Προσοχή στους ψευδομάρτυρες και τον Γιώργο Βαζάκα (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Η εποχή της Σούπερ Λίγκας γεννιέται στον αστερισμό της έμπνευσης. Ίσως να φταίει γι' αυτό και η Πανσέληνος του Σκορπιού, που μόλις πέρασε. Πρόσεξα χθες τη φωτογραφία που είχε το «Sportime» στο πρωτοσέλιδο, με τον Ντέμη, τον Τζίγκερ, τον Κόκκαλη και τον Πανόπουλο να εμφανίζονται σε κολάζ στον ρόλο των πρωτεργατών της συμφωνίας της Γιάλτας.

Η σημειολογία όταν είναι υπεραπλουστευμένη καταντάει κουραστική. Σύμφωνα με την ανάλυση της φωτογραφίας, ο Στάλιν της Σούπερ Λίγκας είναι ο Κόκκαλης, λόγω των κάποτε καλών σχέσεων με τη Σοβιετία. Ο Ρούσβελτ έχει μεταμορφωθεί σε Τζίγκερ, αφού ο ιδιοκτήτης του ΠΑΟ είναι αμερικανοfan. Ο Τσόρτσιλ είναι ο πρωθυπουργός της ΑΕΚ Ντέμης Νικολαΐδης. Όμως η εφημερίδα έχει φυλάξει για τον Χρήστο Πανόπουλο, τον πρωτεργάτη του σχεδίου, τον ρόλο ενός απλού και ασήμαντου υπασπιστή! Παιδιά, δεν ξεκινάμε καλά…

Η όλη εξέλιξη με κάνει να συμπαθώ τον εκνευρισμένο Βίκτωρα. Η χθεσινή απάντησή του στην ανακοίνωση των τεσσάρων δείχνει ότι θα σταθεί στο ύψος του και θα μας διασκεδάσει όσο οι άλλοι. «Ας κοιτάξουμε να βελτιώσουμε τα κενά εξυγίανσης (sic) κι ας αφήσουμε μεγαλεπήβολα σχέδια», νουθετεί και ρωτάει ρητορικά: «Αν είχατε πάει παλαιότερα στο γήπεδο του Αιγάλεω, θα βλέπατε ότι δεν υπήρχαν τουαλέτα και κυλικείο. Ποιος ενδιαφέρθηκε από τους μεγάλους αν το Αιγάλεω είχε τις στοιχειώδεις ανάγκες, ποιος έδωσε βοήθεια σε ομάδες από αυτούς; Κοιτάνε την πάρτη τους».

Πολύ σωστά! Εγώ μαζί του είμαι. Διότι ο σκοπός των μεγάλων πρέπει να είναι ακριβώς αυτός: αν λειτουργούν οι τουαλέτες και το κυλικείο στο Αιγάλεω! Θα μπορούσαν π.χ. ο Ντέμης με τον Τζίγκερ να περνάνε από εκεί για να δουν αν έχει χαρτί υγείας και ποιος κλέβει το ρολό, ενώ ο Πανόπουλος με τον Κόκκαλη θα έπρεπε να τσεκάρουν αν το κυλικείο έχει μπισκότα, γαριδάκια, σερβιέτες, προφυλακτικά και όλα τα απαραίτητα που χρειάζονται στους θαμώνες των γηπέδων…

Νοστάλγησα, φίλε αναγνώστη, εκείνες τις όμορφες στιγμές της δημοσιογραφίας, όταν ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος σε σουίτα γνωστού ξενοδοχείου –εν είδει στούντιο– άνοιγε την πόρτα του δωματίου και ανακάλυπτε ότι ο Κεντέρης ανταποκρίθηκε τελικά στην πρόσκλησή του για μια εκ βαθέων συνέντευξη-εξομολόγηση.

Τι ωραίες εποχές... Και τι κρίμα που ό,τι είναι ωραίο δυστυχώς τελειώνει γρήγορα. Ή μήπως όχι; Ξεφυλλίζοντας το απόβραδο το «Sportime», το μάτι μου έπεσε στην είδηση που με έκανε να αναφωνήσω πως τα ωραία επιστρέφουν: «Ο εισαγγελέας πρότεινε (sic) να γίνει δίκη για τον Κεντέρη και τη Θάνου για ψευδή αναφορά στις Αρχές».

Προφανώς ο εισαγγελέας δεν είχε τι να κάνει, ένιωθε τόσο κουρασμένος και απογοητευμένος από τη ρουτίνα της καθημερινότητας και αποφάσισε να το ρίξει λίγο έξω. «Πρότεινε» τότε στον Κεντέρη και τη Θάνου να κάνουν μια δίκη to know us better, ώστε να συνδυάσουν δουλειά με διασκέδαση. Το βρίσκω αρκετά πρωτότυπο, πανέξυπνο. Αν τώρα το σύνολο των εφημερίδων, αθλητικών και μη, αναφέρουν ότι Κεντέρης και Θάνου παραπέμπονται ως κατηγορούμενοι σε δίκη για ψευδή αναφορά στις Αρχές (βλέπε τροχαίο), αυτή είναι μια άνευ σημασίας μικρή λεπτομέρεια, την οποία με τη βοήθεια του Σωκράτη Γκιόλια, του ανθρώπου, του δημοσιογράφου, του αρχισυντάκτη, μπορούμε να παραβλέψουμε.

Πάντα μου άρεσε ο Σωκράτης Γκιόλιας. Η στήλη του στο «Sportime», με τίτλο «Χωρίς φόβο», που με κάνει πραγματικά να μη φοβάμαι, είναι γεμάτη στοχασμούς. Ο τελευταίος είχε τίτλο «Απλά για να τους τρέχουν».

«Ίσως αν ήταν ένας απλός πολίτης στη θέση των δύο αθλητών δεν θα έμπαινε στον κόπο ο εισαγγελέας να τους στείλει σε δίκη. Τώρα, λόγω της δημοσιότητας και της πίεσης που ασκούν κάποιοι, αναγκάζονται οι δύο αθλητές να ταλαιπωρούνται».

(Αααχ, Σωκράτη μου, τα ξέρεις! Το ίδιο δεν έγινε και με τον Στέφανο Κορκολή; Αν στη θέση του ήταν ένας απλός πολίτης, όλοι θα του λέγανε πως είναι και πρώτος μπήχτης).

Το κλείσιμο, πάντως, της στήλης του είναι μαγευτικό:

«Ετσι κι αλλιώς, η ιστορία με το παραδικαστικό κύκλωμα απομυθοποίησε πολλά πράγματα στη δικαιοσύνη και έτσι ίσως όσα λέγονται και γράφονται να μην αντέχουν πάντα σε σοβαρή κριτική».

Ναι, Σωκράτη μου. Μόνο που το παραδικαστικό κύκλωμα στήθηκε για να αγοράζονται αθωωτικές αποφάσεις –το παράδειγμα είναι ατυχές, αλλά μην πτοείσαι! Τι κριτική να κάνεις για ένα τυχαίο –στην ατυχία τους– ατύχημα; Βέβαια, στη διπλανή στήλη που φιλοξενεί το ρεπορτάζ διαβάζω το εξής συγκλονιστικό:

«Σε δίκη προτείνει ο εισαγγελέας να πάει και ο μάρτυρας του τροχαίου, καθώς και ένας ψευδομάρτυρας, που μόνος του κατέθεσε ψευδώς, ενώ όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια έκανε το ίδιο σε πολλές άλλες δίκες».

Τι χόμπι κι αυτό από ανθρώπους που αγαπάνε την αλήθεια! Τι βίτσιο, αλήθεια, να γίνεσαι ψευδομάρτυρας και να δηλώνεις ότι είδες τον Κεντέρη όπως στο σκίτσο στο κέντρο της σελίδας! Γιατί δεν πιστεύω ότι το κάνεις για να βγάλεις χρήματα. Κουσούρι είναι, το κάνεις για να ταλαιπωρείς τους αθώους ανθρώπους, να παίρνεις το μέρος τους για να τους εκθέτεις. Συνεχίζω να απορώ, Σωκράτη μου, γιατί ασχολείται ο εισαγγελέας με όλα αυτά. Τυχαία ατυχήματα, λάθος διαγνώσεις, ψευδομάρτυρες: πράγματα που συμβαίνουν στον καθένα μας καθημερινά…

Καλά κάνεις, πάντως, εσύ και τονίζεις:

«Πάντως, τονίζουμε ότι τα απαγορευμένα σκευάσματα που βρέθηκαν στην αποθήκη του Τζέκου ήταν 11 στον αριθμό και μάλιστα ληγμένα αρκετούς μήνες νωρίτερα. Αυτό σημαίνει ότι δεν προορίζονταν για πώληση ή χρήση».

Επ' ουδενί, Σωκράτη! Ο Χρήστος Τζέκος είναι γνωστός συλλέκτης. Και, όπως όλοι οι μεγάλοι συλλέκτες, θα κυνηγηθεί από το κράτος. Τα ίδια δεν τράβηξε και ο Ιόλας;

(Το μόνο που μου μένει να φωνάξω είναι η γνωστή παροιμία της θείας μου: «Τι είχες, Γκιόλια, τι είχα πάντα»!)

Αν ο Σωκράτης με κάνει πλούσιο στο πνεύμα, υπάρχει κάποιος άλλος που φροντίζει να πλουτίζω σε χρήμα. Αυτός δεν είναι άλλος από τον Γιώργο Βαζάκα. Στο Στοίχημα τον συμβουλεύομαι πάντα. Το ίδιο έκανα και με τις προβλέψεις που έδωσε την περασμένη Τρίτη στο ένθετο του «Πρωταθλητή» «Bet Top» για τα παιχνίδια μπαράζ, αλλά και για τα διεθνή φιλικά.

Στο Αυστραλία-Ουρουγουάη προτείνει «άσο» ασυζητητί. Πέφτει μέσα. Δεύτερο ματς, το Μπαχρέιν-Τρίνινταντ. Ο Βαζάκας, γνωρίζοντας το Μπαχρέιν απ' έξω, αλλά και τη δυναμική του Τρίνινταντ, το οποίο έχει μελετήσει άπειρες φορές, προτείνει «άσο» μέχρι το ταβάνι νεοκλασικού δωματίου. Έρχεται «διπλό» και σκέφτομαι τι δεν πήγε καλά, αφού ο Βαζάκας δεν πέφτει ποτέ έξω.

Τρίτο παιχνίδι, Ρουμανία-Νιγηρία. «Άσο», λέει ο Βαζάκας και βγαίνει «άσος». Όλε! Ο Βαζάκας τώρα δικαιώνεται! Τέταρτο παιχνίδι, Μεξικό-Βουλγαρία και ο κόουτς προτείνει πάλι «άσο» (μήπως δεν ξέρει ότι έχεις δικαίωμα να προτείνεις κι άλλο σημείο;). Δυστυχώς ήρθε «διπλό» και όχι 0-1 (να τα ρίξουμε στη διαιτησία), αλλά 0-3! Περιττό να πω ότι ακολουθώντας τις υποδείξεις του και παίζοντας μια τριάδα, πήρα χάρη στον κόουτς από τα τρία… το μακρύτερο!

Τουλάχιστον δεν με κυνηγάει εισαγγελέας για την ατυχία μου…