Ποια 161 τρόπαια; Φέρτε μας «αυτούς» (Sportday / Νίκος Παπαδογιάννης)

Κοσμοσυρροή χθες (λαμβάνοντας υπ' όψιν τις δυσκολίες της απερίγραπτα χαοτικής ημέρας) στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, κοσμοπλημμύρα και στην Ολυμπιακή αρένα. «Δικαιολογημένα», θα πει ο ανυποψίαστος παρατηρητής. Ο Παναθηναϊκός έπαιζε με τη Ρεάλ Μαδρίτης, της οποίας το όνομα πάντοτε οιστρηλατεί το κοινό, άσχετα αν η τωρινή της βερσιόν απέχει παρασάγγας από την ομάδα λ.χ. του 1995 (Σαμπόνις, Αρλάουκας). Εάν τότε είχε στον πάγκο της τον Ομπράντοβιτς, σήμερα τα νήματα κινεί ο άνθρωπος που οδήγησε τον Παναθηναϊκό στον πρώτο ευρωπαϊκό του τίτλο, ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς. Και μόνο η αναμέτρηση των δύο «σοφών» του ευρωπαϊκού μπάσκετ αξίζει την τιμή του εισιτηρίου.

Ο Ολυμπιακός, πάλι, (θα συνεχίσει την επιχειρηματολογία του ο ανύποπτος) είχε να φιλοξενήσει την Ολίμπια Μιλάνο. Αυτή που κάθισε στον θρόνο της Ευρώπης δύο φορές ως «Τρέισερ» και μία παλαιότερα με το όνομα «Σίμενταλ». Στα 8 Κύπελλα Πρωταθλητριών της Ρεάλ, η Ολίμπια («Αρμάνι Τζινς» πλέον) έχει να αντιπαρατάξει 3 δικά της. Μαζί με τα 3 του Παναθηναϊκού και το μονάκριβο του Ολυμπιακού, το χθεσινό σουαρέ ήταν φωταγωγημένο από τη λάμψη 15 Κυπέλλων Πρωταθλητριών. Χώρια τα Διηπειρωτικά Κόρατς, τα Κυπελλούχων και τα εγχώρια. Εάν δεν έχασα το μέτρημα, οι τέσσερις ομάδες μαζί έχουν κατακτήσει 161 τρόπαια! Ολογράφως, εκατόν εξήντα ένα!

Ωστόσο, αγαπητέ ανυποψίαστε παρατηρητή, άφησες το ένδοξο παρελθόν να σε ξεγελάσει. Οι οπαδοί του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού πήγαν στο γήπεδο για έναν, κυρίως, λόγο. Για να απαιτήσουν νίκη επί του «αιώνιου εχθρού». Αυτό ήταν το σύνθημα που δόνησε τα δύο αχανή στάδια: «Νικήστε τον Ολυμπιακό». «Νικήστε τον Παναθηναϊκό». Κάπως διαφορετικά διατυπωμένο βέβαια, αλλά θα μου επιτρέψετε να παραβλέψω τα κοσμητικά επίθετα. Μας διαβάζουν και μικρά παιδιά. Για τον «υπέροχο λαό» των δύο ομάδων, ειδικά του στερημένου από τίτλους Ολυμπιακού, η αναμέτρηση της Κυριακής είναι σημαντικότερη από οποιοδήποτε ματσάκι της Ευρωλίγκας. Ακόμα κι αν είναι τελικός, που λέει ο λόγος.

Αλλά για το ντέρμπι που έρχεται θα έχουμε την ευκαιρία να γράψουμε πολλά τις επόμενες μέρες. Η oυσία είναι ότι οι δύο μονομάχοι θα μπουν στο γήπεδο με το ηθικό στα ύψη, αφού η Ευρώπη δεν έκανε τίποτα για να τους το μετριάσει. Θα φάει η μύγα σίδερο και το κουνούπι ατσάλι!

Στο μεταξύ, στο Uleb Cup, ο Αρης τρέχει ολοταχώς για την πρωτιά του ομίλου του, οπότε θα ξεκινήσει τους επόμενους γύρους από θέση ισχύος. Περισσότερο από τις άλλες ελληνικές ομάδες που παίζουν μπάσκετ τις Τρίτες, ο άλλοτε αυτοκράτωρ ρίχνει το βάρος του στην Ευρώπη, όπου μάλιστα σκέφτεται να ενισχυθεί με παίκτες όπως ο Διαμαντόπουλος ή ο Κόμματος. Προς τι τόση σπουδή; Απλούστατα, το Uleb Cup αποτελεί ανοιχτό παράθυρο προς την Ευρωλίγκα, την οποία ο Αρης φλερτάρει per mare, per terra.
Το παράδειγμα της Λιέτουβος Ρίτας, η οποία κέρδισε πέρυσι το εισιτήριο για την κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση χάρη στη νίκη της επί του Μακεδονικού στο Σαρλερουά, έγινε για τον Αρη φωτεινός φάρος. Αστεία αστεία, ίσως αποδειχθεί ευκολότερο να κατακτήσει η ομάδα της Θεσσαλονίκης το Uleb Cup, παρά την 3η θέση της ελληνικής Α1. Στην Κοζάνη, γνωρίζουν καλά πόσο διαφορετικές είναι οι συντεταγμένες των δύο διοργανώσεων.