Ο δικαστής με το πυρηνικό σπέρμα (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Φίλε αναγνώστη, ως καλός σημειολόγος ομολογώ ότι η υπόθεση Κούγια-Κεχαγιόγλου θα είχε πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον αν υπήρχαν καυτές καταθέσεις για σεξουαλικές διαστροφές, που θα αφορούσαν στους δύο μεγαλοδικηγόρους. Αλλιώς γιατί να ασχοληθεί κάποιος με μια προσωπική διένεξη;

Οσο περίεργος κι αν είναι, η περιέργειά του δεν θα διαρκέσει παραπάνω από τον χρόνο που διαρκεί ένα γρήγορο ξεφύλλισμα, μιας και δεν έχει τίποτα το πιπεράτο αυτή η υπόθεση. Αν όμως μπορούσε κάποιος να κολλήσει το μάτι του στην κλειδαρότρυπα και να παρακολουθήσει πιο προσωπικές στιγμές τους, η περιέργειά του θα κρατούσε ώρες, ακόμα κι αν τα γόνατά του είχαν πιαστεί από το μπανιστήρι.

Πάρτε για παράδειγμα το θέμα που ανέδειξε η «Espresso», το οποίο θεωρώ κορυφαίο της χρονιάς, με πρωταγωνιστή τον πρώην δικαστή Ευάγγελο Καλούση και τις διαστροφικές ορέξεις του. Μνημειώδης η κατάθεση της Αμερικανίδας καθηγήτριας αγγλικής γλώσσας, που με την προτροπή κάποιας μαθήτριάς της, η οποία ήταν πόρνη, αποφάσισε να ενισχύσει το εισόδημά της προσφέροντας ερωτικές υπηρεσίες μέσω ροζ αγγελιών.

Ο άνδρας της, που είχε προβλήματα καρδιάς, την παράτησε μόνη με χρέη κι αυτή, απελπισμένη, αναγκάστηκε να εκδώσει σώμα και ψυχή. Η κατάθεσή της όσον αφορά στην αγοραία σεξουαλική εμπειρία της με τον πρώην δικαστή είναι συγκλονιστική:

«Η αμοιβή που είχαμε συμφωνήσει ήταν 100 ευρώ. Εγώ δεν τα ζήτησα προκαταβολικά και, αφού καθίσαμε για λίγο στον καναπέ, μου είπε ότι είναι δικαστής και μου ζήτησε να του κάνω στοματικό σεξ. Εγώ του πρόσφερα την υπηρεσία που μου ζήτησε καθισμένη στα γόνατά μου και γυμνή, έχοντας μείνει μόνο με το σλιπάκι μου, ενώ εκείνος ήταν ξαπλωμένος στον καναπέ. Την ώρα που εκείνος εκσπερμάτωσε μου τράβηξε απότομα από τα μαλλιά το κεφάλι, με αποτέλεσμα το σπέρμα του να χυθεί στο δεξί μάτι μου και εξ αυτού του λόγου να νιώθω κάψιμο και έντονο πόνο».

Με μια φράση δηλαδή: το πυρηνικό σπέρμα του Καλούση προξενεί κάψιμο και έντονο πόνο. Σε όποιο φαρμακείο της χώρας κι αν πας με αυτά τα συμπτώματα στο μάτι, ο φαρμακοποιός θα σκύψει και θα σε ρωτήσει πονηρά στο αυτί: «Καλούσης;».

Η καημένη η κοπέλα ακόμα προσπαθεί να καταλάβει το νόημα της ελληνικής παροιμίας «καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα».

Ορισμένα πράγματα που αξίζουν είναι δύσκολα. Γι' αυτό, εξάλλου, αξίζουν. Όπως το τελευταίο ποίημα του Διονύση Τσακασιάνου, το οποίο, όπως ισχυρίζεται, έγραψε για μένα. Όμως εγώ δεν το αναδημοσιεύω γι' αυτόν τον λόγο, αλλά γιατί αγαπώ την καλή ποίηση και δεν μπορώ να τη βλέπω θαμμένη. Μοιραστείτε το, λοιπόν, μαζί μου:

«Τρίτη μας ήρθε, προσοχή, θα γράψω τα δικά μου,
Χάρη, καλέ συνάδελφε, σε γράφω στα απ' αυτά μου.
Ο μήνας ο Νοέμβριος σέρνει οκτώ ημέρες,
κακίες βγάζουν οι αδελφές, πολλά κουτσομπολάτα.
Τις… βρίσαμε, Χαρούλη μου, και τα μαντάτα να τα.
Λέω να γίνω πια κριτής των άλλων συναδέλφων
και να λικνολυγίζομαι με τον πωπό… τρυπάτο.
Να πίνω τα κοκτέιλ μου, να λέω άσπρο πάτο.
Να ξέρεις πως εχέστηκα περί τις κριτικές σου.
Αντε, μωρέ, μας τα 'πρηξες και κόρη… βατέψου.
Πιάσε, μωρέ, και γράφε μου όλα μου τα στιχάκια,
βγες και τσαρκούλα έπειτα, να κυνηγάς τεκνάκια».

Η έμπνευση φέρνει έμπνευση και το ποίημα φτιάχνει ποίημα. Γι' αυτό εμπνεύστηκα κι εγώ το παρακάτω και του το χαρίζω:

«Οι αδελφές σαν θα γεράσουνε,
πω πω πώς καταντούνε...
Ποιήματα, άρθρα, μοσχολίβανα
τους μένει να πουλούνε».

Τα μπράβο, όχι σε μένα, στον Διονύση Τσακασιάνο, που μου έμαθε τι θα πει ποίηση.

«Η Ελλάδα δεν θα διοργανώσει το Πανευρωπαϊκό του 2012», μου είπε ο Θόδωρος, ο προσωπικός οδηγός μου, ενώ με πήγαινε στην αισθητικό μου. Ομολογώ ότι κατατρόμαξα. «Γιατί», απόρησα, «υπήρχε καμιά πιθανότητα να πάρουμε τη διοργάνωση και δεν το είχα καταλάβει τόσο καιρό; Και τι να την κάνουμε δηλαδή τη διοργάνωση; Και το Ολυμπιακό τουρνουά του ποδοσφαίρου διοργανώσαμε, αλλά ήρθαμε τελευταίοι στον κόσμο. Άσε να το πάρει κάνας άλλος, μπας και δούμε προκοπή…».
– n –
Βέβαια, για τη συμπαθέστατη κατηγορία των συναδέλφων η απόρριψη της υποψηφιότητας αποτελεί τρομερό χτύπημα. Με δεδομένο ότι η τελική απόφαση θα βγει σε ένα χρόνο, υπήρχε αρκετός καιρός για να κυκλοφορήσουν βιβλία, να γίνουν ειδικές εκδόσεις, να στηθούν γραφεία Τύπου, να στελεχωθούν επιτροπές, να μοιραστεί κάνα φράγκο, να πληρωθεί το πετρέλαιο.

Πόσα χτυπήματα ακόμα θα αντέξει ο χώρος του Τύπου; Δεν φτάνει που το Υπουργείο Τύπου έφυγε από τη Βαλαωρίτου και εκατοντάδες συνάδελφοι στερήθηκαν τη δυνατότητα να πίνουν καφέ στο Κολωνάκι; Τώρα θα αντέξουμε κι αυτό;

Σε αυτές τις περιπτώσεις έχει πλάκα να διαβάζει κανείς τα πριν και τα μετά την απόφαση.

Τη Δευτέρα ο Πατρίκ Κομνηνός δήλωσε: «Θεωρούμε πως έχουμε καταθέσει έναν ικανοποιητικό φάκελο. Δεν θα τον ιεραρχούσα ως δεύτερο ή τρίτο, αλλά απαντά σε όλα τα τεχνοκρατικά ερωτήματα που έχουν τεθεί από την ΟΥΕΦΑ. Τις τελευταίες εβδομάδες προσπαθούμε να θωρακίσουμε αυτή την προσπάθεια με τις όποιες προσωπικές επαφές και επικοινωνίες. Αυτό γίνεται για να μπορέσουμε και στο πολιτικό σκέλος της υπόθεσης, που παίζει μεγάλο ρόλο, να διασφαλίσουμε ότι η ελληνική υποψηφιότητα είναι στις τρεις που θα προταθούν από την αρμόδια υπηρεσία».

Μάλιστα. Τι συμπεραίνετε από αυτό; Ότι έχουμε μια ομοσπονδία με ανθρώπους με εξαιρετικά κονέ στο εξωτερικό. Ανθρώπους ικανούς και δυνατούς να θωρακίσουν την υποψηφιότητα.

(Θέλω να δείξετε προσοχή στη χρήση του ρήματος «θωρακίζω». Η επιλογή του θυμίζει πολύ Θωμά και δείχνει ότι ο Πατρίκ, αν και νέος στην ΕΠΟ, μαθαίνει…)

Πάμε παρακάτω. Την Τρίτη, μετά την απόρριψη του ελληνικού φακέλου, ο Βασίλης Γκαγκάτσης με προσωπική δήλωσή του (προσωπική, όχι αστεία…) υποστήριξε ότι «η απόφαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΟΥΕΦΑ (μπλα, μπλα, μπλα) είναι μια καθαρά πολιτική απόφαση, με στόχο το άνοιγμα και τη στήριξη στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης». Τι έγινε, ρε παιδιά; Μέσα σε 24 ώρες ξεμείναμε από κονέ; Ή μήπως δεν τα είχαμε καθόλου και, ως συνήθως, πουλάγαμε φύκια για μεταξωτές κορδέλες;

Είπε και κάτι άλλο ο Γκαγκάτσης: «Πρέπει να κάνουμε απολογισμό και να μετρήσουμε τους φίλους μας». Να τον βοηθήσω εγώ. Ξέρετε πόσοι μας ψήφισαν; Δύο. Δηλαδή ο Λευκαρίτης κι ένας ακόμα. Ούτε ο Μαλτέζος Μίφσουντ δεν μας ψήφισε, που του είχαμε πέρυσι στο «Μεγάλη Βρετάννια» σουίτα γκραν κυριλέ, με όλα τα πούρα πληρωμένα.

Αλλά εγώ δεν καταλαβαίνω ειλικρινά σε ποιους φίλους αναφέρεται ο Γκαγκάτσης. Στους δικούς του; Πού τους βρήκε; Και τι διάολο φίλους έχει στην Ευρώπη; Εχει στην Ευρώπη Σταθόπουλο, Σιντόρη, Χατζηαποστόλου; Σε ποια χώρα;

Επειδή, ωστόσο, το χτύπημα των ξένων δυνάμεων κατά της περήφανης ελληνικής υποψηφιότητας υπήρξε συγκλονιστικό, εγώ από σήμερα προτείνω στον πρόεδρο όταν πηγαίνει στην ΟΥΕΦΑ και στη ΦΙΦΑ να κυκλοφορεί ντυμένος όπως στο σκίτσο: σαν πανίσχυρος Ράμπο, υπερασπιστής των ελληνικών συμφερόντων! Και, αν χρειαστεί, να κηρύξει και τον πόλεμο σε όλους αυτούς τους αληταράδες που τον στενοχώρησαν. Και δεν εννοώ τον Πατρίκ, μην παρεξηγιόμαστε…

Από περιέργεια, ήθελα να δω αντιδράσεις του Γιώργου Ορφανού για το συγκεκριμένο ζήτημα. Μπήκα λοιπόν στο site του υφυπουργείου, αλλά δεν είδα ούτε δήλωση. Για την ακρίβεια, το «πέρα βρέχει» του υφυπουργού ονομάζεται «Συνάντηση με τον Διαθεσόπουλο». Αυτή είναι η τελευταία είδηση που υπάρχει.

Υπάρχει κι ένα δελτίο Τύπου που αναφέρεται στη συνάντηση του υφυπουργού με τους αθλητικούς συντάκτες στο συνέδριο του ΠΣΑΤ στη Λάρισα. Άσε μας, ρε υφυπουργέ, ήσυχους, πλάκα μας κάνεις; Εδώ τόσοι συνάδελφοι κλαίνε από την εξέλιξη, θα έχουν κι εσένα να τους ευχαριστείς για την υποστήριξή τους στην επιτυχημένη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων;

Κάτι τέτοια κάνεις και θα πέσει το σκέπαστρο του Καλατράβα στα κεφάλια μας…