Ο τζόγος και το κράτος-προαγωγός (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Γεννήθηκα όταν το ΕΘνικό και το Λαϊκό λαχείο ήταν οι μόνες μορφές κρατικού τζόγου. Στα καφενεία της εποχής απαγορεύονταν το πινάκλ και το κουμκάν και όταν οι αστυνομικοί έπιαναν τζογαδόρους, τους κουβαλούσαν στο τμήμα μαζί με το τραπέζι. Στα τέλη της δεκαετίας του '50 προστέθηκε το ΠΡΟ-ΠΟ. Λίγο αργότερα άνοιξε το καζίνο της Πάρνηθας, αλλά για να παίξεις έπρεπε να μην είσαι Αθηναίος και να αποδεικνύεται με κάποιον τρόπο ότι έχεις υψηλό εισόδημα. Ακόμα και έτσι, το κράτος έδειχνε μία υποσυνείδητη ενοχή, όποτε ανακατευόταν με τον τζόγο. «Τα χρήματά σου επιστρέφουν στον Αθλητισμό», ήταν το σλόγκαν του ΠΡΟ-ΠΟ. «Ετσι θα προσελκύσουμε τουρισμό υψηλού επιπέδου», ήταν το επιχείρημα για το άνοιγμα του καζίνου. Ένας απόηχος ηθικής και συστολής από μία μακρινή εποχή. Πολύ πριν το κράτος δεχθεί τον ρόλο του επίσημου λεσχιάρχη μιας κοινωνίας, οι πολίτες της οποίας αντί για τη δουλειά, μοναδική διέξοδο βρίσκουν στην τύχη.

ΠΡΟΤΟ, ΛΟΤΤΟ, ΞΥΣΤΟ, ΚΙΝΟ, ΣΤΟΙΧΗΜΑ, ΛΑΧΕΙΑ. Αν είσαι γριούλα, παίξε τα σε νούμερα. Αν είσαι πιτσιρικάς και τα θέλεις τώρα, στο αείμνηστο Ξυστό. Αν είσαι κωλοβαριτζής και αντέχεις να κάθεσαι με τις ώρες στο πρακτορείο, στο Κίνο. Αν δεν πηγαίνεις στο στοίχημα, το στοίχημα έρχεται σε σένα με τον λαχειοπώλη. Και για τους ψαγμένους υπάρχει το Στοίχημα. «Ξέρεις ότι η Μπόντο Γκλιμτ θα είναι αδιάφορη στο ματς με την...». Μέχρι τώρα κανένας δεν μπορούσε να πάρει σοβαρά έναν τυπά από την Κυψέλη, που ισχυριζόταν ότι μπορούσε να ξέρει πως ένα ματς του νορβηγικού πρωταθλήματος είναι στημένο. Αλλά τώρα; Τώρα, με το χάντμπολ, το πόλο και το βόλεϊ να μπαίνουν στο Στοίχημα, κάθε φήμη θα είναι πιστευτή. Δεν χρειάζεται παρά να πιστέψεις ότι αυτός που σου μιλάει έχει ένα ξαδελφάκι, που έχει έναν φίλο που παίζει χάντμπολ στον Α.Ο. Ετσι και το Σάββατο θα παίξουν εναντίον του Γ.Σ. Τέτοιων.

Η επιλογή της ένταξης των δευτερευόντων αθλημάτων στο κουπόνι θα ήταν μια ακόμα γκέλα του ελληνικού κράτους, αν δεν έκρυβε μία κυνική παράμετρο. Το κράτος έχει μόνο το 33% του ΟΠΑΠ. Το υπόλοιπο ανήκει σε ιδιώτες μετόχους, εκ των οποίων οι περισσότεροι είναι ξένοι. Το κράτος το μόνο που μπορεί να παράσχει είναι τη διατήρηση του μονοπωλίου. «Δεν με νοιάζει αν τους μαδάτε και σε τι. Εγώ θα σας εξασφαλίζω ότι δεν θα τους μαδάει άλλος». Ενα κράτος που αδιαφορεί για την εξαχρείωση των πολιτών του, που με τον ΟΠΑΠ τα μαζεύει για να τα σπρώξει σε άλλους, είναι ένα κράτος-προαγωγός. Και αντίθετα με το πώς ακούγεται, το προαγωγός δεν έχει καμία σχέση με το ρήμα «προάγω».