Θα το γκρέμιζαν για πάρτη του (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Ο Ολυμπιακός δάνεισε τον Ντ' Ακόλ στην Κέρκυρα και όχι στον Αρη του Αναστόπουλου, που τον ζητούσε. Έχω πάντα μια δυσκολία να γράψω ή να μιλήσω για τον Αναστόπουλο, γιατί είμαστε φίλοι και ό,τι και να πω παρεξηγείται. Υπάρχει πάντα κάποιος έτοιμος να υποστηρίξει ότι γράφω κάτι με υπόδειξή του ή γιατί έχω κάποιον υστερόβουλο σκοπό. Δεν με νοιάζει για μένα (όσους ασχολούνται μαζί μου τους ευχαριστώ για τον χαμένο χρόνο τους), με πειράζει όμως για τον Νικόλα, γι' αυτό και το αποφεύγω. Όμως η χειρότερη μορφή λογοκρισίας είναι η αυτολογοκρισία, γι' αυτό και τον παρακαλώ να με συγχωρέσει.

Εκτιμώ ότι στον τωρινό Ολυμπιακό υπάρχουν άνθρωποι που δεν ξέρουν ποιος είναι ο Νίκος Αναστόπουλος –και το λέω πολύ σοβαρά. Αν γνώριζαν ποιος είναι και τι σημαίνει το όνομά του για μια γενιά οπαδών της ομάδας (που, σημειωτέον, είναι αυτοί που κράτησαν ζωντανό τον σύλλογο στα «πέτρινα χρόνια»), θα ζητούσαν δημοσίως συγγνώμη για την αχαρακτήριστη συμπεριφορά προς το πρόσωπό του. Οχι από τον «Αναστό», αλλά από όσους τον λάτρεψαν.

«Σημαία»

Προσπαθώντας να τους θυμίσω ποιος είναι, θέλω να τους πω τι δεν έκανε ο «Αναστό». Για παράδειγμα, δεν έπαιξε ποτέ στον Παναθηναϊκό. Αρνήθηκε την πρόταση του Γιώργου Βαρδινογιάννη λέγοντας ότι «στη ζωή υπάρχουν οι από δω και οι από κει κι εγώ διάλεξα να είμαι με τους από δω» και έμεινε όχι σε έναν πλούσιο Ολυμπιακό, αλλά στον Ολυμπιακό των χιλιάδων προβλημάτων του οικονομικά γονατισμένου Σταύρου Νταϊφά. Ο «Αναστό» δεν έκλαψε ποτέ πάνω από το φέρετρο του Ματζεβελάκη, όπως κάτι όψιμοι Ολυμπιακάρες. Δεν πήγε ούτε στην ΑΕΚ. Δεν έκανε ποτέ του περιφρονητικές δηλώσεις για τον σύλλογο που τίμησε, αλλά συν τοις άλλοις δεν έγλειψε ποτέ κανέναν.

Σχέσεις

Οταν έγινε προπονητής, ο Νικόλας δεν πήγε ποτέ του σε κάποια ομάδα με την οποία ο Ολυμπιακός έχει παραδοσιακά καλές σχέσεις. Πέρασε από την Ελευσίνα, το Αγρίνιο, τις Σέρρες, τα Γιάννενα, βρέθηκε στην Καλλιθέα, στην Πάτρα, στην Κέρκυρα –παντού μόνος του. Οι Σέρρες και το Αγρίνιο έχασαν την άνοδο στην Α' Εθνική γιατί δεν ήταν στην Παράγκα, για την οποία στον Ολυμπιακό κάτι έχουν ακούσει. Στην Παναχαϊκή πήγε όταν ο Λουκόπουλος είχε ξεμείνει από φίλους. Η Καλλιθέα μόνο φιλική απέναντι στον Ολυμπιακό δεν είναι. Ο «Αναστό» δεν έγινε προπονητής με συστατική επιστολή κάποιου. Μπορεί να μην είναι ο καλύτερος του κόσμου, αλλά ό,τι πέτυχε το πέτυχε μόνος του.

Ηθικό

Οταν ήταν στην Παναχαϊκή, ο Λουκόπουλος του είπε να μη «χτυπήσει» το ματς με τον ΠΑΟ γιατί θα πάρουν κάρτες οι παίκτες και η ομάδα τούς χρειάζεται για άλλα, σημαντικότερα. Η ίδια σύσταση του είχε γίνει και στα Γιάννενα, όταν ο Κολέμπας ερωτοτροπούσε με τον Φιλιππίδη. Εκανε και στις δύο περιπτώσεις του κεφαλιού του. Του κεφαλιού του έκανε και όταν νίκησε με την Καλλιθέα τον Ολυμπιακό για το Κύπελλο Ελλάδας. Τον ρώτησαν τότε γιατί δεν έβαλε τα δεύτερα και γιατί «χτύπησε» το ματς αντί να κάνει δημόσιες σχέσεις με τα επίσημα της Ριζούπολης. «Η Καλλιθέα», είπε, «για να σωθεί θέλει ηθικό και ψυχολογία. Τίποτα στην Ελλάδα δεν σου φτιάχνει ψυχολογία από μια νίκη με τον Ολυμπιακό, ακόμα και σε φιλικό προπόνησης».

Παραγραφή

Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο Γιώργος Λούβαρης του το κρατάει ακόμα μανιάτικο γιατί βγήκε κάποτε και πήρε το μέρος του Αλέφαντου όταν αυτός τον αποκάλεσε «πιράνχας»: και φόνο να είχε κάνει ο «Αναστό», το αδίκημα θα είχε παραγραφεί. Ούτε μπορώ να πιστέψω ότι ο Κόκκαλης του κρατάει κακία γιατί πρόπερσι δεν ανέλαβε για τρεις μήνες προπονητής στον Ολυμπιακό, όπως του ζητούσε. Η ιστορία του Αλέφαντου απέδειξε ότι αν το είχε κάνει θα κατέστρεφε την καριέρα του: θα ήταν ένας ακόμα απολυμένος προπονητής του Ολυμπιακού και θα είχε κάψει την ευκαιρία που η μοίρα του χρωστάει. Αν η προηγούμενη συμπεριφορά της ΠΑΕ προς το πρόσωπό του ήταν υποδειγματική, θα μπορούσα να το καταλάβω. Εδώ το 1996 του είπαν να πάει στην Ιταλία για επιμόρφωση και δεν του πλήρωσαν ούτε το αεροπορικό εισιτήριο, ενώ του είχαν τάξει ότι θα του καλύψουν όλα τα έξοδα...

Μόνος του

Θα ήθελα σε όλους αυτούς που δεν ξέρουν την ιστορία του «Αναστό» να θυμίσω πολλά. Να τους πω ότι για να πάει στον Ολυμπιακό προπονιόταν μόνος του στον Αγιο Κοσμά και είχε πει ότι θα κόψει το ποδόσφαιρο. Να τους θυμίσω τρία γκολ που έβαλε στον μεγάλο Βασίλη Κωνσταντίνου, αγγίζοντας τέσσερις φορές την μπάλα σε ένα ματς Κυπέλλου. Να τους βάλω να δουν ένα γκολ με ψαλίδι στο ξερό της Λαμίας. Να τους μιλήσω για ένα ταξίδι που έκανε κάποτε μόνος, με τον αστράγαλο πληγωμένο, ψάχνοντας στο Βέλγιο και την Αυστρία τον Μάρτενς για να τον χειρουργήσει και να παίξει με τον Παναθηναϊκό στο πρωτάθλημα –ακόμα κουβαλάει τις λάμες. Να τους επισημάνω ότι είναι ο μοναδικός προπονητής που έδωσε τρία πρωταθλήματα στον Ολυμπιακό χωρίς να καθίσει στον πάγκο του.

Τρελός

Είναι τρελός ο «Αναστό»; Για έναν άνθρωπο που λέει ότι δεν παίζει με την ομάδα των παλαιμάχων του Ολυμπιακού γιατί σε αυτή αγωνίζονται κάποιοι που φόρεσαν τη φανέλα του ΠΑΟ μπορείς και να το πεις. Μπορείς επίσης να πεις ότι είναι δύσκολος, μονομανής, εσωστρεφής, κολλημένος. Πες το. Αλλά έτσι ήταν πάντα. Και όταν έσωνε την αξιοπρέπεια του Ολυμπιακού με τα γκολ του και όταν έμπαινε μπροστά όταν όλοι κρύβονταν και όταν αναλάμβανε τις ευθύνες ενώ όλοι σιωπούσαν και όταν έγραφε την ιστορία που η σημερινή ΠΑΕ κληρονόμησε.

Του χρωστάει

Ο Ολυμπιακός χρωστάει στον «Αναστό» και όχι ο «Αναστό» στον Ολυμπιακό. Το να μην του δίνουν έναν παίκτη δανεικό είναι δικαίωμά τους. Δεν αποτελεί δικαίωμά τους το ότι δεν έχουν φροντίσει να του κάνουν ένα φιλικό παιχνίδι στο Καραϊσκάκη για να τον τιμήσουν, όχι για όσα έδωσε, αλλά γιατί απλώς υπήρξε. Εκτός κι αν δεν το κάνουν διότι γνωρίζουν ότι υπάρχουν τόσοι που μεγάλωσαν με τα γκολ του, που, αν αυτό γίνει, θα γκρεμίσουν το Καραϊσκάκη για πάρτη του…

Η απαίτηση και η αγάπη

Είναι υπέροχο να βλέπεις τον Αλεσάντρο ντελ Πιέρο να παίζει ποδόσφαιρο σαν αυτό που έπαιξε στο ματς της Γιουβέντους με τη Φιορεντίνα. Συνέβη με τον Ρομπέρτο Μπάτζιο παλιότερα και είμαι σίγουρος ότι θα συμβεί και με τον Ντελ Πιέρο: όταν φύγει από τη Γιούβε η εκτίμηση όλων στο πρόσωπό του θα ανεβεί, όχι γιατί απαραίτητα θα γίνει καλύτερος, αλλά γιατί ο χρόνος και οι αναμνήσεις θα τον κάνουν πιο αγαπητό. Η αγάπη καμιά φορά σε κάνει να βλέπεις τα πράγματα καλύτερα απ' ό,τι είναι στην πραγματικότητα κι αυτό δεν είναι πάντα κακό: θα έλεγα ότι στην περίπτωση του Ντελ Πιέρο ο παραμορφωτικός καθρέφτης της αγάπης (μας) είναι απαραίτητος. Για την ακρίβεια, είναι αυτός ο επιπλέον λόγος που θα μας βοηθήσει να εκτιμήσουμε σωστά, όχι την προσφορά του (που είναι και ήταν πάντα συζητήσιμη), αλλά τις εν δυνάμει ικανότητές του. Η κρίση αυτών των εν δυνάμει ικανοτήτων στην περίπτωση του Ντελ Πιέρο νοθεύτηκε πολλές φορές από την τεράστια απαίτηση που δημιουργεί η φανέλα της Γιουβέντους: πρόκειται για έναν ποδοσφαιριστή που, έχοντας παίξει ουσιαστικά μόνο στην «Κυρία», δεν κατάφερε ποτέ να αποκτήσει μια βιτρίνα στην οποία να λάμπει μόνος του, όπως τόσοι και τόσοι άλλοι. Οταν τη βρει (και είμαι βέβαιος ότι θα τη βρει, γιατί την αξίζει) θα φανεί μεγαλοπρεπέστατα κάτι που λόγω της απέραντης δύναμης της «Κυρίας» περνά πολλές φορές απαρατήρητο, ότι δηλαδή ο Αλέξανδρος είναι ένας ποδοσφαιριστής που μπορεί να μεταμορφώσει σε εμπειρία το πιο αδιάφορο, το πιο προβλέψιμο, το πιο βαρετό παιχνίδι. Θα αποδειχθεί πως έχει το θεϊκό χάρισμα να ομορφαίνει με την παρουσία του κουραστικά και ανυπόφορα ματς και ότι ακόμα κι όταν είναι στα κάτω του, μπορεί να σε κάνει να καταλάβεις πόσο όμορφο είναι το ποδόσφαιρο όταν παίζεται σωστά.

Εκανε παράξενη καριέρα ο Ιταλός. Πέρασε στα γκολ τον Μπονιπέρτι, αλλά λίγα από αυτά ήταν καθοριστικά. Έφτασε γρήγορα στην επιτυχία και ακόμα πιο γρήγορα ταξίδεψε στην κόλαση. Επέβαλε την παρουσία του ως χαρισματικό παιδί και πιθανότατα ποτέ του δεν μεγάλωσε. Δεν έγινε ηγέτης, αλλά δεν προσποιήθηκε ποτέ του το αντίθετο. Αμφισβητήθηκε, αλλά ποτέ δεν πέρασε απαρατήρητος. Κάπου τον περιμένει μια δεύτερη καριέρα. Γεμάτη με λιγότερους θριάμβους, αλλά πολύ περισσότερη αγάπη.