Φούσκωσε το αεροδρόμιο (Sportday / Αντώνης Πανούτσος)

Στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» υπάρχει χώρος γι' αυτούς που αναχωρούν με ιδιωτικά αεροσκάφη. Χθες εμφανίστηκε ο Μίλερ της Γκαζπρόμ, που αναχωρούσε για τη Ρωσία. Τον συνόδευε ο Δημήτρης Κοπελούζος που συνεργάζεται με τον Μίλερ. Σε λίγο εμφανίστηκαν ο Σωκράτης Κόκκαλης με την Ελένη, που κάπου θα πήγαιναν με το jet. Ο χώρος είχε τιγκάρει. Οχι από τους επιβάτες, από τους φουσκωτούς τους. Ο φίλος που τους είδε μου έλεγε ότι το άτυπο πρωτάθλημα φουσκωτών εύκολα το έπαιρνε ο Μίλερ. Οχι μόνο σε αριθμό, αλλά και σε στυλ. Πριν κατέβει πόρτες άνοιγαν, φουσκωτοί φούσκωναν και ξεφούσκωναν, παίρνοντας θέση μάχης και κάνοντας μοβόρες γκριμάτσες μην πειράξει κανένας το αφεντικό. Οι φουσκωτοί, πάντως, του Κόκκαλη –εκτός από έναν– δεν είναι καθόλου φουσκωμένοι. Επίσης, είναι απόλυτα επαγγελματίες. Αν το αφεντικό δεν τους κάνει νόημα, μένουν ψύχραιμοι και σε στάση ημιανάπαυσης. Το αντίθετο από τους φουσκωτούς των Βαρδινογιάννηδων. Οι οποίοι, εκτός του ότι είναι κάτι σαν κομπάρσοι από το «Βροντάκηδες και Φουρτουνάκηδες», το παίρνουν στο προσωπικό.

Παράδειγμα: Οταν ο Ολυμπιακός, ενισχυμένος με τον Δημητρόπουλο, είχε παίξει το αξέχαστο ματς με την ΑΕΚ κεκλεισμένων των θυρών, στα επίσημα της Φιλαδέλφειας καθόταν ο Σωκράτης Κόκκαλης περιστοιχισμένος από τους σεκιουριτάδες του. Στο γήπεδο ο Ζαραλίκος έπαιζε τον Καραγκιόζη στη μικροφωνική για να φτιάξει ατμόσφαιρα, στις κερκίδες κάθονταν μέχρι και πεντακόσιοι επίλεκτοι ΑΕΚτζήδες, οι «πιτσιρικάδες» που μάζευαν την μπάλα ήταν κάτι φορτοεκφορτωτές με κρεμαστή κοιλιά και σαγιονάρα Seagull και γενικά η ατμόσφαιρα ήταν από αυτές τις πολύ ωραίες, που η μόνη ερώτηση είναι αν θα πλακωθούν πριν από το ματς ή με το σφύριγμα της λήξης. Η ατμόσφαιρα έγινε κόλαση, όταν ο Δημητρόπουλος δεν σφύριξε το πέναλτι που είχε κάνει ο Ελευθερόπουλος στον Μαλαδένη. Ο Σωκράτης, που από την Ανατολική Γερμανία έχει δείξει ένα μεγάλο ταλέντο να την πουλεύει όταν η ατμόσφαιρα σκουραίνει, σηκώθηκε από το κάθισμά του περιτριγυρισμένος από τους φουσκωτούς. Γύρω του γινόταν χαλασμός. Μέχρι να κάνει πέντε μέτρα πρέπει να τον είχε φτύσει η μισή θύρα 18. Παρά, λοιπόν, το φτύσιμο -που το μοιράζονταν και οι σεκιουριτάδες- επειδή ο Κόκκαλης δεν τους έκανε νόημα να επέμβουν έγιναν μούσκεμα, αλλά κανένας δεν σήκωσε το χέρι να βαρέσει ΑΕΚτσή...

Αντίθετα, οι φουσκωτοί του Βαρδινογιάννη αρπάζονταν με το παραμικρό. Υπήρξαν σκηνές στο ΟΑΚΑ που κάποιος φώναξε στον Γιώργο «Καβούρια, βάλε το χέρι στην τσέπη να πάρεις κανέναν παίκτη» και πριν προλάβει να συμπληρώσει το «παίκτη» πέντε μαυροπουκαμισάδες τον κυνηγούσαν προς την έξοδο φωνάζοντας λέξεις με πολλά «τσ». Μια απόκρυφη ιστορία αναφέρει ότι ένα βράδυ ταξιτζής που οδηγούσε στον Φάρο της Φιλοθέης κλείστηκε από το αυτοκίνητο των «Black Sifis» της οικογένειας. Ο ταξιτζής κατέβασε μια Παναγία. Οι φουσκωτοί ανέβασαν ταχύτητα, έκαναν επιτόπου στροφή και άρχισαν να κυνηγούν τον ταξιτζή πυροβολώντας από τα παράθυρα. Ο ταξιτζής ένιωσε να λύνεται ό,τι όλοι οι άνθρωποι –πλην του Φιλήμονα– έχουν σφιχτό, σταμάτησε και ικέτεψε για έλεος. Και μόνο όταν τον άφησαν να φύγει το γκρόβερ του επέστρεψε στην κανονική του διάμετρο.

Λόγω καλής σχέσης με τους Βαρδινογιάννηδες και του ότι φουσκωτοί και μπράβοι ανακατεύονται στις πόρτες των νυχτερινών μαγαζιών, ο Ντέμης Νικολαΐδης και η Δέσποινα Βανδή είχαν χρησιμοποιήσει σεκιουριτάδες της οικογένειας στον ιστορικό τσαμπουκά με τον Μάκη Ψωμιάδη. Λέγεται ότι ο ένας έβαζε το χέρι στην τσέπη, ο άλλος στη μασχάλη, ο τρίτος στη ζώνη και μέχρι να αποφασίσουν ότι δεν θα πλακωθούν στα πιστολίδια το θέαμα έμοιαζε με το Θέατρο Παντομίμας της Πράγας. Τέλος πάντων, άπαντες συγκρατήθηκαν, για το καλό όλων μας και του περιβάλλοντος, αφού κάτι με τα μουστάκια που έχουν τα κοπέλια, κάτι με το μισόκιλο μουστάκι του Μάκαρου, ο δήμος του συμπαθούς προαστίου ακόμα θα μάζευε μουστάκια απ' τους δρόμους.

Αναφερόμενος στον Μάκαρο, έχω τη χαρά να πληροφορήσω τους πολυπληθείς θαυμαστές του ότι χθες το μεσημέρι έκανε μια περατζάδα από τη Βαλαωρίτου. Η περατζάδα ήταν καλλωπιστικού περιεχομένου, ο Big Mac κουρεύτηκε και έκανε μανικιούρ στον Λεό, έπνιξε ένα κεϊκάκι μέσα σε εσπρέσο στου Jimmy's και εξέφρασε την αισιοδοξία του για την πορεία του Ακράτητου στον δεύτερο γύρο, γεγονός που μπορεί να ενθουσιάσει τον οπαδό που δεν είχε πάει την τελευταία φορά στο γήπεδο, ανεβάζοντας το ποσοστό στην πώληση των εισιτηρίων κατά 4% και τους θεατές από 26 σε 27.
*
Πάντως, η Αλεξία Μπακογιάννη έχει ένα χαριτωμένο χαρακτηριστικό. Τρώει το «ρ». Οποιοι, λοιπόν, συντάκτες ακούσουν μια χαριτωμένη φωνή στο τηλέφωνο με Βουπού Αξάν να τους λέει «Αύγιο δεν παίζει ο Γεωγέας, αλλά ο Τζωγόπουλος», μπορούν να καταλάβουν ποιος τους μιλάει. Με ενδιαφέρον αναμένεται η πρώτη συζήτηση του πγοέδγου του βουνού Στέφανου Μαματζή με την Μπακογιάννη, για να συζητήσουν αν το νέο γήπεδο της ΑΕΚ θα γίνει στην Εγυθγαία ή στη Ζοφγιά.
*
Αρχίζει η συνέντευξη του Μαλεζάνι

στο PAO News. Τον λόγο έχει ο Γκόντζος, που κοιτάζει συντετριμμένος την κάμερα.
Πρώτη φράση, ότι αισθάνεται την υποχρέωση να ζητήσει συγγνώμη εκ μέρους κάποιων που έκαναν κριτική, όχι σε θέματα εργασίας, αλλά σε θέματα που έχουν σχέση με την προσωπική ζωή του. Μερικά δευτερόλεπτα σιωπής. Η μεγαλύτερη συγγνώμη έπειτα από αυτή που ζήτησε ο Γκένσερ από τους Εβραίους για το ολοκαύτωμα. Ισάξια με το mea culpa του Ανδρέα Παπανδρέου.
*
Με τον Γκόντζο αποδιοπομπαίο τράγο να παίρνει τη συλλογική ευθύνη των κριτικών και να ζητάει συγγνώμη, ολόκληρος ο ελληνικός λαός εξαγνιζόταν για τις αδικίες στον Ιταλό. Και μεταφράζει η μυστήρια δίπλα στον Μαλεζάνι κάτι σαν «ζητάει συγγνώμη εκ μέρους όσων σας αδίκησαν». Ετσι είναι όταν είσαι μεταφραστής και δεν έχεις την αίσθηση της μεγάλης φράσης. Δηλαδή αν η κυρία ήταν μεταφράστρια του Ξέρξη στις Θερμοπύλες, ο «Λεό» θα είχε πει «Μολών λαβέ» και αυτή θα είχε μεταφράσει «Δεν έχουν άνθρωπο να τα στείλουν».
*
Κάνουν τον Κινέζο

Ολο το γυρνοφέρνουν το θέμα με τις τηλεφωνικές υποκλοπές και όλο δεν το λένε. Οτι οι υποκλοπές ξεκίνησαν πριν από τους Ολυμπιακούς και σταμάτησαν με τη λήξη των Αγώνων. Οχι ότι στη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή θα ιδρώσει καμιά μύτη λόγω της παραβίασης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα. Εδώ ετοιμάζονται να κάνουν Αγώνες στην Κίνα, όπου το βιβλίο και η ταινία «Αναμνήσεις μιας γκέισας» απαγορεύτηκαν ως αντιδραστικά, και θα στενοχωριόνταν αν παρακολουθούσαν 100 τηλέφωνα που αρχίζουν από 6944...

Μιλώντας με φίλους που είχαν εργαστεί για το 2004 και σήμερα εργάζονται σε υπηρεσίες των Ολυμπιακών του Πεκίνου, η πιο συνηθισμένη φράση για την ατμόσφαιρα είναι «δεν ξέρω γιατί, αλλά δεν μου αρέσει. Οι άνθρωποι είναι απόμακροι». Συνήθως συνοδεύεται από κάποιες εντυπώσεις για τους ανθρώπους που μένουν απόμακροι. Οσοι είχαν γνωρίσει τους Κινέζους πριν και κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών της Αθήνας δεν εκπλήσσονται. Οι Κινέζοι διοργανώνουν τους Αγώνες για δύο λόγους. Για να προβάλλουν τη χώρα τους, κάτι που εκτός της Αθήνας έκανε κάθε πόλη που διοργάνωσε Ολυμπιακούς, και για να μαζέψουν όσο το δυνατόν περισσότερο ξένο χρήμα. Χωρίς να υπολογίζουν κανόνες και συμπεριφορές.

Στη διάρκεια της προετοιμασίας της Αθήνας είχε κάνει εντύπωση η συμπεριφορά των Κινέζων παρατηρητών. Μέσα στα γραφεία κάθονταν απέναντι από τους υπαλλήλους της Οργανωτικής Επιτροπής κρατώντας σημειώσεις για όλα. «Την γκόμενά σου να πάρεις στο τηλέφωνο, ο Κινέζος που κάθεται απέναντι, να μην ξέρει λέξη στα ελληνικά, θα βγάλει το σημειωματάριο και θα αρχίζει να γράφει. Ξέρω κι εγώ τι γράφει; Υποθέτω ότι τα καταγράφει σε φωνητική γλώσσα και μετά τα πηγαίνει σε έναν άλλο Κινέζο, που προσπαθεί να μεταφράσει το "μανούλι μου, σε περιμένω"». Αυτή ήταν η φράση ενός στελέχους της επικοινωνίας του 2004 όταν είχε έρθει η κουβέντα στους Κινέζους. Το κακό με τους Κινέζους, που κάθονταν από το πρωί φάτσα με τους υπαλλήλους, είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο, που η διοίκηση του 2004 είχε βγάλει ανακοίνωση που τους απαγόρευε να επισκέπτονται γραφεία χωρίς άδεια. Οχι ότι υπάκουσαν. Οπως στο όνομα της οικονομικής προόδου της Κίνας είναι πρόθυμοι να διαστρεβλώσουν κάθε νόημα παιχνιδιού.

Ο χάρτης των on line Internet games εδώ και καιρό έχει αλλάξει, μετά την είσοδο του κινεζικού farming. Στα παιχνίδια που υπάρχει χρηματικό έπαθλο οι Κινέζοι παίζουν επί 24ώρου βάσεως για να κερδίσουν. Το χαμηλό κινεζικό ημερομίσθιο κάνει το farming προσοδοφόρο, αλλά ταυτόχρονα καταστρέφει το παιχνίδι, αφού κανένας δυτικός δεν έχει τη διάθεση να κάνει το ίδιο. Ακόμα και στα παιχνίδια που δεν υπάρχει χρηματικό έπαθλο Κινέζοι farmers συγκεντρώνουν πόντους, φτιάχνουν προχωρημένες ομάδες και είναι πρόθυμοι να τις πουλήσουν μέσω του Ιnternet.

Υπάρχει άνθρωπος στη Λωζάννη -αν σε αυτή την κατηγορία εμπίπτουν οι Αθάνατοι της ΔΟΕ- που να έχει ελπίδα ότι ένας λαός που έχει δει την ανάπτυξη της οικονομίας ως υπέρτατη αξία θα κάτσει να σεβαστεί τις αρχές του Ολυμπισμού; Δεν ακούω απαντήσεις... Οπως και πιστεύω ότι ποτέ δεν θα πάρουμε απαντήσεις στο ερώτημα γιατί στο όνομα του Ολυμπισμού για έναν χρόνο στην Αθήνα οι τηλεφωνικές συνομιλίες ξεκινούσαν ντουέτο και κατέληγαν παρτούζα.