Πρέπει να είσαι πολύ λέρα για να κυβερνάς γαλέρα (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

«Μίστερ Κακάλης, Μίστερ Κακάλης». Στα θολά νερά του Πασαλιμανιού, έξω από τα γραφεία του Θρύλου στην Πλατεία Αλεξάνδρας, ο ερυθρόλευκος ροφός άκουγε τη φωνή με την ξένη προφορά στο τηλέφωνο και σκεφτόταν ότι έχασε επεισόδιο. «Εντάξει, στα νιάτα του τον φώναζαν Κρόκους και Κασκαντέρ. Οταν μεγάλωσε, Θείο. Τώρα στα γεράματα, ποιος είναι αυτός που φωνάζει "Κακάλη" τον πρόεδρο;». Η φωνή συνέχισε να μιλάει στα ρωσικά. «Κάποιος συμφοιτητής από το Λεμονόσοφ θα είναι. Να θυμηθούν τις φοιτητικές τους τρέλες, που έπρεπε να πεις το "Κεφάλαιο" ανάποδα και όποιος έχανε υποχρεωνόταν να πηδήξει τη Λουντμίλα Μπάζοβα, την καθαρίστρια του Ινστιτούτου, που στη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου είχε αλλάξει σασμάν από Τ-34 τανκ και για να το θυμάται δεν άλλαξε ποτέ της ρούχα». Η φωνή συνέχισε να μιλάει στα ρωσικά. «Χο, χο, χο», ακούστηκε το γέλιο του προέδρου. «Ξέπλυμα χρήματος, Ντμίτρι;».

«Χριστούλη, τι είπε ο πρόεδρος;», φώναξε υποβρυχίως ο ροφός. «Δεν διαβάζει ο πρόεδρος "Πρωταθλητή"; Χθες δεν έγραφαν ότι κατέρρευσαν τα δημοσιεύματα της "Welt" για το ξέπλυμα χρήματος και όποιος το λέει ή το γράφει, πρέπει να πληρώνει 250 χιλιάδες ευρώ πρόστιμο; Τώρα θα πρέπει να πληρώσει ο πρόεδρος και πάλι δεν θα κάνουμε μεταγραφές...». «Ξέπλυμα χρήματος, Ντμίτρι; Ο Φεντόρισεφ;». «Οχι μόνο θα δώσει τα 250 ο πρόεδρος, αλλά θα τα πάρει και ο Φεντόρισεφ της Ντιναμό Μόσχας για να τα δώσει πουρμπουάρ στον Σεϊταρίδη...», ούρλιαξε ο ροφός. Ο Ντμίτρι, ο αγαπημένος μάνατζερ του προέδρου, που έφερε τον Τουρέ και τον Μπαμπαγκίντα στο λιμάνι συνέχισε τη θλιμμένη και σκοτεινή του ιστορία.

«Μίστερ Κακάλης, όπως ξέρεις, πήγα τεχνικός διευθυντής στην Μπεϊτάρ Ιερουσαλήμ ως τεχνικός διευθυντής. Οπως επίσης γνωρίζεις, στην ομάδα με είχε πάρει ο Γκαϊνταμάκ, ο ιδιοκτήτης της Μπεϊτάρ. Χθες ο Γκαϊνταμάκ προσπάθησε να φύγει από το Ισραήλ για τη Γαλλία. Τον μπαγλάρωσαν στο αεροδρόμιο για εμπόριο όπλων και ξέπλυμα χρήματος». «Ξέπλυμα χρήματος;», αναφώνησε ο πρόεδρος. «Πεντακόσια χιλιάρικα ο λογαριασμός. Οχι μόνο δεν θα πάρουμε παίκτη, αλλά θα πουλήσουμε και τον Τουρέ». «Και εσύ πώς τη γλίτωσες, Ντμίτρι;», ρώτησε με ενδιαφέρον ο πρόεδρος Κακάλης. «Εγώ την ψυλλιάστηκα την ανάποδη και την πούλεψα», ολοκλήρωσε ο Ντμίτρι (σ.σ. Οσοι αναγνώστες προβληματίστηκαν πώς λέγεται στα ρωσικά το «ψυλλιάζομαι την ανάποδη και την πουλεύω», για να τους λυθεί η απορία είναι μια αρχαία ελληνική φράση που δανείσαμε στους Ρώσους. Οσοι έχουν παρακολουθήσει Πλεύρη, ξέρουν ότι εκτός από το «πουλεύω» και το «μπιστάω», οι Ρώσοι και οι άλλοι ξένοι θα γρύλιζαν, αν δεν υπήρχαν οι αρχαίοι να τους μάθουν να μιλούν. Μας χρωστούν τα πάντα, από το «Φούσκωσε και τα μπροστά και τα πίσω. Τριάντα τα μπροστά και τριάντα δύο τα πίσω» μέχρι και το «Σουιβί και παίρνω το μπιριμπάκι». Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι όταν τα λέτε, να χρησιμοποιείτε την προφορά της χώρας. Αντε, πάλι κάτι μάθατε με ένα ευρώ...). Ο ροφός βούτηξε στα βαθιά.

«Ποιος είναι αυτός ο Ντμίτρι που περνιέται για κολλητός του πρόεδρου Κακάλη», αναρωτιόταν. «Γενικών υπηρεσιών», άκουσε μία φωνή δίπλα του. Το ψάρι που τον είχε διπλαρώσει είχε ένα καλώδιο στο αφτί, φορούσε μαύρο κοστούμι και στη μασχάλη του κάτι επικίνδυνο φούσκωνε. «Πλάκωσαν και οι Αμερικανοί...», μονολόγησε ο ροφός. «Δηλαδή, τι γενικών καθηκόντων;», ρώτησε. «Εχεις δει Τζέις Μποντ;», είπε το american fish. «Τον έχεις δει που κρατάει ένα πιστόλι στο ένα χέρι και ένα κορίτσι στο άλλο, ο Ντμίτρι θα μπορούσε να του προμηθεύσει και το πιστόλι και το κορίτσι. Και αν αγόραζε και ομάδα, την F.C. Bond, μπορούσε να του καθαρίσει και για φτηνό αμυντικό χαφ από την Ακτή του Ελεφαντοστού». «Και πόσο κολλητός είναι με τον πρόεδρο Κακάλη;».

Τον λόγο πήρε ένα γαλλικό μπαρμπούν, που θα έλεγε ο Μπότος ότι λένε στα γαλλικά το μπαρμπούνι. «Στο ματς με τη Λιόν ο Ντμίτρι έμενε στο ίδιο ξενοδοχείο με τον πρόεδρο και έκανε παρέα με τον Πέτρο και τον Λου». «Νο ες νάδα». Στην κουβέντα είχε μπει μία ισπανική σαρδέλα. «Στο ματς με τη Ρεάλ ο Ντμίτρι όχι μόνο καθόταν δίπλα στον πρόεδρο στα επίσημα, αλλά ο Πέτρος και ο Λου καθόντουσαν με τους παρακατιανούς». «Γλου», στραβοκατάπιε ο ροφός. «Εγώ καθόμουν ακόμα παρακάτω», διευκρίνισε ο Γλου. «Πρέπει να είσαι πολύ λέρα για να κυβερνάς γαλέρα...», ολοκλήρωσε τις σκέψεις του ο ροφός. Πίσω στα βράχια της Πλατείας Αλεξάνδρας η συζήτηση συνεχιζόταν. «Και πόσοι μπλεκόντουσαν σε αυτή την ιστορία με το ξέπλυμα χρήματος;». μέχρι να τελείωνε η συζήτηση, ο πρόεδρος θα έπρεπε για να καλύψει τις αποζημιώσεις να πουλήσει και τον Δουρέκα.

Δεν μασάμε

Εμείς δεν είμαστε οι ατόφιοι και πιτσιλωτοί μάγκες, που ο κόσμος ζήτησε συγγνώμη για το ότι αμφέβαλε ότι θα διοργανώσουμε τους καλύτερους Ολυμπιακούς της ιστορίας; Εμείς δεν είμαστε οι μεγάλοι που όχι μόνο διοργανώσαμε τους καλύτερους Ολυμπιακού, αλλά όπως είπε η Οργανωτική Επιτροπή, είχαμε και κέρδος; Εμείς είμαστε. Το λέμε, το καυχιόμαστε και οι ξένοι ας σκάσουν από τη ζήλια. Και πρώτος από όλους ας σκάσει ο ξενέρωτος Βέλγος, ο Ζακ Ρογκ, ο οποίος έβαλε χρονοδιάγραμμα στους διοργανωτές του Λονδίνου «μετά την εμπειρία της Αθήνας».
Δύο είναι οι λόγοι για τους οποίους ο Ρογκ αναφέρεται στους Ολυμπιακούς της Αθήνας. Πρώτον το κόστος. Η οργανωτική επιτροπή μπορεί να έβγαλε ανακοίνωση ότι οι αγώνες έκλεισαν με κέρδος, ο λόγος όμως ήταν ότι όλα τα έργα υποδομής είχαν πάει στον κρατικό προϋπολογισμό. Από την άλλη, τα τηλεοπτικά έσοδα και τα εισιτήρια στην επιτροπή. Επειδή οι μελλοντικοί διοργανωτές Ολυμπιακών Αγώνων δεν είναι ηλίθιοι, το τρομακτικό έλλειμμα των 2,6 τρισεκατομμυρίων δραχμών, που εν πολλοίς προέρχεται από έργα που το κόστος τους ανέβηκε επειδή έγιναν την τελευταία στιγμή, τους τρομάζει. Ο Ρογκ δεν θα ήθελε το φαινόμενο να επαναληφθεί στο Λονδίνο.

Ο δεύτερος λόγος της δήλωσης Ρογκ είναι ότι λόγω των καθυστερήσεων οι αγώνες της Αθήνας δεν τράβηξαν κόσμο. Οι απλοί φίλαθλοι φοβήθηκαν να ταξιδέψουν σε ένα μέρος με τον κίνδυνο να μη δουν αγώνες και οι χορηγοί ακύρωσαν διαμονές και εισιτήρια υπό τον φόβο ότι οι αγώνες δεν θα γίνουν ή θα είναι τόσο χάλια, που θα προσβάλουν τους προσκεκλημένους τους. Είναι και ο λόγος που τα ξενοδοχεία την εποχή των Αγώνων έμειναν με τα μισά δωμάτια άδεια.
«Αυτά που λέμε μέσα δεν είναι για έξω. Αυτά που λέμε έξω δεν είναι για μέσα». Το μεγάλο απόφθεγμα του Ζακ Ρογκ. Μην ψηνόμαστε ότι έξω ισχύουν αυτά που μας ταΐζουν μέσα. Η Αθήνα για τη ΔΟΕ ήταν μια αξέχαστη εμπειρία. Τόσο αξέχαστη, που επτά χρόνια πριν από τους Ολυμπιακούς βάζει γκάζια στο Λονδίνο για να μην την ξαναζήσει.