Κυνηγά το ακατόρθωτο (Sportday / Αντώνης Καρπετόπουλος)

Μέχρι τώρα η μικρότερη χώρα, πριν από την Κύπρο, που έχει δει τενίστα της σε τελικό τουρνουά Γκραν Σλαμ είναι η Νέα Ζηλανδία των 4.000.000 κατοίκων! Οι Νεοζηλανδοί, που ως βρετανική αποικία έχουν παράδοση στο τένις, είδαν έναν συμπατριώτη τους, τον μεγάλο Κρις Λιούς, να φτάνει και να χάνει στο τελικό του Γουίμπλεντον από τον εκπληκτικό Τζον ΜακΕνρο το 1983. Εκτοτε αθλητής από μικρή χώρα δεν έφτασε ποτέ σε τελικό. Μολονότι τένις παίζεται σε σχεδόν όλες τις χώρες του κόσμου, οι τενίστες που φτάνουν στα τελικά των Γκραν Σλαμ είναι από είκοσι (και πολλές λέω…) κράτη: από αυτά που μπορούν να βγάλουν πρωταθλητές μέσα από μια πολύ σκληρή διαδικασία ανταγωνισμού. Γι' αυτό και επιμένω ότι η περίπτωση του Παγδατή είναι απίστευτη.

Ο Γούντι Αλεν στην τελευταία ταινία του, που λέγεται «Ματς Πόιντ» και καλό είναι να μην τη χάσετε, για να μιλήσει για την τύχη, τον κυνισμό και την αδυναμία να φρενάρει κανείς το πάθος του διάλεξε ως ήρωα έναν τενίστα. Οχι άδικα. Το τένις βασίζεται σε μια παράξενη ψύχωση: νομίζεις ότι όλα εξαρτώνται από εσένα! Ζεις με την ψευδαίσθηση ότι υπάρχει κάτι τέλειο, που αν το πιάσεις δεν μπορεί να σε νικήσει κανείς. Ούτε η ατυχία. Σε κυνηγά το πάθος μιας τελειότητας.

Ψύχωση

Εδώ και τρεις μέρες μου έχει γίνει ψύχωση ο Παγδατής και δεν το κρύβω. Εχω μάθει τα πάντα. Οτι ήταν Νο 1 στην κατηγορία των τζούνιορ και ότι ως τζούνιορ κέρδισε και το Australian Open. Οτι πέρυσι έκανε μια πολύ λεπτή επέμβαση στον δεξιό ώμο. Οτι έχει ξετρελάνει τον παλιό τενίστα και σήμερα σχολιαστή του ΕSPN Μπραντ Γκίλμπερτ, που είχε στοιχηματίσει ότι θα παίξει τελικό στην Αυστραλία. Οτι προπονητής του είναι ο Γκιγιόμ Πέερ, ο άνθρωπος που έχει αναδείξει τη Μορεσμό και τη Ενίν-Αρντέν, αλλά ο πρώτος που διέκρινε το ταλέντο του ήταν ο παλιός προπονητής τού Τζον ΜακΕνρο και σήμερα υπεύθυνος των Ακαδημιών του Μουράτογλου στο Παρίσι, ο Μπομπ Μπρετ. Οταν κολλάω με κάτι, κολλάω. Αυτό το Σαββατοκύριακο δεν υπάρχει τίποτα πέρα από την αναμέτρηση του Παγδατή με τον Φέντερερ.

Ροναλντίνιοι

Αξίζει τον κόπο να δείτε τον τελικό και για τον Φέντερερ, γιατί είναι πιθανότατα ο καλύτερος τενίστας όλων των εποχών. Το τένις είναι άθλημα που συνεχώς εξελίσσεται. Ο ανίκητος κάποτε Μπγιορν Μποργκ επιχείρησε να επιστρέψει στα γήπεδα πέντε χρόνια αφότου σταμάτησε. Τον πέτυχε ένας ασήμαντος Ισπανός ονόματι Τσέβες στον πρώτο γύρο του τουρνουά του Μονακό και τον έκανε σκόνη. Ο Σουηδός, όταν κατάλαβε πόσο άλλαξε το άθλημα με τις νέες ρακέτες (που είναι πιο ελαφριές από τις ξύλινες των 80's και εκτοξεύουν σερβίς-πυραύλους, που φτάνουν ταχύτητες που ξεπερνούν τα 230 χιλιόμετρα την ώρα!), δεν ξανατόλμησε να πλησιάσει γήπεδο κι ας είχε κερδίσει δύο ντουζίνες τουρνουά Γκραν Σλαμ στην καριέρα του. Ο Φέντερερ είναι ο πληρέστερος τενίστας που έχει υπάρξει. Είναι ψηλός, επιθετικός, πολύ γρήγορος, πολύ δυνατός και δεν καταλαβαίνει από επιφάνειες. Τα γρήγορα γήπεδα τον βολεύουν περισσότερο από το χώμα, αλλά στην πραγματικότητα μιλάμε για έναν υπεραθλητή, που χάνει μόνο στην κακή μέρα του. Για να φανταστείτε τη δυσκολία που θα αντιμετωπίσει ο Παγδατής, φανταστείτε έναν τελικό ανάμεσα στη Βραζιλία και την Κύπρο στο Μουντιάλ, με τους «καριόκας» να έχουν τρεις Ροναλντίνιους στη σύνθεσή τους...

Παράξενο

Η δυσκολία του εγχειρήματος κάνει το ματς του Παγδατή ακόμα πιο παράξενο. Η παρουσία του στον τελικό είναι έτσι κι αλλιώς μια έκπληξη, αλλά εδώ καλείται να πάει πέρα από την έκπληξη: στο ακατόρθωτο. Νίκησε τον Ρόντικ, που ως αιώνιο νούμερο 2 θα μπορούσε και να την πάθει. Νίκησε τον Ναλμπαντιάν (που έχει παίξει φέτος στους ημιτελικούς όλων των Γκραν Σλαμ!), αλλά τον έχει ξανανικήσει. Τον Φέντερερ τον έχει απλώς δυσκολέψει σε ένα σετ.

Παραδόθηκε

Το τένις είναι ένα συναρπαστικό άθλημα μοναχικών ανθρώπων. Παίζεται με τα πόδια, καθώς όποιος κάνει τους πιο πολλούς πόντους σε κίνηση έχει τεράστιο αβαντάζ. Κυρίως όμως παίζεται με το μυαλό. Ο καλός παίκτης χρησιμοποιεί το μυαλό του για να σχεδιάσει το παιχνίδι, να καταλάβει τον αντίπαλο, να βρει τις αδυναμίες του. Στον ημιτελικό ο Ναλμπαντιάν έψαχνε το ρεβέρ του Παγδατή αντί να κάνει πόντους και ο Κύπριος, αποδεικνύοντας ότι είναι ένα «φλιπεράκι», τον λύγισε. Κυνηγούσε κάθε πόντο, έφτανε σε όλες τις μπάλες, δεν έδινε στον Αργεντινό το δικαίωμα να κλείσει κανέναν πόντο όπως ήθελε. Στο τέλος ο αντίπαλός του λύγισε, την ώρα που πίστευε ότι είχε το ματς στο χέρι: όταν έβλεπε την μπάλα να γυρίζει ακόμα κι όταν ο πόντος έμοιαζε τελειωμένος, παραδόθηκε.

Ντροπ σοτ

Στο τένις και οι μεγάλοι λυγίζουν. Οχι από τον αντίπαλο, αλλά από τον μεγάλο εχθρό τους, που είναι ο εαυτός τους. Κάποτε ο Μπόρις Μπέκερ προσέλαβε τον Ιλιε Ναστάζι για να τον μάθει να κερδίζει στο χώμα. Με τις υποδείξεις του τρομερού Ρουμάνου ο Γερμανός κατέβηκε στο Μόντε Κάρλο και έσπειρε τον πανικό, παίζοντας σχεδόν 20 ντροπ σοτς (αυτές τις «κοφτές», «πεθαμένες» μπάλες, που αναγκάζουν τον αντίπαλο να ανεβεί στο φιλέ) σε κάθε σετ. Κατέβηκε είκοσι μέρες αργότερα στο Ρολάν Γκαρός ως το απόλυτο φαβορί. Στο δεύτερο μόλις παιχνίδι παρουσιάστηκε απέναντί του ένας «μαραθωνοδρόμος» Αυστριακός πιτσιρικάς, ονόματι Μούστερ. Ο Μπέκερ επιχείρησε τα ντροπ σοτ, αλλά ο «σκύλος» Αυστριακός έφτανε πάντα στην μπάλα και απλώς την έστελνε στην άλλη πλευρά. Στο δεύτερο σετ το μυαλό του «Μπουμ Μπουμ» βραχυκύκλωσε. Ξεχνώντας τα μαθήματα του Ναστάζι, άρχισε να παίζει το συνηθισμένο του επιθετικό παιχνίδι (σερβίς και στο φιλέ για βολέ), που στα χώματα δεν έχει νόημα. Εχασε 3-1 και δεν ξανάπαιξε ποτέ όπως του δίδαξε ο Ρουμάνος. Οχι γιατί δεν μπορούσε, αλλά γιατί δεν το άντεχε το μυαλό του.

Πίεση

Τη Δευτέρα θα σας γράψω μέχρι πού μπορεί να φτάσει ο Παγδατής. Απέναντι στον Φέντερερ θα δούμε πόση πίεση μπορεί να αντέξει…