Οταν η ήττα «περνάει» στη φανέλα... (Sportday / Νίκος Τζαντζαράς)

Οι φανέλες των ομάδων έχουν διάφορα παράξενα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά... Ενα από αυτά είναι η ανεξάντλητη... απορροφητικότητά τους. Ακόμη κι αν αλλάζει το ντιζάιν τους, η εταιρεία που τις κατασκευάζει ή ο σπόνσορας που διαφημίζουν, ακόμη κι αν πλένονται κάθε μέρα σε υψηλή θερμοκρασία, διαποτίζονται τόσο πολύ από τον ιδρώτα οποιουδήποτε τις έχει φορέσει και διατηρούν στο διηνεκές τα κατορθώματα και τις... νίλες που έχουν σημειωθεί στις «μάχες» στις οποίες έχουν λάβει μέρος, που ύστερα από καιρό μεταλλάσσουν ακόμα και το αθλητικό DNA (αν υπάρχει τέτοιο...) όποιου τις φορέσει. Κάπως έτσι... μαγικά διατηρούνται οι παραδόσεις, μεταβιβάζονται οι νοοτροπίες και δημιουργούνται οι «χαρακτήρες» των ομάδων. Δεν ξέρω αν υπάρχουν γεννημένοι νικητές και ηττοπαθείς. Ξέρω όμως με βεβαιότητα ότι υπάρχουν φανέλες που μεταδίδουν τέτοιες ιδιότητες. Γι' αυτό μιλάμε για φανέλες «βαριές» κι ελαφρύτερες, γι' αυτό μιλάμε για πλάτες ικανές και λιγότερο ικανές να τις σηκώσουν.

Ξέρω επίσης με σιγουριά ότι βάρος που δεν αποτινάζεται γρήγορα, μεγαλώνει με γεωμετρική πρόοδο. Και οι πλάτες που έρχονται στο μέλλον να το επωμιστούν, το κουβαλούν και για όλους τους προηγούμενους ξανά από την αρχή. Όπως αποδεικνύεται, επί παραδείγματι, η «ομάδα της Ριζούπολης» δεν υπάρχει πια στην Παιανία, αλλά οι «αμαρτίες» της είναι εδώ. Ηταν εδώ για τον Παναθηναϊκό και πριν από εκείνο το παιχνίδι στη Ριζούπολη και συνεχίζουν να είναι παρούσες ακόμη και σήμερα, που τα φυσικά πρόσωπα που την αποτελούσαν έχουν σκορπίσει προς όλα τα σημεία του ορίζοντα.

Εδώ και δέκα χρόνια, εξαιρουμένων κάποιων στιγμιαίων και ατομικών εκλάμψεων, οι φέροντες τις πράσινες φανέλες με το τριφύλλι στο στήθος διακατέχονται από μειονεξία έναντι των «ερυθρόλευκων» συναδέλφων τους. Δεν υιοθετώ χαρακτηρισμούς τύπου «πελάτες» και δεν μπαίνω στην οπαδική διάσταση του θέματος.

Έχοντας βιώσει στο πετσί μου τη «μαρτυρική» δεκαετία του αιώνια δεύτερου ΠΑΟΚ πίσω από τον μπασκετικό αυτοκράτορα Αρη κι έχοντας παρακολουθήσει στενά τη διαμόρφωση του ομαδικού... ψυχογραφήματος και των δύο, τολμώ να πω ότι το προπέρσινο πρωτάθλημα του Παναθηναϊκού ήταν ένα... μουσικό διάλειμμα, που είχε σχεδόν περισσότερη ανάγκη τη δεδομένη στιγμή ο Ολυμπιακός απ' ό,τι ο Παναθηναϊκός. Ο Παναθηναϊκός έχει ανάγκη πιο πολύ κι από το πρωτάθλημα να... ξεσυνηθίσει την ήττα. Διότι παρατράβηξε ο συμβιβασμός μαζί της.