Το (δεύτερο) «ασυμβίβαστο» του Αλ. Λυκουρέζου... (Sportday / Διονύσης Ελευθεράτος)

Η ειρωνεία (αν όχι και αδικία) της τύχης ήταν πως ο νεοφερμένος πλοίαρχος της ΕΠΑΕ χρεώθηκε την πανθομολογούμενη παλαιότητα του καραβιού!

ΦανταστεIτε το ποδόσφαιρο σαν όμορφο θαλασσινό ταξίδι και τα υπόλοιπα... έρχονται μόνα τους. Σκεφθείτε έναν άνθρωπο που εκστασιάζεται όταν βρίσκεται στο κατάστρωμα απολαμβάνοντας τη θέα των κυμάτων, των γλάρων και των ακτών. Κάποια στιγμή, λοιπόν, φίλοι του ήρωά μας του προτείνουν να γίνει καπετάνιος σε μεγάλο καράβι, ώστε να ασχοληθεί ενεργά με αυτό το οποίο ούτως ή άλλως αγαπά ως χόμπι. Πες πες τον πείθουν.

ΑναλαμβAνει καθήκοντα πλοιάρχου. Ακούει δυσμενή σχόλια -από διάφορες κατευθύνσεις- για την απειρία του. Συγκρούεται με στελέχη της ιεραρχίας του πλοίου. Υφίσταται φραστικές επιθέσεις από μηχανικούς. Εξαιτίας όλων αυτών χρειάζεται δραμαμίνες, πριν καν προλάβει να οδηγήσει το πλοίο στα ανοιχτά. Τη στιγμή ακριβώς κατά την οποία αναρωτιέται πού έμπλεξε, συνειδητοποιεί κάτι: το πλοίο αποσύρεται, παροπλίζεται! Τι κάνει ο άνθρωπος; Ενδομύχως μάλλον βλαστημά την ώρα που αναμίχθηκε με όλα αυτά. Επισήμως, απλώς επιβεβαιώνει πως έχει εκχωρήσει τις αρμοδιότητές του στον έμπειρο υποπλοίαρχο, καθώς και ότι είναι θέμα χρόνου η αποχώρησή του. Δεν βλέπει την ώρα να βρεθεί πάλι σε καράβια για να χαρεί, όχι για να δοκιμάσει τα όρια της ιώβειας υπομονής του.

ΕωΣ και ο Γιώργος Σουφλιάς είχε επιστρατευτεί για να πεισθεί ο Αλέξανδρος Λυκουρέζος να αναλάβει καθήκοντα προέδρου της ΕΠΑΕ. Εκείνος διακήρυξε από την πρώτη στιγμή πως δεν θα φορά πράσινο σκούφο, υποχρεώθηκε όμως να φορέσει κράνος. Κάτι οι «πετριές» του Μπέου, κάτι το βαρύ πυροβολικό του Πανόπουλου. Ελα όμως που κανένα κράνος δεν προστατεύει από την άτιμη την καθημερινή φθορά. Ο Αλ. Λυκουρέζος βρέθηκε σε ένα πεδίο -ναρκοπέδιο μάλλον- στο οποίο ούτε ο άτεγκτος ορθολογισμός της ποινικολογίας ούτε ο κοινοβουλευτικού τύπου διαχωρισμός των «ημετέρων» από τους «αντιπάλους» συνιστούν ασφαλείς πυξίδες.

Η ειρωνεΙα (αν όχι και αδικία) της τύχης ήταν πως ο νεοφερμένος πλοίαρχος της ΕΠΑΕ χρεώθηκε την πανθομολογούμενη παλαιότητα του καραβιού! Δεύτερη ειρωνεία της τύχης: το πλοίο αποσύρεται επειδή στην κατασκευή του νέου (Σούπερ Λίγκα) πρωτοστάτησαν οι δυνάμεις εκείνες (Γ. Βαρδινογιάννης) που είχαν ενθαρρύνει τον διακεκριμένο ταξιδιώτη να αναλάβει και το πηδάλιο. ΜΗπωΣ ΟμωΣ έχουν τέρμα τα φαινομενικώς αλλόκοτα του ναρκοπέδιου; Οι κώδικες εκεί είναι αμείλικτοι: ο Αλ. Λυκουρέζος πέρυσι τάχθηκε εναντίον της αφαίρεσης βαθμών από Ολυμπιακό και Πανιώνιο, επιχειρηματολόγησε γι’ αυτό, αλλά στη φιέστα των «ερυθρολεύκων» στο Καραϊσκάκη αποδοκιμάστηκε αγρίως...

Ο,τι κι αν πιστεύει κανείς για τον Αλ. Λυκουρέζο, δύσκολα θα αμφισβητήσει την ιδιότητά του ως μαχητή. Πιθανότατα ο πρόεδρος (τύποις) της ΕΠΑΕ θα αποφάσιζε να παραμείνει και να δώσει τις μάχες του, εάν θεωρούσε ότι κάτι τέτοιο αξίζει τον κόπο. Γιατί όμως να το θεωρήσει; Μέσα του ο «ταξιδιώτης» είναι κατά πολύ ισχυρότερος του «εκκολαπτόμενου πλοιάρχου». Κι αν ακόμα το πείσμα ενδυνάμωνε τη δεύτερη ιδιότητα, το πλοίο της ΕΠΑΕ δεν είναι πλέον ελκυστικό. Αν δεν παροπλιστεί «κανονικά και με τον νόμο», θα εκτελεί αραιά και πού ασήμαντα δρομολόγια. Ο Αλ. Λυκουρέζος δεν έχει σοβαρούς λόγους να συμβιβαστεί με την ιδέα της διατήρησης ενός ρόλου σε καραβάκι «εικονικό». Είναι το δικό του «ασυμβίβαστο», για να δανειστούμε τον όρο από το παλιό εκείνο κοινοβουλευτικό «σίριαλ», στο οποίο είχε επίσης πρωταγωνιστήσει...