Ποια ΠΓΔΜ; Τώρα και γήπεδα με διπλή ονομασία (Sportday / Διονύσης Ελευθεράτος)

Ενας είναι ο Θεός: το χρήμα. Και προφήτες αυτού οι χορηγοί. Σε τελική ανάλυση και οι βαπτίσεις-μεταβαπτίσεις θεία μυστήρια είναι...

Αλήθεια, τι σας θυμίζει ο όρος «διπλή ονομασία»; Πιθανότατα όσα κατά καιρούς συζητούνται για την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Ε, λοιπόν, χάρη στη ΦΙΦΑ και τους χορηγούς, εφεξής θα σας θυμίζει και ποδοσφαιρικά γήπεδα! Αντιγράφω την είδηση («SportDay», 10 Ιανουαρίου): «Τα περισσότερα γερμανικά γήπεδα που θα φιλοξενήσουν το ερχόμενο Μουντιάλ έχουν ονόματα χορηγών. Κατά τη διάρκεια, όμως, της διοργάνωσης δεν θα έχουν το δικαίωμα να φέρουν αυτά τα ονόματα. (...) Οι χορηγοί που έχουν δώσει τη φίρμα τους στα γήπεδα δεν είναι ίδιοι με τους σπόνσορες του Παγκοσμίου Κυπέλλου».

Παράδειγμα: η «Αλιάνζ Αρίνα» θα ονομάζεται «Στάδιο Μονάχου». Αυτό συμβαίνει και στους αγώνες του Τσάμπιονς Λιγκ, εφόσον η «Αλιάνζ» δεν είναι χορηγός της διοργάνωσης. Σε κάθε εντός έδρας αγώνα της Μπάγερν σκεπάζονται οι διαφημιστικές καταχωρίσεις του γηπέδου και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Η ίδια η «ελεύθερη αγορά» μοιάζει με ένα σύνολο από γκρινιάρικες γάτες, οι οποίες απειλούν και απειλούνται, πληγώνουν και πληγώνονται -κι όλα αυτά για να μην παραβιαστεί ο «σημαδεμένος» χώρος εκάστης. Δεν είναι διασκεδαστικό όλο τούτο το φαιδρό «αμπαλάρισμα» του «ελεύθερου ανταγωνισμού»; Εχει κάτι από στρατιωτικό τελετουργικό: τα γήπεδα αλλάζουν εμφάνιση αναλόγως της ώρας -υπάρχουν στολές αγγαρείας, επίσημες, εξόδου. Εχει κάτι από άρωμα ρωσικής ιστορίας: Αγία Πετρούπολη επί τσάρων, Λένινγκραντ επί Σοβιέτ και πάλι Αγία Πετρούπολη. Στάλινγκραντ επί Στάλιν, Βόλγογκραντ επί Χρουστσόφ. Ετσι και τώρα: «Στάδιο Μονάχου» επί αγίων Μουντιάλ και Τσάμπιονς Λιγκ, «Αλιάνζ Αρίνα» επί ουσίας Μπουντεσλίγκα. Ενας είναι ο Θεός: το χρήμα. Και προφήτες αυτού οι χορηγοί. Σε τελική ανάλυση και οι βαπτίσεις-μεταβαπτίσεις θεία μυστήρια είναι...

Εξυπακούεται πως η «ελευθερία» του «ελεύθερου ανταγωνισμού» αίρεται όταν γίνονται ανελαστικές οι προτεραιότητες του εκάστοτε ισχυρότερου. Οι Γερμανοί διεθνείς είναι ελεύθεροι να συνάψουν συμβόλαια με εταιρείες αθλητικών ειδών. Ελεύθερη ήταν και η ομοσπονδία να τους διαμηνύσει-μέσω του προπονητή Κλίνζμαν- πως αν τυχόν τολμούσαν να αρνηθούν να φορέσουν παπούτσια της adidas (χορηγού της εθνικής) θα έβλεπαν το Μουντιάλ από την τηλεόραση. Ποιος είπε ότι ο «κρατικός παρεμβατισμός» δεν συμπληρώνει την «ελεύθερη αγορά»;

Κάποτε ο Πιρές λογοδότησε ενώπιον της γαλλικής ομοσπονδίας επί 75 λεπτά (!) για ένα βαρύτατο «παραστράτημά» του: είχε εμφανιστεί σε τηλεοπτική αθλητική εκπομπή με φανελάκι της Puma, αν και την εθνική ντύνει η adidas. Κάποτε συνεδρίασε το κοινοβούλιο της Βραζιλίας για να εξετάσει εάν κατ' απαίτηση της Νike θα συμμετείχε στον τελικό του Μουντιάλ 1998 ο ασθενής -σε μαύρα χάλια- Ρονάλντο.

Μετά την ιλαροτραγωδία των διπλών ονομασιών των γηπέδων, ποια ακόμα επιφυλάσσει η εξουσία των ανταγωνιζόμενων χορηγών; Θα καταρτίζουν τις συνθέσεις των ομάδων; Θα απαγορεύουν σε όσους φιλάθλους φορούν μπλουζάκια ή παπούτσια ανταγωνίστριας εταιρείας να εισέρχονται στο γήπεδο ή μήπως, επιπλέον, θα είναι υποχρεωτική η ένδυση και υπόδηση με δικά τους είδη; Υπενθυμίζεται ότι το «ασυμβίβαστο» ανάμεσα στα... επάρατα ρούχα των «εχθρών» και την είσοδο στα στάδια είχε θεσμοθετηθεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Ετσι, για να μη βιαστείτε να αποκλείσετε τίποτα...