Κυρα-Γιώργαινα, ο Γιώργος σου πού πάει; (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Στην εκδήλωση του κλαμπ φίλων της Ρεάλ Μαδρίτης, μετά την προβολή της ταινίας για τη «Βασίλισσα» πρέπει κάτι να μοίρασαν. Αλλιώς δεν εξηγείται ο τίτλος «Ηγέτης της πράσινης Ρεάλ», με τον οποίο κυκλοφόρησε χθες η «Αθλητική Ηχώ». Κάτι πήρε ο συντάκτης και τα έβλεπε όλα πράσινα…

Από την άλλη, αυτού του είδους η αδελφοποίηση εξηγεί και το γεγονός ότι η Panini δεν συμπεριέλαβε στο άλμπουμ για το Τσάμπιονς Λιγκ τις δύο ομάδες. Δεν είναι όλα τυχαία…

(Τώρα το αν η Ρεάλ γνωρίζει ότι αδελφοποιήθηκε με τον Παναθηναϊκό δεν το ξέρω. Πιθανότατα στη συγκεκριμένη ιστορία ισχύει αυτό που λέγαμε μικροί εμείς, οι άνδρες, για τους εφηβικούς έρωτές μας: «Τα έχουμε φτιάξει, αλλά δεν του το έχω πει ακόμα και δεν το ξέρει…»)

Εμεινα έκπληκτος, οφείλω να ομολογήσω, από την αποκάλυψη που έγινε πριν από μέρες ότι υπάρχει αστυνομικός που το βράδυ δουλεύει ως χορευτής! Πρόκειται για μια λεπτομέρεια που, όλες αυτές τις μέρες που συζητάμε για τη βία στα γήπεδα, θα έπρεπε να τη λάβουμε σοβαρά υπ' όψιν, μιας και δείχνει το σθένος που μπορεί να έχει ένας χορευτής όταν αντιμετωπίζει ταραξίες…

Χθες διάβασα στο «Goal» ότι υπάρχει ιερέας που το βράδυ είναι διαιτητής βόλεϊ. «Να ακόμα ένας υπέροχος συνδυασμός», σκέφτηκα. Υπάρχουν κι άλλοι. Ας πούμε, το πρωί μπόντιγκαρντ, το βράδυ καμαριέρα. Το πρωί ταξιτζής, το βράδυ μπαργούμαν. Το πρωί Χούλης, το βράδυ Σπανουδάκης κ.λπ.

Υπάρχουν και επαγγέλματα που χάνονται, όπως το «Κωστάκος». Αν θυμάμαι καλά, μάλλον το πρωί είναι διευθύνων σύμβουλος του ΟΠΑΠ. Το βράδυ δεν θυμάμαι τι κάνει…

Μιας και μιλάμε για τον ΟΠΑΠ, η διαφημιστική καταχώριση του οργανισμού, την οποία έχω μπροστά μου, είναι καταπληκτική. Το σλόγκαν που συνοδεύει την καταχώριση είναι το εξής: «Μια εταιρεία προσφέρει σε όλους μας κάθε μέρα, σε κάθε γειτονιά, την ευκαιρία να κερδίσουμε μια καλύτερη ζωή». Και για να μας πείσει για του λόγου το αληθές έχει πίσω το στέγαστρο Καλατράβα, που στάζει από παντού. Ε, όχι! Μια καλύτερη ζωή της οποίας το ταβάνι θα στάζει δεν τη θέλουμε!

Αν θέλουμε κάτι πραγματικά, αυτό είναι η οικειότητα που έχει η εφημερίδα «Goal Νews» με τον αποδημήσαντα Τζορτζ Μπεστ. Τζορτζ Μπεστ δηλαδή για όλους εμάς, τους κοινούς θνητούς, γιατί για την εφημερίδα ήταν ο «Γιώργης». Εξ ου και ο τίτλος που αναφέρεται στην τελετή αποχαιρετισμού του μεγάλου παίκτη: «Αντίο, Γιώργη».

Σκέφτομαι ότι στην περίπτωση που ο Μπεστ δεν λεγόταν Τζορτζ, αλλά Τζίμι, ο τίτλος θα ήταν σίγουρα «Αντίο, Μητσάρα». Από τώρα έχω μπροστά μου την αποκλειστική συνέντευξη της χήρας του Τζορτζ Μπεστ στην εφημερίδα «Goal», με τίτλο «Κυρά Γιώργαινα, ο Γιώργος σου πού πάει;»!

Βέβαια, αυτή η οικειότητα έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το σχόλιο του Κώστα Καίσαρη στην έκδοση της Τρίτης, που έγραφε τα εξής: «Για όλους αυτούς, αυτές τις μέρες, που είτε γράφουν είτε λένε ότι "εμείς που είμαστε παλαιότεροι είμαστε ευτυχείς που είδαμε τον Μπεστ". Ποιος τον είδε όμως; Κανένας. Το '72 σταμάτησε και η τηλεόραση ήρθε στην Ελλάδα το '70. Και ματς της Γιουνάιτεντ ποτέ δεν είχε δείξει. Πού τον είδαν δηλαδή; Στον ύπνο τους;».

Το μόνο που έχω να πω είναι πως η τηλεόραση ως συσκευή μπορεί να ήρθε το '70 στην Ελλάδα, αλλά η εικόνα προϋπήρχε. Βέβαια, την πιθανότητα να τον είδαν μετά το '70 σε μαγνητοσκόπηση δεν τη λαμβάνουμε υπ' όψιν! Τον δικαιολογώ όμως. Το ίδιο είχα πάθει κι εγώ με τον Γκαγκάριν. Επειδή όταν πέθανε δεν υπήρχε τηλεόραση, δεν το ήξερα κι έπαιρνα τηλέφωνο στη Ρωσία ρωτώντας να μάθω τι κάνει.

Εν τω μεταξύ, ο Ρώσος κοσμοναύτης είχε γίνει αγγελάκι. Να, σαν κι αυτό στο σκίτσο στο κέντρο της σελίδας, με τα φτερά του οποίου εγώ φαντάστηκα τον Νέρι Καστίγιο. Εναν πραγματικό άγγελο, πιο Αγγελο και από τον… Μπασινά!

Ενώ οι αθλητικές εφημερίδες χάνονται σε γεγονότα που δεν έχουν καμία ιδιαίτερη σημασία, η «Espresso» κάνει μεγάλες αποκαλύψεις. Γράφει για παράδειγμα ότι ο Δημήτρης Μελισσανίδης (τον θυμόσαστε;) αγόρασε ένα λίαρ τζετ με το οποίο κάνει τα ταξίδια του. Επισημαίνεται, μάλιστα, στο ρεπορτάζ πως αυτό είναι η απόδειξη ότι τα οικονομικά του επιχειρηματία είναι καλύτερα από ποτέ και το αποδεικνύει η αγορά του συγκεκριμένου αεροπλάνου, το οποίο στοίχισε 10 εκατομμύρια ευρώ!

Βέβαια, διαβάζοντας προσεκτικότερα το ρεπορτάζ ανακαλύπτει κανείς ότι ο «τίγρης» αγόρασε το συγκεκριμένο αεροπλάνο δεύτερο χέρι, μιας και αυτό ανήκε στον επιχειρηματία Ηλία Παπαγεωργίου, ιδιοκτήτη του υπερπολυτελούς ξενοδοχείου «Santa Marina». Η επισήμανση αποτελεί αιχμή: αν κάποιος αγοράζει μεταχειρισμένα αεροπλάνα, άντε να περιμένεις ότι μια μέρα θα γυρίσει να πάρει την ΑΕΚ…

Ασε που σε δεύτερη σκέψη διαβάζοντας κανείς το ρεπορτάζ μπορεί να πει ότι τα οικονομικά του «τίγρη» πηγαίνουν καλά, αλλά παραμένουν χειρότερα από αυτά ενός ξενοδόχου! Ο ξενοδόχος είχε λεφτά για να πάρει ένα αεροπλάνο καινούργιο και ο «τίγρης» ίσα ίσα όσα χρειάζονταν για να πάρει ένα μεταχειρισμένο!

Είναι αυτό που λένε να θες να κάνεις αβάντα σε κάποιον μέρες που είναι, αλλά να μην ξέρεις πώς γίνεται…

Η μεγάλη είδηση δημοσιεύεται στη σελίδα 3 της «Espresso» και αν η ενημέρωση δεν περνούσε κρίση, θα έπρεπε να απασχολήσει σήμερα τον κυβερνητικό εκπρόσωπο. Η Ελσα Τόλη καταγγέλλει ότι της κλέβουν τα εσώρουχα, ενώ (περιττό να το επισημάνω) φωτογραφίζεται μόνο μ' αυτά!

«Μου κλέβουν τα ρούχα από την απλώστρα του μπαλκονιού μου», λέει το πρώην κορίτσι του Θοδωρή Ζαγοράκη. «Πήγα στο αστυνομικό τμήμα του Παλαιού Φαλήρου, κατέθεσα το γεγονός, αλλά ακόμα τίποτα. Κάθε φορά που βγαίνω από το σπίτι σκέφτομαι τι θα δω ή τι θα μου τύχει», δηλώνει.

(Απορώ τι κάνει αυτή η Αθλητική Αστυνομία του Ορφανού, που κανονικά θα έπρεπε να είχε ασχοληθεί με το ζήτημα…)

Ενώ η κοινωνία δείχνει όλη τη σκληρή αδιαφορία της, η Ελσα προσθέτει ότι δέχεται απειλητικά μηνύματα στο κινητό του φίλου της. Μιλάμε για δράματα της ζωής! «Τα μηνύματα είναι τόσο αισχρά, που σίγουρα αυτός που τα στέλνει είναι κάποιος ανώμαλος ή κάποιος τρελός. Δεν εξηγείται αλλιώς», λέει.

Αυτή η καταγγελία είναι η σοβαρότερη που έχει γίνει στην Ελλάδα μετά την αποκάλυψη του πρώην προέδρου του Πανιωνίου Τάσου Ερμείδη στη «Δίκη στο ΕΧΤΡΑ», ότι ο Αχιλλέας Μπέος θέλει να σκοτώσει αυτόν και την οικογένειά του!

Για τον Ερμείδη δεν ξέρω, ίσως υπερβάλλει. Αλλά η Ελσα έχει δίκιο. Τα μηνύματα στο κινητό του φίλου της τα έχω δει κι εγώ. Σε εμένα τα στέλνουν. Γιατί εγώ με την Ελσα τα έχουμε φτιάξει, μόνο που εκείνη δεν το ξέρει. Οπως δεν ξέρει και η Ρεάλ ότι έγινε πράσινη…