Δίπλα κολλητά, διπλοκολλητά (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Αν αναρωτιέστε αν υπάρχει κάτι χειρότερο από τα επεισόδια της Λιβαδειάς, διαβάστε τις δηλώσεις του Χατζηχρήστου:

«Αυτή η ιστορία θα τελειώσει, αυτοί θα εξαφανιστούν γιατί φοβούνται. Τους βλέπετε ότι βγαίνουν με κουκούλες. Οι οργανωμένοι της ΑΕΚ δεν φοβούνται, έχουν πρόσωπο, έχουν ταυτότητα».

(Δεν έβγαιναν με κουκούλες στην εκπομπή «Κιτρινόμαυρο μονοπάτι»; Τόσο μεγάλο λάθος κάνω;)

«Δεκατέσσερα πούλμαν με φιλάθλους της ΑΕΚ που πήγαν στη Λιβαδειά τα σταμάτησε στην επιστροφή η Αστυνομία και ο κόσμος έφτασε ταλαιπωρημένος στα σπίτια του τα ξημερώματα. Με αυτά θα ξεσηκωθεί ο κόσμος. Η συγκεκριμένη φιλοσοφία έρχεται, χτυπάει και εξαφανίζεται. Για εμάς όλα αρχίζουν στο Α και τελειώνουν στο Κ».

(Αν η συγκεκριμένη φιλοσοφία «έρχεται, χτυπάει κι εξαφανίζεται», είναι σαφώς πρόβλημα. Πόσο μάλλον αν «όλα αρχίζουν από το Α και τελειώνουν στο Κ»! Ύστερα από τόσο σκληρές τοποθετήσεις, απορώ γιατί το Δημόσιας Τάξης δεν καλεί τους οργανωμένους να δώσουν τα φώτα τους για την αντιμετώπιση της βίας…)

Θα μου πεις «τι να τον κάνει η Πολιτεία τον διάλογο όταν έχει ένα θηρίο σαν τον Γιώργο Ορφανό στο τιμόνι;». Οι δηλώσεις του υφυπουργού σπάνε κόκαλα:

«Αυτά τα γεγονότα, που καταδικάζουμε με αποφασιστικό τρόπο, είχαν, κατά τη δική μου άποψη, δύο στόχους: πρώτον, την ίδια τη δημοκρατία, γιατί –όπως φαίνεται από τα πρώτα στοιχεία– υπήρξε προετοιμασία και, δεύτερον, την ελεύθερη ενημέρωση, γιατί χτυπήθηκε ένα Μέσο Μαζικής Επικοινωνίας, το οποίο ήταν επιφορτισμένο να μεταδώσει τον αγώνα».

Από τη στιγμή που κινδυνεύουν η δημοκρατία και η ελεύθερη ενημέρωση, να είστε σίγουροι ότι θα υπάρξει κινητοποίηση. Πρώτος απ' όλους ο ίδιος ο Ορφανός θέλει να έχει το δικαίωμα να λέει το μακρύ του και το κοντό του χωρίς να κάνει περίπου τίποτα…

Ξεκούραστοι από την απεργία της περασμένης Πέμπτης, αρκετοί συνάδελφοι έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους στις εκδόσεις του Σαββατοκύριακου. Η συνέντευξη του Πητ Παπαδάκου στον Θέμη Σινάνογλου με τον τίτλο «ο Κόκκαλης πρέπει να κάνει αγιασμό στου Ρέντη» μου έδωσε τη δυνατότητα να οραματιστώ το μέλλον και να σας την παρουσιάσω…

Εκπληκτικό ως σύλληψη, αλλά και ως εκτέλεση-δημιουργία (πείτε το όπως θέλετε, αποκλείεται να κάνετε λάθος) το πρωτοσέλιδο του «Πρωταθλητή» της Κυριακής. Ενα σπάνιο παιχνίδι ύφους, που λίγες εφημερίδες τολμούν και μπορούν να παρουσιάσουν. Δύο είναι τα μεγάλα θέματα που μονοπωλούν το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Το πρώτο θέμα, χτυπημένο στο δεξί μισό της πρώτης σελίδας, δεν είναι άλλο από την παρουσίαση του βιβλίου του Τροντ Σόλιντ «Zone Soccer». Ο τίτλος που το συνοδεύει είναι ο εξής: «Ιδού το βιβλίο του Σόλιντ», με μεγάλα γράμματα και με μικρότερα: «Η θεωρία του Νορβηγού, η φιλοσοφία, η τακτική, το σύστημα».

Καιρός ήταν κάποιος να μας εξηγήσει όλα αυτά που έχει στο μυαλό του ο Σόλιντ, γιατί η αλήθεια είναι ότι με αυτά που βλέπουμε στο γήπεδο δεν βγάζουμε άκρη –και ευχαριστούμε γι' αυτό τον «Πρωταθλητή». Ότι θα έφταναν πάντως στο σημείο να πηγαίνουν οι οπαδοί του Ολυμπιακού με «οδηγίες χρήσεως» στο γήπεδο για παρακολουθήσουν τον τρόπο με τον οποίο αγωνίζεται η ομάδα τους, αυτό για να είμαι ειλικρινής είναι κάτι που δεν το περίμενα ποτέ. Στο μοντέρνο ποδόσφαιρο, όμως, όλα γίνονται, φίλε αναγνώστη.

Ακουσα ότι στον «Πρωταθλητή», μετά την παρουσίαση του βιβλίου, σκέφτονται πολύ σοβαρά στην έκδοση της Κυριακής, αλλά και του Σαββάτου, αν χρειαστεί, να δίνουν χωρίς καμία οικονομική επιβάρυνση μαζί με την εφημερίδα και ένα μπλοκάκι δώρο στους αναγνώστες. Ετσι όλοι στο γήπεδο μαζί με τον προπονητή θα σημειώνουν τις παρατηρήσεις τους και μετά θα ανατρέχουν στο βιβλίο να δουν ποιος απάντησε σωστά.

Αναγνωρίζω το όλο εγχείρημα ως ρηξικέλευθο, πολύ προχωρημένο και δηλώνω με σιγουριά πως πραγματοποιήθηκε με τη σύμφωνη γνώμη της διοίκησης του Ολυμπιακού, που κοιτάζει πάντα μπροστά. Η σύλληψη του εγχειρήματος δικαιολογεί και το νέο προσωνύμιο που η εφημερίδα κόλλησε στον Τροντ Σόλιντ, που αποκαλείται πλέον «Ο μπλοκάκιας»!

Στο αριστερό μισό της πρώτης σελίδας, διπλά στο μεγάλο θέμα του βιβλίου του Σόλιντ, δίπλα κολλητά ή καλύτερα διπλοκολλητά, φίλε αναγνώστη, ξεπροβάλλει ημίγυμνη η Αναστάζια, το κορίτσι του «ΟΛΑ Χ», με ένα κόκκινο καυτό σορτσάκι που καλύπτει ό,τι δεν μας έχει δείξει ακόμα από την τηλεόραση.

Το στήσιμο της πρώτης σελίδας με τα δύο αυτά καυτά –από κάθε άποψη– θέματα έχει μια μικρή σημειολογική σημασία, που δύσκολα θα την αντιληφθεί ο αναγνώστης που δεν έχει ασκηθεί σε ανάλογες περιπτώσεις. Βάσει της ιδιότητάς μου ως σημειολόγου, μπαίνω στον κόπο να ερμηνεύσω το σκεπτικό.

Από τη μία με το βιβλίο του Σόλιντ έχουμε τη θεωρία και τη στρατηγική και από την άλλη με την Αναστάζια γυμνή έχουμε το ξεβράκωμα σε περίπτωση που η θεωρία πάει στράφι. Απλά πράγματα, φίλε αναγνώστη, υπό την προϋπόθεση να τα έχεις σπουδάσει.

Μελέτησα ενδελεχώς και τα δύο θέματα και, για να πω την αμαρτία μου, αυτό της Αναστάζια το βρήκα πιο ενδιαφέρον. Όλα αυτά που γράφει ο Σόλιντ τα είχα διαβάσει στη «SportDay» ένα μήνα πριν, όταν είχε παρουσιαστεί το ίδιο εν πολλοίς ακατανόητο βιβλίο, ενώ τις αποκαλύψεις της Αναστάζια πρώτη φορά τις ακούω και μάλιστα με τέτοια σαφήνεια. Όπως π.χ. για το πού γεννήθηκε.

«Βασικά γεννήθηκα στην Αγγλία και μεγάλωσα στον Γαλατά, ένα χωριό στον Πόρο της Τροιζηνίας».

Ωραία ξεκινήσαμε! Η λέξη «βασικά» στην αρχή της πρότασης μαρτυρά τι θα επακολουθήσει. Πάμε όμως να δούμε πώς απάντησε στη δεύτερη σκληρή ερώτηση, μέχρι πότε έμεινε στο εξωτερικό:

«Έως τα τρία μου χρόνια».

Δεν ξέρω γιατί αυτόματα μου ήρθε στο μυαλό η ιστορία με τον τυπά που πήγε στο περίπτερο και με χοντρή αμερικάνικη προφορά ζήτησε ένα πακέτο «Maaarlbooorooo». Στην ερώτηση του περιπτερά αν έζησε χρόνια στην Αμερική, ο τυπάς με ύφος και σπαστά ελληνικά απάντησε: «Θρεις μήνες»!

Εν αντιθέσει όμως με τον Σόλιντ, η Αναστάζια έχει να επιδείξει τίτλους και διακρίσεις. Πιο συγκεκριμένα:

«Είχα πάρει τον τίτλο Μις Ελληνική Ομορφιά το 2003 και είχα βγει δεύτερη στα καλλιστεία Μις Πελοπόννησος, το 2002 νομίζω. Είχα διακριθεί και σε κάτι άλλους διαγωνισμούς, αλλά δεν τους θυμάμαι, για να είμαι ειλικρινής».

Κανείς δεν τους θυμάται, για να είμαστε όλοι ειλικρινείς, αλλά είμαι σίγουρος ότι η φίλη μας έχασε την πρωτιά επειδή αναγκάστηκε να εμφανιστεί ντυμένη, γεγονός που την αδικεί. Εκείνο όμως που σίγουρα δεν την αδικεί είναι η απάντηση-κορυφή, την οποία δίνει στην ερώτηση πώς φαντάζεται τα ιδανικά Χριστούγεννα.

«Με την οικογένεια, όπως κάθε χρόνο, στο χωριό. Απίστευτα, πάντως, είναι και στο Λονδίνο».

Αυτή η άποψη, ότι όλα είναι μέρη ενός πλανητικού χωριού, με ιντριγκάριζε από μικρό παιδί, αλλά ντρεπόμουν να την εξωτερικεύσω για να μη θεωρηθώ σνομπ. Ηρθε τώρα η Αναστάζια και επιτέλους με ελευθέρωσε. Θα τη θεωρούσα την ατάκα της εβδομάδας, αλλά ήρθε ο Σούλης Παπαδόπουλος της Προοδευτικής και άλλαξε τα πάντα.

Στο παιχνίδι της Κυριακής, με αντίπαλο τη Νίκη Βόλου του αντιρατσιστή Γιάννη Γούναρη, έγιναν πολλά. Οι οπαδοί της «Προό» κέρασαν καφέ τον προπονητή της Νίκης με έναν πρωτότυπο τρόπο, πετώντας του δηλαδή ένα χάρτινο ποτήρι στο κεφάλι. Οταν όμως οι Προοδευτικάνοι εκσφενδόνισαν στον αγωνιστικό χώρο ένα σπασμένο μπουκάλι μπίρας και ο διαιτητής το μάζεψε, από τον πάγκο της «Προό» ο Σούλης τού είπε την καταπληκτική ατάκα:

«Ρέφερι, μην ασχολείσαι. Αυτό το έχουν αφήσει αυτοί που έφτιαξαν το γήπεδο».

Ύστερα από αυτό το περιστατικό, έχω την αίσθηση ότι εκτός από τους «μεγάλους» κι άλλοι σύλλογοι είναι έτοιμοι για τη δημιουργία της ελληνικής Σούπερ Λίγκας που μας αξίζει.