Πρόεδρε, πρόεδρε, σε παρακαλώ, διώξε τον Ριβάλντο από τον Ολυμπιακό (Sportday / Στ.Χάρης)

Δεν θα πήγαινα στο ντέρμπι, γιατί δεν μου αρέσει να ταλαιπωρούμαι ούτε να στριμώχνομαι. Ιδιαίτερα το δεύτερο, όταν δεν μου το επιβάλλει το ένστικτό μου. Πήγα μόνο και μόνο γιατί το Σάββατο βρήκα ένα μήνυμα στον τηλεφωνητή μου από τον πρόεδρο του Ολυμπιακού Σωκράτη Κόκκαλη. Με προσκαλούσε να δούμε μαζί το ελληνικό «el clasico» από τη σουίτα του στο γήπεδο Καραϊσκάκη.

Καταλαβαίνετε ότι μου ήταν αδύνατον να αρνηθώ. Από το πρωί της Κυριακής διέταξα τον προσωπικό κομμωτή μου να έρθει στο διαμέρισμά μου και ζήτησα από τον ράπτη μου να φτιάξει κάτι έξυπνο και κομψό, ανάλογο για την περίσταση. Στις 17:00 ήμουν έτοιμος, πήρα τον Θόδωρο και φύγαμε για Καραϊσκάκη.

Είναι πολύ ωραία εμπειρία να παρακολουθείς το παιχνίδι από τη σουίτα του προέδρου. Πρώτον, γιατί ζεις μέσα στη χλιδή και, δεύτερον, γιατί απολαμβάνεις περισσότερο τις ανέσεις από το παιχνίδι. Βέβαια, μέχρι να φτάσω στον δεύτερο όροφο έκανα μία ώρα, αφού ήμουν σαν τον βουλευτή σε προεκλογική περίοδο. Βαρέθηκα να χαιρετάω κόσμο.

Συνάντησα μεταξύ άλλων τον πρώην υπουργό κ. Λοβέρδο, πολύ κομψό και πολύ ανανεωμένο. Τη Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη, την οποία είχα να δω από την έναρξη της Ολυμπιάδας, τότε που της είχα συστήσει τον Ζακ Ρογκ. Μίλησα και με τις τρεις (τη Γιάννα, την Αγγελοπούλου και τη Δασκαλάκη) και χάρηκα που τις είδα και τις τρεις πολύ καλά στην υγεία τους. Λίγο πριν μπω στη σουίτα, έπεσα πάνω στον Πέτρο Κωστόπουλο, με τον οποίο χαιρετηθήκαμε εγκαρδίως και του ζήτησα να διορθώσει λίγο τα εξώφυλλα στο «Nitro», γιατί τελευταία έχουν γίνει πολύ πασέ. Με άκουγε με προσοχή και αυτό εκ πείρας μου δίνει το δικαίωμα να πιστεύω ότι είχε αλλού το μυαλό του.

Πάνω που ήμουν έτοιμος να χαιρετήσω τον πρόεδρο, άκουσα πίσω μου μια γυναικεία φωνή να λέει το όνομά μου. Γύρισα και είδα την Πωλίνα Σανταλοβάκη. Την ασπάστηκα και τη ρώτησα πώς και δεν έχει εκπομπή στην τηλεόραση και μάλιστα αθλητική. Μου είπε ότι είναι στα προσεχή σχέδιά της και το θεώρησα πολύ φυσιολογικό, όταν μάλιστα η Δήμητρα Αιγινιτή παρουσιάζει αθλητική εκπομπή στον Alpha. Μια χαρά ήταν η Πωλίνα. Κομψή και πολύ ωραία ντυμένη. Πρόσεξα ότι το στήθος της, τελευταίων ημερών, της πήγαινε πολύ περισσότερο από το προηγούμενο.

Μόλις πρόλαβα να πιω μια γουλιά από το 12άρι ουίσκι μου, μάρκας Cardou, όταν ο καλός διαιτητής κ. Καλόπουλος σφύριζε την έναρξη του αγώνα. Δεν είχε προλάβει να λιώσει ο ένας πάγος, όταν σφύριζε το πέναλτι με το οποίο προηγήθηκε ο Παναθηναϊκός. Και πριν ακόμα καταλάβω αν η θερμοκρασία του ποτού μου ήταν αυτή που αρμόζει, ο Ολυμπιακός είχε κιόλας ισοφαρίσει.

Το ντέρμπι, φίλε αναγνώστη, διήρκεσε όσο δύο ποτά. Μόνο αυτό έχω να πω. Κριτική και ανάλυση του παιχνιδιού δεν πρόκειται να κάνω, γιατί αυτά τα κάνουν καλύτερα από μένα οι Γκόντζος, Κοντός και ο σούπερ-ύπερ-ultra μέγιστος Φαίδων Κωνσταντουδάκης. Μπορώ, όμως, να κάνω μια ατομική αξιολόγηση των παικτών που κατά τη γνώμη μου σημάδεψαν το ντέρμπι. Ξέρω ότι θα συγκρουστώ τόσο με την άποψη του «Πρωταθλητή» όσο και του «Derby», που στην ιδανική 11άδα ο πρώτος θα έχει οκτώ παίκτες του Ολυμπιακού και ο δεύτερος επτά του Παναθηναϊκού, αλλά εγώ θα το επιχειρήσω.

Ξεκινάω από τον Παναθηναϊκό

Γκαλίνοβιτς: Μέχρι να καταλάβει το ντέρμπι, αυτό είχε τελειώσει. Δεν εννοώ το χθεσινό, αλλά αυτό του πρώτου γύρου. Στο τρίτο γκολ θυμήθηκε ότι έχει αφήσει ανοιχτό τον θερμοσίφονα και έτρεξε να πάει να τον κλείσει, την ώρα που ο Νασίφ Μόρις προσπαθούσε να του πασάρει την μπάλα. Το τι ακολούθησε το είδατε όλοι. Καλύτερα να τιναζόταν ο θερμοσίφονας.

Μόρις: Ηταν ο καλύτερος παίκτης του Παναθηναϊκού. Θεωρώ ότι είναι και από τα ωραιότερα παιδιά, αφού τα ανδροπρεπή χαρακτηριστικά του ταιριάζουν σε ποδοσφαιριστή. Αδιαπέραστος. Σκληρός και ανίκητος. Ετσι μου δίνεται η δυνατότητα να τον βαφτίσω και να τον μετονομάσω από Νασίφ Μόρις σε Μασίφ Μόρις.

Γκονζάλες: Πολλά νεύρα. Περισσότερη ψυχραιμία έδειξε η Μακρυπούλια που χώρισε με τον Ρέμο, παρά στις κρίσιμες στιγμές ο αρχηγός του Παναθηναϊκού. Απείλησε κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού τον Οκκά ότι θα τα πουν έξω και δεν κατάλαβα ποτέ γιατί δεν τα είπαν μέσα, αφού είχε δύο ώρες για πάρτη του να τον κάνει ό,τι γουστάρει. Μου θύμισε κάτι μάγκες που σηκώνονται στην κερκίδα, σταμπάρουν τον αντίπαλο θεατή 100 μέτρα μακριά και απειλούν ότι θα τα πουν μαζί του έξω, όταν τελειώσει το παιχνίδι. Η πιθανότητα να ξαναβρεθούν είναι μία στο εκατομμύριο. Είμαι σίγουρος ότι ακόμα πιστεύει πως ο Παναθηναϊκός μπορεί να πάρει το πρωτάθλημα και οι φίλαθλοι των «πρασίνων» θα του ζητήσουν συγγνώμη.

Συνεχίζω με τον Ολυμπιακό

Νικοπολίδης: Την έπαθε σαν γνήσιος αρσενικός. Οταν τραβήχτηκε για να μην κάνει τη ζημιά, είχε προλάβει να την κάνει. Ετσι πιάνουν παιδί οι περισσότερες γκόμενες. Από τη σιγουριά του άντρα ότι τραβήχτηκε. Στο πέναλτι του Γκονζάλες έπεσε από ένστικτο για να μην το πιάσει από τη σωστή πλευρά, πράγμα που επανέλαβε στη φάση με τον Θεοφάνη Γκέκα. Κατάφερε να χάσει και τον Θεοφάνη και τον Γκέκα.

Οκκάς: Ηταν ο καλύτερος παίκτης του Ολυμπιακού, χωρίς να κάνει τίποτα. Έπεφτε συνέχεια και όταν σηκωνόταν, με δυσκολία έδειχνε ότι μπορεί να συνεχίσει. Σε αγώνα μπάσκετ δεν θα έπαιρνε τόσα φάουλ. Δεν μπήκε στις φάσεις από εξυπνάδα. Ενα δοκάρι σε ένα ντέρμπι μπορεί να συζητηθεί πολύ περισσότερο από ένα γκολ.

Ριβάλντο: Έπαιξε τραυματίας και είναι φανερό ότι δεν μπορεί. Οταν θα μπορέσει, τα ντέρμπι θα τελειώνουν με σκορ χάντμπολ. Μέχρι τότε κούτσα-κούτσα, δύο γκολ θα τα βάζει. Αν εξαιρέσουμε ότι κράτησε τον ρυθμό, πέρασε τις μπαλιές που ήθελε και έβαλε τον Ολυμπιακό μπροστά, δεν έκανε τίποτε άλλο με την παρουσία του, αλλά και τα λεφτά που παίρνει. Έως εδώ, η ανοχή μας εξαντλήθηκε.