Το αμερικανικό ποδόσφαιρο έχει πάψει να είναι πια «αστείο» (Sportday / Χρ.Χαραλαμπόπουλος)

Οι Αμερικανοί, που ακόμη δεν έχουν τις πλούσιες ποδοσφαιρικές παραστάσεις των Ευρωπαίων ή των Λατινοαμερικανών, μπορούν να φθάσουν το 2010 ή το 2014 να είναι στην τετράδα του Μουντιάλ

Αν διαβάζαμε την είδηση πέντε χρόνια πριν, μπορεί να τη θεωρούσαμε και φάρσα. Διότι ποιος θα πίστευε ότι οι ΗΠΑ θα πλήρωναν το μεγαλύτερο ποσό που δόθηκε ποτέ από μία μεμονωμένη χώρα, για τα τηλεοπτικά δικαιώματα του Παγκοσμίου Κυπέλλου ποδοσφαίρου. Και όμως.

Η ΦΙΦΑ προχθές ανακοίνωσε ότι δύο τηλεοπτικοί οργανισμοί των ΗΠΑ, το ABC/ESPN και το κανάλι Univision συμφώνησαν να πληρώσουν στην παγκόσμια ομοσπονδία ποδοσφαίρου το ποσόν των 425 εκατομμυρίων δολαρίων για τα Παγκόσμια Κύπελλα του 2010 και του 2014.

Η συμφωνία προβλέπει ότι το δίκτυο του ABC και το καλωδιακό ESPN, που είναι και τα δύο ιδιοκτησία της Ντίσνεϊ, έχουν τα δικαιώματα για την αγγλική γλώσσα, ενώ το τηλεοπτικό κανάλι Univision, που εδρεύει στο Λος Αντζελες και είναι το μεγαλύτερο ισπανόφωνο κανάλι στις ΗΠΑ, έχει τα δικαιώματα για την ισπανική γλώσσα. Το ποδόσφαιρο στις ΗΠΑ έχει πολύ μικρό μερίδιο προβολής συγκρινόμενο με άλλα αθλήματα, τα οποία στο κάτω-κάτω θεωρούνται και περισσότερο «αμερικανικά».

Οσο περισσότερο όμως προβάλλεται το ποδόσφαιρο (και σε αυτό βοήθησαν πολύ οι επιτυχίες της αμερικανικής ομάδας στο Μουντιάλ του 2002 και οι επιδόσεις της εκπληκτικής γυναικείας ομάδας ποδοσφαίρου των ΗΠΑ, που στέφθηκε δύο φορές παγκόσμια πρωταθλήτρια), τόσο περισσότερο βοηθούν στην ανάπτυξή του στη χώρα των Yankees. Μια χώρα που κάνει εμφανή την κυριαρχική της παρουσία σε όλα τα σπορ εκτός από το ποδόσφαιρο, το οποίο ήταν υπόθεση των μεταναστών. Τουλάχιστον μέχρι τώρα.

Ο τρόπος και οι στρατηγικές προβολής του ποδοσφαίρου στις ΗΠΑ είναι αποφασιστικός παράγοντας για την εξάπλωσή του. Η διαφορά ώρας με τις χώρες της Ιαπωνίας και της Ν. Κορέας έκανε το Μουντιάλ του 2002 περισσότερο ραδιοφωνικό. Τα δικαιώματα της ραδιοφωνικής μετάδοσης των αγώνων του προηγούμενου Μουντιάλ στις ΗΠΑ είχε το Futbol de Primera, το ισπανόφωνο αθλητικό ραδιόφωνο της Αμερικής.

ΕκτΟΣ από την απευθείας μετάδοση των αγώνων, το επιτελείο του ραδιοφώνου (με το οποίο συνεργάσθηκαν ως σχολιαστές ο Κάρλος Μπιλάρδο, πρώην προπονητής της Αργεντινής, και ο Μπόρα Μιλουτίνοβιτς) παραχώρησε επ' αμοιβή το μουντιαλικό του πρόγραμμα σε άλλα 100 ραδιόφωνα σε ολόκληρη την επικράτεια των ΗΠΑ, ενώ ετοίμαζε από τη Σεούλ ένα after game show δίωρης διάρκειας και άλλο ένα δίωρο ενημερωτικό πρόγραμμα για το Παγκόσμιο Κύπελλο, που μεταδιδόταν το πρωί, την ώρα που οι Αμερικανοί πηγαίνουν στις δουλειές τους. Είναι η ραδιοφωνική ζώνη του morning driving time, στην οποία δίνεται η πιο σκληρή μάχη για την ακροαματικότητα.

Το Futbol de Primera, που είναι ο αποκλειστικός κυρίαρχος σε μια αγορά –του αθλητικού ραδιοφώνου- της οποίας οι δυνατότητες είναι πάρα πολύ μεγάλες, πλήρωσε περίπου 13 εκατομμύρια ευρώ για να εξασφαλίσει από τη FIFA τα αποκλειστικά δικαιώματα μετάδοσης όλων των διοργανώσεων ποδοσφαίρου μέχρι το 2006. Ίσως αυτό να φαίνεται παρακινδυνευμένο εγχείρημα για ένα ισπανόφωνο ραδιόφωνο στις ΗΠΑ, μια χώρα που έχει ως βασική της γλώσσα τα αγγλικά.
Μόνο που τα ισπανικά είναι η δεύτερη πλέον ομιλούμενη γλώσσα και, όπως δείχνει η εξέλιξη των δημογραφικών δεικτών, σε λιγότερο από 6 χρόνια, τα ισπανικά στις ΗΠΑ θα τα μιλά ο ίδιος αριθμός ανθρώπων με αυτούς που μιλάνε τα αγγλικά. Ειδικά στην Καλιφόρνια –που, αν θυμάμαι καλά, δίνει τους περισσότερους εκλέκτορες για την εκλογή του Αμερικανού προέδρου- οι ισπανόφωνοι είναι πλειοψηφία.

Εν τούτοις πρέπει να επισημάνει κανείς το εξής. Την παραδοσιακή ικανότητα των ΗΠΑ να ενσωματώνουν τους μετανάστες και να υιοθετούν στοιχεία της κουλτούρας τους. Και μέχρι τώρα το ποδόσφαιρο ήταν υπόθεση των μεταναστών. Αλλά όχι πια. Οι white-Americans ανακαλύπτουν τα οφέλη που μπορεί να τους προσφέρει, οφέλη που δεν είναι μόνον οικονομικά.

Το ποδοσφαιρο στις ΗΠΑ, μετά το Μουντιάλ, έχει μπει σε καλό δρόμο. Εχει περάσει στα πανεπιστήμια και αυτό έχει μεγάλη σημασία, ενώ υπολογίζεται ότι γύρω στα 9 εκατομμύρια παιδιά έχουν γραφτεί σε τμήματα υποδομής των ποδοσφαιρικών συλλόγων. Παράλληλα αρχίζουν να φτιάχνουν τους δικούς τους σταρ, για να υποστηρίξουν το σπορ, που στις ΗΠΑ είναι και Show Business ή, ίσως, πρώτα από όλα Show Business. Toν Λάντον Ντόνοβαν, το πρώτο μεγάλο αστέρι του αμερικανικού ποδοσφαίρου, ο οποίος δεν έχει φτάσει ακόμη τα 30, έχει ήδη επισκιάσει ο 16χρονος Φρέντι Αντου, που σε ηλικία 14 ετών έκανε ετήσιο συμβόλαιο με τη NIKE ύψους 1 εκατ. δολαρίων και έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον πολλών μεγάλων ευρωπαϊκών συλλόγων.

Στο επαγγελματικό τους πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, υπάρχουν παιχνίδια που συγκεντρώνουν 25 και 30 χιλιάδες φιλάθλους. Και πρόκειται για ένα πρωτάθλημα που δεν έχει την πληθώρα των μεγάλων σταρ της δεκαετίας του '70 που πήγαιναν στην ομάδα «ΚΟΣΜΟΣ» για το εφ' άπαξ τους. Δεν πιστεύω όμως ότι το ποδόσφαιρο θα φθάσει ποτέ τη δημοτικότητα του μπέιζμπολ, ή του ράγκμπι, ή ακόμη και του μπάσκετ. Παρ’ όλο που υπάρχουν ορισμένα πλεονεκτήματα για τους Αμερικανούς ποδοσφαιριστές. Ας πούμε, κανείς δεν σε πυροβολεί στο κεφάλι όταν επιστρέψεις στην πατρίδα σου, επειδή έβαλες ένα αυτογκόλ στο Παγκόσμιο Κύπελλο, όπως συνέβη με τον Κολομβιανό Εσκομπάρ.

Επίσης, οι φίλαθλοι, επειδή είναι λιγότεροι, νοιάζονται πραγματικά για το άθλημα και το γνωρίζουν καλά. Μετά, είναι και το άλλο. Δεν είσαι γνωστός για τα ποδοσφαιρικά σου κατορθώματα. Και αυτό σου προσφέρει ένα διπλό πλεονέκτημα. Οι αντίπαλοι σε υπολογίζουν λιγότερο και η πίεση από τους φιλάθλους σου για θετικά αποτελέσματα είναι μικρότερη. Οι Αμερικανοί, που ακόμη δεν έχουν τις πλούσιες ποδοσφαιρικές παραστάσεις των Ευρωπαίων ή των Λατινοαμερικανών, μπορούν να φθάσουν το 2010 ή το 2014 να είναι στην τετράδα του Μουντιάλ. Και αυτό μπορεί να φαίνεται τώρα τόσο απίστευτο όσο ήταν στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1950 η είδηση ότι οι ΗΠΑ είχαν κερδίσει με 1-0 τους «εφευρέτες» του παιχνιδιού. Τους Αγγλους.