Οι λίγοι «σκληροπυρηνικοί» και οι πολλοί σιωπηροί... (Sportday / Διονύσης Ελευθεράτος)

Εάν το αυτοκαταστροφικό πνεύμα λίγων οπαδών τροφοδοτήσει το πρότυπο του άβουλου «επαγγελματία οπαδού», απλώς διαλέγουμε τρόπο καταστροφής

Ερώτηση κρίσεως: πιστεύετε ότι το μέγιστο πρόβλημα που αντιμετώπισαν οι παίκτες του Παναθηναϊκού στον πολυσυζητημένο αγώνα εναντίον του Ηρακλή ήταν οι 1.200 «πράσινοι» οπαδοί, οι οποίοι τους αποδοκίμαζαν από το πρώτο λεπτό; «Οχι», λέει ο γράφων! Κατά τη γνώμη του, το μέγα πρόβλημα ήταν άλλο: δεν υπήρχαν στις κερκίδες οι τουλάχιστον δεκαπλάσιοι οπαδοί, έτοιμοι να «πνίξουν» στις ιαχές «ΠΑΟ, ΠΑΟ» τις αποδοκιμασίες. Έτοιμοι να μετατρέψουν τη σιωπηλή πίκρα τους για την αγωνιστική κατάπτωση της ομάδας σε ηχηρή αγωνιστικότητα, έστω και για το «γαμώτο».

Ένας απαράβατος κανόνας ισχύει στο ποδόσφαιρο, την πολιτική, την κοινωνία, οπουδήποτε κονταροχτυπιούνται ανθρώπινες απόψεις και πρακτικές: οι «δυναμικές μειοψηφίες» ασκούν επίδραση ευθέως ανάλογη όχι του μεγέθους τους, αλλά της ανοχής, κατανόησης ή και «ψιλοσυμπάθειας» που τρέφουν οι άλλοι προς αυτές. Η σιωπηρή πλειονότητα όσων (λίγων, ούτως ή άλλως) φίλων του ΠΑΟ βρέθηκαν στο ΟΑΚΑ στη δεκεμβριανή «Κυριακή των Παθών» δεν έγινε αρκούντως μαχητική -στο... φωνητικό πεδίο, εννοείται- όταν οι λίγοι έκαναν πολλά σε βάρος της ομάδας τους. Γιατί; Είτε επειδή τούτη την περίοδο ο βασικός κορμός των οπαδών έχει παραδοθεί άνευ όρων στην παραλυτική μοιρολατρική απογοήτευση είτε διότι -επιπλέον- ένα τμήμα του θεώρησε τις αντιδράσεις των λίγων «αναγκαίο κακό», ώστε να «ταρακουνηθούν» οι πάντες. Αυτός ακριβώς είναι ο πυρήνας του προβλήματος.

Με διοικητικά μέσα, «άσχημα και απότομα», όπως απείλησε ο ιδιοκτήτης της ΠΑΕ, έχεις πιθανότητες -θεωρητικές, περισσότερο- να καθηλώσεις τα διάφορα... στερητικά άλφα: Ανεξάρτητοι, Ανεπιθύμητοι, Ανεξέλεγκτοι, Απερίσκεπτοι, Ανυπόμονοι, Ανώριμοι, Ανυπόφοροι. Διαλέξτε χαρακτηρισμό. Μικρή σημασία έχει. Το νευραλγικό θέμα είναι το στερητικό άλφα της Αναποτελεσματικότητας! Αυτό μοιραία θα θριαμβεύσει, εάν «κάτι» δεν συνεγείρει, δεν δώσει στους πολλούς υπομονή, ελπίδα, προοπτική -με αυτήν ακριβώς τη σειρά. Κι εδώ που τα λέμε, το μόνο «κάτι» που διαφάνηκε αυτές τις ημέρες προέκυψε από σπόντα: ήταν το αυθόρμητο ξέσπασμα του Μαλεζάνι. Συσπείρωσε, προσωρινώς έστω.

Κατά τα άλλα, θα δούμε πώς ακριβώς θα συντελεστεί (εάν κι εφόσον) το «απότομο και άσχημο τέλος», ελπίζοντας ότι στα ποδοσφαιρικά μας ήθη δεν θα εγγραφούν «προηγούμενα» που θα... πετούν το μωρό μαζί με τα απόνερα! Άφθονες φορές στο παρελθόν οπαδοί αποδοκίμασαν -δικαίως ή αδίκως, δεν ενδιαφέρει εν προκειμένω- προέδρους, προπονητές και παράγοντες της ομάδας τους. Λιγότερες φορές ζήτησαν να γίνει κάτι το οποίο δεν συνέφερε την ομάδα -για να μνημονεύσουμε το «έξω, έξω» που άκουγε ο Εκι πριν εκτελέσει το πέναλτι. Πριν από λίγα χρόνια οπαδοί του Ολυμπιακού είχαν επιδοκιμάσει την... ανάκληση ενός πέναλτι-«μαϊμού» εκ μέρους του Κασναφέρη κι ας έχανε η ομάδα τους από την ΑΕΚ: αξιέπαινη ντομπροσύνη! Αν πρόκειται στο εξής οι πανταχού παρούσες κάμερες να εντοπίζουν όσους οπαδούς -όλων των ομάδων- επιδεικνύουν τέτοιο θάρρος γνώμης, ώστε να εξοβελίζονται κατόπιν ως μιάσματα, «ζήτω που καήκαμε». Εάν το αυτοκαταστροφικό πνεύμα λίγων οπαδών τροφοδοτήσει το πρότυπο του άβουλου «επαγγελματία οπαδού», απλώς διαλέγουμε τρόπο καταστροφής της όποιας υγείας έχει απομείνει στο ποδόσφαιρό μας.