Οι καριερίστες του παιχνιδιού μιλάνε για (και τρέφονται από) τα αποτελέσματα. Οι άνθρωποι του παιχνιδιού, που δεν διακατέχονται από άγχος καριέρας (άρα και φόβο μη χάσουν το συμβόλαιό τους), μιλάνε για το παιχνίδι. Το ποδόσφαιρο. Ο Σάββας Κωφίδης δεν έχει πει ποτέ το... μαγικό κλισέ «κρατάμε το αποτέλεσμα». Όταν τον ικανοποιεί αυτό που έδειξε η ομάδα του μες στο γήπεδο, το λέει. Όταν δεν τον ικανοποιεί, επίσης το λέει. Ό,τι κι αν γράφει, ευχάριστο ή στενόχωρο, το (πολλάκις παραπλανητικό, οπότε και αποπροσανατολιστικό) ταμπλό. Διότι, απλώς, δεν βλέπει το ταμπλό. Βλέπει το χορτάρι.
Η επιτυχία του είναι ότι έχει στρέψει και το βλέμμα της ομάδας, μαζί με το δικό του, προς εκείνη την κατεύθυνση. Ο Σάββας Κωφίδης είναι, ανέκαθεν ήταν, η μπάλα που αγαπάμε να βλέπουμε. Ψαγμένη, φιλοσοφημένη, αυθεντική. Ξεχωριστή. Αγνή. Είναι συνεπώς -ειδάλλως θα 'μασταν παράταιροι- η επιλογή μας για τον τίτλο του Προπονητή της Χρονιάς. Νοερά, ήδη ακούω τα χειροκροτήματα επιδοκιμασίας της υποψηφιότητας. Το βραβείο του προπονητή στον μοναδικό που δεν δήλωσε, όταν (επαν) εμφανίστηκε στο προσκήνιο, επαγγελματίας προπονητής!
Ακόμα και μετά το 4-0 επί της ΑΕΚ, ο Κωφίδης δεν μίλησε για τα τέσσερα γκολ. Ξέρει ότι τέσσερα γκολ, σε μια βραδιά, μπορεί ο καθένας να συμβεί να βάλει. Ο Κωφίδης μίλησε (όχι για το πόσα, αλλά) για το πώς μπήκαν τα γκολ. Αυτό του 'δωσε χαρά. Οχι το σκορ. Ο τρόπος. Το στυλ. Η λογική. Οι συνδυασμοί. Είναι η χαρά της αθόρυβης δημιουργίας (του).
Τα εγκώμια τώρα, εκτός από δικαιολογημένα, είναι και εύκολα. Δεν ήταν, πάντοτε, έτσι. Με ανάλογη χαρά, τη χαρά της κρίσης που στον χρόνο επιβεβαιώνεται, ανέτρεξα χθες στο αρχείο. Βρήκα τι έγραφα εδώ για τον Ηρακλή, την «πιο ποδοσφαιρική ομάδα» στο τοπίο, στις 21 Σεπτεμβρίου. Ιδού: «Με λιγότερη πίεση για το άμεσο αποτέλεσμα, μπορεί να παράγει (και να παίξει) περισσότερη μπάλα. Γι' αυτήν αγαπήθηκε, άλλωστε, στα χρόνια που αγαπήθηκε. Οχι για τα τρόπαια που (δεν) πήρε. Αγαπήθηκε, ως εστία ελκυστικού ποδοσφαίρου. Οχι ως δύναμη εξουσίας. Και ο Κωφίδης, σάρκα απ' τη σάρκα του συλλόγου, δεν έχει το άγχος της καριέρας ώστε να παίζει κάθε φορά για τον μισό πόντο που θα τον κρατήσει, με τα δόντια, στη θεσούλα του». Λίγο παρακάτω: «Μπάλα, για να φτάσουμε στο αποτέλεσμα. Οχι αποτέλεσμα, για να φτάσουμε στην... μπάλα. Φτιάχνει, με τα διαθέσιμα ρεαλιστικά μέσα, αξιοπρόσεκτο κεντρικό άξονα, ενδιαφέροντα άκρα, ισορροπία, ομάδα προσανατολισμένη στον ορθόδοξο δρόμο».
Υπενθυμίζω ότι, 21 Σεπτεμβρίου, ο Ηρακλής είχε ηττηθεί 3-1 στα Ανω Λιόσια από τον Ακράτητο, 2-0 από την ΑΕΚ στην Αθήνα και είχε φέρει 0-0 με τον ΠΑΟΚ στο Καυταντζόγλειο. Όχι, ακριβώς, επιτεύγματα που θα στήριζαν επαίνους. Ηρθαν κι άλλα... τέτοια (επιτεύγματα!) στην πορεία: τα τέσσερα γκολ στην Ξάνθη, η εντός έδρας ήττα από τον Απόλλωνα Καλαμαριάς, ο αποκλεισμός στο Κύπελλο από την Παναχαϊκή. Θα έλθουν, ενδεχομένως, και άλλα. Κι όμως, η εικόνα (στο χορτάρι, σημειώσαμε ήδη, όχι στον πίνακα) κάτι έδειχνε. Κάτι δείχνει. Κάτι που, (προσ)εύχεσαι και λες, αποκλείεται να μη δικαιωθεί.
Ύστερα, σ' ένα χώρο κινούμαστε όλοι, μιλάς με τον Γεωργιάδη, σου λέει ότι τέτοιον τύπο προπονητή-ποδοσφαιράνθρωπου δεν είχε ποτέ. Μιλάς με τον Κατεργιαννάκη, τα ίδια. Μιλάς με τον Τσιάρτα, τα ίδια. Ακούνε απ' τον Σάββα πράγματα που αγγίζουν τα αυτιά σαν μελωδική μουσική, και δεν τα 'χουν ξανακούσει. Μιλάς με λιγότερο επιφανείς, αλλά εξίσου ποδοσφαιράκηδες, τα ίδια. Και... στατιστικά να το πάρει κανείς, αποκλείεται να κάνουν όλοι λάθος.
Είχα δει προ μηνών, ένα μεσημέρι στη Δαβάκη κάτω από τον ΣΠΟΡ FM, τον Γιάννη Γεωργαρά. Είχα να τον δω από τότε που έπαιζε δεκάρι (και γοήτευε τους μερακλήδες) στον Απόλλωνα. Είκοσι χρόνια! Τα είπαμε στο όρθιο, όχι περισσότερο από δύο λεπτά. Βρήκε τον χρόνο να προλάβει τη φιλική παραίνεσή του: «Τον Σάββα και τα μάτια σας, είναι θησαυρός για το ποδόσφαιρο». Μου ζήτησε... ρουσφέτι, κάποια μέρα να τον ακούσει στο ραδιόφωνο. Το μετέφερα στον Σάββα, με τα πολλά δέχθηκε. Μίλησε. Σαν Σάββας! Κατ' ουσίαν, άφησε την πρόοδο της ομάδας του να μιλήσει. Ήταν, κιόλας, εμφανέστατη (σε σχέση με το ντεμπούτο του, στο «Ελ Πάσο» πριν από ένα χρόνο και πλέον, όταν ο «Γηραιός» ευρισκόταν σε θέση υποβιβασμού) για να χρειάζεται περιαυτολογία.
Στα δύσκολα vibes της ποδοσφαιρικής Θεσσαλονίκης, η πρόοδος του «Γηραιού» δεν είναι επιτυχία. Είναι σωστός άθλος. Φυσικά, ηράκλειος.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
