Από πότε η γκανιότα έγινε οικονομική πολιτική; Από τότε που για να βγει η ζημιά του 2004, το κράτος θα πρέπει να βάζει στο κουπόνι και το πρωτάθλημα κορασίδων του μπάντμιντον.
H επικοινωνία στον Παναθηναϊκό είναι λίγο χειρότερη από της Αλβανίας του Εμβέρ Χότζα. Την αγλαό περίοδο της μεσομακροπρόθεσμης προεδρίας του Αγγελου Φιλιππίδη υπήρχε η Τρέντη Κυπαρίσση. Το κινητό της είχε μπαταρία σαν τριαξονικό της Magirus Deutz, απ' αυτές που τελειώνουν στα τέσσερα χρόνια ομιλίας. Ήθελες την Τρέντη για να τσεκάρεις είδηση. Την έβρισκες. Έστω και στο «Μπαλτάζαρ» στις τρεισήμισι το πρωί. Υπήρχε θετική είδηση για την Πανάθα; Πλακωνόταν η Τρέντη να τη μοιράσει στους ρεπόρτερ έστω και το βράδυ.
Σήμερα στον Παναθηναϊκό υπάρχει μόνο η επίσημη γραμμή που δίνεται επίσημα στους επισήμους του Τύπου. Για τα υπόλοιπα θέματα και για τους πληβείους υπάρχουν οι ιδιαίτερες γραμματείς του Σαμαρά, του Στράτου και του Παρθενόπουλου. Τους το λες, το γράφουνε, σε γράφουνε και το αποτέλεσμα είναι ο τρόπος που παρουσιάστηκε η οργάνωση των επαρχιακών ακαδημιών του Παναθηναϊκού. Κάτι που άλλη ΠΑΕ θα το είχε προβάλει, αντιμετωπίστηκε σαν hush-hush που έλεγε και ο Ντε Βίτο στο L.A. Confidential.
Το ίδιο έγινε με τα νέα μηχανήματα που αγόρασε η ΠΑΕ για την εκγύμναση της ομάδας. Αν δεν ήταν ο Παναθηναϊκός, θα είχαν διαφημιστεί τα μηχανήματα, ο γυμναστής της ομάδας θα είχε κάνει παρουσίαση για τους δημοσιογράφους, θα είχαν βγει φωτογραφίες -συνοπτικά, δηλαδή, θα είχε γίνει ο μέγιστος ντόρος. Παρ' όλο που ο Παναθηναϊκός έχει γυμναστή τον μανιακό με την τεχνολογία Ρότζερ Σπράι, με την υπόδειξη του οποίου αγοράστηκαν τα μηχανήματα, η είδηση βγήκε μέσα από το ρεπορτάζ που γίνεται με τους ποδοσφαιριστές.
Στον δρόμο του «Ετσι»
Το νόημα του Πολυτεχνείου ήταν το «δεν σας γουστάρουμε». Ακούμε Χέντριξ, ακούτε κλαρίνα, φοράμε φούξια, φοράτε λαδιά, μιλάτε για πατρίδα, μιλάμε για τον κόσμο. Σίγουρα υπήρχαν άτομα που το πρόβλημά τους ήταν να φύγουν οι δικτάτορες για να κυβερνήσει το ΚΚΕ και η Ενωση Κέντρου. Αλλοι που έγραφαν «Έξω οι Αμερικανοί» και μπορούσαν να σε γκαστρώσουν ότι οι Σοβιετικοί είχαν μπει στην Πράγα επειδή ο Ντούπτσεκ ήταν πράκτορας της CIA. Δεν μπορώ να μιλήσω γι' αυτούς και δεν με αφορούσαν. Μπορώ να μιλήσω για τους άλλους. Αυτούς που δεν γούσταραν τη μούχλα της δικτατορίας και τα μπαλέτα της Δώρας Στράτου να χορεύουν με φόντο την Ακρόπολη. Αυτούς που ξυνόντουσαν εκεί που πρέπει να ξύνεσαι όταν η Αλίκη Νικολαΐδου, λιγωμένη, εξιστορούσε στην ΥΕΝΕΔ τα κατορθώματα του Πλαπούτα.
Αυτοί οι «άλλοι» δεν είχαν κόμμα να τους υιοθετήσει. Έγιναν τα ορφανά της μεταπολίτευσης που έγραφαν στους τοίχους της Στουρνάρη: «Εμπρός στον δρόμο που χάραξε ο Ετσι». Η φωνή τους πνίγηκε στη Smyrnof και τα Mc Kenzie του Decadence. Πρόλαβαν να διαβάσουν στον τοίχο της Μαυρομιχάλη ότι «Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του», πριν οι καινούργιοι χαθούν στον πεζόδρομο της Βαλτετσίου.
«Το πολυτεχνείο Jeep». Δεν περνάω πια από τα Εξάρχεια, διαβάζω τα συνθήματα στην αναπαραγωγή τους και Thank's Χρίστο για την ενημέρωση. Το Πολυτεχνείο ζει σαν σύμβολο αμφισβήτησης. Το πρωτόγονο τανκ του 1973 έγινε Cayenne του 2005 (ABS, αερόσακοι, θερμαινόμενα καθίσματα). Ο,τι έγινε τότε, ανήκει στο τότε και η ιστορία είναι καλύτερα μερικές φορές να μη γράφεται γιατί οι πρωταγωνιστές της γίνονται αγάλματα σε μουσεία. Αντε και γεια χαρά σας, μάγκες. Το κλέβω από τον τελευταίο δίσκο του Παυλάκη.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
