της εμφάνιση σε Μουντομπάσκετ, καταλαμβάνοντας τη δέκατη θέση σε σύνολο 24 ομάδων που έλαβαν μέρος. Η παρουσία στην πρώτη δεκάδα δεν προδιαθέτει κανένα για αυτό που θα επακολουθήσει την επόμενη χρονιά, στο Ευρωμπάσκετ της Ελλάδας, αφήνει ωστόσο υποσχέσεις πως το άθλημα έχει μέλλον στη χώρα μας. Οι Η.Π.Α. θα κατακτήσουν το χρυσό μετάλλιο επικρατώντας της Σοβιετικής Ένωσης στον μεγάλο τελικό με 87-85, έχοντας στις τάξεις της τον «ναύαρχο» Ντέιβιντ Ρόμπινσον και μία πλειάδα άλλων αστέρων, όπως ο Μπράιαν Σο, ο Στιβ Κερ και ο Ρόνι Σεϊκέλι. Στον μικρό τελικό, η Γιουγκοσλαβία συνέτριψε τη Βραζιλία του Όσκαρ Σμιτ, με 117-91, με τον Βραζιλιάνο ωστόσο να συμπεριλαμβάνεται δικαιολογημένα στην καλύτερη πεντάδα της διοργάνωσης. MVP στα παρκέ της Ισπανίας αναδείχθηκε ο μεγάλος – και αδικοχαμένος – Ντράζεν Πέτροβιτς, ενώ πρώτος σκόρερ του τουρνουά ο δικός μας μεγάλος, Νίκος Γκάλης, με 33.7 πόντους ανά αγώνα.

1990 – ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ

Το Μουντομπάσκετ θα επιστρέψει στη χώρα από την οποία ξεκίνησε. Η Αργεντινή θα συγκεντρώσει πάνω της τα βλέμματα όλου του μπασκετικού κόσμου, για να φιλοξενήσει το εντέκατο ραντεβού στην ιστορία. Είναι και το τουρνουά από το οποίο θα ξεπηδήσουν πολλά νέα μεγάλα ονόματα που θα αφήσουν εποχή στον χώρο του παγκοσμίου μπάσκετ. Τόνι Κούκοτς, Βλάντε Ντίβατς, Ζάρκο Πάσπαλι, Ζόραν Σάβιτς και ο νυν τεχνικός του Παναθηναϊκού, Ζέλικο Ομπράντοβιτς, υπό την καθοδήγηση του Ντούσαν Ίβκοβιτς για τους Γιουγκοσλάβους, Αλεξάντερ Βολκόφ και Σεργκέι Μπαζάρεβιτς από την πλευρά των Σοβιετικών είναι μόνο κάποιοι από αυτούς. Η μεγάλη των «πλάβι» σχολή θα φανεί και πάλι αντάξια του ονόματός της και θα σηκώσει το τρόπαιο, αφήνοντας το αντίπαλο δέος της Σοβιετικής Ένωσης με τη χαρά του ασημένιου μεταλλίου. Ο μεγάλος τελικός θα βαφτεί μπλε, αφού οι Γιουγκοσλάβοι θα επικρατήσουν της «αρκούδας» με 92-75, με τον Τόνι Κούκοτς να αναδεικνύεται ως ο πολυτιμότερος της διοργάνωσης. Το χάλκινο μετάλλιο πήγε στους Αμερικάνους, οι οποίοι κέρδισαν στον μικρό τελικό στην παράταση τους Πουερτορικανούς, με 107-105. Πρώτος σκόρερ του τουρνουά, ο Όσκαρ Σμιντ, με 35.5 πόντους ανά αγώνα. Στην έκτη θέση αρκέστηκε η πρωταθλήτρια Ευρώπης του ’87 και δευτεραθλήτρια Ευρώπης του ’89 Ελλάδα, η οποία ηττήθηκε στον τελευταίο αγώνα κατάταξης από τη Βραζιλία, με 97-94. Ο Παναγιώτης Γιαννάκης θα βρεθεί στην πρώτη τριάδα των σκόρερ, με 25.6 πόντους ανά αγώνα.

1994 – ΚΑΝΑΔΑΣ

Η διοργάνωση στο Τορόντο του Καναδά θα προκαλέσει πονοκεφάλους στη χώρα μας για τις ώρες διεξαγωγής των αγώνων. Όσοι Έλληνες ήθελαν να παρακολουθήσουν τους αγώνες της Εθνικής, θα έπρεπε να μείνουν ξάγρυπνοι μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες, ή να διακόψουν τον ύπνο τους στη μέση της νύχτας. Οι διεθνείς μας ωστόσο θα τους ανταμείψουν, κατακτώντας την τέταρτη θέση ανάμεσα στις 16 φιναλίστ της διοργάνωσης. Μιας διοργάνωσης που ανήκει εξ’ ολοκλήρου στα αστέρια της αποκαλούμενης «Dream Team». Η ομάδα όνειρο των Αμερικανών, κάνει πλάκα κατακτώντας δια περιπάτου το χρυσό, έχοντας παίκτες της αξίας των Ρέτζι Μίλερ, Σακίλ Ο’ Νιλ (μετέπειτα MVP του τουρνουά), του διαστημικού Σον Κεμπ, του Ντομινίκ Γουίλκινς, του Αλόνσο Μόουρνινγκ και του «μπομπέρ» από το Κλίβελαντ, Μαρκ Πράις. Από τη μανία των παικτών του Ντον Νέλσον, δεν ξέφυγε ούτε η ελληνική ομάδα, η οποία με αξιοπρεπέστατη εμφάνιση στον ημιτελικό, ηττήθηκε με 97-58, κρατώντας ωστόσο τους Αμερικάνους κάτω από τους 100 πόντους, για πρώτη φορά στο τουρνουά του Καναδά. Ο μεγάλος τελικός ανάμεσα στην «Dream Team» και τη Ρωσία ήταν παράσταση για έναν ρόλο, με τους Αμερικανούς να συντρίβουν την αντίπαλο, με 137-91. Ο μικρός τελικός αποτελεί επανάληψη του αντίστοιχου του Ευρωμπάσκετ της Γερμανίας το ’93, καθώς η Κροατία θα επικρατήσει της Ελλάδας με 78-60, κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο. Πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης ο Αυστραλός, Άντριου Γκέιζ (γνωστός στους Έλληνες από τη θητεία του στον Απόλλωνα Πάτρας), με 23.8 πόντους ανά αγώνα.

1998 – ΕΛΛΑΔΑ

Όλα τα φώτα του παγκοσμίου μπάσκετ συγκεντρώθηκαν στην Αθήνα, η οποία ανέλαβε να φιλοξενήσει το δέκατο τρίτο Μουντομπάσκετ της ιστορίας. Η Εθνική μας ομάδα προερχόταν από την εξαιρετική της παρουσία στον Καναδά και ήθελε μπροστά στο κοινό της να κατακτήσει το πρώτο της μετάλλιο στον θεσμό. Το γεγονός πως οι Η.Π.Α. κατέβαιναν χωρίς τα μεγάλα τους αστέρια στη διοργάνωση, έκαναν το ενδεχόμενο αυτό να μοιάζει εξαιρετικά πιθανό. Οι πολύ καλές εμφανίσεις της πρώτης φάσης, αλλά και η νίκη στον προημιτελικό απέναντι στους Ισπανούς με 69-62 (με έναν εξαιρετικό Γιώργο Μπαλογιάννη), έδειχναν πως όλα πήγαιναν βάσει σχεδίου. Ο ημιτελικός απέναντι στη Σερβία ήταν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους Έλληνες, να ξορκίσουν το φάντασμα των «πλάβι», που τους κυνηγούσε από το Ευρωμπάσκετ του 95’ όταν ο Μποντίρογκα και η παρέα του είχαν κερδίσει δύο φορές τους Έλληνες στο σπίτι τους. Παρόμοιο το σκηνικό και σε αυτόν τον ημιτελικό, αφού οι Σέρβοι του Ζέλικο Ομπράντοβιτς επικράτησαν με 78-73, αφήνοντας τους διοργανωτές εκτός τελικού, την ώρα που οι Ρώσοι κέρδιζαν τα δεύτερα των Αμερικανών με 66-64 παίρνοντας το δεύτερο εισιτήριο για τον μεγάλο τελικό της 9ης Αυγούστου. Οι Σέρβοι κατάφεραν για μία ακόμη φορά να κατακτήσουν το χρυσό μετάλλιο επικρατώντας της «αρκούδας» με 64-62, ενώ το χάλκινο πήγε σε αμερικάνικα χέρια, αφού οι Η.Π.Α. νίκησαν εύκολα την οικοδέσποινα Ελλάδα στον «τελικό της παρηγοριάς», με 84-61. MVP της διοργάνωσης, ο γνωστός μας από την μακρά – και πολύ πετυχημένη - θητεία του στον Παναθηναϊκό, Ντέγιαν Μποντίρογκα. Πρώτος σκόρερ στα ελληνικά παρκέ, ο Ισπανός Αλμπέρτο Ερέρος, με 17.9 πόντους ανά παιχνίδι.

2002 – Η.Π.Α.

Τέσσερις διοργανώσεις μετά την παρθενική της συμμετοχή σε Μουντομπάσκετ και η Ελλάδα θα είναι απούσα από τα κλειστά της Ιντιανάπολις. Οι διοργανωτές Αμερικανοί παρά το γεγονός πως κατεβαίνουν και πάλι χωρίς τα μεγάλα τους αστέρια, θεωρούνται εκ των φαβορί για την κατάκτηση του χρυσού. Το «χαστούκι» από τη Σερβία στην προημιτελική φάση (81-78), θα τους προσγειώσει ανώμαλα και θα τους αναγκάσει να αγωνιστούν για τις θέσεις 5-8. Οι «πλάβι» θα φτάσουν για πολλοστή φορά μέχρι το τέλος, επικρατώντας των Αργεντινών με 84-77 στην παράταση, σε έναν από τους πιο επεισοδιακούς τελικούς στην ιστορία. Το χάλκινο στη Γερμανία του μεγάλου Ντιρκ Νοβίτσκι, η οποία επικράτησε στον μικρό τελικό της Νέας Ζηλανδίας, με 117-94. Στα αξιοσημείωτα της διοργάνωσης, η παρουσία των Νεοζηλανδών στην τελική τετράδα. MVP του Μουντομπάσκετ και πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης ο Νοβίτσκι (24 πόντους ανά αγώνα), MVP του μεγάλου τελικού ο Μποντίρογκα και οι Σέρβοι κατακτούν τον πέμπτο τίτλο τους στον θεσμό.

2006 – ΙΑΠΩΝΙΑ

Ένα βήμα πριν από την κορυφή του κόσμου έφτασε η Ελλάδα στο Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας. Οι παίκτες του Παναγιώτη Γιαννάκη πραγματοποίησαν μία ονειρεμένη πορεία μέχρι και τον τελικό της 3ης Σεπτεμβρίου απέναντι στην Ισπανία, από την οποία ηττήθηκαν με 70-47. Η βαριά ήττα δεν προκάλεσε δυσαρέσκεια σε κανέναν, αφού το ταξίδι μέχρι εκεί ήταν έτσι και αλλιώς συναρπαστικό. Οκτώ νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια, εκ των οποίων και η ιστορική απέναντι στις Η.Π.Α. του Λεμπρόν Τζέιμς (101-95), στον ημιτελικό της διοργάνωσης. Το αργυρό μετάλλιο ωστόσο άφησε μία γλυκόπικρη γεύση, αφού μετά τη μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ, όλοι έσπευσαν να χρίσουν πρόωρα την Εθνική, νέα παγκόσμια πρωταθλήτρια. Η απουσία μάλιστα του Γκασόλ από τους Ισπανούς στον τελικό, έκαναν το χρυσό να μοιάζει ακόμα πιο σίγουρο. Έτσι και αλλιώς πάντως η δεύτερη θέση αποτελεί μέχρι και σήμερα την πιο καλή παρουσία της Ελλάδας σε Μουντομπάσκετ. Το χάλκινο μετάλλιο κατέκτησαν οι Αμερικανοί, νικώντας στον μικρό τελικό την Αργεντινή, με 96-81. MVP της διοργάνωσης ο Πάου Γκασόλ, πρώτος σκόρερ το «Σινικό Τείχος» που ακούει στο όνομα Γιάο Μινγκ, με 25.3 πόντους ανά παιχνίδι.