Έφυγε ο Ματθαίου, ε, και τι έγινε; (Sportday / Γ.Ζαχαριάδης)

Τώρα θυμηθήκαμε να τους δεσμεύσουμε για την άνοδο του Αρη στην Α' Εθνική…

Μήπως δεν Ηταν ο Λάμπρος Σκόρδας ο απόλυτος κυρίαρχος του παιχνιδιού όσο βρισκόταν κοντά του ο Νικήτας Ματθαίου; Μήπως ο ίδιος ο πρόεδρος της ΠΑΕ Αρης σε κάθε του δήλωση δεν ξεκινούσε με το «όπως σας έχει πει ο κ. Σκόρδας»; Μήπως δεν είχε «καπελωθεί» επανειλημμένως ο κ. Ματθαίου, ο οποίος ενδεχομένως να είχε αντιληφθεί ότι όσα συμβαίνουν στο εσωτερικό της ομάδας του δεν οδηγούσαν πουθενά παρά μόνο στην απαξίωση του Αρη; Μήπως δεν είχαν έρθει σε ρήξη οι δυο τους όταν τελευταία μας μετέφεραν από τις συνεδριάσεις του συμβουλίου της ΠΑΕ Αρης τις έντονες αντιπαραθέσεις τους;

Πολλά συνέβησαν μέχρι την ημέρα που ο πρόεδρος της ΠΑΕ Αρης, ο άνθρωπος (όπως και αρκετοί άλλοι) που συνέδεσε το όνομά του με τον υποβιβασμό της ομάδας στη Β' Εθνική, αποχώρησε από τη θέση του και διατήρησε την προεδρία του Ερασιτέχνη, που και εκεί ο σύλλογος περνά μαύρες μέρες με ένα μόνον τμήμα να βρίσκεται στην υψηλότερη κατηγορία (γυναικεία ομάδα βόλεϊ).

Έφτασε λοιπόν η στιγμή που Ματθαίου και Σκόρδας χώρισαν τα τσανάκια τους και δεν θα υιοθετήσουμε –προς το παρόν– την εκτίμηση του Σωτήρη Καραμπέρη, ότι δηλαδή ο «χωρισμός» είναι «φτιαχτός». Έφτασε μια στιγμή που μας υποχρέωσε να απαιτήσουμε απ' όσους άφησε πίσω του ο κ. Ματθαίου να υποσχεθούν, να δεσμευθούν ότι θα οδηγήσουν την ομάδα στη «μεγάλη κατηγορία». Αν είναι δυνατόν…

Αναρωτιέται κανείς για ποιο λόγο θα πρέπει να απαιτούμε το αυτονόητο. Γιατί θα πρέπει να επιμένουμε και να πιέζουμε αυτούς τους ανθρώπους, που μας υποσχέθηκαν πριν από ένα χρόνο ότι δεν θα «ρίξουν» την ομάδα, να την «ανεβάσουν»; Γιατί άραγε είναι τώρα η κατάλληλη στιγμή να αποσπάσουμε μια υπόσχεση και να τους δεσμεύσουμε, εφόσον όλοι μας γνωρίζουμε ότι υπάρχουν σημαντικά οικονομικά προβλήματα κι ας προσπαθεί ο Νίκος Αναστόπουλος να μας πείσει για το αντίθετο;
Γιατί εξακολουθούμε να παίζουμε με τα αισθήματα όσων έχουν αηδιάσει και έχουν απομακρυνθεί επ' αόριστον από τον αγαπημένο τους Αρη και να τους κοροϊδεύουμε επειδή γινόμαστε ένα «μέσο» που θα διατηρήσει τις ελπίδες τους για ανάκαμψη μιας μεγάλης ομάδας;

Θα Ηταν προτιμότερο να επιμένουμε σε κάτι διαφορετικό με δεδομένη την κατάσταση που διαμορφώνεται σήμερα, με τον Αρη να διαθέτει τη δυναμική της ανόδου, αλλά να μην πείθει απολύτως ότι μπορεί τελικά να τα καταφέρει.
Να ακούσουμε και να δούμε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα αυτό που έπρεπε να μας είχε προσφέρει από την πρεμιέρα του πρωταθλήματος, δηλαδή τη σιγουριά του απόλυτου κυρίαρχου που δεν θα αφήσει κανέναν αντίπαλο να αμφισβητήσει. Κανείς δεν είναι ικανοποιημένος από την τέταρτη θέση ύστερα από 14 αγωνιστικές κι αν σκεφτεί ότι η αποτυχία θα επιφέρει καταστροφικές συνέπειες, τότε σίγουρα μελαγχολεί επιστρέφοντας στο πρόσφατο παρελθόν, με όλους εκείνους τους παράγοντες που έχουν αφοριστεί, που έχουν διαπομπευτεί και που, στο κάτω κάτω της γραφής, δεν έχουν καμία συμμετοχή στον ιστορικό υποβιβασμό της ομάδας. Ούτε λίγο ούτε πολύ, το χρέος στο τέλος της σεζόν θα είναι τόσο μεγάλο που μόνο η άνοδος θα το καλύψει. Η παραμονή θα οδηγήσει στο απόλυτο αδιέξοδο.