SMS, «νυχτοπερπατήματα», αγωνιστικά παραπατήματα... (Sportday / Δ.Ελευθεράτος)

Η ΠΑΕ δικαιούται να σφίξει τα λουριά, αρκεί να μη (φαίνεται πως) γίνεται αυτό επειδή η ίδια επηρεάζεται από τη νευρικότητα των οπαδών

Κεφάτο ήταν το SMS βάζελου ακροατή: «Δημήτρη, σε πληρώνουμε για παίκτη κι όχι πότη, μα εσύ τραβάς και ξενυχτάς μαζί με τον προδότη». Η υποσημείωση πως η λέξη «προδότης» (Νικοπολίδης) χρησιμοποιείται «ποιητική αδεία» κατέστησε ακόμη πιο πικάντικη την έμπνευση του «πράσινου» οπαδού.

Γρήγορα κατέφθασε η απάντηση γαύρου στιχοπλόκου, ο οποίος φαντάστηκε τον Δημήτρη Παπαδόπουλο να εμπνέεται από τον Γιώργο Μητσάκη: «Θέλω στα μπουζούκια απόψε να με πας, γιατί ποτέ δεν πάμε στο τέλος της χρονιάς». Στο παιχνίδι «πες το με ρίμα, στα ερτζιανά και χύμα» κατατέθηκε και το ΑΕΚτσίδικο σχόλιο: «Πρόστιμα αν πληρώνανε για κάθε ένα ξενύχτι, ο Αγαπούλας θα έτρωγε του Ντέμαρου το σπίτι». Καλά είναι όλα αυτά τα περιπαικτικά εν αναμονή της αγωνιστικής δράσης.

Επειδή όμως και η παραπλεύρως της μπάλας περιοχή έχει τη σημασία της, έχουμε και λέμε: εάν η ΠΑΕ Παναθηναϊκός εκτιμά πως πρέπει να επιδείξει «μηδενική ανοχή» απέναντι σε τέτοια «ολισθήματα» παντού και πάντα -μηδέ των εορταστικών ημερών εξαιρουμένων-, ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει το σχετικό δικαίωμά της. Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος.

Η άλλη όψη διαιρείται σε δύο ημισφαίρια. Το πρώτο: το βαρύγδουπο «τελετουργικό» που συνόδευσε την επιβολή προστίμων σε Παπαδόπουλο-Κονσεϊσάο (ομιλία Αποστολάκη) ανέδειξε εκ των πραγμάτων συνολικό «πρόβλημα πειθαρχίας» στην ομάδα. Πόσο σοφό ήταν αυτό με επικοινωνιακά κριτήρια, σε μία περίοδο κατά την οποία στην αδύναμη ποδοσφαιρική επικαιρότητα κυριαρχούσε το «ερυθρόλευκο»... μπάχαλο με τους Τουρέ και Μπαμπαγκίντα;

Το δεύτερο: η τιμωρία του Παπαδόπουλου, ακόμη κι αν δεν είχε καμία απολύτως σχέση με την «κακή παρέα» του παίκτη ή τις εν γένει φήμες που τον θέλουν... ανεπαρκώς «εχθρικό» απέναντι στον «αιώνιο» αντίπαλο, μοιραία θα ερμηνευόταν (και) έτσι. Αν μη τι άλλο, διότι τούτη την περίοδο μια μερίδα -καθόλου ευκαταφρόνητη- φίλων της ομάδας θα ευχόταν να πρυτανεύει στις κινήσεις της ΠΑΕ κάποιο κριτήριο «παναθηναϊκοφροσύνης».

Να το πούμε διαφορετικά: όσοι οπαδοί αναζητούν τις απαντήσεις στο ερώτημα «γιατί δεν περπατά η ομάδα;» στο χρώμα των παπουτσιών του Λεοντίου, πώς να μην εύχονται να έχει τιμωρηθεί ο Παπαδόπουλος εξ αιτίας περισσότερο των «κακών συναναστροφών», παρά του ξενυχτιού του αυτού καθεαυτού; Να σου λοιπόν πάλι η γνωστή ανακύκλωση θεμάτων-αγκαθιών.

Είπαμε, η ΠΑΕ δικαιούται να σφίξει τα λουριά, αρκεί να μη (φαίνεται πως) γίνεται αυτό επειδή η ίδια επηρεάζεται από τη νευρικότητα των οπαδών. Οι οπαδοί λατρεύουν τη θεωρία ότι τα κακά αποτελέσματα οφείλονται κυρίως σε νοοτροπίες «κακομαθημένων» παικτών και σε «έλλειψη πάθους».

Βεβαίως, στο 95% των περιπτώσεων παγκοσμίως οι κακές πορείες ομάδων οφείλονται κυρίως σε άλλους παράγοντες. Δεν νομίζω ότι ο ΠΑΟ εμπίπτει στο 5%. Οι οπαδοί μπορούν να βολεύονται σε «εύκολες» εξηγήσεις. Οι διοικήσεις, όχι. Καμία ομάδα δεν ζημιώθηκε επειδή αξίωσε από τους παίκτες να φέρονται πάντα ως άψογοι επαγγελματίες.

Σίγουρα όμως ο ΠΑΟ θα ζημιωθεί εάν κάποιοι ιθύνοντες πιστεύουν ότι φταίνε τρία-τέσσερα «νυχτοπερπατήματα» για τα φετινά διαρκή αγωνιστικά παραπατήματα...