Το mind game της Κυριακής (Sportday / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Το ντέρμπι την Κυριακή στο Καραϊσκάκη είναι από το 1' έως το 90' ατόφιο mind game. Οχι με την (περίπου μεταφορική) έννοια που δίνουν στον όρο οι Αγγλοι, δηλαδή τα συνηθισμένα ψυχολογικά τρικ στα οποία κάποτε διέπρεπαν ο Φέργκιουσον με τον Βενγκέρ, προτού εμφανιστεί ανάμεσά τους (και περάσει θεαματικά μπροστά, αφήνοντας πίσω μοναχά τη σκόνη του) ο Μουρίνιο. Το ελληνικό ντέρμπι (θα) είναι ολόκληρο ένα mind game... κατά κυριολεξίαν. Παιχνίδι του νου. Ο,τι έχουν εκ των προτέρων μες στον νου (προσερχόμενοι στο Φάληρο) «κόκκινοι» και «πράσινοι», ακριβώς αυτό θα βγάλουν στον αγωνιστικό χώρο και αυτό θα παίξουν απ' την αρχή έως το τέλος.

Φαντάζει αρκετά πιο εύκολο να προσδιορίσει κάποιος τι θα 'χουν μες στον νου μπαίνοντας στο τερέν οι παίκτες του Ολυμπιακού. Πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Το εξής ένα. Την ψύχωση. Για το πρωτάθλημα. Για τα πρωταθλήματα. Κι άλλα πρωταθλήματα. Πολλά πρωταθλήματα. Ατελείωτα πρωταθλήματα. Αποαφρικανοποιημένος προς στιγμήν, αισθητά απολατινοποιημένος επίσης, το DNA παρά ταύτα δεν αλλάζει. Η «ερυθρόλευκη» τροφή είναι μία και μοναδική. Τα πρωταθλήματα. Κι άλλα πρωταθλήματα. Πολλά πρωταθλήματα. Ατελείωτα πρωταθλήματα. Ενώ με τους ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού;

Εδώ το πράγμα μοιάζει έως και συγκεχυμένο. Το τι κατά βάθος κυριαρχεί στον νου. Εν πολλοίς, το τι κυριαρχεί συνήθως το καθορίζει η περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Το «τριφύλλι» υπό νορμάλ συνθήκες, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η συγκυρία στη βαθμολογία, βγαίνει στο γήπεδο «για να νικήσει». Λογαριασμός του Μαλεζάνι, εάν θα το επιδιώξει με all-out-attack (στο κάτω-κάτω, στη δική του διάθεση είναι η νεανική τριπλέτα της Εθνικής Μάντζιος-Γκέκας-Παπαδόπουλος) ή εάν θα προκρίνει ως απολύτως Ιταλός να υποφέρει πριν υποκλέψει. Εκδοχή, αυτή η δεύτερη, που δείχνει ως θεωρητικώς επικρατέστερη. Όπως και να 'χει, εκείνο που δεν αλλάζει είναι ότι ο Παναθηναϊκός παίζει υποχρεωτικά «για ένα αποτέλεσμα».
Τι φέρνει λοιπόν σύγχυση στο τοπίο και κατ' επέκτασιν, δυνητικά, στον νου των παικτών; Η εκ μέρους του διοικητηρίου της Παιανίας συνειδητή στρατηγική επιλογή της (άκαιρης ή όχι, δεν έχει και τόση σημασία) διαιτητολογίας. Οι ποδοσφαιριστές διαβάζουν στις εφημερίδες για τα DVD «της οργής», εννοείται ότι δεν πολυδίνουν σημασία στην υποσημείωση-αστερίσκο ότι «και καλά» το ένα (η διαιτησία) δεν έχει να κάνει με το άλλο (την αγωνιστική εικόνα της ομάδας), τις επόμενες ημέρες διαβάζουν τις... ερωτικές επιστολές της ΠΑΕ στον Γκαγκάτση και στον Γερμανάκο, αύριο-μεθαύριο ποιος ξέρει τι άλλο.

Γεννάται συνεπώς το ερώτημα: προέχει, καταπώς προκύπτει απ' την τρέχουσα κατάταξη στην Α' Εθνική, η νίκη και μόνον αυτή; Ή, το ακόμη πιο σημαντικό, μετράει το να 'χουν επινοήσει-εξασφαλίσει (αχρείαστη να 'ναι, την) επιχειρηματολογία για την επομένη της αποτυχίας; Αλλά και για αργότερα (εν όψει ΑΕΚ, Τούμπας, Ξάνθης, Καυταντζογλείου, Αλκαζάρ). Την τελευταία φορά πάντως, την επαύριο της πρεμιέρας του Αυγούστου, η επιχειρηματολογία Μπριάκος άντεξε όσο ένα μπουκάλι φρέσκο γάλα. Δυο-τρεις μέρες. Ύστερα χάλασε. Παρήλθε η ημερομηνία λήξης. Τέτοια εργαλεία δεν έχουν φύσει διάρκεια.

Είναι αυτά τα εικοσιτετράωρα ως την Κυριακή η εύκολη εβδομάδα της υπόθεσης. Δεν χρειάζονται παραινέσεις για συγκέντρωση στη δουλειά, περιττεύει να αναδειχθεί η σημασία του αγώνα ή να οξυνθεί τεχνητά το κίνητρο. Όλοι ξέρουν περί τίνος πρόκειται, όλοι (ώσπου να 'ρθει η στιγμή για τη σέντρα) θα 'χουν φτάσει στο μάξιμουμ της αισιοδοξίας. Ο κυρ Σάββας (Θεοδωρίδης), ό,τι κι αν ήθελε να πει, εκείνο που είπε τις προάλλες είναι το αυτονόητο.

Ότι πιο πολύ ζόρι έχει να μαζεύεις την ομάδα ύστερα από 20 μέρες δίχως ματς και να τη βάζεις στο focus της αποστολής με τον Ιωνικό, παρά να την κουρντίζεις για ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό. Ισχύει για όλους. Η ΑΕΚ, που πήγε στην Ξάνθη ή που θα πάει στο Καραϊσκάκη και στην Τούμπα, δεν έχει ανάγκη υπόμνησης. Την ανάγκη την είχε όταν υποδέχθηκε τον Απόλλωνα Καλαμαριάς ή όταν θα υποδεχθεί το Σάββατο τον Ατρόμητο. Ακόμη πιο πολύ, όταν αύριο θα πάει να παίξει Κύπελλο στη Ριζούπολη με τον Εθνικό...

Η δύσκολη εβδομάδα είναι η αμέσως επόμενη. Οταν ο νικητής θα πρέπει να κατέλθει απ' το σύννεφο. Να ξαναβρεί τα συγκαλά του. Και το χειρότερο, ο ηττημένος να αντιμετωπίσει το (εκ του αποτελέσματος) αφόρητο κουβεντολόι. Το οποίο δεν θα 'ναι μία εβδομάδα, αλλά, λόγω του ταξιδιού της Εθνικής στο Ριάντ, δύο! Μακάριοι όσοι, διεθνείς, φύγουν άρον άρον προς Σαουδαραβία. Το κατάλληλο μέρος, την κατάλληλη στιγμή. Γλιτώνουν αυτομάτως τη μία από τις δύο (εβδομάδες της σύφιλης).