Έξι νίκες και τρεις ήττες είναι ο συνολικός απολογισμός των τριών ελληνικών ομάδων μετά την 3η αγωνιστική της Ευρωλίγκας. Δύο από τις νίκες σημειώθηκαν εκτός έδρας και μία από τις ήττες εντός.
Με ποσοστό επιτυχίας 66,6%, τα πράγματα δείχνουν να πηγαίνουν καλά για το ελληνικό μπάσκετ, που φιλοδοξεί και μπορεί να εκπροσωπηθεί και από τις τρεις ομάδες του στη β' φάση της διοργάνωσης, στην οποία προκρίνονται 16 ομάδες -οι πέντε πρώτες κάθε ομίλου και η καλύτερη έκτη.
Βεβαίως, ο στόχος και οι δυνατότητες δεν εξαντλούνται με το τριπλό πέρασμα από τους 24 στους 16. Όμως όλα τα επιπλέον αφορούν μόνο στη μία από τις τρεις ομάδες μας, που φυσικά δεν είναι άλλη από τον Παναθηναϊκό. Αλλά έστω κι έτσι, δεν είναι καθόλου άσχημα, αν λάβει υπ' όψιν κανείς ότι τα τελευταία χρόνια το πρωτάθλημα που διεξάγεται στην Ελλάδα βαδίζει σταθερά προς την υποβάθμιση.
Ο Παναθηναϊκός, λοιπόν! Πέραν πάσης αμφιβολίας, είναι το καμάρι του ελληνικού μπάσκετ -πρόδρομος, αλλά και άξιος συνεχιστής του κατορθώματος που πέτυχε το καλοκαίρι η Εθνική ομάδα. Κι αυτό γιατί διαθέτει στις τάξεις του τέσσερις χρυσούς πρωταθλητές Ευρώπης και δύο ακόμα παίκτες που μέχρι το καλοκαίρι του 2004 αποτελούσαν βασικά στελέχη του εθνικού συγκροτήματος.
Το σημαντικότερο απ' όλα, όμως, είναι ότι διαθέτει (για 7η συνεχόμενη χρονιά, παρακαλώ) έναν προπονητή που όχι μόνο του εξασφαλίζει ισορροπία και σιγουριά, αλλά με την όλη φιλοσοφία του έχει εμπνεύσει σχεδόν το σύνολο των Ελλήνων προπονητών, με αποτέλεσμα από πλευράς νοοτροπίας και τεχνικού επιπέδου το ελληνικό μπάσκετ να βρίσκεται σε σταθερή πορεία ανόδου.
Δεν ισχυρίζομαι ότι ο Γιαννάκης, ο Πεδουλάκης, ο Κακιούσης, ο Ιωάννου, ο Κατσικάρης, ο Αγγέλου, ο Ζούρος, ο Μανουσέλης είναι μαθητές του Ομπράντοβιτς (άλλωστε, τέτοιος, με τη στενή έννοια του όρου, μπορεί να θεωρηθεί μόνο ο άμεσος συνεργάτης του Δημ. Ιτούδης, που κάποια -όχι μακρινή– στιγμή ασφαλώς θα έχει την ευκαιρία να λάμψει μόνος του). Απλώς το μοντέλο που λάνσαρε στον Παναθηναϊκό λίγο-πολύ τους έχει επηρεάσει και, είτε συνειδητά είτε ασυνείδητα, ακολούθησαν τα βήματά του, με αποτέλεσμα στην πορεία να γίνουν καλύτεροι και αποτελεσματικότεροι.
Αλλωστε, δεν μπορεί να είναι τυχαίο το ότι ενώ μέχρι και την προηγούμενη δεκαετία το πρόβλημα του ελληνικού μπάσκετ ήταν η έλλειψη ικανών προπονητών (Ιωαννίδης και μετά το χάος...), αυτή τη στιγμή διαθέτουμε τους περισσότερους ικανούς προπονητές που είχαμε ποτέ, με αποτέλεσμα να κάνουμε ακόμα και εξαγωγές στο εξωτερικό! Βεβαίως, αν θέλουμε να είμαστε πιο ακριβοδίκαιοι, θα πρέπει να συνυπολογίσουμε τις επιρροές που είχαν αρκετοί από αυτούς τους προπονητές από τον Ιωαννίδη και τον Ίβκοβιτς, όμως ακόμα κι έτσι η εικόνα δεν αλλάζει.
Γενικότερα, πάντως, θα έλεγα ότι ο Παναθηναϊκός των τελευταίων 6, 7 χρόνων λειτουργεί ως μια ομάδα-μοντέλο για ολόκληρο το πρωτάθλημα ή και ακόμα παραπέρα. Και η διαφορά του με το παρελθόν είναι ότι εγκατέλειψε τις μεταγραφές-πυροτεχνήματα και δουλεύει (πάλι με μεταγραφές, είναι η αλήθεια) έχοντας υπ' όψιν την ποιότητα του συνόλου, τη συνέπεια και τη συνέχεια και όχι τον εντυπωσιασμό ή το αμφίβολο πρόσκαιρο αποτέλεσμα.
Σε όλα αυτά ασφαλώς και έχει βάλει το χέρι του ο Ομπράντοβιτς, όπως επίσης έχει παίξει ρόλο και ο σύνδεσμός του (και όλης της ομάδας) με τα αφεντικά, ο Μάνος Παπαδόπουλος, με αποτέλεσμα ο πάντα ενθουσιώδης Θανάσης Γιαννακόπουλος να έχει φτάσει μέχρι του σημείου να παραπονιέται επειδή δεν έχει την ευκαιρία να κάνει μια μεγάλη μεταγραφή!
Αυτός ο Παναθηναϊκός, λοιπόν, της λογικής και όχι του εντυπωσιασμού, της σοβαρότητας και όχι του αυθορμητισμού, είναι αήττητος όχι μόνο στην Ευρωλίγκα, αλλά και στο πρωτάθλημα και στο Κύπελλο και υπολογίζεται αυτή τη στιγμή ως ένα από τα μεγάλα (αν όχι το μεγαλύτερο) φαβορί για την κατάκτηση του ευρωπαϊκού τίτλου.
Ενδεικτικό της γενικής αναγνώρισης που απολαμβάνει είναι το ότι ενώ μετέχει στον δυσκολότερο εκ των τριών ομίλων της Ευρωλίγκας, ουδείς διανοείται όχι μόνο ότι μπορεί να συναντήσει πρόβλημα, αλλά και ότι είναι δυνατόν (υπό φυσιολογικές συνθήκες) να χάσει την πρώτη θέση σε αυτή την πρώτη φάση της διοργάνωσης.
Οι άλλες δύο ελληνικές ομάδες στην κορυφαία ευρωπαϊκή διοργάνωση διαφέρουν σε πάρα πολλά, όχι μόνο από τον Παναθηναϊκό, αλλά και μεταξύ τους. Διότι, για παράδειγμα, ενώ ο Ολυμπιακός επέστρεψε δυναμικά φέτος στον τομέα των επενδύσεων, γεγονός που εκτιμήθηκε αμέσως από τον κόσμο του, η ΑΕΚ βρίσκεται στην κορύφωση της λιτότητας, που έχει ξεκινήσει εδώ και κάποια χρόνια, με συνέπεια να κυνηγάει τον κόσμο με το τουφέκι!
Παρ' όλα αυτά, όμως, τα αγωνιστικά αποτελέσματά τους (μέχρι στιγμής τουλάχιστον) δεν διαφέρουν και πολύ, γεγονός που ασφαλώς είναι απορίας άξιον, γι' αυτό και απαιτεί βαθύτερη ανάλυση. Ας αρχίσουμε από τον Ολυμπιακό.
Εκείνο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι το περασμένο καλοκαίρι οι «ερυθρόλευκοι» έδειξαν τις καλύτερες μεταγραφικές προθέσεις, επενδύοντας ταυτόχρονα στο παρόν και στο μέλλον. Απέκτησαν συνολικά 12 νέους παίκτες και φυσιολογικά κάποιοι από αυτούς δικαιώνουν τις προσδοκίες και κάποιοι όχι. Η μεγαλύτερη και ταυτόχρονα αδικαιολόγητη αστοχία ήταν η απόκτηση του Ράντσικ, για τον οποίο ο Ολυμπιακός όφειλε να διαπιστώσει ότι δεν μπορούσε να παίξει μπάσκετ. Πέραν αυτού, κοινή νομίζω ότι είναι η εκτίμηση πως οι επενδύσεις του παρόντος αποδεικνύονται γενικώς κατώτερες από εκείνες του μέλλοντος, με αποτέλεσμα νεαροί όπως ο Βασιλόπουλος, ο Σεϊμπούτις και ο Σχορτσιανίτης να αναλαμβάνουν μεγαλύτερες ευθύνες απ' όσες θα περίμενε κανείς και απ' όσες ασφαλώς υπολόγιζε ο προπονητής τους.
Αυτό είναι πολύ καλό και κακό. Καλό γιατί σ' αυτά τα παιδιά δίνονται ευκαιρίες όχι τόσο για να αποδείξουν ότι αξίζουν, όσο για να αποκτήσουν τις απαραίτητες εμπειρίες και να βελτιώσουν το αγωνιστικό οπλοστάσιό τους. Και κακό γιατί οι ουσιαστικές διακρίσεις σε ένα πρωτάθλημα του επιπέδου της Ευρωλίγκας απαιτούν άνδρες και όχι νεαρούς που κοιτάζουν προς το μέλλον.
Αν, πάντως, η περίπτωση του Ράντσικ αποτελεί ένα μεταγραφικό φιάσκο, εκείνη του Καλαμπόκη ενδέχεται να αποδειχθεί μια γκάφα ολκής με διαρκείς συνέπειες. Γιατί ο Καλαμπόκης ήταν δύο χρόνια στον Ολυμπιακό και κανείς δεν εκτίμησε τις δυνατότητές του, με αποτέλεσμα να πάει στην ΑΕΚ και να αποτελεί μέχρι στιγμής τη μεγαλύτερη καθυστερημένη αποκάλυψη όλων των εποχών.
Αυτός ο Ολυμπιακός, λοιπόν, το ελάχιστο που καλείται να κάνει είναι να κερδίσει την εμπιστοσύνη των οπαδών του και να αποκαταστήσει κατά ένα μέρος το φθαρμένο γόητρό του. Για να το πετύχει, όμως, θα πρέπει να περάσει οπωσδήποτε στη β' φάση της Ευρωλίγκας -πράγμα που έδειξε να γίνεται δυσκολότερο έπειτα από κάποια εντελώς απρόσμενα αποτελέσματα που σημείωσαν οι κατά τεκμήριον ασθενέστερες ομάδες του ομίλου του.
Εφές Πίλσεν, Μακάμπι και Μπαρτσελόνα δείχνουν να βρίσκονται τουλάχιστον ένα επίπεδο ψηλότερα από τους άλλους. Οπότε ο Ολυμπιακός θα πρέπει να υποσκελίσει τρεις εκ των Προκόμ, Ρίτας, Τσιμπόνα και Αρμάνι για να πετύχει τον στόχο του. Αν μέτρο των δυνατοτήτων του αποτελεί η νίκη επί της Μακάμπι, μπορεί. Αν όχι, τα πράγματα ασφαλώς και θα είναι δύσκολα.
Ας τελειώσουμε με την ΑΕΚ. Κανείς αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να στοιχηματίσει αν θα περάσει στους 16 ή όχι. Εκείνο που θεωρείται βέβαιο είναι ότι για να πετύχει τον στόχο της θα εξαντλήσει τις δυνατότητές της και ίσως μάλιστα τις ξεπεράσει. Εγγύηση γι' αυτό αποτελούν το δέσιμο που πέτυχε ο προπονητής της μεταξύ παλαιών και νέων παικτών και το γεγονός ότι όλοι οι παίκτες της (μηδέ των ξένων εξαιρουμένων) έχουν κάτι να αποδείξουν.
Πάντως, η φετινή ΑΕΚ έχει να κερδίσει περισσότερα στοιχήματα του ενός. Με πρώτο και καλύτερο αν επιτέλους θα μπορέσει να συγκινήσει τους δύστροπους οπαδούς της. Και κατόπιν αν θα καταφέρει να δώσει την προσδοκώμενη υπεροψία σε παίκτες όπως ο Μπουρούσης και ο Καλαμπόκης.
Σε σχέση, πάντως, με την αγωνιστική πορεία της, καθοριστική αναμένεται η ποιότητα και η προσαρμοστικότητα του δεύτερου Αμερικανού, με τη συμμετοχή του οποίου ενδέχεται να αυξηθούν οι επιλογές της όχι μόνο σε βάθος, αλλά και στην πρώτη γραμμή των απαιτήσεων.
Στον όμιλό της τώρα: Μπενετόν, Ταού (ίσως και η Κλιμάμιο) σαφώς και υπερέχουν. Ολιμπία, Στρασμπούργκ και Μπάμπεργκ δεν προκαλούν φόβο. Ενα ερωτηματικό είναι η Ζαλγκίρις. Οσο για την ίδια την ΑΕΚ, η τύχη της θα κριθεί από τα εντός έδρας αποτελέσματα. Αν κάνει έστω και έξι νίκες, μάλλον δεν θα χάσει το τρένο.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
