Πες μου τι θέλεις να σε μάθω τένις (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Ολη η Ελλάδα φαίνεται να περνάει μια κρίση, ανίκανη να τη διαχειριστεί. Μαύρα σύννεφα παντού. Κι έρχεται, λέει, και το Σαββατοκύριακο χιονοθύελλα από την Ιταλία. Χιονοθύελλες, μόδες, Μαλεζανιές –όλα τα κακά από την Ιταλία έρχονται…

Ο κόσμος δυσανασχετεί με την κυβέρνηση, η κυβέρνηση δυσανασχετεί με τον κόσμο που δεν τη «ρίχνει» μια ώρα αρχύτερα μπας και έτσι γλιτώσει την τετραετία, τα βραβεία «Αρίων» βρίσκονται στον αέρα δημιουργώντας τέτοια κύματα ανασφάλειας που δύσκολα μπορεί να ξεπεράσει ο δοκιμαζόμενος μέσος πολίτης, ο ντράμερ της Αννας (το Αννα συντάσσεται στη νεοελληνική γλώσσα πάντα με Βίσση) απέρριψε πρόταση συνεργασίας με τους BLUE MEN (;) και ίσως και με τους BLUE Vayeros, τους σκληροπυρηνικούς του ΠΑΣ Γιάννινα. Ο κατήφορος δεν έχει τέλος.

Διαβάζω ότι η Χρύσπα στη γιορτή της δέχτηκε πισώπλατες μαχαιριές, αφού στο πάρτι της δεν εμφανίστηκαν οι στενοί της συνεργάτες, η Ελλη Κοκκίνου, η Καλομοίρα και ο Χριστόφορος Κωνσταντίνου, και απ' ό,τι μαθαίνω
-συγχωρήστε μου την έκφραση- τα γαϊδούρια ούτε τηλέφωνο δεν την πήραν για να της ευχηθούν. Δράματα της ζωής.

Θέλετε να μάθετε και άλλα; Ωραία λοιπόν: η Μιρέλλα Μανιάνι, πιστή στις αγαπημένες της συνήθειες -μία από τις οποίες είναι κάθε φορά που αλλάζουν ταινίες οι κινηματογράφοι, να ανανεώνει και αυτή τις προτιμήσεις της στο άλλο φύλο-, βρήκε καινούργιο καβαλιέρο, όπως της αρέσει να αποκαλεί η θεία μου η Λουκρητία τα boyfriends.

Και συνεχίζω, γιατί αν δεν τα πω, θα σκάσω. Η Μπέτυ Μαγγίρα παράτησε το μουσικό θέατρο και παίρνει τη θέση της Τζένης Ιωακειμίδου (ποιας;) στην παρουσίαση της εκπομπής-ορόσημο για την ελληνική τηλεόραση «LIFESTYLE». Την ίδια στιγμή, κάτι παιδιά που δεν γίνονται άνδρες είναι πυρ και μανία με τις δηλώσεις που έκανε η Πέγκυ Ζήνα, παίρνοντας αρνητική θέση στο θέμα της υιοθεσίας παιδιών από gay ζευγάρια. Την άκουσε στον Χατζηνικολάου ο Βλάσης από το δίπλα διαμέρισμα κι άρχισε να φωνάζει: «Tι λες, μωρή; Και πότε δηλαδή θα γίνω εγώ μάνα;».

Συμβαίνουν όλα αυτά τα τραγικά, φίλε αναγνώστη, σε μια χώρα μόλις 10 εκατομμυρίων κατοίκων και εμείς όλοι οι εμμονοληπτικοί ασχολούμαστε από το πρωί έως το βράδυ με τον Αλμπέρτο μου. Δεν υπάρχει κράτος. Τα είδωλά μας γκρεμίζονται και εμείς καίμε τα νιάτα μας για τον Αλμπέρτο. Ποιον, τον Αλμπέρτο! Τουλάχιστον κάποτε μας απασχολούσαν τα gossip ενός άλλου Ιταλού, του Στέφανο Σαρντίνι, που, αν μη τι άλλο, ήταν κούκλος!

Εχει αποσυνδεθεί σε τέτοιο βαθμό ο κοινωνικός ιστός (!) που ακόμα κι ο Παύλος Παπαδημητρίου στη στήλη του «Play by Play» (τη μόνη που διαβάζω κάθε πρωί γιατί ξεκινά με την πρωτότυπη -είναι αλήθεια- έκφραση «καλημέρα σας») δεν θέτει πλέον ερωτήματα και μάλιστα συνεχή, όπως συνήθως κάνει!

Ευτυχώς, για να μη μείνουμε χωρίς απορίες το Σαββατοκύριακο που έρχεται, αναλαμβάνει τον ρόλο του Παύλου ο συνάδελφός του στην ίδια σελίδα, Αντώνης Κατσαρός. Αναδημοσιεύω την εισαγωγή από το άρθρο του για τους άπιστους Θωμάδες που αμφιβάλλουν για το αν αυτό συνέβη.

(Οσοι βλακωδώς υποστηρίζουν ότι οι δημοσιογράφοι χρειάζονται για να απαντούν σε ερωτήσεις ώστε να ξέρει ο κόσμος τι συνέβη, ας διαβάσουν τίποτε άλλο…)

Ρωτάει ο Κατσαρός:
(1) Ο Μαλεζάνι φταίει που οι ποδοσφαιριστές δεν βρίσκονται στα τρία μέτρα;
(2) Ο Μαλεζάνι φταίει που κανείς δεν κάνει κίνηση χωρίς την μπάλα, για να δώσει περισσότερες επιλογές σε όποιον την έχει;
(3) Ο Μαλεζάνι έχει ευθύνη που οι νέοι δεν ανοίγουν το στόμα τους όσο πιο δυνατά μπορούν για να κατασπαράξουν την ευκαιρία που τους δίνεται;
(4) Ο Ιταλός κάνει τις λανθασμένες σκέψεις που προκαλούν τα άσχημα αποτελέσματα;
(5) Ο αλενατόρε Αλμπέρτο δεν ξυπνάει καλά τις ημέρες των αγώνων και η απόδοση της ενδεκάδας διαφοροποιείται κάθε εβδομάδα;

(Πέντε αμείλικτα ερωτήματα σερί καταρρίπτουν το προηγούμενο ρεκόρ που κατείχε μέχρι πρότινος με τέσσερα ερωτήματα ο Παύλος Παπαδημητρίου. Μιλάω φυσικά για ρεκόρ εντός του «Sportime», γιατί, όπως θα διαβάσετε στη συνέχεια, σε άλλες εφημερίδες τα ερωτήματα πέφτουν σαν χαλάζι...)

Θα ήθελα πάρα πολύ να απαντήσω σε όλες αυτές τις επίκαιρες ερωτήσεις. Ωστόσο, η διαπίστωση ότι «οι νέοι δεν ανοίγουν το στόμα τους για να κατασπαράξουν την ευκαιρία» ομολογώ ότι με τρόμαξε…

Εκανα μια τελευταία προσπάθεια να βρω απαντήσεις. Ευλογώ τον Υψιστο που μια τέτοια μουντή και δύσκολη για τον Παναθηναϊκό μέρα έσπασε τη σιωπή του (είχε καμιά δεκαπενταριά μέρες να γράψει…) στο μαχητικό «Derby» ο Κώστας Γκόντζος. Αυτός, σκέφτηκα, θα μου πει αλήθειες.

Προς στιγμήν έλαμψε το πρόσωπό μου. «Ο Μαλεζάνι λοιπόν, θα συμφωνήσω, έχει τεράστια ευθύνη», επισημαίνει κατηγορηματικά ο διευθυντής του «Derby». Και προσθέτει: «Η ομάδα όντως δεν βλέπεται, τρώει τη μια σφαλιάρα μετά την άλλη, είναι σε οριακό σημείο να αχρηστεύσει ή να απαξιώσει μια ολοκληρη φουρνιά ποδοσφαιριστών, η οποία αντικειμενικά κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητη είναι από πλευράς ονομάτων και αξίας».

Επαθα σοκ! Κυρίως γιατί πριν από καμιά εβδομάδα τον άκουγα να λέει ότι το μόνο που λείπει από τον ΠΑΟ είναι ένα καλό αποτέλεσμα για να πάρει τα πάνω του! Κι εκεί που περίμενα πως θα εξηγήσει, αν όχι το χάλι του ΠΑΟ (αυτό είναι σχεδόν αδύνατο), αλλά τουλάχιστον τη μεταστροφή της δικής του εκτίμησης, έτσι ξαφνικά άρχισε να βρέχει ερωτήματα στον ουρανό του «Derby»! Σε μια έκρηξη ανάγκης αναζήτησης της αλήθειας διαμέσου του διαλεκτικού παναθηναϊκισμού (αυτό είναι αστείο που θα καταλάβει μόνο ο Γκόντζος λόγω προϊστορίας στην ΚΝΕ…), κάνει δέκα συνεχείς ερωτήσεις χωρίς απάντηση!

Θα μπορούσα να σου τις γράψω όλες, φίλε αναγνώστη. Αλλά καταλαβαίνω ότι έχεις τόσες πολλές σκοτούρες που το τελευταίο που θα ήθελες είναι να σε σκοτίσω με μια σειρά από απορίες χωρίς απάντηση. Μην τρομάζεις, το καταλαβαίνω ότι έχεις τα δικά σου…

Αξίζει μόνο να επισημάνω το τέλος του κειμένου, εκεί που το αριστερό παρελθόν συναντά τη θεολογία. «Τη λύση και τη γιατρειά στα προβλήματα του ΠΑΟ δεν μπορούν να τη δώσουν ούτε οι δημοσιογράφοι ούτε οι οπαδοί, ούτε τα μηνύματα και τα τηλέφωνα στις εκπομπές. Τη λύση μπορεί να τη δώσουν μόνο όσοι παίρνουν τις αποφάσεις σε αυτή την ομάδα. Και επί της ουσίας, τη λύση πρέπει να τη δώσει ο ίδιος (…) ο Γιάννης Βαρδινογιάννης». Ομολογώ ότι ολοκληρώνοντας την ανάγνωση του κειμένου, αφού αρχικά σταυροκοπήθηκα, στη συνέχεια τα κατάλαβα όλα: μιλάμε για έναν Γιάννη Βαρδινογιάννη θεό!

(Πάντως, θα είχε πλάκα να συνιστούσε ο Γκόντζος ως σωτήρες του ΠΑΟ όλους αυτούς που στέλνουν μηνύματα και τηλεφωνούν στα ράδια. Η πρότασή του θα είχε μια κάποια πρωτοτυπία, ενώ και η εφαρμογή της θα είχε ενδιαφέρον. Λέτε να τα 'καναν χειρότερα; Δύσκολο…)

Προδομένος απ' όσους τον λάτρεψαν, μόνος πιο πολύ από ποτέ, ξένος στην Αθήνα που δεν τον κατάλαβε, ο Αλμπέρτο μου δοκιμάζει τι πρέπει να κάνει για να σώσει τον ΠΑΟ. Χρειάζεται ένας σούπερ ήρωας. Επειδή ο ρόλος του Σούπερμαν είναι κλεισμένος από τον Μπάγεβιτς, ο Αλμπέρτο ετοιμάζεται να γίνει ένας αληθινός Σπάιντερμαν. Ισως να είναι κιόλας, γι' αυτό δεν έχει τσακιστεί ύστερα από τόσες πτώσεις στο κενό…

Στο μεταξύ, επειδή ο Ντούσαν παίζει τένις, θυμήθηκα το παλιό σουξέ του Γιάννη Φλωρινιώτη: «Πες μου τι θέλεις, να σε μάθω τένις, τάκα τάκα, τάκα τάκα, να χτυπάμε τα μπαλάκια»…

Ο Φλωρινιώτης είναι ο άνθρωπος στον οποίο χρωστάω όχι απλώς την αισθητική μου modernite, αλλά και τη σεξουαλική μου ελαφράδα. Και αυτό το παγωμένο Σαββατοκύριακο η παλιά προτροπή του στην πίστα («αγόρια μου, να σπρωχτούμε κι όπως πέσουμε») παραμένει επίκαιρη…