Λίγκες και «λύκοι»: για τα λεφτά ή για το παιχνίδι; (Sportday / Χρ.Χαραλαμπόπουλος)

Θα ήταν χρησιμότερο και πειστικότερο αν οι προτάσεις για την οικονομική διαχείριση έρχονταν ύστερα από μια σειρά προτάσεων που θα αφορούσαν στη βελτίωση των όρων διεξαγωγής του παιχνιδιού μέσα και έξω από το γήπεδο

Στο άκουσμα της είδησης ότι οι ομάδες της Β' και της Γ' Εθνικής που μετέχουν στην ΕΠΑΕ θα δημιουργήσουν μια επιτροπή για να μελετήσουν διεξοδικότερα την πρόταση των 11 για τη Σούπερ Λίγκα έβαλα τα γέλια. Κι αυτό γιατί με την επιτροπή που θα συσταθεί στο Υφυπουργείο Αθλητισμού και την επιτροπή που θα δημιουργήσουν αυτοί που πρότειναν το σχήμα της Σούπερ Λίγκας –με στόχο την αναλυτικότερη παρουσίαση και εξειδίκευση του σχεδίου– φτάνουμε τις τρεις επιτροπές, που στην ουσία θα εξετάζουν το ίδιο αντικείμενο.

Στους φίλαθλους έχει δημιουργηθεί η εντύπωση –και όχι άδικα– ότι όλη η φασαρία γίνεται γιατί οι δύο μεγάλοι του ελληνικού ποδοσφαίρου, μαζί με την ΑΕΚ, θέλουν να διαχειριστούν οι ίδιοι τα χρήματα που βγάζει το ελληνικό ποδόσφαιρο από τα τηλεοπτικά και τα εμπορικά δικαιώματα. Βέβαια, κορόνες του τύπου «Ολυμπιακός, ΠΑΟ και ΑΕΚ είναι το 85% των Ελλήνων φιλάθλων...», τις οποίες εκστόμισε ο πρόεδρος της ΑΕΚ κ. Νικολαΐδης, αφήνοντας να διαφανεί ότι αφού την πρόταση για τη Σούπερ Λίγκα την υποστηρίζουν οι πρόεδροι του 85% (που δεν έχω καταλάβει από ποια μέτρηση προκύπτει) πρέπει να την αποδεχτούν και οι υπόλοιποι, δεν νομίζω ότι βοηθούν στη βελτίωση του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Διότι αν αληθεύει αυτή η εκτίμηση του Ντέμη Νικολαΐδη για το 85%, τότε τα πράγματα στο ελληνικό ποδόσφαιρο είναι πολύ χειρότερα από ό,τι φανταζόμαστε. Οι προθέσεις των εισηγητών της Σούπερ Λίγκας είναι «αγαθές». Αλλά με «αγαθές» προθέσεις είναι στρωμένος και ο δρόμος προς την κόλαση. Θα ήταν χρησιμότερο και πειστικότερο αν οι προτάσεις για την οικονομική διαχείριση έρχονταν ύστερα από μια σειρά προτάσεων που θα αφορούσαν στη βελτίωση των όρων διεξαγωγής του παιχνιδιού μέσα και έξω από το γήπεδο. Προτάσεις που θα στόχευαν στην καλύτερη πρόσβαση των φιλάθλων στους αγωνιστικούς χώρους και στη βελτίωση της ποιότητας του άθλιου ποδοσφαιρικού θεάματος που τώρα παρακολουθούμε.
Οι Αγγλοι, πριν από τη δημιουργία της οποιασδήποτε λίγκας και το μοίρασμα των χρημάτων, κοίταξαν πώς θα βελτιώσουν άλλα πράγματα. Μετά την τραγωδία του Χίλσμπορο θυμίζω ότι δημιουργήθηκε μία –μόνο– επιτροπή με τη συμμετοχή δικαστικών, νομικών, ανθρώπων του ποδοσφαίρου και πολιτικών υπό τον λόρδο Τέιλορ, για να μελετήσουν τις συνθήκες της τραγωδίας και να κάνουν τις προτάσεις τους για τη βελτίωση των συνθηκών διεξαγωγής των αγγλικών αγώνων ποδοσφαίρου.

Τον Αύγουστο του 1989, τέσσερις μήνες μετά την τραγωδία στο Χίλσμπορο με τους 96 νεκρούς, εκδόθηκε μια πρώτη και περιορισμένη μορφή της έκθεσης Τέιλορ με 43 παρατηρήσεις για τα αγγλικά γήπεδα. Όλα όσα προβλέπονταν έπρεπε να εφαρμοστούν άμεσα από τους αγγλικούς συλλόγους. Οι πιο σημαντικές από αυτές αφορούσαν στον άμεσο περιορισμό στη χωρητικότητα των θυρών σε όλα τα γήπεδα κατά 15%, στην παρακολούθηση του κόσμου από την Αστυνομία και ειδικούς οργανωτές χώρου, οι οποίοι θα ήταν ειδικά εκπαιδευμένοι γι' αυτόν τον σκοπό, στην άμεση αναθεώρηση των πιστοποιητικών ασφαλείας όλων των γηπέδων, στην άμεση απομάκρυνση των κιγκλιδωμάτων ανάμεσα στις κερκίδες, στη δημιουργία μιας ειδικής επιτροπής συμβούλων για την ασφάλεια στα γήπεδα και την πρόνοια για την παροχή υπηρεσιών πρώτων βοηθειών και στην κάλυψη περιστατικών έκτακτης ανάγκης τόσο για τους φιλάθλους όσο και για τους ποδοσφαιριστές.

Η έκθεση Τεϊλορ στην τελική μορφή της, 14 μήνες μετά τη σύσταση της ομώνυμης επιτροπής, εκτός από τα θέματα ασφαλείας αφιέρωσε μεγάλη έκταση στην ανάλυση των χαρακτηριστικών του αγγλικού ποδοσφαίρου, υπογραμμίζοντας την κακή ποιότητα της παροχής υπηρεσιών στα αγγλικά γήπεδα, τον ξεπερασμένο τρόπο κατασκευής τους, την απουσία διαλόγου ανάμεσα στους διοικητικούς παράγοντες και τους φιλάθλους, που θα μπορούσε να γίνει μέσα από νέα, θεσμοθετημένα όργανα, την «κακή» συνήθεια της πώλησης αλκοόλ στα γήπεδα, τη στάση και τη συμπεριφορά των ΜΜΕ απέναντι στο παιχνίδι και τα φαινόμενα χουλιγκανισμού.

Ύστερα από τη δημοσιοποίηση της έκθεσης Τέιλορ, το αγγλικό κράτος πήρε την υπόθεση στα χέρια του. Με δικαστικές αποφάσεις επιβλήθηκαν 76 υποχρεωτικές παρεμβάσεις στα αγγλικά γήπεδα, μερικές από τις οποίες αφορούσαν κατ' αρχήν τη σταδιακή τοποθέτηση καθισμάτων σε όλα τα γήπεδα μέχρι το 2000. Τα γήπεδα της πρώτης και της δεύτερης κατηγορίας θα έπρεπε να είχαν ολοκληρώσει την τοποθέτηση των καθισμάτων μέχρι την έναρξη της σεζόν 1994-95, ενώ αυτά της τρίτης και τέταρτης κατηγορίας θα έπρεπε να είχαν τοποθετήσει τα καθίσματα μέχρι τις αρχές του 1999-00. Επίσης, προβλέπονταν η μετατροπή της πλαστογραφίας των εισιτηρίων σε ποινικό αδίκημα, η εισαγωγή ενός νέου αυστηρότερου νομοθετικού πλαισίου για την αντιμετώπιση κρουσμάτων βίας στα γήπεδα, συμπεριλαμβανομένων των ρατσιστικών συνθημάτων, και η χρησιμοποίηση της νέας τεχνολογίας για την αντιμετώπιση των χούλιγκαν. Αυτά σε γενικές γραμμές.

Φυσικά, η βελτίωση των γηπέδων και η ανέγερση καινούργιων δεν έγιναν με την ενίσχυση του αγγλικού κράτους. Όμως εδώ δεν έχουμε την εκδήλωση ενδιαφέροντος που θα αποτυπώνεται σε μια έκθεση που ασχολείται με την κατάσταση των γηπέδων και την ποιότητα του θεάματος. Έκθεση με προτάσεις ουσιαστικές, που θα αποκάλυπταν τις πραγματικές «αγαθές» προθέσεις των προέδρων, που θα ενδιαφέρονταν πρώτα για το παιχνίδι και τους φιλάθλους και μετά για την τσέπη τους.