Δεν «έχασε πρόσωπο» (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Τα ιαπωνικά είναι η μόνη γλώσσα που έχει γυναικεία και ανδρική φόρμα. Η διαφορά, όσο γνωρίζω, είναι ότι στη γυναικεία προστίθεται το επίθεμα «-νε» με ερωτηματικό τόνο. Για παράδειγμα, το «περίμενε μια στιγμή» στην ανδρική φόρμα είναι «τσότο μάτο». Στη γυναικεία είναι «τσότο ματονέ;», με το «νε» μακρόσυρτο, για να ακούγεται ακόμα πιο ανασφαλές. Ο λόγος ύπαρξης γυναικείας φόρμας είναι ότι μια γυναίκα δεν μπορεί να παρουσιάζεται κατηγορηματική. Εάν ο άνδρας αποδειχθεί λάθος, θα έχει «χάσει πρόσωπο» σε γυναίκα, λόγος για τον οποίο το σεπούκου θα ήταν μια ευχάριστη εξέλιξη μπροστά της. Ετσι το ερωτηματικό δίνει την ευκαιρία της επιβεβαίωσης από πλευράς του άνδρα. Τη δυνατότητα να πει ποιο είναι το σωστό. Το κατόρθωμα στην παραμονή του Ζούλιο Σέζαρ στην ΑΕΚ ήταν ότι η διοίκηση δεν «έχασε πρόσωπο». Τα ερωτηματικά όμως παρέμειναν...Ηταν φανερό ότι ο Πάουλο Μπαρμπόσα, μάνατζερ του Σέζαρ, δεν είχε πρόταση 400 χιλιάδων από άλλη ομάδα.
Ηταν εμφανές ότι η ΑΕΚ δεν ήθελε ή δεν μπορούσε να πληρώσει τα 400 χιλιάρικα, αλλά δεν ήθελε να χάσει και τον παίκτη. Από την άλλη, η διοίκηση είχε αυτοδεσμευτεί ότι δεν σκοπεύει να αυξήσει την προσφορά της και ότι το μόνο που θα μπορούσε να κάνει ο Μπαρμπόσα είναι να πάρει τηλέφωνο για να πει το «ναι», αλλιώς ο Σέζαρ καλοτάξιδος. Dead end. Μέχρι που βρέθηκε κάποιος για να σπάσει το αδιέξοδο. Η ΑΕΚ να μη δώσει λεφτά, αλλά και ο Μπαρμπόσα να μην κρατήσει τις προοπτικές του σε μελλοντική μεταγραφή του Σέζαρ.

Ο μάνατζερ να κρατήσει τα 200 χιλιάρικα, εάν φέρει προσφορά με 400 η ΑΕΚ να υποχρεώνεται να δώσει τον Σέζαρ –αλλά να έχει βγάλει 200– και σε δυόμισι χρόνια, όταν το συμβόλαιο τελειώσει, πιθανότατα ο Μπαρμπόσα να έχει και πάλι τα δικαιώματα του Σέζαρ. Περίπλοκο; Ναι. Απαραίτητο; Σίγουρα. Γιατί καμιά φορά το «πρόσωπο», η ανάγκη μιας διοίκησης να δείξει ότι δεν υποχωρεί, είναι το ίδιο σημαντική με το χρήμα. Όποιος σκέφτηκε τη λύση, όποιος είχε το ιαπωνικό γυναικείο μυαλό να προσθέσει τα «-νε» στο τέλος της συμφωνίας για να φανεί ότι η διοίκηση της ΑΕΚ δεν διαπραγματεύεται είναι ο υπεύθυνος που κράτησε τον Σέζαρ στην ΑΕΚ.

Από πέρυσι το καλοκαίρι είχε ακουστεί ότι ο Δημήτρης Παπαδόπουλος είναι στην μπούκα της διοίκησης του Παναθηναϊκού. Πέρυσι ο «Παπ» έπεσε θύμα ρουφιανιάς όταν σ'ένα ματς που έγινε αλλαγή έφτασε στα αυτιά της διοίκησης η «πληροφορία» ότι στα αποδυτήρια άκουγε σε τρανζιστοράκι ματς του επάρατου γαύρου, πανηγυρίζοντας για τη νίκη του Ολυμπιακού. Τώρα η ιστορία μοιάζει απίθανη. Το κόλλημα όμως που τρώει η διοίκηση του Παναθηναϊκού με τους παίκτες που ήταν Ολυμπιακοί είναι χειρότερο απ' ότι έτρωγε ο Μάο με τους απογόνους των μανδαρίνων. Σκέψου, δηλαδή, και να συνέχιζαν και τις παλιές τους παρέες...
Γιατί τη θέση του Παπαδόπουλου χειροτερεύει η κολλητή σχέση με τον Αντώνη Νικοπολίδη; Δεν είναι μόνο ότι μένουν στο ίδιο δωμάτιο στα ματς της Εθνικής, αλλά πήγαν παρέα για Χριστούγεννα στην Αυστρία. Το αποτέλεσμα ήταν σε μια έξοδο στα μπουζούκια, χρονιάρες μέρες, που η διοίκηση θα μπορούσε να κάνει τα στραβά μάτια, να πέσει το πρόστιμο των τριών χιλιάδων. Τώρα, από πλευράς παίκτη το ενδιαφέρον βρίσκεται στην αντίδραση. Οχι τι θα κάνει αυτή τη στιγμή, αλλά αν το καλοκαίρι μείνει στον Παναθηναϊκό ή αν προσπαθήσει να σπάσει το συμβόλαιό του για να φύγει στην Ευρώπη.

Η κατά μέτωπον σύγκρουση που διάλεξε ο Παναθηναϊκός στην υπόθεση είναι το ακριβώς αντίθετο με τη συνηθισμένη μέθοδο του Ολυμπιακού όταν υπάρχει πρόβλημα με παίκτη. Συνήθως η κουβέντα ξεκινάει με το «Θα ασχοληθεί ο ίδιος ο πρόεδρος», με τον τονισμό στον πλεονασμό «ο ίδιος», για να τρομάξουμε όλοι μας. Η αμέσως επόμενη φράση είναι «Με το που γυρίσει ο πρόεδρος από την Αμερική» χωρίς το «ίδιος» για να ξετρομάξουμε. Και μετά εμφανίζονται οι ελαφρυντικοί λόγοι της υπεράσπισης. «Το πρωτάθλημα βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή και ο Ολυμπιακός χρειάζεται όλους τους παίκτες». «Είναι η πρώτη φορά που ο παίκτης υποπίπτει σε παράπτωμα». Μετά ο παίκτης δίνει μια συνέντευξη στον Συνάνογλου και λέει: «Θέλω να παίξω εναντίον του Παναθηναϊκού για να σκοράρω». Μετά ο Ολυμπιακός έχει πάρει το πρωτάθλημα και δεν είναι ώρα για τιμωρίες.

Τελικά για να τιμωρηθεί παίκτης στον Ολυμπιακό: 1) Δεν πρέπει να είναι Βραζιλιάνος. 2) Πρέπει να μην έχει σκοράρει εναντίον του Παναθηναϊκού. 3) Πρέπει να έχει συμβόλαιο πάνω από 500 χιλιάδες. 4) Πρέπει να μην έχει κάνει δήλωση το τελευταίο εξάμηνο στο «Φως», στην οποία να λέει «Τα θέλω όλα», και τον τελευταίο μήνα στον «Πρωταθλητή» που να λέει «Θέλω να κλείσω την καριέρα μου στον Ολυμπιακό». Και ακόμα και να τιμωρηθεί παίκτης στον Ολυμπιακό δεν νομίζω ότι το πρόστιμο έχει ποτέ εισπραχθεί.

Στην ΑΕΚ ο μόνος λόγος να τιμωρηθεί παίκτης θα ήταν επειδή είπε τον τελευταίο μήνα ότι ο Σάντος είναι «δάσκαλος», χωρίς να προσθέσει το «μεγάλος», ή μπλεκόταν και έλεγε ότι «δεν πάμε για πρωτάθλημα», ενώ φέτος λέμε «Τα θέλουμε όλα». Σε αυτό όμως που υπάρχει αυστηρότητα στην ΑΕΚ είναι η ιεραρχία με την οποία μπορούν να πηγαίνουν οι παίκτες στα μπουζούκια. Οι πιτσιρικάδες δεν μπορούν να πηγαίνουν καθόλου. Στο κρεβάτι και από νωρίς. Οι μικρομεσαίοι της κλάσης Κόντη μπορούν να πηγαίνουν στα μπουζούκια. Στο «Rex», στις ημέρες που επιτρέπεται, αλλά στα υπόλοιπα στη ζούλα. Οι πρώτης κατηγορίας, τύπου Κατσουράνη, που έβγαιναν με τον Ντέμη όταν ήταν ποδοσφαιριστής, έχουν δικαίωμα να πηγαίνουν στο «Rex» σε μέρες της αρεσκείας τους και να κάθονται μέχρι το κλείσιμο του προγράμματος. Ο Δέλλας, που είναι μια κατηγορία μόνος του, μπορεί να πηγαίνει στο μαγαζί στο κλείσιμο του προγράμματος για την περιστασιακή ζεμπεκιά στα βαριά του Μαζωνάκη και να φεύγει παρέα με τον πρόεδρο.