Αν όχι ο Μπάγεβιτς, τότε ποιος μετά τον «Μάλε»; (Sportday / Γιώργος Μαζιάς)

Ολες οι πιθανές λύσεις για την επόμενη μέρα στην τεχνική ηγεσία του «τριφυλλιού», αν η επιχείριση «Μαλεζάνι» οδηγηθεί σε οριστικό αδιέξοδο. Θέμα Μαλεζάνι, μέχρι νεωτέρας, δεν φαίνεται να υπάρχει στον Παναθηναϊκό. Η στήριξη της διοίκησης είναι δεδομένη και ο Ιταλός μοιάζει αμετακίνητος από τη θέση του στην τεχνική ηγεσία.

Το ξεκαθάρισε και χθες ο Γιάννης Βαρδινογιάννης στους τρεις αρχηγούς πως ο «Μάλε» δεν φεύγει. Τα σενάρια όμως δεν σταματούν. Στο μυαλό όλων, μετά τη συντριβή στη Βρέμη, είναι πως ο Μαλεζάνι μετράει μέρες. Η εντύπωση είναι ότι σε κάθε παιχνίδι από εδώ και στο εξής θα παίζει το... κεφάλι του. Οι αγώνες με Ηρακλή και Αιγάλεω είναι το βασικό τεστ. Κάθε λάθος μπορεί να αποβεί μοιραίο. Είναι σίγουρο πως οι αλλαγές προπονητών μεσούσης της περιόδου δεν έχουν αποδώσει καρπούς και κανείς δεν εγγυάται βελτίωση σε μια στιγμή που (σχεδόν) όλα μοιάζουν χαμένα. Τα σημεία δείχνουν όμως ότι είναι πιθανό, στο άμεσο μέλλον και βάσει αποτελεσμάτων, να αποφασισθεί αυτό που στην αρχή της χρονιάς φάνταζε αδιανόητο: απόλυση του Ιταλού. Αν λοιπόν η ιστορία φθάσει σε οριστικό αδιέξοδο, ποια μπορεί να είναι η επόμενη μέρα στους «πράσινους»;

Η λύση Μπάγεβιτς είχε και έχει θερμούς υποστηρικτές, αλλά και φανατικούς εχθρούς. Από τη στιγμή που ο Σέρβος δήλωσε (προχθές στη «SportDay») ότι δεν θέλει να δουλέψει έως το καλοκαίρι, αυτομάτως το όνομά του βγαίνει (προς το παρόν) από τη λίστα. Οπότε ποιος; Αν και το πείραμα «Σκάζνι» δεν πέτυχε, ένας τεχνικός με γνώση της ελληνικής πραγματικότητας θα ήταν ό,τι καλύτερο, έστω για να βγει η χρονιά με τις μικρότερες, από εδώ και στο εξής, δυνατές απώλειες. Τα ονόματα των Ρότσα, Χατζάρα, Βλάχου και Μαρκαριάν έχουν ήδη κυκλοφορήσει. Ως γνωστοί από το πρόσφατο παρελθόν τους, για πολλούς είναι λύσεις ανάγκης, άρα αναλώσιμοι. Ετοιμη και απολύτως αποδεκτή λύση δεν υπάρχει.

Αν διώξεις τώρα τον Ιταλό, κάνεις το χατίρι του κόσμου και της κοινής ποδοσφαιρικής λογικής υποτασσόμενος στις καταστάσεις. Το πλάνο υπομονής εξαφανίζεται και όλα αρχίζουν από το «μηδέν». Από τη στιγμή που δεν μπορούν να φύγουν οι παίκτες, την πληρώνει πάντα ο προπονητής. Ο Παναθηναϊκός εν προκειμένω πρέπει να ξαναμπεί σε αναζήτηση τεχνικού. Η μια λύση είναι ο υπηρεσιακός (π.χ. Φυλακούρης) ή στυλ υπηρεσιακού έως το φινάλε και από το καλοκαίρι να αναλάβει ξένος προπονητής (Μπάγεβιτς ή άλλος) που θα παρακολουθεί από τώρα την ομάδα και τον Ιούνιο θα ξέρει τι θα πάρει στα χέρια του, αλλά και τι θα ζητήσει ως αλλαγές. Τι υπάρχει λοιπόν ελεύθερο στην αγορά για να αναλάβει είτε από τώρα είτε, επισήμως, στο φινάλε της περιόδου τον Παναθηναϊκό;

Πριν από λίγες μέρες έμεινε ελεύθερος από την Τζεφ Ιτσιχάρα ο Ιβιτσα Οσιμ. Γνωστός και μη εξαιρετέος, ήταν στη λίστα και πέρυσι, μετά το «αντίο» στον Σουμ. Ο Βόσνιος προπονητής είχε πει στον Ζάετς «άσ' το καλύτερα», προτιμώντας να μείνει στην Ιαπωνία. Πήρε το Λιγκ Καπ με την JEF, αλλά τώρα τα δεδομένα άλλαξαν. Η γιαπωνέζικη περιπέτεια παίρνει τέλος για τον 64χρονο κόουτς, ο οποίος σκέφτεται την επιστροφή στην Ευρώπη.

Χωρίς δουλειά είναι και δύο πασίγνωστοι Γάλλοι: ο Ντιντιέ Ντεσάμπ και ο Πολ λε Γκουέν. Πανύψηλα κασέ και όχι μόνο. Αμφότεροι είναι αμφίβολο αν θα ήθελαν να δουλέψουν στην Ελλάδα, ενώ παράλληλα θα ήθελαν και πολύ μεγάλο μπάτζετ για να αναλάβουν. Ο δεύτερος ήδη έχει απορρίψει τη μισή Ευρώπη (και τον Ολυμπιακό) για προσωπικούς, όπως λέει, λόγους. Γάλλος είναι και ο Γκι Λακόμπ, που δεν έχει βρει ομάδα μετά τη Σοσό. Από την Ισπανία «φρι» είναι οι Ιρουρέτα, Καμάτσο, Ντελ Μπόσκε και Βίκτορ Φερνάντεθ.O 72χρονος Oτο Μπάριτς έχει μείνει «οφ» μετά το 2003 και την εθνική Κροατίας, ενώ ο Κέβιν Κίγκαν αρνείται τους πάντες μετά την απομάκρυνσή του από τη Μάντσεστερ Σίτι τον περασμένο Μάρτιο.

Αν από την άλλη επιμείνει κανείς στην Ιταλία, ο Κλαούντιο Ρανιέρι και ο Αλμπέρτο Τζακερόνι είναι οι δύο πιο ονομαστοί άνεργοι κόουτς της γειτονικής χώρας.Αν όμως από ιταλικό το μοντέλο γίνει γερμανικό, τότε υπάρχουν τα ονόματα των Οτμαρ Χίτσφελντ, Κλάους Τοπμέλερ, Γιουπ Χάινκες, Κλάους Αουγκεντάλερ, Ματίας Ζάμερ, Mπέρτι Φογκτς. Αυτή είναι και η αγορά με τα πιο μεγάλα ονόματα, αλλά όποιος κι αν είναι να έρθει, δεν θα μπορέσει να εξαφανίσει με το «καλημέρα» προβλήματα που υπάρχουν σε κάθε περίπτωση αλλαγής προπονητή.Μερικά από αυτά είναι η γλώσσα και η έλλειψη γνώσης της ελληνικής πραγματικότητας και δη του υλικού της ομάδας. Η προσαρμογή χρειάζεται πάντα χρόνο. Το πόσο είναι θέμα συγκυριών.

Το σίγουρο είναι πως θα αλλάξει η ψυχολογία. Η ένεση αυτή όμως έχει πάντα μικρή διάρκεια. Καμία από τις προηγούμενες φορές σε αλλαγή προπονητή η ομάδα δεν είχε αποτελέσματα μακράς διαρκείας. Εγινε καλύτερη από πριν, αλλά το χαμένο έδαφος σχεδόν ποτέ δεν καλύφθηκε. Το «ξένος αντί ξένου» αυτή τη στιγμή είναι λοιπόν αμφίβολο αν θα έχει άμεση αποδοτικότητα. Εκτός κι αν το «ο Μαλεζάνι να φύγει κι ας έρθει όποιος να 'ναι» καταρρίπτει κάθε επιχείρημα...