Παλαιότερες

Ο Σιανίδης, το αγόρι, δεν ζηλεύει τον Ζαγόρη (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Ενώ η χώρα ασχολείται με κουταμάρες, όπως η πώληση της Ολυμπιακής, οι στημένες συνεντεύξεις για προσλήψεις, τα οικονομικά σκάνδαλα, τα παραδικαστικά κυκλώματα και η ακρίβεια, κανείς δεν αποκαλύπτει το μόνο σοβαρό δράμα των καιρών μας εκτός από την «Espresso» της Κυριακής:

Η Ιωάννα Λίλη είναι «φυλακισμένη του αρχηγού», γράφει στο πρωτοσέλιδο, κάνοντας εκατομμύρια ανθρώπους να βουρκώσουν. Καταδίκη χωρίς δίκη, ποινή χωρίς παράπτωμα, τιμωρία χωρίς αδίκημα, ντροπή χωρίς ευθύνη. Δεν μπορώ άλλο, βούρκωσα…

Στο σχετικό ρεπορτάζ, μεστό και περιεκτικό, η εφημερίδα καταγράφει δύο συγκλονιστικές απαιτήσεις του Ζαγοράκη, που μπορεί να σταθούν αιτία να μας διώξουν από την Ευρωπαϊκή Ενωση ή να μας καταγγείλει ο Οργανισμός Προστασίας Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Η πρώτη απαίτηση είναι η κοπέλα να αλλάξει τηλέφωνο. (Ελπίζω να εννοεί να αλλάξει νούμερο, γιατί αν κρατήσει το ίδιο νούμερο και αλλάξει τηλέφωνο δεν κάνουμε τίποτα). Ο λόγος για τον οποίο πρέπει αυτό να συμβεί είναι γιατί της τηλεφωνούσαν διάφοροι και ο Θοδωρής τα έπαιρνε. Σύμφωνα με την εφημερίδα, της είπε ότι θέλει να ανοίξει σπίτι μαζί της και όχι οίκο μόδας! Τι κρίμα... Η ιδέα ενός Ζαγοράκη που θα κυκλοφορεί ως άλλος Ιβ Σεν Λοράν ή Ρομπέρτο Καβάλι ή Μιχάλης Ασλάνης με εξιτάρει.

Για να είμαι ειλικρινής, πάντοτε ήθελα να κυκλοφορώ σαν Ντονατέλα Βερσάτσε, αλλά δεν είμαστε ακόμα τόσο προχώ…

Η δεύτερη απαίτηση του «Ζαγόρ» είναι η Λίλη να μένει με τη μάνα του όταν αυτός λείπει! Εδώ πια το πράγμα αγγίζει το παράλογο. Τι να πει η Λίλη με τη μάνα του Ζαγοράκη; Για τον Χάρη τον Σιανίδη; Τον μόδιστρο που η εφημερίδα αποκαλεί «χαρούμενο Χάρη»;

Ο ίδιος ο Χάρης τα πήρε στο κρανίο (αυτόπτες μάρτυρες είπαν ότι έκανε ένα «τσα» και χάλασε τη χαρούμενη φράντζα από τα νεύρα του…) με όλα αυτά και χθες βγήκε στη Λαμπίρη και έκανε σκληρές δηλώσεις: «Λένε ότι είπε στη Λίλη να μη μιλάει μαζί μου. Εγώ μιλάω με την Ιωάννα κάθε μέρα και συχνά κλαίμε. Απλώς εγώ δεν μπορώ να μιλάω μαζί του. Τι να πει δηλαδή ο Ζαγοράκης με μένα; Εγώ μπορώ να μιλήσω για το φόρεμα που φορούσε η Γωγώ Μαστροκώστα και ο Ζαγοράκης για μπάλες και ποδόσφαιρα. Τι να μου πει δηλαδή; Πόσα γκολ πρέπει να βάλει ο ΠΑΟΚ για να ανέβει επίπεδο;».

Προφανώς, ο Σιανίδης πιστεύει ότι ο ΠΑΟΚ είναι ασανσέρ…

Πρόσθεσε, ωστόσο, ότι αυτός τους γνώρισε και ότι δεν ζηλεύει το ζευγάρι.

Αυτό έλειπε, να αρχίσουμε να ζηλεύουμε και τις γυναίκες…

Πάντως, απ' ό,τι μαθαίνω πάνε για αρραβώνες και μετά βλέπουμε.

Η θεία μου η Λουκρητία συγκινήθηκε όταν διάβασε ότι τα παιδιά θα αρραβωνιαστούν. Αρραβώνας στην Ελλάδα έχει να γίνει από τη δεκαετία του '70. Οταν ο Ψαθάς έγραψε τη μυθική ατάκα «Στρίβειν δια του αρραβώνος», για τον Ντίνο Ηλιόπουλο και τις ανάγκες του θεατρικού έργου «Εξοχικόν κέντρον ο Ερως», οι γυναίκες κατάλαβαν ότι ο αρραβώνας είναι μια μεγάλη κοροϊδία.

(Το σκίτσο στο κέντρο της σελίδας δεν έχει καμία σχέση με τα τεκταινόμενα. Απλώς ο πρόεδρος Αργύρης Μήτσου τράκαρε στο Ηράκλειο και τον φανταστήκαμε να βγαίνει από το αυτοκίνητο στην κατάσταση που βλέπετε. Στην πραγματικότητα, ο άνθρωπος είναι μια χαρά. Απλώς άκουσε τον Αλμπέρτο Μαλεζάνι, που είπε ότι ο ΠΑΟ έκανε μεγάλο ματς εναντίον του ΟΦΗ, ταράχθηκε και δεν θέλει πολύ να γίνει το κακό…)

Ο Ανδρέας Καρκαβίτσας στο κλασικό αριστούργημά του τα «Λόγια της πλώρης» ξεκινά με την εξής φράση: «Ο πατέρας μου, μύρο το κύμα που τον τύλιξε, την αγαπούσε πολύ τη θάλασσα». Τι όμορφη φράση για να περιγράψεις ένα τόσο τραγικό γεγονός, όπως ο θάνατος του πατέρα σου.

Διαβάζοντας το χθεσινό «Φως», κατέληξα ότι ο μόνος που μπορεί να κάνει κάτι ανάλογο δεν είναι κάποιος συγγραφέας, αλλά ο ένας και μοναδικός –και γι' αυτό ειλικρινά υποκλίνομαι στο μεγαλείο του– Φαίδων Κωνσταντουδάκης.

Μόνο αυτός, με το μοναδικό στυλ του, μα πάνω από όλα χωρίς να δώσει το δικαίωμα να τον εγκαλέσουν -κι εδώ φαίνεται όλη του η μαεστρία- κατάφερε να περιγράψει ένα τόσο βρόμικο και ύποπτο παιχνίδι, όπως αυτό που έγινε στο Ηράκλειο ανάμεσα στον ΟΦΗ και στον ΠΑΟ.

Απομονώνω –το ξέρω, αυθαίρετα– κάποια κομμάτια και σας τα μεταφέρω:

«ΟΦΗ, ΣΕ… ΧΕΙΜΕΡΙΑ ΝΑΡΚΗ».

(Πανέξυπνη και υποδειγματική η χρήση του υπονοούμενου.)

«Φοβερές "τρύπες" από το κεντρικό αμυντικό δίδυμο Τόμας και Μαριάνο Γκονζάλες (εξάδελφος του Εκι). Από αυτούς –τον Βούλγαρο και τον Αργεντινό- ο ΠΑΟ ξετρύπωσε την ομάδα του Ηρακλείου, που ήταν πιο ακίνδυνο, ναρκωμένο φιδάκι και από αυτό με το οποίο εμφανίζεται σε νυχτοεκπομπές της TV το έγχρωμο μοντέλο, η Λατόγια».

Οταν ο Φαίδων Κωνσταντουδάκης έχει κέφια, η γραφή του μοιάζει με δροσερό νερό σε μέρες καύσωνα. Με μια λέξη: Α-ΠΟ-ΛΑΥ-ΣΤΙ-ΚΟΣ. Ευτυχώς συνεχίζει:

«Μόνο μία (!) φάση έγινε στην περιοχή του νικητή, κατά το 60', με το σουτ του Νίκου Μαχλά να κοντράρει στο σώμα του Νίλσον! Και δυο, τρεις φορές, στο πρώτο ημίχρονο, με "σεντρούλες" οι γηπεδούχοι "ζέσταιναν" τον Γκαλίνοβιτς, που είχε ξυλιάσει από το κρύο».

Αν ο Ντοστογιέφσκι γινόταν αθλητικός συντάκτης, είμαι σίγουρος ότι έτσι θα έγραφε. Διαβάστε την πανέξυπνη και εύστοχη κριτική του στον Βαγγέλη Βλάχο.

«Απίστευτες σε άνεση βόλτες από τον Βόουτερ στην αριστερή αμυντική πλευρά του ΟΦΗ, όπου οι Σταυρακάκης-Ντάβιντσον ήταν… σκέτη Φαλκονέρα! Ο Βαγγέλης Βλάχος "εδέησε" να αλλάξει τους Τόμας (73'), Σταυρακάκη (70') Μ-Ε-Τ-Α τα δύο γκολ από τους Κονσεϊσάο (με φάουλ στο 65') και Παπαδόπουλο (67'), με κεφαλιά από φάουλ του Βραζιλιάνου».

Ποιος άλλος θα ταίριαζε με τόση μαεστρία ένα τραγικό γεγονός, όπως αυτό στο ναυάγιο της Φαλκονέρας, με το ναυάγιο μιας ιστορικής ομάδας, όπως ο ΟΦΗ; Μόνο ο ημίθεος Κωνσταντουδάκης.

Πάρτε και μια διαφορετική περιγραφή των όσων συνέβησαν στις κερκίδες του Παγκρητίου, για να καταλάβετε την ποιοτική διαφορά ανάμεσα στον «όποιον όποιον» γράφει στις αθλητικές εφημερίδες και στον μεγάλο Φαίδωνα.

«Κουζουλάθηκαν –με το δίκιο τους– οι άνθρωποι του ΟΦΗ για την αμαχητί παράδοση της ομάδας τους! Από το 69' μετακινούνταν στις εξέδρες κι έμοιαζαν με "συννεφιασμένο Ψηλορείτη"».

Νομίζω ότι πήρατε ένα πολύ καλό μάθημα. Διαβάστε τώρα και το ιδανικό κλείσιμο.

«Από το οικτρό ηρακλειώτικο "ναυάγιο" σώθηκε μόνο στο α' ημίχρονο ο Σηφάκης, αλλά οι Τόμας–Μαριάνο–Ντάβιντσον-Σταυρακάκης "έμπαζαν" τόσο πολύ, ώστε κατά το β' μέρος σαν… να τρύπησαν τα μπρατσάκια–σωσίβια που "φορούσε" ο νεαρός διεθνής τερματοφύλακας».

Αν κάτι υπάρχει που με κάνει να σηκώνομαι από το κρεβάτι ακόμα και τις πιο καταθλιπτικές μέρες με ένα αίσθημα αισιοδοξίας, είναι γιατί ξέρω πως ο Φαίδων Κωνσταντουδάκης συνεχίζει να γράφει. Συνεπώς, μπορώ να ζω και να αναπνέω...

Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.

close menu
x