Άσε με να κάνω λάθος (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Στο αεροπλάνο, στην επιστροφή από τη λεβεντογέννα Κρήτη, ζήτησα από τον Θόδωρο, που με συνόδευε, να μου φέρει τις εφημερίδες να τους ρίξω μια γρήγορη ματιά. Εν τω μεταξύ, σκεφτόμουν το παιχνίδι της ΑΕΚ με τον ΟΦΗ στο Παγκρήτιο.

Πολύ μου αρέσει αυτό το γήπεδο, καλύτερα στάδιο, για να είμαι ακριβής. Εχει κάτι από Ευρώπη, έστω κι αν βρίσκεται στην εσχατιά της γηραιάς ηπείρου. Μοιάζει με μια μικρογραφία του παρισινού «Παρκ ντε Πρενς», ελληνιστί «Πάρκο των Πριγκίπων». «Δυστυχώς για μας, οι πρίγκιπες δεν μας περισσεύουν», θα έλεγε με νοσταλγία η θεία μου η Ελεονώρα, και ο μόνος που μας έμεινε για να επιδεικνύουμε είναι κι αυτός εισαγωγής και γιαλαντζί γαλαζοαίματος. Μιλάω για τον Ντούσαν Μπάγεβιτς.

Το «Παρκ ντε Πρενς» το επισκεπτόμουν συχνά, αφού ήταν το αγαπημένο μου γήπεδο τον καιρό που ζούσα στο Παρίσι, βοηθώντας τον Αλιάγα –για μένα Νικολό– να κάνει ευρωπαϊκή καριέρα. Ωραία χρόνια, που πέρασαν όπως περνάει ο βοριάς απ' τα στενά σοκάκια. Το Παγκρήτιο λοιπόν μου το θυμίζει έντονα. Εκεί είδα -εκτός από την ΑΕΚ με αέρα πρωταθλήτριας, θυμίζοντας έντονα Κατρίν Ντενέβ στην ταινία «Ωραία της Ημέρας», να κερδίζει βαθμούς και εντυπώσεις- και τον Ντέμη, με rich casual ντύσιμο «να θέλει απόψε μόνος του», όπως λέει και το τραγούδι, να δει το παιχνίδι.

Ανέβηκε στην κερκίδα, απομονώθηκε στα ψηλά και παρατηρούσε την εξέλιξη του ματς σαν βουδιστής μοναχός που παρατηρεί τους μαθητές του να προσεύχονται. Τον καταλαβαίνω τον Ντέμη. Αυτή την εποχή έχει τόσα στο κεφάλι του. Την ομάδα, που πρωταγωνιστεί και δείχνει σαν έτοιμη από καιρό, τη Σούπερ Λίγκα, βιτρίνα της οποίας είναι ο ίδιος, και μέσα σε όλα αυτά και την πρεμιέρα της Βανδή με τον απρόβλεπτο Μαζωνάκη. Πόσα, αλήθεια, μπορεί να αντέξει ένας σύγχρονος άνδρας; Να ένα καλό ερώτημα, το οποίο θα μπορούσε να θέσει στους αναγνώστες του ο Πέτρος Κωστόπουλος σε κάποιο εξώφυλλο περιοδικού του.

Τις σκέψεις μου διέκοψε η έλευση του Θόδωρου, που ήταν φορτωμένος με τις αθλητικές εφημερίδες. Το εκπαιδευμένο μάτι μου έπεσε κατευθείαν στη δική μας «SportDay». Στην πρώτη σελίδα, με μεγάλα κίτρινα γράμματα, δεσπόζει ο τίτλος «Να περάσει ο επόμενος» και λίγο πιο ψηλά, με μικρότερα, «Η ΑΕΚ "8 στα 8" με μπαλάρα στο Ηράκλειο, πάει φουλ για τίτλο». «Ωραία ως εδώ, αλλά σαν κάτι να λείπει», σκέφτηκα και -πριν βγάλω το τελικό πόρισμα- διάβασα και την πλάγια στήλη.

«Στην καλύτερη εκτός έδρας εμφάνισή της, η "Ενωση" έφτιαξε ευκαιρίες, έχασε τετ α τετ, της ακυρώθηκε κανονικό γκολ του Λυμπερόπουλου και πήρε τη νίκη με καταπληκτικό γκολ-φάουλ του Ζούλιο Σέζαρ (0-1). Εξαιρετική η έμπνευση του Σάντος να αλλάξει το σύστημα σε 3-4-3, με τον Δέλλα τρίτο στόπερ. Σέζαρ: "Το γκολ το βάλαμε όλοι μαζί". Στα αποδυτήρια ο Ντέμης μοίρασε "μπράβο"».

Εκπληκτική λοιπόν η ΑΕΚ, εκπληκτική η έμπνευση του Πορτογάλου, όλα εκπληκτικά, αλλά πουθενά δεν γράφει με ποιον έπαιζε η ΑΕΚ. «Μπαλάρα στο Ηράκλειο», αλλά η μοίρα, που δεν ρωτάει κανέναν, τα έφερε έτσι ώστε στο γήπεδο να βρίσκεται και ο ΟΦΗ.

Βέβαια, τον εκνευρισμό μου για την παράλειψη στο πρωτοσέλιδο απάλυνε η πολύ καλή και άκρως κατατοπιστική παρουσίαση της παγκοσμίου φήμης τραγουδίστριας Μαρίας Κλάδη στην ένθετη «FREEDAY». Πολύ καλή φωτογράφηση, με την καλλιτέχνιδα μισοντυμένη, στις παρυφές του ημίγυμνου, όπως δηλαδή αρμόζει στο είδος της, με καυτό σορτσάκι α λα κρεμ, πλαισιωμένο από see through δαντελωτό τιραντάκι. Το σύνολο συμπληρώνουν χρυσαφί ψηλοτάκουνα με προστατευτικό στη φτέρνα, τέτοια που αν τα φορούσε ο Αχιλλέας στον πόλεμο της Τροίας, σίγουρα θα ζούσε μέχρι τις μέρες μας.

Το ρεπορτάζ ανήκει στον καλό συνάδελφο Θοδωρή Λινάρδο, που, αν προσθέσει στο ενεργητικό του ακόμα μία, δύο τέτοιες αποκλειστικότητες, σίγουρα θα φέρει τον Θέμη Σινάνογλου στα πρόθυρα της χειροδικίας.

Και ενώ είχα ηρεμήσει και απολάμβανα την πτήση, τι το ήθελα ο έρημος να γυρίσω την εφημερίδα στη σελίδα 22; Ένιωσα να πέφτω σε κενό αέρος. Ο τίτλος «Βυσσινί δύναμη» συνοδεύεται από τον υπότιτλο «Με τον Ρόβα να κόβει και τον Μπαγιαζίτ να ράβει, η Προοδευτική νίκησε 3-0»!

Μα για ποια Προοδευτική μιλάει; Για τη γνωστή του Σούλη Παπαδόπουλου; Και αν είναι η ίδια, τότε γιατί στο πινακάκι με τις συνθέσεις, λίγο πιο κάτω, γράφει με μαύρα μεγάλα γράμματα «ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ - ΘΡΑΣΥΒΟΥΛΟΣ 4-2»;

Ποιος είναι αυτός που παίζει βρόμικα παιχνίδια στην πλάτη του Θρασύβουλου; Ποιος θέλει να βγάλει τους επιθετικούς του Λύσανδρου Γεωργαμλή άχρηστους και την άμυνα της «Προό» από τις καλύτερες της κατηγορίας; Τόσο ο Θόδωρος όσο και εγώ είμαστε αποφασισμένοι να αποκαλύψουμε τους σκευωρούς και να σου τους παραδώσουμε, φίλε αναγνώστη. Αν χρειαστεί, μέχρι και χρήση κρυφής κάμερας θα κάνουμε.

Τώρα που είπα κρυφή κάμερα, να μην ξεχάσω να ευχηθώ μακροημέρευση και τα καλύτερα στη διοίκηση, αλλά και στους συναδέλφους του καναλιού 9 -πρώην POLIS-, που άρχισε ύστερα από πολλές περιπέτειες επιτέλους να εκπέμπει. Αν και δεν άρχισαν καλά. Χθες είχαν καλεσμένο στο στούντιο ένα δικό μας παιδί, τον Βασίλη Σαμπράκο, και ομολογώ, αν και έχω σκάσει από τη ζήλια μου, ότι ο Βασίλης εντυπωσίασε με την παρουσία του. Ωραίο, ψηλό αγόρι -που έκανε όμως τη βλακεία να παντρευτεί πρόσφατα, έχοντας όμως όλο τον καιρό να επανορθώσει, αφού είναι ακόμα τόσο νέος-, εμφανίστηκε με κοστούμι ποτοαπαγόρευσης και look Μπαντέρας, δηλαδή γενάκι τριών ημερών.

Αυτό το αγόρι, λοιπόν, το κράτησαν στον αέρα μόλις 2 λεπτά . Είναι φοβερό, αλλά σ' αυτό το κανάλι αυτοί που είναι όρθιοι μιλάνε με τις ώρες και αυτοί που κάθονται σαν τον Σαμπράκο ζήτημα είναι αν προλαβαίνουν να πουν δυο κουβέντες.

Αλλά δεν φταίει κανείς, ο Βασίλης φταίει. Την επόμενη φορά αν τους αποκαλύψει πόσα ληγμένα προϊόντα προς πώληση ανακάλυψε στην μπουτίκ της ΑΕΚ, να δείτε που θα τον κρατήσουν να αλλάξει και τον χρόνο στο κανάλι του Ευαγγελάτου.

Λίγο πριν κλείσω τη στήλη χτύπησε το τηλέφωνο. Στην άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής ήταν ο Θόδωρος, τον οποίο είχα στείλει στο Καλλιπλάστικο να δει Παναθηναϊκός - Ηρακλής. Η φωνή του έτρεμε και μέσα σε ένα γενικό χαμό από βρισιές και απειλές πρόλαβε να με ρωτήσει: «Φιλοξενούμε κανέναν στο μεγάλο δωμάτιο; Γιατί θα φέρω να κρύψουμε τον Μαλεζάνι».

«Οχι στο μεγάλο, γιατί εκεί θα κρύψουμε σήμερα τον Τζίγκερ. Να τον πας στο μικρό, της υπηρεσίας», προσπάθησα να του πω, αλλά κόπηκε η γραμμή...