Χειροκροτώντας το χάλι (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Έχω τη βεβαιότητα ότι παρακολουθούμε το χειρότερο πρωτάθλημα όλων των εποχών. Ποτέ δεν παιζόταν στα ελληνικά γήπεδα τόσο αναίτια τόσο κακή μπάλα. Κάποτε έλεγαν ότι φταίει γι' αυτό ότι τα γήπεδα είναι άσχημα. Τώρα ο ΠΑΟ και η ΑΕΚ παίζουν στο ΟΑΚΑ, ο Ολυμπιακός στο καινούργιο Καραϊσκάκη, ο ΠΑΟΚ στην ανακαινισμένη Τούμπα, ο Ηρακλής στο Καυταντζόγλειο, που έγινε του κουτιού λόγω Ολυμπιακών Αγώνων, και η Ξάνθη σ' ένα ολοκαίνουργιο γήπεδο. Κι όμως, το θέαμα που παρακολουθούμε είναι απαράδεκτο. Και είμαι πολύ θυμωμένος γιατί διαπιστώνω ότι υπάρχει κόσμος που έχει χάσει τόσο πολύ το κριτήριό του για το τι είναι ποδόσφαιρο, που ανέχεται (και αβαντάρει) αυτό το χάλι.

Ακούω και σέβομαι διάφορες απόψεις. Μου λένε, π.χ., ότι ο Ολυμπιακός στη Νίκαια δεν νικά ποτέ εύκολα και δεν παίζει καλά. Παραμύθια. Πέρυσι νίκησε 4-1, το 2000 είχε περάσει με 2-0 και το 1998, όταν είχε ομάδα που έφτασε στα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ, είχε νικήσει 7-2. Επίσης έχει κερδίσει κι άλλα ματς με 1-0, αλλά είχε βάλει γκολ πολύ πιο πριν από το 87’, χάνοντας ένα τσουβάλι ευκαιρίες.

Άδειο

Ο Ολυμπιακός είναι το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα. Το καλοκαίρι έκανε εννέα καλές μεταγραφές –έτσι έγραψαν οι εφημερίδες. Εχει έναν προπονητή που δεν πιέστηκε ποτέ, ούτε από την εξέδρα ούτε από τον Τύπο, και πολύ σωστά, γιατί μόλις ανέλαβε διακήρυξε ότι του αρέσει η ωραία μπάλα κι ότι προτιμάει να νικήσει 4-3 και όχι 1-0, άρα από νοοτροπία ήταν εντάξει. Εχει την ακριβότερη ομάδα του πρωταθλήματος, δεν έχει περάσει την οικονομική κρίση της ΑΕΚ, έχει μια έμπειρη διοίκηση κι όχι έναν πρόεδρο που τώρα μαθαίνει, όπως π.χ. ο Τζίγκερ. Κι όμως, το ποδόσφαιρο που παίζει είναι το χειρότερο που θυμάμαι. Ούτε οι άλλοι παίζουν καλύτερα, αλλά τον πήχη της θεαματικότητας τον βάζει ψηλά ο πρώτος. Τι να περιμένεις από τον Ακράτητο ή την Καλλιθέα; Να παίξουν καλή μπάλα για να μαζέψουν στο γήπεδο τους οπαδούς τους; Αφού δεν υπάρχουν. Οπότε, για ποιο λόγο να προσφέρεις θέαμα, όταν έτσι κι αλλιώς το μαγαζί είναι άδειο;

Ελπίδα

Στον Ολυμπιακό το μαγαζί είναι γεμάτο. Τα έσοδα του Καραϊσκάκη τρελά. Το τηλεοπτικό συμβόλαιο το μεγαλύτερο της πιάτσας. Τα εισιτήριά του πανάκριβα. Η Θρύλος Α.Ε. κερδοφόρα. Αν μια τέτοια εταιρεία δεν μπορεί να φτιάξει μια ομάδα που να προσφέρει στοιχειώδες ποδοσφαιρικό θέαμα, δεν υπάρχει ελπίδα.

Ζητούμενο

Γιατί κανείς δεν παίζει καλά; Γιατί όλοι έχουν καταλάβει δυστυχώς ότι έτσι όπως έχει στηθεί το σκηνικό δεν χρειάζεται να παίζεις καλά για να κερδίζεις. Είναι προτιμότερο π.χ. να τρομοκρατείς τους διαιτητές με διαγραφές (Καμινάρης, Μπλάθρας, Πάτρας, Τρικάλης κ.ά.) ώστε να σε αβαντάρουν ή να πείθεις τους αντιπάλους ότι και μπάλα να παίξουν βαθμό δεν παίρνουν! Στην Ελλάδα δεν χρειάζεται να φτιάξεις ομάδα: είναι πιο αποδοτικό να φτιάξεις κλίμα. Στον Ολυμπιακό αυτό το κατάλαβαν εδώ και κάτι χρόνια και στον ΠΑΟ γι' αυτό παιδεύονται τώρα με τα DVD. Τι να το κάνεις το ποδόσφαιρο; Οι Γκαγκάτσηδες είναι το ζητούμενο!

Λογική

Με αηδιάζει η αντίληψη ότι οι μεγάλες ομάδες πρέπει ντε και καλά να ευνοούνται. Ας πούμε ότι η Καλλιθέα έχει τη χειρότερη ομάδα στην κατηγορία. Τι σημαίνει αυτό; Ότι το γύρισμα της μπάλας στον Νικοπολίδη και το μπλοκάρισμά της από τον τερματοφύλακα δεν πρέπει να τιμωρείται με έμμεσο; Ή ότι επειδή ο ΠΑΟ κοστίζει πιο πολύ από τη Λάρισα, ο Γκονζάλες δεν πρέπει να παίρνει κάρτα; Δηλαδή η εφαρμογή του κανονισμού προκύπτει από δημοπρασία;

Πέναλτι

Μου λένε, επίσης, ότι οι μικροί παίζουν κλειστά, ενώ οι μεγάλοι φτιάχνουν, λέει, πολλές ευκαιρίες και γι' αυτό πρέπει οι αμυντικοί των μικρών να παίρνουν κάρτες για ψύλλου πήδημα και οι επιθετικοί των μεγάλων να κερδίζουν είκοσι πέναλτι τον χρόνο. Φοβερή λογική! Κατ' αρχάς, αν την ασπαζόμαστε, να δώσουμε πίσω το Euro, αφού το κερδίσαμε παίζοντας καλή άμυνα και εκμεταλλευόμενοι άριστα τις υποδειγματικές αντεπιθέσεις. Κατά δεύτερον, από πού κι ως πού κάποιος μεγάλος δικαιούται να στήνει έναν μικρότερο γιατί του προβάλλει αντίσταση; Να τον νικήσει 5-0, να τον τιμωρήσει για την παθητική συμπεριφορά του, να τον διαλύσει. Αλλά αν ο μικρός κερδίζει κόρνερ στο 93’, να τον αφήσει ο διαιτητής να το εκτελέσει κι όχι να λήγει το ματς μην κάνει καμιά ζημιά ο Ρούσεφ.

Δράκος

Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν διαιτητές με τόσο μεγάλες ευαισθησίες που να τιμωρούν το αντιποδόσφαιρο των μικρών, και πάλι το παραμύθι δεν έχει δράκο! Η Λάρισα, που παίζει ανοιχτά, που μαζεύει κόσμο, που είναι χρήσιμη στην κατηγορία, ανάθεμα κι αν έχει πάρει δύο σφυρίγματα κι αυτά με τους μικρούς! Να χαρώ την ευαισθησία…

Ντενεκέδες

Νταβατζιλίκι γίνεται στη διαιτησία. Ξέρετε τι έχουν κάνει; Έχουν βάλει στα διοικητικά όργανα σκουπιδοτενεκέδες για να μπορούν να τους κλοτσάνε και να κάνουν τους καμπόσους! Τέτοια ελεεινά πράγματα δεν τα θυμάμαι ποτέ. Να σφυράνε οι διαιτητές τρομοκρατημένοι τους ύμνους των μεγάλων ομάδων και να χειροκροτάμε όλοι γιατί «οι μεγάλες ομάδες παντού ευνοούνται σε όλο τον κόσμο». Η Μυλωνού τη μούρη της με τους πραματευτάδες…

Χάλι

Αν ο Ολυμπιακός είχε τέσσερις βαθμούς λιγότερους, η ΑΕΚ τρεις, ο ΠΑΟ δύο, θα βλέπαμε ένα άλλο πρωτάθλημα. Κανένας δεν θα έκρυβε τα χάλια του με νίκες της πλάκας (ή της συμφοράς) και θα υπήρχε ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα φτιάξουν κάτι καλύτερο. Χειροκροτώντας το χάλι τους, του χρόνου θα δούμε ένα πρωτάθλημα χειρότερο.

Τριετία

Α, και κάτι τελευταίο. Η ακριβότερη ομάδα που έχω δει να παίζει ποδόσφαιρο ήταν η Μίλαν της περιόδου 1991-94, που είχε στον πάγκο (!) τον Σαβίσεβιτς, τον Παπέν και τη μισή εθνική Ιταλίας. Ξέρετε πόσα πέναλτι χτύπησε στο Καμπιονάτο αυτή η ομάδα που έμεινε για 54 αγώνες αήττητη κι έπαιξε τρεις τελικούς στο Τσάμπιονς Λιγκ; Ενα σε τρία πρωταθλήματα. Και το έστειλε άουτ ο Μπίλι Κοστακούρτα, επειδή ήταν δώρο και τέτοια η Μίλαν εκείνη δεν ήθελε…

Ονομαστική εορτή

Νιώθω μια σχετική συγκίνηση καθώς κάνω τη διαιτητική ανασκόπηση της αγωνιστικής, διότι διαπιστώνω ότι σύσσωμος ο κόσμος της διαιτησίας τίμησε την ονομαστική εορτή του Γιάννη του Σπάθα.

• Φλαμπούρης (Πανιώνιος - Αιγάλεω 0-1). Παραλίγο να βγάλει ισόπαλο και το τρίτο του ματς στην Α’ Εθνική. Έπαιξε λίγο έδρα, πολύ λίγο όμως, αποφεύγοντας να κάνει έγκλημα. Του βάζω καλό βαθμό. Μ’ αρέσει…
• Βασσάρας (Παναθηναϊκός - Λάρισα 3-0). Σας είχα γράψει ότι «πιο πολύ και από το τι θα σφυρίξει, έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσει κανείς τι κάρτες θα βγάλει. Εγώ λέω πολύ λίγες, μη γίνει κάνα λάθος». Έβγαλε μία στον Σέριτς και μία στον Βέλα Τζούνιορ και χάρισε μία στον Γκονζάλες, που θα μπορούσε να είναι και κόκκινη. Τι άλλο να γράψω;
• Καρατζάς (Ατρόμητος – Ακράτητος 2-0). Όπως είχα προβλέψει, «επειδή κανένας δεν θυμάται τι έγινε στην Καλλιθέα, ο Μπάμπης μου θα παίξει από συνήθεια λίγο αβάντα έδρα για να πάει καλά η χρονιά…». Καλή χρονιά.
• Στυλιάρας (Καλλιθέα - Ηρακλής 0-0). Αυτή τη φορά όλα πήγαν σχεδόν καλά. Το χέρι του Σνάουτσνερ για το οποίο δεν έδωσε πέναλτι, μπροστά σε όσα έχουν τύχει φέτος στον Σαλευρή, ήταν πταίσμα.
• Κασναφέρης (Λεβαδειακός - ΟΦΗ 1-0). Είχαμε πει: «Λίγο πλάτη στον Τάκη. Χωρίς να εκτεθούμε όμως, Γιώργο μου…». Και πλάτη έβαλες και δεν εκτέθηκες πολύ και, δόξα τω Θεώ, όλα πήγαν καλά. Ο ΟΦΗ θα πάρει τους βαθμούς την Κυριακή…
• Νταμπώσης (Ξάνθη - ΑΕΚ 0-0). Εκανε μια πολύ καλή διαιτησία σε ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι. Εχει σταθερά καλή παρουσία τα δύο τελευταία χρόνια, είναι από τους πιο αξιόπιστους διαιτητές και μολονότι αναγκάζεται να σφυρίζει πολύ, σου δίνει την εντύπωση ότι το κάνει γιατί υποχρεώνεται από τη συμπεριφορά των παικτών και όχι γιατί το θέλει. Μπράβο.
• Κουκλάκης (Ιωνικός - Ολυμπιακός 0-1). Έλεγα ότι είναι μάλλον δύσκολο να παίξει κόντρα Ολυμπιακό. Ετσι κι έγινε. Στη βούλα δεν πήγε, αλλά με μιάμιση φάση που είχε το ματς θα ήταν και δύσκολο. Χαρίστηκε στον Σούρερ και στον Βουρεξάκη, αλλά δεν έχασε το ματς. Αντίθετα με τους επόπτες, που ήταν να σε φυλάει ο Θεός…
• Κάκος (Απόλλων Καλαμαριάς - ΠΑΟΚ 2-2). Σας έλεγα ότι ο Δαμήλος έχει νεύρα, γιατί του πήραν τον Ηλιάδη κοψοχρονιά, και θα το χτυπήσει. Και ότι ο Κάκος είναι κάτι σαν το φυλαχτό του ΠΑΟΚ. Έγιναν και τα δύο και ζήσαμε εμείς καλά κι εμείς καλύτερα…