Το γράφω μετά από νίκη, για να μη πει κανείς ότι ξυλεύομαι δρυός πεσούσης: ο Ολυμπιακός χρειάζεται πολλές διορθωτικές κινήσεις, αλλά πρώτα απ' όλα χρειάζεται καλύτερο προπονητή, αν είναι να εκμεταλλευτεί απόλυτα το παράξενο υλικό του.
Ο πρόλογος αυτού του σχολίου γράφτηκε στο ημίχρονο του χθεσινού αγώνα με την Πρόκομ Τρεφλ, όταν το σκορ ήταν 29-34. Σε 20 λεπτά αγώνα, αμφιβάλλω αν ο Ολυμπιακός έβγαλε ένα (ένα έστω, για δείγμα) σύστημα στην επίθεση. Οι παίκτες του βολόδερναν σαν ακυβέρνητες βάρκες, αναζητώντας απεγνωσμένα ένα κενό στην πολωνική άμυνα, ώσπου μπουμπούνιζαν το σουτ μόλις έβλεπαν ορίζοντα και ό,τι βρέξει ας κατεβάσει.
Αποτέλεσμα: 2 μόλις ασίστ σ' ένα ημίχρονο (αμφότερες από τον πολύτιμο Μπάρλο), 9 καλάθια εκ των οποίων τα 4 στον αιφνιδιασμό, 29 πόντοι, 9/28 σουτ, από ομάδα που έχει στις τάξεις της σκόρερ όπως ο Έντνι, ο Χατζής, ο Λιούις, ο Σεϊμπούτις. Ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα.
Η πιάτσα έλεγε από την πρώτη στιγμή ότι ο Γιόνας Καζλάουσκας είναι ο πραγματικός Γκαστόνε του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Οτι τις επιτυχίες του τις είχε επειδή βρέθηκε την κατάλληλη στιγμή στην κατάλληλη ομάδα, με τους κατάλληλους παίκτες (τη Ζαλγκίρις του 1998-99, για να μην ψάχνετε). Υπερβολές. Ούτε ο Καζλάουσκας είναι τόσο κακός ούτε ο Παβλίσεβιτς ήταν κανένας ανίκανος.
Ωστόσο, ο φετινός Ολυμπιακός χρειάζεται έναν προπονητή με διαφορετική φιλοσοφία. Με διαφορετικό τρόπο δουλειάς. Εναν προπονητή που να ξέρει πώς χτίζεται μια ομάδα εκ βάθρων. Φτιαγμένος με e-mail από την Κίνα, ο Ολυμπιακός του Λιθουανού δεν είναι σύνολο που μπορεί να παίξει ολοκληρωτικό μπάσκετ. Πηγαίνει μπροστά μόνο όταν παίρνει καλό βαθμό στο χαμαλίκι.
Δεν ήταν λοιπόν έκπληξη ότι MVP του χθεσινού αγώνα (πέρα από τα ανδραγαθήματα του Νίκου Χατζή στη δ' περίοδο) ήταν ο Νίκος Μπάρλος. Πρώτος ριμπάουντερ της ομάδας, πρώτος πασέρ, πρώτος σ' όλα όσα αδυνατεί να φανερώσει η στατιστική. Ακόμα και στα πλονζόν αποδείχθηκε μάστορας. Το επιθετικό φάουλ που κέρδισε 17 δευτερόλεπτα πριν από το φινάλε, στο 69-65, ήταν η χαριστική βολή για την Πρόκομ.
Αν ήταν φάουλ; Βεβαίως. Αλλά αμυντικό. Τα σφυρίγματα των διαιτητών στο τελευταίο δεκάλεπτο ήταν αυτά ακριβώς που χρειαζόταν ο Ολυμπιακός για να κερδίσει. Ξέρετε πότε πέτυχε το τελευταίο του καλάθι εντός παιδιάς; Στο 35ο λεπτό. Τους υπόλοιπους 10 πόντους του τους έβαλε από τη γραμμή.
Για να είμαστε ειλικρινείς και δίκαιοι, ο Ολυμπιακός της τέταρτης περιόδου έπαιξε καλή άμυνα (με σημείο αναφοράς τον απίστευτο όγκο του Σχορτσιανίτη), εκμεταλλεύτηκε τους καλούς του σκόρερ, έδειξε και χαρακτήρα. Οι 6.000 φίλαθλοι που μαζεύτηκαν στο Φάληρο σίγουρα θα ξανάρθουν. Οχι απαραίτητα για να τραγουδήσουν για «ξύλο» και για «μηχανάκια».
Η δε ομάδα έφτασε το ρεκόρ της στο 2-3, αφήνοντας πίσω της μια σειρά πέντε πολύ δύσκολων αγώνων, στους οποίους κινδύνευε να πάθει χειρότερα. Εάν βρει τρόπο να νικήσει την Πέμπτη στο Ζάγκρεμπ, θα έχει βάλει θεμέλια πρόκρισης. Η Λιέτουβος αποδεικνύεται ότι είναι το τέταρτο θηρίο του Ομίλου (πίσω από Μακάμπι, Εφές, Μπαρτσελόνα), αλλά οι υπόλοιποι της παρέας είναι ευάλωτοι και προσφέρουν στον Ολυμπιακό μια χρυσή ευκαιρία διάκρισης. Εστω τον Ολυμπιακό του Καζλάουσκας και του απερίγραπτα ατομιστή Εντνι.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
