Γραφικότητες

Ξεκαθαρίζω πως ότι θα γράψω στο σημερινό κείμενο δεν έχει να κάνει με την συλλογική προτίμηση που έχω και την έχω δηλώσει από την πρώτη στιγμή που κάνω αυτό το επάγγελμα. Δεν μπορώ όμως να μην θίξω τον οπαδισμό που οδηγεί πολλούς ανθρώπους που λένε πως ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, στην γραφικότητα. Γιατί μόνο τέτοιοι μπορεί να είναι αυτοί που περιμένουν να δουν καλό ποδόσφαιρο, από μια ομάδα που μαζεύτηκε πριν από τρεις μήνες και στο δεύτερο ανεπίσημο φιλικό του καλοκαιριού, δύο μέρες πριν φύγει από προετοιμασία, με μόνο τρία από τα βασικά της στελέχη εκτός ( τους δύο Πορτογάλους και τον Κατσουράνη) απέναντι στην Μαρκό να κάνει τους 1500 που πήγαν να δουν αυτό το ματς να κρατάνε το κεφάλι τους και να μονολογούν ότι θα είναι τυχερή αν δεν πέσει.

Αυτή η ομάδα ακριβώς τρεις μήνες και 20 μέρες αργότερα προηγείται στον πίνακα της βαθμολογίας και για μένα στη χειρότερη περίπτωση θα τερματίσει 3η στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Για κάποιους φίλους που ξεχνάνε πολύ εύκολα θα τους υπενθυμίσω τι είδαμε τα τελευταία χρόνια από τους δύο μεγάλους στο ελληνικό πρωτάθλημα. Στον Παναθηναϊκό μετά την ομάδα του 96 και μέχρι τώρα, με ένα σωρό μεταγραφές και δαπάνες, οι «πράσινοι» έχουν παίξει μπάλα την πρώτη χρονιά του αείμνηστου Γιάννη Κυράστα (σεζόν 99-00), ορισμένα παιχνίδια προς το τέλος του 2002-03 και στον δεύτερο γύρο πέρσι.

Στον Ολυμπιακό από τη στιγμή που έφυγε ο Μπάγεβιτς μετά την πρώτη θητεία του, τα καλά ματς κάθε χρόνο λιγόστευαν, για να καταλήξουν οι ερυθρόλευκοι να τους φτάσει ένα και μόνο πολύ καλό ματς σε ποιότητα για να πάρουν το πρωτάθλημα. Εδώ κι αν έχουμε να πούμε τι παίκτες πέρασαν στη μετά Μπάγεβιτς εποχή, αλλά οι ερυθρόλευκοι σε θέαμα γίνονταν κάθε χρόνο και πιο φτωχοί ώσπου να επιστρέψει ο Σερβοέλληνας.

Η εξήγηση για το πως επιβιώνει αγωνιστικά η ΑΕΚ είναι απλή. Όπως και στη ζωή έτσι και στο ποδόσφαιρο η μάχη να μείνεις ζωντανός πολλές φορές σε κάνει πολύ πιο ισχυρό και δυσκολοκατάβλητο απ’ όσο έχεις ποτέ φανταστεί.