«Ψημένη», με χαρακτήρα νικητή και σχέδιο (Sportday / Βασίλης Σαμπράκος)

Η φάση του δεύτερου γκολ θύμισε την περσινή ΑΕΚ, που είχε αναγάγει σε τέχνη την επίτευξη τερμάτων από «στημένα» χτυπήματα. Κλασική κομπίνα με την κεφαλιά (από τον Κατσουράνη) στο πρώτο δοκάρι.

Αυτά τα γκολ έχουν λείψει από τη φετινή ΑΕΚ, διότι λείπουν οι Ασουνσάο (πολύ καλά φάουλ και σέντρα) και Αλβες (πολύ καλή κίνηση στις κομπίνες και συμμετοχή με το κεφάλι), αλλά και επειδή δεν παίρνει πολλές εκτελέσεις ο Ζούλιο Σέζαρ, ο παίκτης με το καλύτερο κόρνερ στην ΑΕΚ.

Αν ο αντικαταστάτης του στο ρόστερ δεν διαθέτει ανάλογης ποιότητας χτυπήματα, της ΑΕΚ θα της λείψουν πολύ οι εκτελέσεις του Βραζιλιάνου. Ενα τέτοιο χτύπημα δημιούργησε χθες τις προϋποθέσεις για να πετύχει η ΑΕΚ το γκολ που την απομάκρυνε 6 βαθμούς από τον Παναθηναϊκό και 10 από τον ΠΑΟΚ.
Η φετινή ΑΕΚ όμως δεν πέτυχε το γκολ μόνο χάρη στο χτύπημα του Σέζαρ. Το πέτυχε διότι φέτος έχει χαρακτήρα νικητή. Το σερί των νικών έχει δημιουργήσει αυτοπεποίθηση.

Αυτή η ΑΕΚ μοιάζει πιο «ψημένη» από την περσινή. Διότι βρίσκει τον τρόπο να γυρίσει παιχνίδια κόντρα σε καλό αντίπαλο, όπως ο χθεσινός ΠΑΟΚ, χωρίς σπουδαία εμφάνιση σε δημιουργικότητα και ενώ έχει πολλά από τα ατού της σε μέτρια βραδιά. Στα τελευταία λεπτά του χθεσινού αγώνα οι «κιτρινόμαυροι» μιμήθηκαν τη συνταγή Μουρίνιο: σημάδευαν στο ύψος της γραμμής της μεγάλης περιοχής, που ήταν φορτωμένη από μέσους και επιθετικούς, ψάχνοντας το νικητήριο γκολ. Μπορεί να μην ήταν η καλύτερη επιλογή.

Ηταν όμως συνειδητή. Και αυτό είναι που κάνει τη διαφορά. Η ΑΕΚ παίζει -καλά ή κακά, ανάλογα με την ημέρα των ατού της- με σχέδιο. Και όταν το πλάνο «βγαίνει», η αυτοπεποίθηση ανεβαίνει. Και ο Σάντος με τους παίκτες του έχουν το δικαίωμα να χαμογελούν. Μπροστά τους μέχρι τη λήξη του α' γύρου έχουν δύο εκτός (ΟΦΗ, Ξάνθη) και έναν εντός (Καλαμαριά, με άδειες εξέδρες). Η ανηφόρα συνεχίζεται, αλλά η ΑΕΚ δείχνει ικανότητα στην ορθοπεταλιά.

Υπογραμμίζω: τι άλλο πρέπει να κάνει αυτός ο Μπριάκος για να αποδείξει ότι είναι ακατάλληλος; Οι αποφάσεις του στο β' ημίχρονο ήταν το απόλυτο παράδειγμα προς αποφυγή.