Λόγω ασυμβατότητας ψυχισμών (Sportday / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Ερώτημα. Κινηματογραφικής (παιγνίδια κατασκόπων, και τέτοια) φαντασίας. Εστω ότι, το σενάριο, στα ενδότερα της ΠΑΕ Ολυμπιακός είχε εισχωρήσει, με κόκκινη παραλλαγή, πράσινος πράκτορας. Με αποστολή, να προκαλεί... αυτογκόλ. Δολιοφθορές. Να εκθέτει τον σύλλογο.

Η απορiα, τωρα: Τι περισσότερο θα έπραττε, ο 007, απ' όσα οι ίδιοι στον Ολυμπιακό έπραξαν (σ' εποχή, μάλιστα, μιας κάποιας επικοινωνιακής ηρεμίας) ώστε να υπάρξει σίριαλ Καψή;

Η απαντηση, προφανής: Ο πράκτωρ θα έπραττε λιγότερα και, οπωσδήποτε, θα πορευόταν πολύ πιο προσεκτικά. Τόσο χοντροκομμένα, αποκλείεται. Θα φανερωνόταν, μονομιάς.

Η συνεπεια του σίριαλ; Προκύπτει εντύπωση ξεκάθαρου ελλείμματος εμπιστοσύνης. Τόσο στον παίκτη όσο και στον γιατρό. Ο οποίος γιατρός, ο Λάκης Νικολάου, δεν είναι όποιος κι όποιος γιατρός.

Ηταν, ομολογώ πως δεν έχω πληροφόρηση εάν (αλλά νομίζω πως) ακόμη είναι, ο οικογενειακός γιατρός των Kokkalis. Εως και τις εποχές που στου Ρέντη μεσουρανούσε το άστρο του Χρήστου Δάρρα, και τότε στο σπίτι ο Νικολάου ήταν αυτονόητος. Τραυματίστηκε, και χρειαζόταν χειρουργείο, η μητέρα της κυρίας Ελένης; Φυσικά, στον Νικολάου. Ο Δάρρας ήταν για τον Τζόρτζεβιτς και τον Ελευθερόπουλο.

Το έλλειμμα εμπιστοσύνης (έχει την ιδιότητα να) διαχέεται. Δηλητηριασμένος αέρας. Στ' αποδυτήρια, στο γραφείο (και στο μυαλό) του προπονητή, στην εξέδρα. Ανάβει τη μουρμούρα. Ακονίζει το καχύποπτο βλέμμα. Καθορίζει (επαγγελματικές) σχέσεις. Πλάθει θεωρίες. Συντελεί στο να σχηματίζεται άποψη. Εύκολα. Αβασάνιστα. Η τέλεια δολιοφθορά.

Για να μη «μαλωνουμε» στον... αέρα. Με νούμερα: Ο Καψής πέρυσι, στην Μπορντό, είχε 29 συμμετοχές. Σε πρωτάθλημα 38 αγωνιστικών. Ερχόμενος από το EURO 2004, στο οποίο EURO 2004 (πέντε αγώνες επί 90 λεπτά κι ένας επί 105) δεν έλειψε στιγμή.

Ειχε 29 συμμετοχές, και πήρε θετικές κριτικές, σε πρωτάθλημα (Γαλλίας) με, εννοείται, παρασάγγας υψηλότερο βαθμό δυσκολίας από το ελληνικό. Απέναντι σε εικοσάχρονα μαυράκια από τις παλαιές αποικίες, που σου 'ρχονται κατά πάνω με ιλιγγιώδη ταχύτητα και ψάχνεις να βρεις, αριστερά ή δεξιά, από πού σου 'φύγαν!

Πισω, στον Φεβρουάριο: Παίζει η Εθνική, στο Καραϊσκάκη, με τη Δανία. Είναι η περίοδος των... εννέα αγωνιστικών (στις 38) που έχασε. Τραυματίας. Λείπει κι από το ματς με τους Δανούς. Τον βλέπω, πριν από τη σέντρα, στη σουίτα. Μαζί με τον πατέρα του.

Πρωτη ερωτηση, η εύλογη, πώς τα πάει. Δεύτερη, επίσης εύλογη: Δεν σε πιέζουν, στην Μπορντό, να επισπεύσεις; Απάντηση του Μιχάλη: Εγώ... αυτοπιέζομαι να επιστρέψω. Αυτοί μου λένε, με το πάσο σου. Οσο χρειαστεί. Αυτά, σε χρόνους ανύποπτους. Σήμερα, υπό το φως του νωπού σίριαλ, η ίδια απάντηση (των Γάλλων, σε αντιδιαστολή με τη στάση των Ελλήνων) παίρνει άλλη σημασία.

Μην κοροϊδευομαστε. Ο θερινός, Καψής-Ολυμπιακός, ήταν φυσιολογικός γάμος κοινού συμφέροντος. Ο Καψής έψαχνε τρόπο να γυρίσει πίσω, στο σπίτι και (κοντά) στ' αγαπημένα πρόσωπα, να παίξει τα τελευταία δύο χρόνια του με όσο γίνεται μικρότερη σκοτούρα, να βγάλει (κυριολεκτικά και μεταφορικά, δηλαδή και να εισπράξει και να δικαιολογήσει με την απόδοση) τα λεφτά του, κι ύστερα να πάει στην ευχή της Παναγίας.

Ουτε για... καριέρα (και δόξα) έψαχνε, ούτε να γίνει ο αγαπημένος ήρωας της κερκίδας. Τη δουλειά του ήθελε, μονάχα, να κάνει. Να την κάνει σωστά. Και να φύγει με το κεφάλι, που λένε, ψηλά. Για ν' αφοσιωθεί, ύστερα, στη γυναίκα και τα παιδιά του. Να δώσει πίσω όσα αισθάνεται πως τους έχει, ως παρουσία, στερήσει. Τελεία.

Ο δε Ολυμπιακός, που τα προηγούμενα χρόνια είχε επενδύσει (ανεκπλήρωτες) προσδοκίες στους Μπερμούδες και στους Εντού Ντρασένα, εύρισκε σέντερ-μπακ με:
• Εκμεταλλεύσιμο «γκελ» (πρωταθλητής Ευρώπης).
• Μ' έντονη, πια, διεθνή προσωπικότητα. Ποιον σέντερ-φορ να παίξει, και να... τον φοβηθεί; 'Η, σε ποια μεγάλη αρένα της Ευρώπης να μπει και να... κομπλάρει;
• Ποιοτικά χαρακτηριστικά που, τι να λέμε τώρα, ήταν θεαματικά ανωτέρου επιπέδου από τα διαθέσιμα. Τώρα, λέει, συζητούν να πάρουν τον Αβραάμ Παπαδόπουλο του Αρη. Καλή επιτυχία!

Απο τις πρώτες στιγμές διαφάνηκε πως ο φυσιολογικός γάμος θα κατέληγε σε, εξίσου φυσιολογικό, διαζύγιο. Ασυμβατότης ψυχισμών! Ο σλόου Καψής, στον ροκ Ολυμπιακό. Τον Αύγουστο κιόλας, στο φιλικό της Εθνικής με το Βέλγιο στις Βρυξέλλες, ο Μιχάλης ήταν απερίγραπτος. Αγνώριστος. Ρωτώντας από περιέργεια τι του συμβαίνει, η απάντηση που πήρα «μέσα» από την Εθνική είναι ότι έχει φρικάρει (πότε... πρόλαβε;) στο καινούργιο περιβάλλον.

Ο,τι μεσολαβησε έκτοτε, αντιλαμβάνεσθε, δεν ήταν αρκετό για να μου προξενήσει την παραμικρή έκπληξη. Οπως δεν εκπλήσσει ότι, εσχάτως, εμφανίζεται και ο (ωσαύτως χαρισματικός, πολύ πάνω από τον κόκκινο μέσο όρο) Τουρέ να πλησιάζει στο να έχει φρικάρει!