Το φιάσκο Φλάβιο Κονσεϊσάο και η αλληλουχία των στραπάτσων (Sportday / Αλέξης Σπυρόπουλος)

Tο καλό πράγμα αργεί να γίνει. Το κακό, πάλι, καθόλου. Η αγορά του Φλάβιο Κονσεϊσάο πήρε κοντά ένα δίμηνο, κι έβγαλε την πίστη του Τζίγκερ ανάποδα, απ' την εκδήλωση της πρόθεσης έως την πραγματοποίηση. Η αποδέσμευση του Φλάβιο Κονσεϊσάο ήλθε στις, μόλις, δέκα ημέρες μετά το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Εκεί όπου στον Παναθηναϊκό βεβαιώθηκαν πως περαιτέρω στήριξη του Βραζιλιάνου θα 'ταν χάσιμο. Χρόνου, και λοιπών σημαντικών πραγμάτων. Το ευτύχημα για τους «πράσινους», ίσως η πιο ευχάριστη είδηση ολόκληρης της εξάμηνης συμβίωσης, είναι ότι ο Φλάβιο Κονσεϊσάο δεν τους έβγαλε την πίστη ανάποδα... και για να φύγει.

Άνθρωποι είμαστε, λάθη κάνουμε, τα λάθη πληρώνονται (σε χρήμα, και όχι μόνον), όλα νορμάλ. Ούτως ή άλλως, το διοικητήριο της ΠΑΕ δίνει λόγους βάσιμων επικρίσεων, για να χρειάζεται ακόμη ένας. Η αποτυχία της κεντρικής, στον θερινό σχεδιασμό, μεταγραφής έχει κόστος, αλλά δεν είναι λόγος (τουλάχιστον δεν είναι λόγος καλόπιστης) επίκρισης, ίσα ίσα. Πρώτον, αν σταθούμε στο φινάλε, αν μη τι άλλο ο Παναθηναϊκός συνειδητοποίησε, και αναλόγως συμπεριφέρθηκε, πως ο Φλάβιο Κονσεϊσάο δεν είναι μέγεθος Σιπνιέβσκι, για να του κάνουν άσκοπο καψώνι προκειμένου να γλιτώσουν μερικά ευρώ, άλλωστε θα (κυκλοφορούσε στην πιάτσα διεθνώς και θα) το εύρισκαν ενδεχομένως, αύριο-μεθαύριο, μπροστά τους.

Δεύτερον, αν σταθούμε στην αφετηρία του ειδυλλίου, ας είμαστε ειλικρινείς, ο οποιοσδήποτε στη θέση του Τζίγκερ (όχι τώρα, την κρίσιμη στιγμή που μπαίνει το πρακτικό ερώτημα «τον παίρνουμε ή τον αφήνουμε;») θα έκανε αυτό που έκανε ο Τζίγκερ. Όλοι θα ενέδιδαν σε ό,τι τότε έμοιαζε έξυπνο, ελκυστικό, πακέτο: εισιτήρια, φανέλες, δουλειά, υποστήριξη του πρότζεκτ. Απόδειξη, ότι όλοι θα ενέδιδαν; Και ο Ολυμπιακός, ως την ύστατη στιγμή, έδωσε μάχη να υφαρπάξει τον Φλάβιο Κονσεϊσάο. 'Η, εναλλακτικά, απλώς να το χαλάσει (και να οξύνει την πίεση) στον Παναθηναϊκό. Δεν κατάφερε ούτε το ένα ούτε το άλλο. Κι ύστερα, πήρε τον Τουρέ!

Η ιστορία πολλές φορές γράφεται έτσι. Η απόσταση της επιτυχίας απ' την αποτυχία μπορεί να 'ναι μία σύμπτωση. Το μάθαμε και στο πεδίο Σόλιντ, που ο Ολυμπιακός κατ' ουσίαν τον έμαθε απ' την εύλογη περιέργεια επειδή τον είχε βρει, πρώτος, ο Παναθηναϊκός! Ακόμη και οι εκ του ασφαλούς επικρίσεις εις βάρος του Παναθηναϊκού για τους όρους στους οποίους εκτοξεύθηκε το συμβόλαιο του Φλάβιο Κονσεϊσάο, για τα (τρία «κλειστά») χρόνια και τα χρήματα, μοιάζει... στρατηγική μετά τη μάχη. Τούτη δω η γωνιά είναι γεμάτη κατανόηση. Διότι θυμόμαστε ότι η Γκαλατάσαραϊ εισέπραξε τα ολίγα (και πάντοτε, σε τέτοιες συγκυρίες, ο ποδοσφαιριστής εισπράττει τα πολλά). Επίσης, θυμόμαστε ότι η αγορά κατέληξε να γίνει υπό συνθήκες αφόρητου, για τον Τζίγκερ, στρες.

Όπως και να 'χει, ο Φλάβιο Κονσεϊσάο αποδείχθηκε ότι μπορούσε να βοηθήσει τους άλλους, κυρίως τους νέους στο επάγγελμα, παίκτες του Παναθηναϊκού με το αψεγάδιαστο παράδειγμα συμπεριφοράς στην καθημερινότητα του προπονητηρίου. Αποδείχθηκε, επιπλέον, ότι δεν μπορούσε (παρά την τρομακτική στήριξη που απόλαυσε) να βοηθήσει τον εαυτό του και, συνεπώς, την ομάδα (όπως το είχε κάνει, για ένα διάστημα και με το παραπάνω, ο Πάουλο Σόουσα) μες στους αγωνιστικούς χώρους. Συμβαίνουν. Ανήκουν στους κινδύνους του επιχειρείν. Αμέσως μετά το προηγούμενο Μουντιάλ, η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αγόρασε τον (κεντρικό ανασταλτικό χαφ της, παγκόσμιας πρωταθλήτριας, Βραζιλίας) Κλέμπερσον, σε έξοχη ηλικία, και δεν πήρε το παραμικρό απ' αυτόν. Σήμερα ο Κλέμπερσον, αν δεν απατώμαι, έχει χαθεί... κάπου κοντά στην Μπεσίκτας.

Αν, λοιπόν, κάτι (γενικότερα) ξενίζει με τον Παναθηναϊκό, αυτό δεν είναι το φιάσκο Φλάβιο Κονσεϊσάο. Αυτό είναι η αλληλουχία των (περισσότερο ιατρικών, μεταξύ μας, παρά αγωνιστικών) στραπάτσων. Ολισαντέμπε, Αλοΐζι, Φλάβιο Κονσεϊσάο, Αντερσον, Σανμαρτεάν. Νομιμοποιείται κανείς να αναρωτιέται πια, τι διάολο; Παραείναι πολλά, και συνεχόμενα, ιδίως (για την ειρωνεία της υπόθεσης) σε κλαμπ όπου προεδρεύει... γιατρός!