Φεύγει ο... περισσότερο απαραίτητος! (Sportday / Διονύσης Ελευθεράτος)

Με την εκτόξευση της προκατάληψης στα όρια της παράκρουσης, ο διαβολάκος παρουσιάστηκε περίπου ως εισβολή του... Εωσφόρου στο ελληνικό ποδόσφαιρο

Σκέτος σουρεαλισμός! Η αριστερή πλευρά του Ολυμπιακού χωλαίνει λόγω ηλικίας και η δεξιά επειδή ο Γιαννακόπουλος ουδέποτε αντικαταστάθηκε επαξίως. Οι «ερυθρόλευκοι» όμως ετοιμάζονται να παραχωρήσουν τον μοναδικό παίκτη που μπορεί, αποδεδειγμένα, να καλύψει αμφότερες τις πτέρυγες. Τον Νέρι Καστίγιο.Ναι, ξέρω, υπό τις παρούσες συνθήκες (το συμβόλαιο εκπνέει, ο παίκτης παίζει ελάχιστα) όλα δείχνουν προδιαγεγραμμένα. Ελα όμως που δεν ήταν νομοτέλεια αυτή η εξέλιξη! Αν έχεις μπει σε λάθος τρένο, στο τέλος μοιραία θα βγεις «αλλού γι’ αλλού». Το αναπόφευκτο της κατάληξης δεν εξαλείφει το αρχικό σφάλμα. Αντιθέτως, το επισφραγίζει.

Λάθος διαρκείας ήταν η κατ' ευφημισμόν αξιοποίηση του μικρού «μπαλαντέρ», αυτού του δαίμονα που έπαιζε πάντα από καλά έως εξαιρετικά οπουδήποτε τον έβαζαν (παρόντος του Ζιοβάνι, ακόμα και στράικερ!). Σκεφθείτε έναν μαθητή που κάθε τρεις και λίγο καλείται να εξεταστεί σε διαφορετική ύλη. Γράφει πάντα καλά, αλλά διαρκώς μένει μετεξεταστέος, δίχως λόγο. Το χειρότερο: κάθε φορά έχει λιγότερο χρόνο στη διάθεσή του και περισσότερες σε βάρος του αιτιάσεις για τη σπασμωδικότητα, τα νευράκια και τον εγωισμό του! Ναι, τέτοια «σοφία» στα πέριξ.

Στα τελευταία κρίσιμα παιχνίδια του περσινού πρωταθλήματος, αλλά και στον δεύτερο ημιτελικό Κυπέλλου (με ΑΕΚ), ο Μπάγεβιτς ξόδευε ολόκληρο ημίχρονο έως ότου αποφανθεί πως ο «τρισκατάρατος» ήταν απαραίτητος για να πάψει η δεξιά πλευρά της ομάδας να θυμίζει ζώο εγκλωβισμένο σε δόκανο. Ο μικρός το επιτύγχανε. Φέτος αγωνιζόταν όσο ακριβώς χρειαζόταν για να εκλάβει τη συμμετοχή του ως καψώνι.

Στην Καλλιθέα πρόλαβε να σημειώσει ένα όμορφο γκολ, αλλά, δεν βαριέστε, οι συζητήσεις και τότε περιστράφηκαν γύρω από το «κοσμογονικό» θέμα: μήπως το τσογλάνι έπρεπε να δώσει πάσα; Ελα ντε... Α, ναι, ήταν και το «ψυγείο» λόγω του επεισοδίου με τον Τουρέ. «Πανέξυπνη» μέθοδος: να ρίχνεις τη μελλοντική αξία του παίκτη σου ώστε κατόπιν να «βολευτείς», θέλεις δεν θέλεις, με τις προσφορές της (κάθε) Τσίβας. Αλήθεια, στον Ολυμπιακό πήραν χαμπάρι -ας πούμε- πώς είχαν χειριστεί το θέμα Παντιάνι στη Λα Κορούνια, τότε που ο ποδοσφαιριστής ήρθε στα χέρια όχι με συμπαίκτη, αλλά με τον προπονητή του, Ιρουρέτα. Ψιλά γράμματα, ε;

Με την εκτόξευση της προκατάληψης στα όρια της παράκρουσης, ο διαβολάκος παρουσιάστηκε περίπου ως εισβολή του... Εωσφόρου στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Πέντε ανοησίες έκανε, πενήντα «κακουργήματα» φορτώθηκε. Δεκάδες ποδοσφαιριστές «χτυπιούνται» μπροστά στους διαιτητές. Ορισμένοι τους τραβολογούν δίνοντας παραστάσεις ή κάνοντας «αναπαραστάσεις». Διαμαρτυρήθηκε έντονα πέρυσι στο Παγκρήτιο ο Καστίγιο και χαρακτηρίστηκε περίπου «δημόσιος κίνδυνος».

Πέρυσι, μετά τον αγώνα στην Καλαμαριά, τα περισσότερα ΜΜΕ τον «σταύρωναν», την ώρα που ο αντίπαλός του διαβεβαίωνε πως ο Νέρι κατά λάθος τον είχε πατήσει. Ο Γκονζάλες έδερνε ανηλεώς τον Παπαδόπουλο, αλλά ουδείς (δημοσιογράφος, παράγοντας κ.λπ.) ζήτησε την κεφαλή του επί πίνακι. Και πολύ σωστά. Κτύπησε -αναίτια κι ανόητα- ο Καστίγιο τον Τουρέ και μόνο ο εγκλεισμός του στον Κορυδαλλό δεν ζητήθηκε από τους συνήθεις ηθικολόγους. Πόσο «δίκαιοι» είμαστε, τρομάρα μας!

ΥΓ.: Συγγνώμη, αλλά με βάση όσα έχει δείξει έως τώρα ο Μπαμπαγκίντα, ο Καστίγιο σε μια αξιοπρεπή (όχι σπουδαία) μέρα είναι αισθητά καλύτερος. Λίαν επιεικώς για τον Αφρικανό...