Μην περιμένετε τίποτα (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Δεν βλέπω να γίνονται περισσότερες από δύο σοβαρές μεταγραφές τον Ιανουάριο για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Τα έσοδα των ελληνικών ομάδων είναι γενικώς πεσμένα. Όσοι βγήκαν στην Ευρώπη γύρισαν νωρίς σπίτι και δεν έβαλαν στο ταμείο τους ούτε ένα ευρώ, οπότε χρήματα για ξόδεμα δεν υπάρχουν. Οι μικρομεσαίοι κάνουν οικονομία, γιατί το καλοκαίρι, με την κατάργηση του δικαιώματος της μονομερούς ανανέωσης των συμβολαίων των ποδοσφαιριστών, θα κληθούν να πληρώσουν έξτρα χρήματα για να κρατήσουν τους παίκτες που έχουν.

Ο Ολυμπιακός έχει σταματήσει να αγοράζει ποδοσφαιριστές –το κάνει αραιά και πού. Κατά κύριο λόγο ψάχνει ή ελεύθερους παίκτες ή ταλεντάκια. Τον Ιανουάριο είναι απίθανο να βρεις ελεύθερους (ελάχιστοι είναι οι ποδοσφαιριστές που υπογράφουν συμβόλαια που τελειώνουν τον Δεκέμβριο) και είναι πολύ δύσκολο να βρεις ταλέντα για δοκιμή. Οι Αφρικανοί που θα έρθουν να δοκιμαστούν στου Ρέντη είναι λαχεία. Για να έχεις ελπίδα να κερδίσεις κάποιο, πρέπει να αγοράσεις πολλά. Δεν μου φαίνεται, επίσης, ότι ο Τροντ Σόλιντ πιέζει για να αγοραστούν ποδοσφαιριστές μέσα στον χειμώνα, όπως δεν πίεζε άλλωστε κανείς από τους προκατόχους του –εξαιρουμένου του Κάτανετς, που γι' αυτό άλλωστε τον έδιωξαν. Ποιον να πιέσει ο Σόλιντ; Τον Κόκκαλη; Πού; Στο Κολοράντο;

Σχέσεις

Οι προπονητές του Ολυμπιακού για να κερδίσουν το πρωτάθλημα πρέπει να έχουν καλές σχέσεις με τον πρόεδρο και τους παίκτες. Οι μεταγραφές στη μέση της περιόδου χαλάνε αυτού του τύπου τις ειδυλλιακές σχέσεις. Πετάς ένα «είμαστε πλήρεις» και τα 'χεις καλά με όλους. Και ως αντάλλαγμα εισπράττεις την ευγνωμοσύνη των ποδοσφαιριστών, που πιστεύουν ότι αν κερδίσουν το πρωτάθλημα θα μείνουν και με καλύτερα συμβόλαια, αλλά και την υπόσχεση του προέδρου ότι το καλοκαίρι θα σου κάνει τις μεταγραφές που χρειάζεσαι. Τον χειμώνα…

O ΠΑΟ

Ο Παναθηναϊκός ψάχνει ένα δεξί χαφ που να πατάει περιοχή και να βάζει και γκολ. Εύκολο να τον ζητάς, δύσκολο να τον βρεις. Ο ΠΑΟ αυτόν τον παίκτη τον ψάχνει γύρω στα πέντε χρόνια. Ο Μικάελσεν δεν βοηθούσε επιθετικά, τον Μάριτς και τον Μίτου κανείς δεν θέλει να τους θυμάται, ο Επαλέ ήθελε κενούς χώρους, ο Βόουτερ δεν κάνει τη διαφορά, ο Χαραλαμπίδης είναι θαυμάσιο παιδί αλλά όχι η λύση του προβλήματος. Έχοντας κάποιες αποτυχίες στο μεταγραφικό παζάρι τον τελευταίο καιρό, ο ΠΑΟ θα αργήσει πολύ να αποφασίσει και θα περάσει τους ποδοσφαιριστές που θα προταθούν από κόσκινο. Κι εδώ υπάρχει αρκετή διάθεση για παιχνίδι αναμονής. Εκτιμούν ότι μπορεί να προκύψει κάτι καλό προς το τέλος της μεταγραφικής περιόδου και δεν πρόκειται να βιαστούν. Εκτός κι αν προκύψει κάποιος Αργεντινός με καλές συστάσεις και σχετικά χαμηλή τιμή.

Η ΑΕΚ

Αργεντινούς ονειρευόταν και η ΑΕΚ, αλλά Αργεντινοί καλοί παίκτες που να κοστίζουν 300.000 ευρώ δεν υπάρχουν πια. Οι καλοί Λατινοαμερικανοί εντοπίζονται πριν καλά καλά κλείσουν τα 18, έχουν μάνατζερ από τα 15 τους, βρίσκουν εύκολα καλά συμβόλαια στην Ισπανία και την Ιταλία. Στην «Ενωση» ελπίζουν ότι θα κλείσει αισίως το θέμα του Σέζαρ –δηλαδή ότι ο παίκτης θα μείνει για τουλάχιστον έξι μήνες ακόμα. Ο Ιβιτς και ο Σάντος ξέρουν τι χρειάζεται η ομάδα, αλλά δεν υπάρχουν χρήματα στο ταμείο. Η χρονιά είναι δυσκολότερη από την περσινή, το δάνειο δεν βγήκε, ο Νικολαΐδης δεν θέλει νέα ενίσχυση από τους μετόχους γιατί ξέρει ότι έτσι η εταιρεία δεν θα γίνει ποτέ αυτάρκης και δεν θα εξυγιανθεί –κάτι που παραμένει ο στόχος του. Προσθέστε σε αυτά και ότι ο προϋπολογισμός επιβαρύνθηκε με δύο συμβόλαια που δεν υπήρχαν το καλοκαίρι, αυτό του Δέλλα κι αυτό του Κονέ. Ο πιτσιρικάς μόνο στοιχίζει στην «Ενωση» πάνω από 150.000 ευρώ τον χρόνο.

Οι άλλοι

Στον ΠΑΟΚ θέλουν τον Μασμανίδη, αλλά είναι δύσκολο να τον αποκτήσουν με υποσχέσεις: θα βολευτούν με έναν, δυο μικρούς και καλά θα κάνουν. Η Ξάνθη ψάχνει Βραζιλιάνους, ο Ηρακλής μεγαλομέτοχο, η Λάρισα έναν επιθετικό κι έναν στόπερ, οι υπόλοιποι πολλά και διάφορα, αλλά κυρίως φθηνούς παίκτες. Με βάση τα όσα έχω δει στον πρώτο γύρο, ποδοσφαιριστές ενδεκάδας χρειάζονται όλοι, αλλά ανάγκη για σημαντικές μεταγραφές για να σώσουν τη χρονιά έχουν μόνο τρεις: ο Πανιώνιος, που θέλει οπωσδήποτε ένα σέντερ φορ, έναν κόφτη και ακόμα έναν στόπερ, ο Λεβαδειακός, που θέλει έναν παίκτη να βλέπει δίχτυα για να παλέψει να κρατηθεί στην κατηγορία, και ο ΟΦΗ, που θέλει έναν, δυο αμυντικούς ενδεκάδας. Ο Ακράτητος θέλει ένα φορ, αλλά έτσι κι αλλιώς δύσκολα θα έδεναν 15 παίκτες από 7 διαφορετικές χώρες, μολονότι είναι καλοί. Η Καλλιθέα έμπλεξε με τους προπονητές, η Καλαμαριά έχει μια χαρά υλικό, το Αιγάλεω έχει ανάγκη το κίνητρο.

Πουλάω

Γιατί οι ελληνικές ομάδες δεν κάνουν μεταγραφές; Γιατί απλούστατα δεν πουλάνε παίκτες. Αν δεν πουλάς, είναι δύσκολο να αγοράσεις. Ο Ολυμπιακός έχει να πουλήσει παίκτη από τον καιρό που ο Γεωργάτος πήγε στην Ιντερ. Ο ΠΑΟ πούλησε τον Σεϊταρίδη –οι άλλοι (Καραγκούνης, Μπασινάς, Νικοπολίδης, Κωνσταντίνου, Φύσσας, Κυργιάκος κ.ά.) έφυγαν χωρίς να φέρουν χρήματα στο ταμείο, απλώς έμειναν ελεύθεροι. Η ΑΕΚ δίστασε να πουλήσει τον Κατσουράνη και μάλλον οι υπεύθυνοί της έχουν μετανιώσει, όχι γιατί ο αρχηγός της δεν είναι καλός παίκτης, αλλά γιατί δύσκολα η τιμή του θα πάει πιο ψηλά από εκεί που ήταν πέρυσι το καλοκαίρι. Υπάρχει μια κατάλληλη στιγμή για όλα, αλλά πλέον το να πουλάς έχει γίνει δυσκολότερο από το να αγοράζεις.

Προσθήκες

Στη μέση της περιόδου οι ομάδες είναι φανερό τι θέλουν. Χρειάζονται συνήθως απλές προσθήκες και κανένας δεν γίνεται (ούτε και μπορεί) να ξεκινήσει από την αρχή. Οι ομάδες δεν χτίζονται τον χειμώνα, αλλά εύκολα διορθώνονται. Στην Ελλάδα, για φέτος τουλάχιστον, αυτό δεν προβλέπεται. Θα συνεχίσουν όλοι κουβαλώντας τα καλοκαιρινά λάθη τους.

Ιστορίες θλίψης

Από τον καιρό που από τον Πανιώνιο εκλάπησαν με σατανικό τρόπο ο Μαραγκός και άλλοι τέσσερις παίκτες σιχαίνομαι την ιστορία των προσφυγών. Τότε ήταν πρόεδρος στην ομάδα της Νέας Σμύρνης ο Τάσος Ερμείδης, ένας καλόβουλος άνθρωπος, που όταν κατάλαβε με τι σατανάδες είχε μπλέξει ήταν αργά: του είχαν διαλύσει την ομάδα σε ένα βράδυ και του κατέστρεψαν τη μισή ζωή.

Καταλαβαίνω τους ποδοσφαιριστές που δεν δέχονται άλλο να τους κοροϊδεύουν, που φτάνουν στο σημείο να προσφεύγουν στη Δικαιοσύνη για να διασφαλίσουν τα χρήματά τους: θα έκανα στη θέση τους το ίδιο, γιατί δεν με ενδιαφέρουν όσοι δεν με σέβονται. Αλλά το θέμα δεν είναι οι ποδοσφαιριστές, είναι αυτοί που ενδιαφέρονται να τους αγοράσουν.

Ο Ολυμπιακός του Σωκράτη Κόκκαλη για χρόνια δεν είχε αποκτήσει ποτέ ποδοσφαιριστή από προσφυγή –ήταν πάγια τακτική του και ήταν μια τακτική λεβέντικη, όπως αρμόζει στην ιστορία του συλλόγου. Κάποια στιγμή η στάση του άλλαξε. Οι περιπτώσεις του Καφέ, του Οκκά και του Γεωργιάδη ήταν, ωστόσο, πολύ διαφορετικές από αυτή του Λαγού. Εκείνοι οι παίκτες είχαν συμβόλαια δυσβάσταχτα για τους συλλόγους τους. Φεύγοντας έκαναν στις πρώην ομάδες τους καλό, αφού μένοντας θα τις παρέσυραν στην οικονομική καταστροφή. Ο Ολυμπιακός τους έδωσε (πάνω-κάτω) τα χρήματα που έπαιρναν στους συλλόγους που αγωνίζονταν και μάλιστα ο Γιώργος Λούβαρης συμβούλεψε τους παίκτες αυτούς να μη διεκδικήσουν τίποτα περισσότερο από τα δεδουλευμένα –κάτι που οι παίκτες του ΠΑΟΚ, προς τιμήν τους, έκαναν. Ο Λαγός έχει συμβόλαιο μικρό, φεύγοντας ως ελεύθερος θα γίνει πλούσιος, αλλά θα έχει σπρώξει το σωματείο που τον ανέδειξε στο χείλος του γκρεμού. Πέρα από τα νομικά υπάρχει και η ηθική, το κιμπαριλίκι, που λένε στη Σαλονίκη. Η ηθική του ποδοσφαίρου το κάνει να διαφέρει από τη Μονόπολη: ο πλουσιότερος έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να κερδίσει, αλλά ο σκοπός δεν είναι να φαληρίσουν οι υπόλοιποι. Υπάρχει διαφορά.

Νομικά τον Ηρακλή μπορούν αυτή τη στιγμή να τον διαλύσουν. Να επικαλεστούν τον νόμο, να του πάρουν τους καλούς παίκτες που έχει, να τον βουλιάξουν κι άλλο. Όποιος το κάνει, απλώς θα αηδιάσει κι άλλο τον κόσμο.

Η επιχειρηματική κυνικότητα φέρνει κέρδη και κατάρες. Η αρπαγή του Μαραγκού και των υπολοίπων από τον Πανιώνιο έκανε τότε τον ΠΑΟ πιο δυνατό, αλλά όχι πιο συμπαθή. Αλίμονο σε όποιον αντιγράφει πρακτικές που κατήγγειλε. Η ιστορία, όταν επαναλαμβάνεται είναι κωμωδία. Στην προκειμένη περίπτωση, μια κωμωδία θλιβερή.