Τα κρυστάλλινα CV και η μανία με τη μέθοδο (Sportday / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Ποιοι είναι όλοι αυτοί οι... ανύπαρκτοι;

Ο αυθόρμητος συνάδελφος, που είδε τις προάλλες στην εφημερίδα το πρωτοσέλιδο της «SportDay», δεν ήξερε κανένα απ' τα ονόματα. Φυσικά, πολύ περισσότερο ήταν αδύνατον να ταυτοποιήσει όνομα με φωτογραφία. Αυτός είν' ο Τάδε, εκείνος ο Δείνα. Ελάχιστοι, μετρημένοι στα δάκτυλα, τους ξέρουν και το μπορούν.
Ειναι:

• Η απόλυτη απόδειξη για το ποιόν του «γκρουπ Ντέμη». Κρυστάλλινα CV, καμία λεζάντα, καμία ανάγκη.
• Η επιβεβαίωση ότι πρόκειται για ανθρώπους που η ΑΕΚ τους χρειάζεται. Δεν χρειάζονται εκείνοι για κάποιον λόγο την ΑΕΚ.
• Η εξήγηση, διότι ο Νικολαΐδης για τίποτα δεν είναι τόσο περήφανος όσο για τους συνεταίρους του. Ανύπαρκτοι (για το φως της δημοσιότητας) κατ' επιλογήν.
• Η απάντηση, στις όχι παράλογες απορίες του πρώτου καιρού, ποιοι θα δώσουν τα λεφτά τους για να κάνει κουμάντο ένα τρελόπαιδο.
• Ο καλός λόγος για να κοιμούνται οι φίλοι της «Ένωσης» ήσυχοι ότι οι μετοχές της ΠΑΕ είναι σε ασφαλή χέρια.
Το τέλειο οξύμωρο πράγματι απέναντι στο δεδομένο τοπίο του εν Ελλάδι επαγγελματικού φούτμπολ.
Τα υπόλοιπα έπονται φυσιολογικά.
Η ΑΕΚ εχει γίνει κιόλας, σε ούτε καν ενάμιση χρόνο, αναμφισβήτητο υπόδειγμα αναλογίας διαθέσιμων χρημάτων και αγοραζόμενης (ή διαχείρισης της υπάρχουσας) ποιότητας. Μετράνε τα λεφτά, μα πιο πολύ μετράει η γνώση. Ακόμα πιο πολύ, η μέθοδος.
Ο Νικολαΐδης δεν έχει ψύχωση μ' αυτό. Είναι... μανιακός μ' αυτό. Με τη μέθοδο. Μία καλή αγορά είναι τίποτα μπροστά στην πρόσληψη του σκάουτερ που εγγυάται πολλές καλές αγορές. Το πιστεύει, το εφαρμόζει, έχει ήδη τα πρώτα δειλά αποτελέσματα, προσμένει σε βάθος χρόνου τα καλύτερα.
Η μανία του δεν έχει όριο. Έως και τον Κατσουράνη, μόλις 26 ετών με... ολόκληρη ζωή στο ποδόσφαιρο μπροστά του, από τώρα τον προορίζει για ανιχνευτή! Επειδή, λέει, κόβει το μάτι του τόσο, ώστε με το που έχει τελειώσει το ματς ξέρει ποιοι ήταν οι καλοί (του αντίπαλου...).

Η προσθήκη του Γκέραρντ δεν εγείρει συνεπώς κανένα ερώτημα. Η μοναδική απορία που στέκει είναι (όχι γιατί πήρε τον Ολλανδό, αλλά) γιατί... άργησε να τον πάρει. Α, κι ακόμη μία. Οχι απορία, ακριβέστερα περιέργεια. Εάν ο εξηνταπεντάρης Ευγένιος θα συνεννοηθεί ομαλά με τους τριανταροσαραντάρηδες που κυριαρχούν στο «κίτρινο» οργανόγραμμα.
Καλά όλα αυτά, αλλά... το πρωτάθλημα (ή μήπως πλέον το... νταμπλ;) θα το πάρουμε; Ο λαός περιμένει έντεκα χρόνια, δεν μπορεί άλλο. Δεν είναι σαν τον λαό της Λίβερπουλ, που περιμένει 15 χρόνια, της Ιντερ, που περιμένει 16, της Τότεναμ, που περιμένει 43. Ο λαός το θέλει «εδώ και τώρα».

Ισχύει κατα βάση ό,τι και με τις αγορές. Ενα πρωτάθλημα είναι ωραίο. Αλλά οι βάσεις για μόνιμη ανταγωνιστικότητα (και συνεπώς για πολλά πρωταθλήματα), ωραιότερες. Ενα πρωτάθλημα τα προηγούμενα εννέα χρόνια πήρε κι ο Παναθηναϊκός. Πήγε μπροστά;

Ο Νικολαΐδης σε τούτη την προσπάθεια απέναντι (εκ των έσω, υποτίθεται) βρίσκει... κάτι ναυάγια της ζωής. Κατηγορείται πάρα πολύ εύκολα ως «καταδότης». Οταν ένας άνθρωπος με την ιστορία, για παράδειγμα, του Νίκου Κιάου στον λεγόμενο δημοκρατικό χώρο έχει αρθρογραφήσει (με αφορμή τα ΑΕΚτσήδικα, στα οποία σαφέστατα τοποθετήθηκε) υπέρ της πολύ προσεκτικής χρήσης τέτοιων, ευαίσθητων σε τούτο τον τόπο λέξεων...

Ο Νικολαΐδης ασχολείται μ' αυτό. Ξοδεύει χρόνο. Ευλόγως. Είναι ένα πρόβλημα. Αν κάτι δεν του συγχωρώ, είναι ότι ασχολείται πάρα πολύ. Προ καιρού, στη συναυλία της ερασιτεχνικής ΑΕΚ προς τιμήν του Μίκη Θεοδωράκη, έλειπε. Ο τρισμέγιστος Μίκης τον έψαχνε. Παρακάλεσε να διαβιβάσουν στον Νικολαΐδη την εκτίμησή του. Πού ήταν ο Νικολαΐδης;

Τον ρώτησα μια απ' τις επόμενες μέρες. Μου είπε ότι είχε εγκλωβιστεί εκείνη τη βραδιά σε πολύωρο ραντεβού με κάτι... Μαχητές, Πειρατές, ούτε που θυμάμαι. Το έκανε δηλαδή χειρότερο απ' ό,τι ήταν! Για χάρη τους, στον Θεό που πιστεύετε, δεν πήγε στον Μίκη. Είναι, τουλάχιστον έτσι μου φάνηκε, τρελό. Παρανοϊκό. Ασύλληπτο. Τον παρακάλεσα να βρει τρόπο να επανορθώσει.
Ελπίζω ότι το έχει κάνει.