Μετά την ήττα από τον Απόλλωνα της Πάτρας, ο Λάιονελ Τσάλμερς μπήκε στα αποδυτήρια της ΑΕΚ με το πιο απορημένο ύφος του κόσμου. «Μου λέτε να σκοράρω, χάνουμε. Μου λέτε να πασάρω, χάνουμε. Επιτέλους, τι πρέπει να κάνω; Ήλθα στην Ελλάδα για να βοηθήσω, όχι για να καταστρέψω. Θέλω να γίνουμε καλή ομάδα και να κερδίζουμε». Ξύπνιο και σοβαρό παλικάρι, ο Τσάλμερς δεν είναι από εκείνα τα Αμερικανάκια που μοιάζουν βγαλμένα από άλλο πλανήτη. Ούτε του ταιριάζει η αποξένωση και η λογική του λεγεωνάριου.
Χθες στη Νυρεμβέργη, ο Τσάλμερς ήταν άλλος άνθρωπος. Σίγουρος για τη θέση του στην πεντάδα της ΑΕΚ (αφού ο Παντελιάδης έμεινε στην Αθήνα τραυματίας) και ενήμερος πια για τις αγωνιστικές συνήθειες των συμπαικτών του, έγινε ηγέτης της ομάδας. Εάν έγραφα το κείμενο στην ανάπαυλα του παιχνιδιού, θα συνέχιζα με διθυράμβους. Επειδή όμως το β' ημίχρονο του αγώνα με την Μπάμπεργκ εξελίχθηκε σε εφιάλτη, το καλύτερο που βρίσκω να γράψω είναι ότι η απόδοση του Τσάλμερς αποτέλεσε μοναδική παρηγοριά για την ΑΕΚ και τον εορτάζοντα Λευτέρη Κακιούση. Μα δώρο ήταν αυτό που του έκαναν οι παίκτες του;
Ο Τσάλμερς έσκασε από την κόπωση, όπως ξέμεινε από δυνάμεις ολόκληρη η ΑΕΚ. Φταίει η λειψανδρία, σε συνδυασμό με τις αυξημένες υποχρεώσεις. Πώς αλλιώς να εξηγηθούν η σωρεία των χαμένων ριμπάουντ, οι φριχτές επιλογές στην επίθεση, τα εύκολα λάθη και η απώλεια της αυτοσυγκέντρωσης; Στο πρώτο μέρος, είδαμε την ΑΕΚ του Οκτωβρίου και του Νοεμβρίου. Στο δεύτερο, είδαμε την ΑΕΚ των πρόσφατων ημερών. Δόκτωρ Τζέκιλ και μίστερ Χάιντ. Όπως και στη Λιουμπλιάνα, όπως και στη Βιτόρια. Κι άντε τώρα να πετύχεις «διπλό» στο Στρασβούργο, εκεί όπου παραδόθηκε ολόκληρη Τάου.
Η Νυρεμβέργη έχει έντονο ελληνικό στοιχείο, με δεδομένο ότι σε αυτή ζουν 12.000 συμπατριώτες μας. Δεν ήταν γραφτό να ντυθεί στα γαλανόλευκα χθες. Η κερκίδα των 400 οπαδών της ΑΕΚ ξελαρυγγιάστηκε, αλλά στο τέλος οι ελληνικοί φθόγγοι «πνίγηκαν» μέσα στις εκδηλώσεις των ντόπιων. Δεν ξέρουν πολύ μπάσκετ οι Γερμανοί, το θεωρούν άθλημα κάπως εξωτικό. Ωστόσο, το αγκαλιάζουν με θέρμη, ένεκα και της μυθικής, για τα δεδομένα τους, οντότητας που ονομάζεται Νοβίτζκι.
Aπό οργάνωση κι από ατμόσφαιρα βέβαια εμείς οι παντογνώστες θα χρειαστούμε καμιά χιλιετηρίδα για να φτάσουμε στο επίπεδο των Γερμανών. Οι άνθρωποι της ΑΕΚ έβλεπαν το γεμάτο γήπεδο και θυμόντουσαν με πίκρα στα χείλη το αποτυχημένο προ τετραετίας πείραμα της Λαμίας. Υπόψη ότι το Μπάμπεργκ είναι μια πόλη-δορυφόρος της Νυρεμβέργης με πληθυσμό 40.000 ψυχές, σαν να λέμε Λουτράκι. Αλλά τα εισιτήρια των αγώνων της ομάδας μπάσκετ τα μονοπωλούν οι κάτοικοι του ίδιου του Μπάμπεργκ. Η Νυρεμβέργη έχει τη δική της ομάδα στην «πορτοκαλί» Μπουντεσλίγκα.
Πριν από κάθε ματς, εννέα χιλιάδες νοματαίοι πηγαίνουν στο γήπεδο με «κονβόι» και χαλάνε τον κόσμο από τα κορναρίσματα. Εκεί τους υποδέχεται μπάντα, η οποία παιανίζει μία ώρα πριν από τον αγώνα, αλλά και μετά το ματς, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, μέχρι να φύγει και ο τελευταίος. Χαρά θεού.
Και ξέρετε πότε ιδρύθηκε η «αγαπημένη τους ομάδα»; Το 1999. Αφιερωμένο σε όσους πιστεύουν ότι δεν γίνεται να φτιαχτεί φίλαθλο κοινό εκ του μηδενός. Στον πολιτισμένο κόσμο τουλάχιστον.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
