Φενγκ σούι στην παράγκα (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Συνεχίζοντας την περιήγηση που έχω ξεκινήσει από χθες στους λαβύρινθους των σκέψεων των μεγάλων φιλοσόφων, όπως του Νικήτα Ματθαίου, του Νίκου Αναστόπουλου και του νεωτεριστή Λάμπρου Σκόρδα, μία ρήση-δήλωση ενός άλλου σύγχρονου στοχαστή με προβλημάτισε ευχάριστα.

Δεν ξέρω αν έχετε διαβάσει Θεοφάνη Γκέκα. Πιστεύω όχι, γιατί αυτή η απίθανη χώρα ασχολείται μόνο με τη Θεοφανία Παπαθωμά και τον προκλητικό της ρόλο (άραγε, τι άλλο θα μπορούσε να παίξει;) στο «Ρόκι Χόρορ Σόου»...

Ο μεγάλος αυτός διανοητής, που στον ελεύθερο χρόνο του βοηθάει τον Παναθηναϊκό να ολοκληρώσει το πενταετές πλάνο του, αν και η βασική ενασχόλησή του είναι η ερμηνεία της πραγματικότητας, εν όψει του μεγάλου ντέρμπι προέβη στην εκπληκτική δήλωση που διάβασα στη «SportDay» και φυσικά την κράτησα για το φιλοσοφικό μου λεύκωμα:

«Σίγουρα αυτό το παιχνίδι είναι καθοριστικό, αλλά εμείς θα πούμε ότι είμαστε ισόβαθμοι με τον Ολυμπιακό και θα πάμε να κερδίσουμε».

Εκπληκτικό. Η ανατροπή μέσα από την αντίφαση της πραγματικότητας και η δημιουργία μιας νέας στοχαστικής και ελεύθερης. Μη μου πείτε ότι δεν καταλάβατε αυτό που γράφω και καταλάβατε αυτό που λέει ο Γκέκας. Γιατί είναι αδύνατον να αντιληφθήκατε αυτό που αντιλήφθηκα εγώ. Οτι δηλαδή το αποτέλεσμα δεν έχει καμία σημασία! Αν ο Παναθηναϊκός κερδίσει, υπέροχα! Αν φέρει ισοπαλία με τον Ολυμπιακό την Κυριακή, δεν έγινε και τίποτα, αφού σύμφωνα με τη θεωρία του Θεοφάνη, όλοι θα έπρεπε να έχουν πειστεί ότι οι ομάδες είναι ισόβαθμες! Αν χάσει ο ΠΑΟ, θα είναι απλώς τρεις βαθμούς πίσω...

Η σχετικότητα της βαθμολογίας είναι η πρώτη φορά που αποκρυσταλλώνεται τόσο εύστοχα σε μία θεωρία. Τι θα πει «είμαι πρώτος με ένα σωρό βαθμούς διαφορά»; Τι θα πει «είμαι τρίτος»; Τι θα πει «είμαι ωραίος ή άσχημος»; Όλα αυτά είναι σχετικά και όχι υποκειμενικά, όπως εσφαλμένα θέλουν να ισχυρίζονται κάποιοι. Το υποκειμενικό αφορά εσάς. Το σχετικό εμένα και τον Γκέκα.

Όπως ακόμα σχετικός ήταν και ο λόγος του πρόεδρου της ΠΑΕ Παναθηναϊκός Αργύρη Μήτσου, γνωστού λάτρη των ανατολικών φιλοσοφιών. Για να ξέρετε, όσο Κομφούκιο έχει διαβάσει ο Μήτσου, δεν έχει διαβάσει κανείς. Τι δήλωσε;

«Δείξτε ποιοι είστε. Σας λένε κότες και πελάτες. Δείξτε στο γήπεδο ότι είστε καλύτεροι».

Βέβαια, το ότι αυτοί οι παίκτες δεν έχουν καμία σχέση με τον χαρακτηρισμό που απέδωσε κάποτε ο Κόκκαλης στους ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού, μικρή σημασία έχει.

Ο Γκονζάλες δεν έπαιζε στη Ριζούπολη. Ήρθε ένα χρόνο μετά. Ούτε ο Λεοντίου ούτε ο Δάρλας, πολύ δε περισσότερο ο Γκαλίνοβιτς, ο Μπίσκαν, ο Κονσεϊσάο, ο Νίλσον, ο Βόουτερ, ο Σέριτς και ο Τόργκελε. Αλλά καταλαβαίνω απόλυτα τον πρόεδρο Μήτσου.

Δεν είναι μόνο η θεωρία της σχετικότητας που ως επιστήμονας γνωρίζει και συζητεί τις παραμέτρους της με τον Θεοφάνη Γκέκα, αλλά κυρίως η σύγχυση που παθαίνουν όλοι όσοι έχουν επηρεαστεί από τις ιαπωνικές φιλοσοφίες. Επειδή στην Ιαπωνία όλοι οι άνθρωποι μοιάζουν μεταξύ τους λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους, είναι εύκολο να τους μπερδέψεις και το σχετικό βασιλεύει. Ε, με αυτή τη λογική δεν είναι καθόλου εύκολο να διακρίνεις ποιοι «πράσινοι» παίκτες έπαιζαν στη Ριζούπολη και ποιοι παίζουν τώρα. «Πράσινοι» οι μεν, «πράσινοι» και οι δε.

Ο μεγάλος πρόεδρος τιμά το προσωνύμιο «Γιαμαμότο» που του έχει χαρίσει ο Μάνος Μαυροκουκουλάκης, αληθινά όσο κανείς άλλος. Μόνο που ίσως θα ήταν προτιμότερο να μη βάλει κακές σκέψεις στο μυαλό των ξένων παικτών του ΠΑΟ παραμονές του ματς.

Εκτός όλων των άλλων, κάνουν και κακό φενγκ σούι...

Παρατηρώ αυτές τις μέρες τη σιγουριά των σεισμολόγων ότι έρχεται νέος μεγάλος σεισμός και την ανησυχία των γιατρών μήπως πεθάνουμε από τη γρίπη των πουλερικών. Έχουν και οι μεν και οι δε δίκιο. Μετά τη συνέντευξη που έδωσε ο Θωμάς Μητρόπουλος στο «Sportime», δεν τη γλιτώνει κανένας.

Παραθέτω μερικά αποσπάσματα με τον πάντοτε δηκτικά ανυπόφορο σχολιασμό μου.

«Πριν από ένα χρόνο (...) δεν απαιτούνταν η σκληρότητα που απαιτείται σήμερα. Αρα, δεν είχαμε λόγους να πάρουμε έναν πραγματικά σκληρό προπονητή που δεν κινδυνεύει να δώσει το δάχτυλο και να του φάνε το χέρι. Τώρα είχαμε λόγους».

(Προφανώς είναι τέτοια η πείνα των παικτών του Αιγάλεω εξαιτίας των χρημάτων που (δεν) τους δίνει, που επιδόθηκαν στην ανθρωποφαγία από απόγνωση...)

«Οι έχοντες την ευθύνη της διοίκησης είναι λογικό να προτάσσουν το συμφέρον της ομάδας από το συμφέρον οποιουδήποτε μεμονωμένου ποδοσφαιριστή. Βέβαια, κατά τη γνώμη των δημοσιογράφων, τουλάχιστον των περισσότερων, το συμφέρον της ομάδας το ξέρουν καλύτερα οι ίδιοι και όχι αυτοί που έχουν την ευθύνη για τη διοίκηση της ομάδας».

(Ως μάθημα δημοσιογραφίας το συγκεκριμένο κήρυγμα γίνεται δεκτό, διότι προέρχεται από έναν άνθρωπο πάνω στον οποίο στήθηκαν οι σημαντικότατες δημοσιογραφικές εκπομπές του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου! Ο Θωμάς ως συνεργάτης των αξέχαστων εκπομπών του Μάκη στις οποίες πρωταγωνίστησε δικαιούται να μας δίνει συμβουλές...)

«Ο Φωτάκης δεν υπέγραψε εν αγνοία του ένα συμβόλαιο. Ήξερε ότι το συμβόλαιο είναι για πέντε χρόνια. Απλώς είναι διακεκομμένο. Δεν τον εξαπάτησε, δεν τον ξεγέλασε κανένας. Τώρα, λοιπόν, επειδή ευθύνεται η ομοσπονδία και τα διακεκομμένα συμβόλαια είναι αμφισβητούμενα από τη ΦΙΦΑ, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι αιτία για τον κάθε ποδοσφαιριστή να κάνει χρήση του όρου. Και θα δούμε αν θα το πετύχει. Αυτή η υπόθεση θα έχει πολύ δρόμο».

(Μετά τα μαθήματα δημοσιογραφίας ως πρύτανης της Νομικής, ο Θωμάς μάς ανοίγει τα μάτια εισάγοντας τον όρο «διακεκομμένο συμβόλαιο» που είναι πραγματικά πρωτοποριακός! Ελπίζω μόνο να μην του έχουν πει ότι την εκδίκαση της υπόθεσης του Φωτάκη θα την κάνουν στη ΦΙΦA o Λίβας με τον Κοντοβαζαινίτη...)

«Πλέον, όμως, έχουμε το 50% του πρωταθλήματος. Είναι φανερό ένα πράγμα. Ότι ο Ολυμπιακός έχει διαφορά από τις άλλες ομάδες. Αυτή απεικονίζεται και στον βαθμολογικό πίνακα, αλλά κατά τη γνώμη μου έτσι θα πάμε έως το τέλος του πρωταθλήματος».

(Η σύνταξη της προηγούμενης απάντησης -αναρχική, αντισυμβατική, χαριτωμένη, όπως οι λόγοι των υποψηφίων κοινοταρχών στα καφενεία- δείχνει κάτι που υποπτευόμουν από καιρό: ο Θωμάς διαβάζει Βίκτωρα! Ή έστω Αχιλλέα Μπέο...)

«Η απόφαση για τη δημιουργία της Σούπερ Λίγκας είναι του πρωθυπουργού και μόνο. Δεν είναι μια απόφαση αθλητική ή επιχειρηματική. Είναι μια απόφαση καθαρά πολιτική. Η εκτίμησή μου είναι ότι οι πιθανότητες στην παρούσα φάση είναι 50-50».

(Εδώ ο Θωμάς μάς δίνει την είδηση: κάθε πρωί μιλάει με τον Καραμανλή! Οφείλω να πω ότι αυτή η τελευταία τοποθέτησή του μου δημιούργησε τη βεβαιότητα ότι ο άνθρωπος όταν μιλάει, πρέπει να φοράει περικεφαλαία...)

Και το καλύτερο για το τέλος: «Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι στο ποδόσφαιρο, θα έκανα το εξής ένα και μοναδικό: θα έφερνα στη Βουλή ένα νόμο που θα επέβαλε πάση θυσία να τηρούνται όλοι οι νόμοι και οι διατάξεις και οι κανονισμοί. Υπάρχουν νόμοι, αλλά δεν τηρούνται».

(Τι τεράστιος άνθρωπος ο Θωμάς! Απ' όσο θυμάμαι, ποτέ κανένας δεν έχει πει δημοσίως ότι θα έφερνε ένα νόμο που θα ήταν αιτία για να καταλήξει ο ίδιος στο δικαστήριο με καμιά δεκαριά κατηγορίες...)

Επειδή πάντως για την παράγκα ξέχασαν να τον ρωτήσουν, σας την παρουσιάζω στο κέντρο του σκίτσου. Με οικοδεσπότη τον Θωμά...