Με το φτωχό μου το μυαλό, λέω εγώ (Αντώνης Πανούτσος)

Το πανό που εμφανίστηκε στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης «Έξω οι ρουφιάνοι με τα DVD από την ΑΕΚ. Η ιστορία θα σε καταγράψει ως Αρτέμη Μάτσα» είχε το ίδιο γράψιμο με αυτό που είχε κρεμαστεί στον αγώνα με τον Ιωνικό «The party is over». Δεν είχε υπογραφή, αλλά και η άποψη ότι κρεμάστηκε χωρίς την ανοχή της «Original» δεν στέκει. Εκτός αν κάποιος πιστεύει ότι μπορείς να μπεις σε εκτός έδρας ματς σε θύρα οργανωμένων και να κρεμάσεις ό,τι πανό γουστάρεις. Το πιθανότερο είναι ότι το πανό είναι made in Patisia οργάνωση της «Original», που έχει και το μεγαλύτερο στράβωμα με τον Κοντό. Αλλά το σημαντικό είναι ότι η ελληνική νεολαία παραμένει cinefile και τιμάει τους μεγάλους του παρελθόντος. Το συγκινητικό πάντως είναι ότι η ελληνική νεολαία δεν ξεχνάει τους ήρωές της.
Στις ταινίες πάντως με τον Αρτέμη Μάτσα νιώθεις όπως ο Φακός, όταν πήγε να δει τον «Τιτανικό». Η ΑΕΚ έπαιζε με τη Λοκομοτίβ Μόσχας και τον Φακό τον είχαν ζώσει τα φίδια. Για να κρατήσει τα γούρια και να μη δει το ματς, είχε πάρει την κυρία του και από τα γραφεία της «Απογευματινής» στη Φειδίου είχε πάει στο «Τιτάνια» να δει τον «Τιτανικό». Στο διάλειμμα δεν άντεξε. «Ρε γυναίκα, αφού το ξέρουμε ότι στο τέλος θα βουλιάξει το μπουρδέλο, πάμε να φύγουμε». Επέστρεψε στο γραφείο αρκετά νωρίς. Για να προλάβει να δει τον Κοντίνιο να χάνει το γκολ και τον Τσουγκαΐνοφ, τον οποίο ο Πόρκι είχε διαβεβαιώσει τους Ολλανδούς ότι είχε ματιάσει, να κολλάει το παστέλι.

Το ίδιο προβλεπόμενες είναι και οι ταινίες του Μάτσα. Κάποια στιγμή θα εμφανιστεί ο Αρτέμης σε ένα υπόγειο, φωτισμένο από ένα γυμνό γλόμπο. Δίπλα του θα έχει έναν που θα κάνει τον αξιωματικό των «SS», που θα κάνει «ζ» όταν λέει το «σ», για να καταλάβουμε ότι είναι Γερμανός. Ο Μάτσας πάντα φοράει πέτσινη καμπαρτίνα, έχει το μαλλί κολλητό και άλουστο σε στυλ Σταύρου Διαμαντόπουλου ύστερα από τέταρτη ήττα. Λέει στο παλικαράκι που είναι δεμένο στην καρέκλα κάτω από τον γλόμπο. «Οι Γερμανοί είναι φίλοι μας. Θέλουν το καλό μας. Πρέπει να συνεργαστείς». Το παλικαράκι απαντάει «Φτου». Ο Μάτσας συνεχίζει. «Μολόγα σκουλήκι, αλλιώς θα σε σκοτώσω». «Φτου». ο Μάτσας χαστουκίζει το παλικαράκι και πηγαίνει στην κοπέλα που είναι κλεισμένη στο κρατητήριο. «Αν είσαι καλή μαζί μου, θα φροντίσω να σε αφήσουν ελεύθερη». «Φτου». Εδώ ο Μάτσας χαστουκίζει την Ελληνοπούλα. Σε μια ταινία των 95 λεπτών, είναι υπολογισμένο ότι ο Μάτσας τρώει περισσότερο φτύσιμο απ' όσο έχει ρίξει ο Τσιπλίδης σε 15 χρόνια καριέρα.

Παντόφλα ο Τουρέ;

Το παρατσούκλι του Γιάγια Τουρέ είναι «Πράσινο μίλι». Το έχουνε δώσει οι συμπαίκτες του στα αποδυτήρια όχι επειδή κάποιο σημαντικό μέλος του σώματός του έχει μήκος ένα μίλι, αλλά λόγω του χαρακτήρα του. Εχει τον καλοκάγαθο χαρακτήρα του Μάικλ Κλαρκ Ντάνκαν, που είχε παίξει τον γιγαντόσωμο μαύρο Τζον Κόφεϊ στην ομώνυμη ταινία. Ο Τουρέ, που στα 23 του είναι παντρεμένος με ένα παιδί, εκτός του ότι είναι πιστός μουσουλμάνος, είναι ντροπαλός και, όπως φαίνεται, τρώει και παντόφλα από την κυρία Τουρέ. Πριν από λίγες μέρες του είχαν δώσει το μενού του Artisti Macaroni, που στην πρώτη σελίδα του έχει μια γυμνή γυναίκα τυλιγμένη στο σπαγγέτι. Ο Τουρέ το επέστρεψε έντρομος, εξηγώντας: «Η γυναίκα μου θα το βρει στο σπίτι».

Τα δικά μας παιδιά

Ο Μανώλης Κατσιαδάκης, που παραιτήθηκε από τη διοίκηση του ΟΑΚΑ, έχει την επιθετικότητα του ζελέ φράουλα. Ηταν αναμενόμενο λοιπόν μετά το τζέρτζελο της ενοικίασης του εκθεσιακού χώρου στο ΟΑΚΑ να παραιτηθεί, χωρίς μέχρι σήμερα να έχει κάνει δήλωση. Η Φάνη Πετραλιά, της οποίας ο Κατσιαδάκης ήταν προστατευόμενος, έχει ένα διαφορετικό πρόβλημα. Πρέπει να κάνει κάτι για να δείξει ότι στο Υφυπουργείο Αθλητισμού ο Ορφανός δεν μπορεί να τρώει τα «δικά της παιδιά» ατιμώρητος. Ας πούμε, να φάει με τη σειρά της και αυτή ένα «παιδί» του Ορφανού. Μια καλή διαρροή, ας πούμε, για τα έργα και τις ημέρες του Θωμά Μεντεσίδη ως ελεγκτή των ομοσπονδιών. Μια υπενθύμιση πως ό,τι έκανε, το χρέωνε στον Καραμανλή. Και στο εφετινό φθινόπωρο, που τα σκάνδαλα φοριούνται όπως τα ταγέρ σε χρώματα γης, ο Τόμας θα φάει χώμα.

Στη δύσκολη στιγμή

«Η δύναμη στον άνθρωπο είναι το πορτοφόλι. Στον κόσμο τον σημερινό αυτό το ξέρουν όλοι. Το πορτοφόλι, ρε παιδιά, έχει περίσσια χάρη. Και σε μια δύσκολη στιγμή σε βγάζει παλικάρι». Κατοχικό τραγούδι του Μάρκου Βαμβακάρη, που δεν ήταν βάζελος και δεν έκανε σαμποτάζ στον Ολυμπιακό, αλλά έλεγε μια παντοτινή αλήθεια. Παίρνεις αυτό που πληρώνεις. Και ο Ολυμπιακός είναι αυτό που τα τελευταία χρόνια πληρώνει ο ιδιοκτήτης του. Καλός για το ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά ανύπαρκτος ευρωπαϊκά.

Τρία ολόκληρα χρόνια ο Σωκράτης Κόκκαλης μαδάει τους οπαδούς του Ολυμπιακού στο όνομα της αγάπης για την ομάδα τους. Πλήρωσαν για να γίνουν μέλη ώστε να βρίσκουν εισιτήρια. Έσκασαν τρία χρόνια μπροστάντζα με τις πιστωτικές τους κάρτες για να αγοράζουν διαρκείας. Έκαναν μόκο όταν η ομάδα έπαιζε κεκλεισμένων των θυρών, χωρίς η διοίκηση να έχει το φιλότιμο να τους αποζημιώσει.

Δικαιολογούσαν τον πρόεδρο ότι έχει προβλήματα με τον Καραμανλή και δεν μπορεί να επενδύσει. Σήμερα, ακόμα και αυτή η δικαιολογία δεν υπάρχει. Οι σχέσεις Κόκκαλη και κυβέρνησης έχουν εξομαλυνθεί. Εκτός λοιπόν αν υπάρχει κάτι ακόμα που η διοίκηση σκοπεύει να ζητήσει, για παράδειγμα οι οπαδοί να αγοράσουν διαρκείας προκαταβάλλοντας τα λεφτά της επόμενης εκατονταετίας, έφτασε η στιγμή που η διοίκηση του Ολυμπιακού πρέπει να πει κάτι ξεκάθαρα. Τι ζητάει ακόμα για να φτιάξει ομάδα. Και εάν δεν υπάρχει κάτι που να ζητάει και δεν μπορεί να κάνει τίποτα, σημαίνει ότι δεν έχει τίποτα να προσφέρει.