Ρι-μπολιασμένος με όσα πρέπει (Sportday / Δ.Ελευθεράτος)

Ναι, βρίσκεται στη δύση της καριέρας του. Και λοιπόν; Είναι μπολιασμένος με την κλάση και την αυτοπεποίθηση. Ρι-μπολιασμένος, αν προτιμάτε. Ήρεμος, ακόμη και όταν οι «ερυθρόλευκοι» βρίσκονταν πίσω στο σκορ. Το πρώτο γκολ το «κυοφόρησε» μόνη της η εκτελεστική του δεινότητα. Στο δεύτερο, συνέβαλε η προηγηθείσα καλή κίνηση δύο άλλων «μπαρουτοκαπνισμένων»: ο Τζόρτζεβιτς «έκοψε» γρήγορα την μπάλα στον Γεωργάτο. Εκείνος, αντί να αρχίσει να ζητεί «φράγμα» (όπως ενδεχομένως θα έκανε ο Οκκάς, αν κρίνουμε από μία φάση του πρώτου ημιχρόνου), συνέχισε την προσπάθεια. Κέρδισε την μπάλα και την έστειλε εκεί ακριβώς που χρειαζόταν. Τα υπόλοιπα ήταν θέμα κλάσης κι... ανάθεμα για τον Γκαλίνοβιτς.

Ενας ρόλος που δεν στ-Εκ(ε)ι

Ο Εκι Γκονζάλες ήταν καλός έως ότου ισοφάρισε ο Ολυμπιακός. Στη συνέχεια «χάθηκε». Ώρες-ώρες είναι να αναρωτιέσαι μήπως η αδικαιολόγητη προκλητικότητά του εκνευρίζει περισσότερο τον ίδιο παρά τους αντιπάλους. Όπως κι αν είναι, αδικεί τον εαυτό του. Είναι άλλωστε ο μοναδικός παίκτης των «πρασίνων» που διαθέτει ηγετική στόφα. Σφάλλει οικτρά αν νομίζει ότι την επιδεικνύει με αλλεπάλληλους «τσαμπουκάδες» και με διαρκές κυνήγι των ποδιών των αντιπάλων. Εν ολίγοις, επιλέγει έναν ρόλο που δεν στ-Εκ(ε)ι. Κρίμα και για τον ίδιο και για τον ΠΑΟ...