Ο,τι κι αν πεις είναι λίγο... (Sportday / Δημήτρης Σαραβάκος)

Ο ΠΑΟ έπαιξε υπεροπτικά καθ' όλη τη διάρκεια του αγώνα και το πλήρωσε. Μπήκε στο γήπεδο χωρίς να έχει το μυαλό του στο ματς, ήταν κομμένος στα δύο και εμφάνισε τεράστιο κενό στον χώρο του κέντρου.

Δυστυχώς, οι τόσες πολλές αλλαγές και η υπεροψία έβγαλαν τον Παναθηναϊκό έξω από έναν θεσμό, στον οποίο έχει τεράστια παράδοση και κακώς υποτιμήθηκε. Ο,τι και να πεις, είναι λίγο. Η ομάδα δεν μπορεί να βρει τον εαυτό της, κάτι που δεν μπορεί να γίνει όταν δεν υπάρχει βασική ενδεκάδα. Ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν είναι δυνατό να βρεθεί ένα σταθερό σχήμα, που να αλλάζει μόνο όταν υπάρχει ανάγκη.

Σε κάθε ματς βλέπουμε άλλους παίκτες, άλλη ενδεκάδα και ουδείς, μήτε ο προπονητής, είναι σε θέση να έχει σωστή άποψη για το ποιος ποδοσφαιριστής είναι σε καλή κατάσταση και ποιος όχι. Αυτό μπορεί να μοιάζει υπερβολικό για χθες, καθώς ο Παναθηναϊκός δεν χρειάζεται φοβερά πράγματα για να αποκλείσει μια ομάδα Β' Εθνικής, όπως ο Εργοτέλης.

Δεν κατάφερε το αυτονόητο, αποκλειόμενος για πρώτη φορά στο Κύπελλο από μια ομάδα δεύτερης κατηγορίας. Είναι εμφανές πως το «τριφύλλι» έχει πρόβλημα. Πλέον, μετά τον χθεσινό αποκλεισμό είναι φυσιολογικό να υπάρχει γκρίνια και κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για τη συνέχεια. Τα έχουμε δει όλα από τον φετινό Παναθηναϊκό. Δεν ξέρω τι άλλο να πω...