Η παραίτηση Μπάγεβιτς, η ιδανική ενδεκάδα του Ολυμπιακού και η... πρόοδος του Νίνη.

Ειλικρινά δυσκολεύομαι να πιστέψω αυτό που αρκετοί υποστηρίζουν εδώ και καιρό. Ότι ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, δηλαδή, έχει χάσει οριστικά τη μάχη με το χρόνο κι έχει μείνει πίσω σε προπονητικό επίπεδο. Αρνούμαι να μπω στην διαδικασία να σκεφτώ κάτι τέτοιο για έναν άνθρωπο που εδώ και χρόνια αποτελεί έναν από τους συνεπέστερους επαγγελματίες στον χώρο με τεράστια προσφορά σε όποιας ομάδας τον πάγκο κι αν βρέθηκε. Από την άλλη μεριά όμως θα πρέπει να παραδεχθώ, πως είναι η πρώτη φορά, που στην καριέρα του στην Ελλάδα αποτυγχάνει να αφήσει το στίγμα του σ΄ ένα ποδοσφαιρικό σύνολο. Δεν κατάφερε δηλαδή να τονώσει με την παρουσία του μια ομάδα, όπως είχε συμβεί παλιότερα με την ίδια την ΑΕΚ, τον Ολυμπιακό, τον ΠΑΟΚ και τον Αρη. Όλες αυτές «φώναζαν» από μακριά πως είναι ομάδες του Ντούσαν. Αυτή η ΑΕΚ των δύο τελευταίων χρόνων αναζητεί ακόμα ταυτότητα κι αυτό ασφαλώς μπορεί κανείς κάλλιστα να του το χρεώσει, παρά τις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετώπισε στην διάρκεια της θητείας του.

Η εικόνα του αγώνα στο Βόλο δεν θα έπρεπε πάντως να αποτελεί έκπληξη για κανέναν. Όποιος παρακολούθησε λίγο την ομάδα του Σάκη Τσιώλη πέρσι στην Β’ Εθνική θα είχε αντιληφθεί περί τίνος πρόκειται. Ένα σύνολο ποδοσφαιριστών που έχουν ενταχθεί απολύτως σ’ ένα σύστημα, με ξεκάθαρους προσανατολισμούς και με μερικούς ταχύτατους ποδοσφαιριστές, όπως ο Πλιάγκας, ο Ούμπιντες και ο Μόνχε. Ακόμα και ο… ευτραφής πλέον Μπρέσκα έμοιαζε να είναι μια ταχύτητα πιο πάνω από τους ταλαιπωρημένους μεσοαμυντικούς της ΑΕΚ. Η «τρύπα» της Ένωσης στον άξονα της μεσαίας γραμμής παραμένει ορθάνοιχτη από πέρσι και το μοναδικό θετικό στοιχείο θα το έβρισκε κανείς παρατηρώντας την καλή κυκλοφορία της μπάλας στο μεγαλύτερο διάστημα τους δευτέρου ημιχρόνου.

Ο Ολυμπιακός το Σάββατο πραγματοποίησε την καλύτερη φετινή του εμφάνιση, την μέρα δηλαδή που ο Ερνέστο Βαλβέρδε αποφάσισε να αφήσει τους πειραματισμούς και τις εμμονές και να παρατάξει την ομάδα με την καλύτερη δυνατή ενδεκάδα για εντός έδρας παιχνίδι του ελληνικού πρωταθλήματος κόντρα σε ομάδα της δυναμικότητας του Αστέρα Τρίπολης. Η παρουσία του Ρόμενταλ στο ένα άκρο έδωσε το απαραίτητο πλάτος στην επίθεση των ερυθρόλευκων απέναντι σε κλειστή άμυνα. Καλός, χρυσός ο Φετφατζίδης, αλλά την πολύτιμη δουλειά του Δανού στον αγωνιστικό χώρο σε τέτοιου είδους παιχνίδια, ο πιτσιρικάς δεν μπορεί να την κάνει. Πολύ απλά, γιατί δεν είναι ακραίος και δεν πατάει τη γραμμή για να κάνει χώρο και στους υπόλοιπους. Ο Φουστέρ παίζει πολύ πιο γρήγορα τη μπάλα και είναι πιο κινητικός και εκρηκτικός από τον Ιμπαγάσα αγωνιζόμενος πίσω από τον επιθετικό και ο Ραούλ Μπράβο προσθέτει τη δυνατότητα της ποικιλίας στην επιθετική ανάπτυξη διαθέτοντας πολύ καλύτερη τεχνική κατάρτιση από τον Χολέμπας. Το ερωτηματικό όσον αφορά στη σύνθεση πλέον έχει να κάνει με τα δύσκολα ματς της Σούπερ Λιγκ, εκεί που θα χρειαστεί απαραιτήτως δεύτερος ανασταλτικός μέσος. Θα μένει έξω ο Ιμπαγάσα ή θα κάθεται στον πάγκο ο Φουστέρ και θα προωθηθεί ο Αργεντινός για να παίξει «δεκάρι»;

Στον Παναθηναϊκό πήραν ανάσες με τη νίκη επί του Πανιωνίου στο ΟΑΚΑ, αλλά πέραν των βαθμών λίγα πράγματα τους μένουν από το παιχνίδι. Πρώτο απ’ όλα είναι σίγουρα η αγωνιστική ανάταση του Σωτήρη Νίνη. Εμφανίστηκε στην αρχή της φετινή σεζόν… βαρύς και ασήκωτος, δίχως ταχύτητα και εκρηκτικότητα, αλλά από το παιχνίδι στο «Κλεάνθης Βικελίδης» κι έπειτα δείχνει σαφή σημάδια βελτίωσης. Κόντρα στους Νεοσμυρνιώτες έκανε την καλύτερη εμφάνιση μέχρι τώρα, αλλά έχει ακόμα πολλά περιθώρια βελτίωσης. Γιατί, για το ποδοσφαιρικό του μυαλό και την τεχνική του κατάρτιση δεν τίθεται καν θέμα. Θέμα εξακολουθεί να τίθεται όμως όσον αφορά στο κέντρο της άμυνας. Το πρώτο δείγμα συνεργασίας Μπουμσόνγκ, Σαριέγι δεν ήταν αυτό που θα περίμενε ο Νιόπλιας, με τον Βάσκο πάντως να αποδεικνύει πως αυτή τη στιγμή είναι ο πιο αξιόπιστος στόπερ της ομάδας. Θέμα εξακολουθεί να τίθεται επίσης για τον άξονα της μεσαίας γραμμής. Η ενέργεια ενός παίκτη με τα χαρακτηριστικά του Σιμάο εξακολουθεί να λείπει και δεν είναι τυχαίο πως ο Νιόπλιας άλλαξε το σύστημα από 4-2-3-1 σε 4-3-3 στα μισά του δευτέρου ημιχρόνου προκειμένου να κλείσει την «τρύπα» παίζοντας με τρία ανασταλτικά χαφ.Θέμα θα μπορούσε να θέσει κανείς και για τον αριστερό οπισθοφύλακα, αλλά επιστρέφει ο Σπυρόπουλος....