Εύνοια του Αλεξάνδρου Βάλα (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Α, δεν συγχίζομαι που έσπασε μια ρόδα
του αμαξιού, και που έχασα μια αστεία νίκη.
Με τα καλά κρασιά, και μες στα ωραία ρόδα
τη νύχτα θα περάσω. Η Αντιόχεια με ανήκει.
Είμαι ο πιο νέος, ο πιο δοξαστός.

Του Βάλα είμ' εγώ η αδυναμία, ο λατρευτός.
Αύριο, να δεις, θα πουν πως ο αγών δεν έγινε σωστός.
(Μα, αν ήμουν ακαλαίσθητος, κι αν μυστικά το είχα προστάξει -
θα' βγαζαν πρώτο, οι κόλακες και το κουτσό μου το αμάξι).

Ας διευκρινιστεί κατ' αρχήν ότι πρόκειται για ποίημα του Καβάφη. Για να μη βγει και κανένα όνομα του έρμου του Βάλλα ότι είναι gay και τα έχει μ' έναν αμαξά από την Αντιόχεια. Ας σημειωθεί επίσης ότι πάντα και παντού γινόντουσαν αυτά, από την αρχαία Αντιόχεια μέχρι τον σημερινό Πειραιά. Εσπαγε η ρόδα του αμαξιού, τερμάτιζε τελευταίο και καταϊδρωμένο, αλλά όλο και υπήρχε κάποιος Κοκαλιάρης να το βγάλει πρώτο, όλο και κανένας Τάκης για να βγαίνει στο TV Magic Antiochia να λέει «πρόεδρε, μην ακούς αυτούς που θέλουν να μας διαλύσουν. Εχουμε το καλύτερο αμάξι της Ευρώπης». Η διαφορά είναι ότι αν δεν ψήνεσαι, λες: «Δεν με χέζετε άπαντες. Εγώ δεν θέλω μία αστεία νίκη». Αν ψήνεσαι, λες: «Κοίτα τι αμαξάρα που έχω» και μετά βγαίνεις στο Τσάμπιονς Λιγκ αρματοδρομίας και μπουκώνεις να καταπίνεις τη σκόνη των πρώτων.
Ολα τα ανωτέρω επειδή έλαβα το βιβλίο «C.P. Cavafy, 154 Poems» του Ευάγγελου Σαχπέρογλου. Μεταφράζει 154 ποιήματα του Καβάφη στα αγγλικά. Οσοι μπορούν να εκτιμήσουν την ποίηση του Αλεξανδρινού και τον πλούτο -μην ψηνόσαστε ότι είναι φτωχή, έχει το μεγαλύτερο λεξικό στον κόσμο- της αγγλικής γλώσσας, θα εκτιμήσουν μία έκδοση που ακόμα και το χαρτί δείχνει τον σεβασμό στον μεγαλύτερο ελληνόφωνο ποιητή.

Η συλλογή φυσικά περιέχει και το «Ομνύει». «Ομνύει κάθε τόσο ν' αρχίσει πιο καλή ζωή...». Πριν από δέκα χρόνια το συγκεκριμένο ποίημα είχε γίνει hit στους φιλελληνικούς θεατρόφιλους κύκλους της Ρώμης. Ενας νεαρός, λεπτός τότε, επίδοξος δημοσιογράφος είχε μεταφράσει το ποίημα στα ιταλικά με τον τίτλο «Τζούρα» και -εκ παραδρομής βεβαίως- έλεγε στις γκόμενες ότι το είχε γράψει ο ίδιος. Σήμερα με 154 ποιήματα έτοιμα μεταφρασμένα στα αγγλικά είμαι σίγουρος ότι όλο και σε κανένα Big Fish θα διαβάσω δηλώσεις της Εύας Καϊλή «δεν ήξερα ότι ένας αθλητικός συντάκτης μπορεί να γράψει τόσο όμορφη ποίηση και μάλιστα στα αγγλικά». Αχ, Θεέ μου, κάνε να μην το πάρει πρέφα ο Αλέφας...

Λίγο πριν ο Gus «Honest» Makris αναλάβει τις τύχες της ιστορικής Πανάχας, είχε πάει με το σκάφος μια σύντομη κρουαζιέρα στα Ιόνια. Στη διαδρομή προς την Πάτρα ένα μήνυμα έφτασε στο σκάφος. «Οι φίλαθλοι της Παναχαϊκής περιμένουν στο λιμάνι για να αποθεώσουν τον σωτήρα της ομάδας». Τα -τέλος πάντων- μαλλιά του Honest Gus σηκώθηκαν κάγκελο από τη συγκίνηση. Μετά την επιστροφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή στη μεταπολίτευση, θα ήταν η πιο λαμπρή υποδοχή που έγινε στη χώρα. Το σκάφος θα έμπαινε φωταγωγημένο και σημαιοστολισμένο στο λιμάνι. Ο ηγέτης στην πλώρη με το ένα χέρι υψωμένο και το άλλο -έχει αέρα στην πλώρη και ατυχήματα συμβαίνουν- στο κεφάλι θα χαιρετούσε τον λαό. Οι καμπάνες του Αγίου Ανδρέα θα ηχούσαν χαρμόσυνα. Η μπάντα του δήμου θα έπαιζε το Dancing Matilda στο βλαχομπαρόκ. Και στην προκυμαία δεκάδες χιλιάδες κόσμου θα παραληρούσαν από ενθουσιασμό. Περίπου...

Ενα δεύτερο μήνυμα έφτασε στο σκάφος. «Δεν κάνετε καλύτερα καμιά βόλτα ακόμα. Νωρίς είναι κι ο κόσμος δεν έχει μαζευτεί». Σε λίγο έφτασε κι άλλο μήνυμα. «Αστε να βραδιάσει που δροσίζει και ο κόσμος μαζεύεται πιο εύκολα». Κι ευτυχώς που κάποια στιγμή ο αριθμός έφτασε τους 30 και το σκάφος μπήκε στο λιμάνι, γιατί ο Honest Gus θα γύριζε ακόμα έξω από το Ρίο σαν τον ιπτάμενο Ολλανδό.

Αλήθειες στο τέταρτο ποτό

Πίσω από κάθε καλή εφημερίδα κρύβεται ένα καλό watering hole. Οπως για τις αντιλόπες στη ζούγκλα υπάρχει μία ασφαλής τρύπα με νερό που μπορούν να ξεδιψάσουν το βράδυ, έτσι και για τους δημοσιογράφους πρέπει να υπάρχει ένα μαγαζί που οι τοίχοι δεν έχουν αυτιά για να στρώσουν κεφάλι. Το watering hole για τα έντυπα του ΔΟΛ, όταν ακόμα τα γραφεία βρισκόντουσαν στη Χρήστου Λαδά, ήταν το TOY. Τα καλύτερα λεγόντουσαν ανάμεσα στο 2ο και το 4ο. Πριν από τριάμισι χρόνια με το ρολόι του μπαρ να δείχνει δώδεκα βρισκόμαστε στο τρίτο. Το αντικείμενο της συζήτησης ήταν η 17η Νοέμβρη. Μόλις είχαν συλληφθεί ο Γιωτόπουλος και οι Ξηροί και καταζητείτο ο Κουφοντίνας. Το ερώτημα ήταν αν υπάρχουν κι άλλοι.

«Αυτό ήταν, ρε παιδιά, κι αυτοί ήταν που το είχαν κάνει. Τι περιμένατε δηλαδή να είναι; Τίποτα υπεράνθρωποι ή εκτελεστές από αμερικανική ταινία; Ανθρωποι που κυκλοφορούσαν ανάμεσά μας ήταν. Απλώς, έπειτα από τόσο καιρό που δεν τους είχαν πιάσει, τους είχαμε μυθοποιήσει». Η γνώμη ερχόταν από συνάδελφο που κάλυπτε θέματα του ΠΑΣΟΚ. Η γνώμη ήταν δική του, αλλά λόγω σχέσης δεν μπορούσε παρά να εκφράζει και τη γνώμη του ΠΑΣΟΚ. «Εντάξει, δεν ήταν υπεράνθρωποι, αλλά εκτός αν ο Γιωτόπουλος είχε πάρει την πρώτη δεκαετία τις δολοφονίες φασόν ή αν οι Ξηροί δεν είχαν μπει στη δουλειά από το γυμνάσιο, οι ηλικίες δεν βγαίνουν. Για να πουν ότι έπιασαν τα μέλη της 17ης Νοέμβρη, θα πρέπει να πουν κάτι καλύτερο για το τι έγινε τη δεκαετία του '70». Η δεύτερη γνώμη ήταν του σκεπτικισμού. Τον λόγο πήρε ο τρίτος και καλύτερος. «Το αντικείμενο ήταν να κλείσει μία υπόθεση πριν από τους Ολυμπιακούς και με τη μικρότερη δυνατή ζημιά. Δηλαδή, τι πιστεύετε ότι θα πρέπει να ήταν το αντικείμενο; Να λάμψει η αλήθεια έτσι στην τύχη κι ό,τι ονόματα βγουν δεν πειράζει. Δηλαδή, ας πούμε ότι στη 17η Νοέμβρη ήταν μέλος ο Σημίτης, ο Στεφανόπουλος, ο δεν ξέρω ποιος. Η είδηση θα έπρεπε να βγει για να μάθει την αλήθεια από την τηλεόραση η κυρα-Κατίνα και δεν πάει να καταστραφεί η Ελλάδα;». Στο ΤΟΥ, τα ποτά τελείωναν προτού να λιώσει το πρώτο παγάκι. Το τέταρτο είχε τελειώσει και η συζήτηση γύρισε στη σαχλαμάρα. Ποτέ όμως δεν ξέχασα τη φράση εκείνης της βραδιάς. Η αλήθεια μπορεί να κάνει μεγαλύτερη ζημιά από το ψέμα.

Μια χαρά έχουμε ζήσει, γιορτάζοντας την 25η Μαρτίου, με τα κρυφά σχολειά, τον Παλαιών Πατρών Γερμανό και ό,τι άλλο γουστάρουμε να πιστεύουμε. Μια χαρά θα ζήσουμε με ό,τι ιστορία μάς σερβίρουν για τις τηλεφωνικές υποκλοπές: ότι τις έκαναν οι Αμερικανοί, ότι τις έκανε ο Κόκκαλης, ότι τις έκανε ο Μάκης για να έχει θέματα στη «Ζούγκλα». Τα πραγματικά ερωτήματα γιατί η κυβέρνηση ήξερε την υπόθεση εδώ κι ένα χρόνο, γιατί διέρρευσε τώρα, γιατί στο μεταξύ καταστράφηκαν τα ίχνη, μπορεί και για το καλό όλων μας να χαθούν πίσω από τα παράθυρα του Τράγκα και του Κακαουνάκη.

Ακόμα και στα πιο γκρίζα μελαγχολικά πρωινά της Λεωφόρου Συγγρού μια κραυγή μπορεί να κάνει το χαμόγελο να σκάσει στα πρόσωπα των υπαλλήλων της ΕΠΟ. «Βγαίνει». Αμέσως όλοι τρέχουν να βρουν θέση για να παρακολουθήσουν το θέαμα. Γιατί το «βγαίνει» αφορά στην έξοδο της πεθεράς του -φτου φτου να μην το ματιάσω το πρωτάθλημα- Κατάπτυστου. Η οποία οδηγεί ασορτί τζιπ με τον Κατάπτυστο. Αυτό το τζιπ πρέπει να είναι από τα ελαττωματικά που βγήκαν με τη στενή πόρτα, γιατί μέχρι η προεδρική πεθερά να μανουβράρει, να πάρει τα μπόσικα και να κατέβει, ο ήλιος βυθίζεται στον Σαρωνικό.