Η Μπουρμπούλια σφυράει τρεις φορές (Sportday / Στέφανος Χάρης)

Θα θυμάστε, πιστεύω, εσείς οι λίγοι φανατικοί της στήλης, ότι το περασμένο Σάββατο σας είχα γράψει τον «Μονόλογο εναντίον του Αγίου Βασίλη», το αυθεντικό παράπονο ενός ΠΑΟΚτσή φιλάθλου, που κατηγορούσε τον συμπαθέστατο άγιο για το γεγονός ότι ενώ στους άλλους πάει πρωταθλήματα, στον ΠΑΟΚ πήγε τον Γούμενο.

Ο μονόλογος προκάλεσε τεράστιες συζητήσεις, βρέθηκε στο Διαδίκτυο και μεταδίδεται καθημερινά από τον SuperΣΠΟΡ FΜ. Κυρίως, όμως, ξύπνησε την ανάγκη σε πολλούς να πάρουν αποστάσεις από τον συγκεκριμένο άγιο, που αποκαλείται από τον αγνό ΠΑΟΚτσή της ιστορίας «λαμόγιο», «παιδί της Ιντρακόμ», «τσάτσος του Κόκκαλη».

Ετσι εξηγείται η δήλωση του Θωμά, που στην κοπή της πίτας του Αιγάλεω μάζεψε τους δημοσιογράφους δίπλα του, όπως ο Ναζωραίος τους μαθητές του, για να δηλώσει: «Δεν είμαι ο Αγιος Βασίλης»! Μολονότι παρά πολλοί για χρόνια πίστευαν το αντίθετο, μπορώ να τους διαβεβαιώσω ότι όντως έτσι συμβαίνει.

Στη γιορτή της κοπής της πίτας του Αιγάλεω πρέπει να πέρασαν υπέροχα και να ήπιαν και λίγο παραπάνω. Άξιζε τον κόπο. Κανείς δεν γνωρίζει αν ήπιαν «Παράγκα», ένα κρασί που έγινε πολύ της μόδας τελευταία, αλλά κι αυτό που ήπιαν τους χτύπησε λιγάκι. Η απόδειξη είναι η δήλωση του Θωμά ότι είναι πολύ ικανοποιημένος γιατί βλέπει στην ομάδα του 7,5 νέα πρόσωπα, που μέχρι το τέλος θα γίνουν 9,5 ή 10,5! Οταν πίνεις, δυσκολεύεσαι λίγο στο μέτρημα και βλέπεις περίεργα πράγματα.

Εκτός κι αν μετρούσε ως «ένα και μισό» τον Μάκαρο Ψωμιάδη, που παρευρέθηκε στην εκδήλωση. Δεν είναι λάθος. Ο Βig Mac είναι too much…

Υπάρχουν όμως κι άλλα που δείχνουν ότι θα έπρεπε στο τέλος της εκδήλωσης να γίνει αλκοτέστ ή να εξεταστεί η πίτα προσεκτικά, μήπως είχε τίποτα μέσα. Κάποια στιγμή ο Θωμάς –προφανώς νομίζοντας ότι είναι ο Τζίγκερ– μίλησε για την ανάγκη να γίνει στο Αιγάλεω ένα νέο πενταετές πλάνο, αποφάνθηκε ότι δεν θέλει να βγει στο ΟΥΕΦΑ (λες και είχε καμιά πιθανότητα…) και, κυρίως, συνέχισε παρουσία δημοσιογράφων το αγαπημένο του σπορ, που είναι οι νομικές ερμηνείες, μιας και είναι απόφοιτος της Νομικής Σχολής της Φρανκφούρτης, αλλά μας το κρατάει κρυφό για να μη σοκαριστούμε. Μιλώντας για την υπόθεση Φωτάκη, τόνισε κάνοντας χρήση της γνώσης που έχει επί των κωδίκων: «Ο Φωτάκης δεν είναι ελεύθερος, ούτε αιχμάλωτος. Θεωρώ ότι έχουμε το πάνω χέρι σε αυτή την υπόθεση με βάση τους νόμους, τους κανονισμούς και τη γνώση που έχουμε. Οι νομοθεσίες επιδέχονται διάφορες ερμηνείες»! Μιλάμε για έναν Θωμά έτοιμο να αναλάβει θέση στη «Δίκη» του Θωμαΐδη!

Φυσικά, μετά τα σκληρά νομικά –και βλέποντας ότι έλειπαν από την εκδήλωση νομικοί διδάσκαλοι, όπως ο Αλιβιζάτος, ο Βενιζέλος, ο Μάνεσης, ο Παυλόπουλος ή έστω ο Τέοντορ Μάουντς, ο διασημότερος συνταγματολόγος της Γερμανίας– ο Θωμάς απλοποίησε τα πράγματα και μιλώντας για τον Εντουσέι είπε ότι «θα φάει τέτοια πιστολιά, που δεν θα την ξεχάσει…».

Κάποιος θα διέκρινε πίσω από την αθώα αυτή φράση μια απειλή. Κουταμάρες. Ο Θωμάς από το πολύ κρασί φανταζόταν ότι είναι όπως στο κέντρο του σκίτσου: κάτι σαν τον Γκάρι Κούπερ. Αλλωστε, έχει κάτι κοινό με τον διάσημο Αμερικανό ηθοποιό. Αυτός έπαιζε στην ταινία «Το τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές» και ο Θωμάς γούσταρε πάντα τα σφυρίγματα…

Διαφωνώ κάθετα με τα mail-κουίζ που δημοσιεύει ο Βαγγέλης Μπραουδάκης στη στήλη του στο «Goal». Εκτός του ότι είναι πανεύκολα, σχεδόν παιδαριώδη, στερούνται φαντασίας και μυστηρίου. Και δεν έχουν το στοιχείο της ίντριγκας.

Πριν πείτε ότι ο Βαγγέλης δεν δημοσιεύει κουίζ, θα ήθελα να δώσετε τη δέουσα προσοχή. Διάβαζα προχθές ένα από αυτά, με τίτλο «Ο Μιχαλάκης…», το οποίο έστειλε κάποιος Γιώργος και το αναδημοσιεύω για να σχηματίσετε κι εσείς άποψη:

«Τι ήταν πράσινο και απαιτούσε από τη διοίκηση του Παναθηναϊκού να προστατεύσει τον αγώνα του ιδίου και των συμπαικτών του από τις διαιτητικές αδικίες; Τι ήταν πράσινο και προέτρεπε την ΠΑΕ να λάβει μέτρα, να μην αφήνει τους διαιτητές να αδικούν την ομάδα του και να αβαντάρουν τον Κόκκαλη, που πολύ μισούσε;

Τι ήταν πράσινο και στις περισσότερες εναέριες διεκδικήσεις του χρεωνόταν με επιθετικό φάουλ, φάουλ για κοντρόλ με το χέρι και κίτρινη κάρτα για διαμαρτυρία; Τι είναι τώρα κόκκινο και αποδεικνύει ότι είναι μακράν ο πιο μεγάλος κωλοτούμπας που έβγαλε ποτέ η πολύπαθη Μεγαλόνησος;

Ναι, σωστά μαντέψατε! Ο Μιχαλάκης είναι! Ο Μιχάλης Κωνσταντίνου. Ο Μιχαλάκης, που αποδείχθηκε τελικά ότι θα ήταν τρέλα αν φορούσε άλλη φανέλα».

Ε, δεν γίνεται έτσι. Συγγνώμη, αλλά αυτό δεν είναι κουίζ. Κατ' αρχάς, δεν μαρτυράς ποτέ το όνομα. Το πολύ πολύ στο τέλος το γράφεις ανάποδα, ώστε να παιδευτεί για λίγο ο λύτης. Γι' αυτό σας λέω: εγώ προτιμώ άλλου είδους κουίζ, όπως αυτά που δημοσιεύει η «Espresso».

Για παράδειγμα: «Γιατί λάμπει από χαρά η Αννα-Μαρία Παπαχαραλάμπους πλάι στον Κιμούλη; Ποιος hot δεσμευμένος παρουσιαστής έχει ρίξει τα δίχτυα του έρωτα στον καινούργιο φίλο του; Τα ίδια ενδιαφέροντα έχουν τα παιδιά, γιατί να μη δοκιμάσουν μαζί και κάτι πιο πιπεράτο από τα σπορ; Τι ψιθυρίζει η Μπρέμπου στον Χριστόφορο Παπακαλιάτη; Ποια παρουσιάστρια, αφού χώρισε με τα καμώματά της δύο παντρεμένους συνεργάτες της από τις γυναίκες τους, βρήκε νέο, φραγκάτο αμόρε; Ποια είναι δίπλα στην κυρία Μπουρμπούλια; Ποιο είναι το άλλο μισό της φωτογραφίας; Ποια τραγουδίστρια τρώει το ξύλο της χρονιάς της από τον αγαπημένο της, αλλά το ανέχεται χωρίς να κάνει κιχ; Τόσο κολλημένη είναι πια;».

Αυτά μάλιστα! Εδώ σας θέλω. Είμαι σίγουρος ότι σε κανένα δεν είστε σε θέση να απαντήσετε. Και όχι μόνο αυτό, σας τρώει η περιέργεια να μάθετε την απάντηση. Αυτά είναι σωστά κουίζ και μάλιστα για δυνατούς λύτες. Οσο για τις απαντήσεις; Μόνο οι συντάκτες τους τις ξέρουν –και πάλι αυτό ελέγχεται. Και περνάω αμέσως, χωρίς άλλες καθυστερήσεις, στο καλύτερο κουίζ της ημέρας. Φυσικά στην «Espresso»:

«Σε εβδομαδιαίο περιοδικό κοινωνικής κριτικής διάβασα ότι ανερχόμενη και πανέμορφη τραγουδίστρια δήλωσε ότι δεν έχει μόνιμη σχέση αυτή την περίοδο. Ο Γιάννης το ξέρει αυτό;».

Θεέ μου, αυτό είναι σατανικό κουίζ, διπλής δυσκολίας. Γιατί πρέπει να βρεις και την τραγουδίστρια και τον Γιάννη. Πώς να απαντήσεις, λοιπόν, σε όλα αυτά; Ένιωσα το ίδιο αμήχανα με χθες, όταν διάβασα στον «Φίλαθλο» ότι τα μόνα που άξιζαν από την εμφάνιση της Εθνικής μας στο Ριάντ ήταν η τριπλή απόκρουση του Νικοπολίδη και η απόδοση του Ζαγοράκη.

Όλα αυτά στην ίδια εφημερίδα, που πριν από λίγες μέρες έγραφε πως ήρθε ο καιρός ο «Ζαγόρ» να κρεμάσει τα παπούτσια του. Αλλά εντάξει, μην προσπαθήσετε να λύσετε αυτόν τον γρίφο. Απαντήστε πρώτα στα προηγούμενα και μετά ίσως είστε ικανοί να ασχοληθείτε με τα μυστήρια του «Φιλάθλου».

Κλείνοντας, θέλω να σας κάνω μια ιστορική υπενθύμιση. Σαν σήμερα το 1756 γεννήθηκε ο μεγάλος Αυστριακός συνθέτης Γιόχαν Κρίσοστομ Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ -που αν μάθαινε το πλήρες όνομά του η Γιάννα Αγγελοπούλου-Δασκαλάκη σίγουρα θα έσκαγε από τη ζήλια της που αυτή έχει μόνο τρία ονόματα- και, σαν σήμερα πάλι, το 1901 άφησε την τελευταία πνοή του στο Μιλάνο ο σπουδαίος Ιταλός συνθέτης Τζουζέπε Βέρντι. Πέρασαν 105 χρόνια για να καλυφθεί το κενό του μεγάλου Βέρντι από τον Νίκο Βέρτη. Ταλέντα δεν γεννιούνται κάθε μέρα, όπως θα έλεγε και ο Κώστας Καραπατής.